S1E7 - Kadir Çetinkaya - Yazılım Mühendisi - Google - Munich

[@suna__27]

Bu podcast çok hoşuma gitti. Sakin ve rahatlatıcı. Yazılım ile alakam olmasa bile tümünü dinledim. Ama dikkatimi çeken bir şey var , nefes almalar veya eee lar. Bunları editlerseniz videonun çok daha akıcı olacağını düşünüyorum. Kolay gelsin, teşekkürler ✨

[@aysebilgegunduz]

Merhaba teşekkürler öneriniz için büyük kısmını editliyorum aslında ama eğer doğallığı bozacak ya da cümleye bağlı bir eee ise bırakıyorum. 🙈

[@suna__27]

@@aysebilgegunduz ah anladım

[@aysebilgegunduz]

@@suna__27 Tabi bu 1.sezon. son sezonlara doğru daha çok temizlemeye başladım elimden geldiğince 😊

[@suna__27]

@@aysebilgegunduz harika ✨ sanırım oturup baştan sona dinleyeceğim

[@aysebilgegunduz]

@@suna__27 Feedbackleri beklerim :)

[@suna__27]

33:07 bu konuda sorun bizde 😅 biz r den sonra hafif bir s ş sesi çıkarıyormuşuz. Yabancı arkadaşlarım sayesinde farkettim bunu da

[@ye000et]

Üstad' a saygılar.

[@YusufOzbay]

Belki de dikkatli dinlemedim lakin; Kadir bey iş planını kendisinin oluşturduğunu belirtti. Genel olarak Google'da veya başka bir markada çalışırken özellikle yurt dışında yepyeni bir hayat kurmuşsunuz, iş akdine son verilmemesi için nasıl eforlar sarf ediliyor acaba?

[@aysebilgegunduz]

Soruyu anlayamadım sanırım. İş akdine son verilmemesi ne demek? Layoff tan etkilenmemek anlamında mı? Yoksa bir şirket eğer ciddi sorunlar yaşamıyorsa zaten emek, zaman ve para harcayıp işe aldığı birini kolay kolay işten çıkartmaz.

[@joelmiller5020]

