شبی با بیدل (شماره ۱۷۸) چشمی‌ که بر آن جلوه نظر داشته باشد / استاد محمد کاظم کاظمی

شبی با بیدل - شماره ۱۷۸
شرح غزل بیدل با استاد محمد کاظم کاظمی
سلسله برنامه‌های زنده اینستاگرامی محمد کاظم کاظمی و زینب بیات
متن غزل:
چشمی‌ که بر آن جلوه نظر داشته باشد
یارب به چه جرات مژه برداشته باشد
هر دل‌که ز زخم تو اثر داشته باشد
صد صبح‌گل فیض به بر داشته باشد
عمری‌ست دکان نفس سوخته‌گرم است
ازآه من آیینه خبر داشته باشد
با پرتو خورشید کرم سهل حسابی‌ست
گر شبنم ما دامن تر داشته باشد
دل توشه‌کش وهم حباب‌ست درین بحر
امید که آهی به جگر داشته باشد
جا بر سر دوش است‌کسی راکه درین بزم
با ما چو سبو دست به سر داشته باشد
ازتیغ نگاهت دل آیینه دو نیم است
هرچند ز فولاد سپر داشته باشد
ما را به ادبگاه حضورت چه پیام است
قاصد مگر از خویش خبر داشته باشد
از وحشت ما بر دل کس نیست غباری
یک ذره تپیدن چقدر داشته باشد
ای بیخبر از عشق مجو ساز سلامت
جز سوختن آتش چه هنر داشته باشد
ناکام فسردیم چو خون در رگ یاقوت
رنگی ندمیدیم‌که پر داشته باشد
بیدل خلف سلسلهٔ عبرت امکان
جز مرگ چه از ارث پدر داشته باشد

[@rezaparsipour]

سلام استاد کاظمی عزیز و گل و گرامی...خیلی خوشحال شدم از دیدارتان. زنده باشید و شاد و تندرست و سربلند و موفق و کامیاب. ❤

[@masoudabawi4689]

🙏🏻🙏🏻🙏🏻❤️❤️❤️

[@haidaradina3710]

هر دل که زخم تو اثر داشته باشد صد صبح‌گل فیض به بر داشته باشد فراموش شده.

[@haroonlisa5870]

با عرض حرمت: درینجا وقتی میگوید که در حضور هستیم و ادب اجازه اظهار را نمیدهد، پس چرا باید قاصد باشد درینجا تا پیام رسان باشد؟در حضور دوست بودن خود یک عالم چیز است قاصد چی گنه خواهد کرد اینجا ؟ برای من خیلی گنگ است این بیت.حل نشد