!!! zor bir süreçten geçiyorum ve depresif şeylerden , depremden bahsettim . Bu tarz ögelerden rahatsız olacak varsa lütfen okumasın tetikleyici olabilir . Dertleşecek pek arkadaşım yok . Buraya yazayım belki hafiflerim.bilgisayar mühendisliği öğrencisiyim 3 e geçiyorum .İstanbul'da özel bir okulda tam bursluyum . ama şu an geldiğim noktada ne yapmam gerektiği hakkında hiçbir fikrim yok . üniversite hayatımın ilk iki yılı o kadar kötü geçti ki başıma gelenleri , yaşadılarımı tahmin bile edemezdim . hataylıyım , depremzedeyim .6 şubatta ailemle beraber evimizdeydik.her şeyimizi kaybettik .evimiz arabamız dükkanımız her şey enkaz altında kaldı.uzuv kaybının kıyısından döndüm .arkadaşlarım dostlarım akrabalarım melek oldular .evsiz kaldık.Babamın enkazda ayağı kırıldı platin takıldı . Hala çalışabilir durumda değil .Kısacası hayatımız yerle bir oldu .Depremden önce mecidiyeköydeki öğrenci evimde kalıyordum ev arkadaşımla . Depremden sonra ödeyemeyeceğimiz için evi de boşalttık.2. yılımda kyk yurduna yerleştim .Ama depremin etkileri fazlasıyla devam ediyordu . Psikolojik olarak çok kötüydüm .Hayatıma son vermeyi düşündüm . İstanbul'da yaşıtlarımdan herkesin hayatının yolunda olması beni anlayan kimse olmaması yapayalnız olmam o kadar zor ki benim için kardeşim dediğim dostlarımı kaybettim .Yalnız bıraktılar beni bu dünyada . En yakın dostlarımı bir gecede toprağa verince zor geldi bana yeni arkadaşlıklar kurmak .Yeniden birini tanımaya çalışmak güvenmeye çalışmak .ruh gibi bir okula bir yurda diye geçti bütün yılım . bir dönem geçici olarak bir yerde çalıştım param olmadığı için .Hayatımın ne kadar kötü olduğunu düşündüm hep . Neden hayatta olduğumu sorguladım . Neden ölmediğimi sorguladım . Hal böyle olunca kariyerim bölümüm adına yapabildiğim tek şey sınav öncesi çalışıp derslerimi vermek oldu . Hiç bütüm olmadı bu süreçte .Ama dersler hakkında hiçbir şey öğrenmedim . Programlama bilgim birinci sınıf programlamaya giriş kısmında hala . Ne staj , ne bir proje hiçbir şey yapamadım . Github linked in hesabım bile yok . Staj nasıl bulucam onu bile bilmiyorum . Ki öğrencilik hayatının ilk 2 yılını bu kadar bomboş geçirmiş birini kim niye istesin zaten nasıl kabul etsin . Bütün bu durumlar . ve ek olarak benim bu bölümü tercih ederken mühendis olacağımı ve kötü bir okula gittiğimi bilerek gelmiştim .Yani itü odtü ytü gibi okuldan mezun olmuyorsan koca bir sıfırsın zaten . Okul hiçbir şey vermeyecek . Ve ben bilgisayarla çok haşır neşir büyümemiştim . Kimisi 7 yaşında yazılıma başlar ya bölümde böyle öğrenciler çoktur . Heh ben işte onların tam tersiydim.Sürekli çalışmam sürekli kendimi geliştirmem gerektiğini bilerek gelmiştim . Ama evrenin başka planları varmış.İkinci sınıfın sonunda geldiğim nokta bu . Ama artık kendime gelmek hayatımı yoluna koymak istedim . Hayatıma son veremedim .Bari nefes almamım bir değeri anlamı olsun dedim . Bambaşka bir bölüme yatay geçiş yapmayı düşündüm . Diş hekimliğine . Biliyorum çok saçma ikisi de bambaşka bölümler . Ama ben her zaman düşünüyordum dişhekimliğini . Bu bölümde yapamazsam bir devlet okuluna diş hekimliğine myp ile yatay geçiş yaparım diyordum . Çünkü bu noktadan sonra bilgisayar mühendisliğinde başarılı olmayacağımı her şeye çok geç kaldığımı düşünüyorum .Yatay geçiş tarihleri geldi başvurumu yaptım ve kabul aldım . Henüz kayıt yaptırmadım . 9 eylülde kayıtlar başlıyor . Ama bilmiyorum ne yapmalıyım . Konuyu ailemle görüştüm . Onlar bir an önce mezun olup para kazanmamı bekliyorken erkek olarak benim 5 sene daha okumamı hiç hoş karşılamadılar . Hiç desteklemediler . Diş hekimliğinin zorluklarından bahsettiler . İstanbul'da artık bir düzenim olduğunu söylediler . Ben de zaten diş hekimliğinin çok zor olduğunu biliyorum . Çok kolay bir bölüm diye düşünmüyorum . Sadece şunu düşündüm .Tek yapmam gereken okula gitmek ve derslerimi geçmek diş hekimliğinde . Aşağı yukarı bütün diş hekimleri bunu yapıyor zaten . Ama mühendisliklerde böyle değil . Her şeyi öğrenci yapıyor . Projeler , stajlar , kendi kendine çizdiği kariyer yolu... benimse bildiğim hiçbir şey yok . Arkadaşım da yok beraber hareket edebileceğim okulda . Bir köşede duruyorum hep . İnsanlarla paylaşabileceğim bir şey olmadığını düşünüyorum . Onlar almanyada yapacakları stajdan , hayatlarının ne kadar yolunda gittiklerinden bahsederken ben bir haftada kaç kez ağladığımı mı anlatacağım . Bilmiyorum ne yapmam gerek . Diş hekimliği çok zor . İnsanlarla uğraşıyorsun bir kere . Dişten gelen kokular ,dişi keserken çıkan sesler o rahatsız edici koku . Bütün gün eğilerek ağız içine baktığın için sırt ağrıları . Ama bilgisayar mühendisliğinde genelde hiçbir insanla muhattap olmuyorsun ki bu tamamen bana göre bir durum . İnsan sevmiyorum introvert biriyim . İnsanlarla konuşmak buluşmak ölüm gibi gelir bana .Ama işte diğer durumlardan dolayı geçiş yapsam mı yapmasam mı karar veremiyorum . Bilgisayar mühendisliğinde hala şansım var mı . Sıkı çalışarak ben de yaşıtlarımı yakalayabilir miyim . Staj bulabilir miyim nasıl bulabilirim . Ne yapmam gerek nerden başlamam gerek hiçbir şey bilmiyorum .Bu durumdan o kadar sıkıldım ki . Okumak da istemiyorum yaşamak da . Çok depresif oldu ya en iyisi en başa tetikleyici olabilir yazıyım . Kimsenin hayatı güllük gülistanlık değil durduk yere insanların moralini bozmayayım .

[@salih8566]

Tam bir özel üniversiteye tam burslu girme dramı. Arkadaşlarının hayatı seninkinden çok çok farklı olacak, hiç karşılaştırma yapmaman en iyisi, ama biliyorum çok zor. Okumaktan bıktıysan 5 seneyi nasıl göze alıyorsun. Emin ol 5 sene onu okuyabilecek adam bilgisayar mühendisliğinde de çok başarılı olur. Sadece sürece güven ve çalışmaya devam et, bilgisayarda yollar 3'ün sonu ve 4 gibi açılır, sektörden ilgi görmeye başlarsın, staj kabulleri alırsın. Ben bi iki kurs çalıştım kendim, 3ün sonunda iş teklifi aldım. Hiçbir şey yapamıyorsan okuldaki akademik çalışmalara katılmaya bak derim, okulunda diğer öğrencilere göre daha başarılı veya azimli olduğuna eminim. Onların 7 yaşında falan yazılım yaptığı hikayesini kafana takma, böyle adamların ağzı iyi laf yapar seni bi gaslight ederler adamları bir şey sanarsın. İki kazıyınca zortlar. Benden sana tavsiye, kimseden geri görme kendini, zorluklar kaldıramayacak kişiyi bulmaz, pes etmezsen halledersin. Not: istanbul üni bilgisayar mezunuyum, senin yaşadığına benzer problemleri yaşadım ve çok duydum çevremden (depremde bir arkadaşım erasmus yapıyordu, ailesinin yanına bile gidemedi, onunla çok konuştuk bu problemleri vs.) Hayatında başarılar dilerim, önemli olan ailenle, hayatta kalanlarla güzel ilişki kurabilmen. Onların seni anlayamayacaklarını kabullenmeni öneririm. Etrafındakilerin büyümesini olgunlaşmasını bekleme, sen büyü.

[@Deniz06-n6m]

"introvert" durumunu çözmezsen hayatının kalanını kötü bir şekilde geçireceksin mesleğini değiştirmek yerine terapiye git.