Sekielski o nałogach: Renata Jakubowicz - życie z pijącymi rodzicami

Czasem brakuje słów, by wyrazić smutek, który czuję słuchając moich rozmówców. Renata pierwszy raz opowiedziała mi o swoim dzieciństwie kilka tygodni temu. To była rozmowa telefoniczna, w trakcie której miałem ciarki na rękach. Wydawało mi się, że dużo wiem o dorosłych dzieciach alkoholików. Dzięki Renacie jestem mądrzejszy. Dziękuję jej za to doświadczenie.
Proszę Cię o wsparcie Sekielski Brothers Studio
patronite.pl/sekielski
wpłaty bezpośrednie:
Kombinat Medialny Sp. z o.o.
nr konta: PL 16 1950 0001 2006 0339 0016 0002
tytuł przelewu: Darowizna na film dokumentalny
Kod SWIFT Idea Bank: IEEAPLPA
EUR
PL91 1950 0001 2033 9004 5000 0003
Kod SWIFT Idea Bank: IEEAPLPA
paypal: [e-mail]
________________________________________
Pamiętajcie o subskrypcji:
www.youtube.co....
FB: / sekielski
TT: @sekielski
TT: @mareksekielski
Instagram: / tomaszsekie. .
Instagram: / mareksekiel. .
Instagram: / sekielski_b. .
W materiale wykorzystaliśmy utwór:
"Kosmos"
autor: Bartosz Bazok Zelek
#alkoholizm #dda #dorosłedziecialkoholików #uzależnienia #trzeźwienie

[@mareksekielski7158]

Tradycyjnie przepraszam za jakość. Na szczęście zaczęliśmy już budowę studia i jest realna perspektywa, że tego nie spartaczymy. Mam nadzieję, że obejrzycie mimo tego. A jak chcecie nam pomóc to szczegóły są w opisie filmu. PiS & Love.

[@anetamilkowska763]

PiS 😁 literówka chyba 🤭

[@VladamirPuddin]

Bardzo dziękuję za całą serię. Dzisiejszy odcinek jest szczególnym.

[@sajlente]

Zastanawiam się czy Twoi przyszli goście będą się równie chętnie otwierać przed Tobą w studio przy odpalonych lampach..

[@urdnotwrex8871]

Marku to bardzo ważny odcinek,wiem jak ciężko jest o tym co się przeżyło mówić.Jestem DDA,to bardzo ciężki temat..... Pozdrawiam.

[@marzenamyslinska9932]

@@sajlente dd

[@grazynaw.7924]

Kochana Renato, dziękuję Ci za to że tu byłaś, mówiłaś, ja Cię rozumiem , bo często czułam to samo, co Ty, Do dziś jestem zalękniona, wystraszona, nie wierząca w siebie i swoje siły, że jestem kimś, znaczę coś...Choć już mam wiele lat, pamiętam jak dziś wszystkie traumy z dzieciństwa. Pozdrawiam Cię kochana serdecznie. Jesteś cudowną mądrą i dobrą kobietą, szacunek kochana. Pozdrawiam i przytulam, choć wirtualnie.

[@renatajakubowicz205]

Dziękuje Grażynko

[@grazynaw.7924]

💗💗💗💗💗💗💗💗💗 Zdrowia, siły i bądź zawsze sobą, bo jesteś cudowną kobietą, a z dzieckiem miałam tak samo jak Ty, tylko z synem. przesyłam moc serdeczności.

[@renatajakubowicz205]

💐

[@annapaszkiewicz1378]

Brawo ty jesteś bardzo mądrą kobietą

[@olalapola]

Niesamowita rozmowa. Mowa ciała, głos, sama historia - spadłam z krzesła z wrażenia. Każdy od niewinnych dwóch piwek dziennie przy dzieciach powinien obejrzeć.

[@renatajakubowicz205]

Bardzo dziękuje

[@Blanka1100]

Nadmierna potrzeba poczucia kontroli, reakcje przesadnie emocjonalne do sytuacji, brak wiary w siebie, to znak rozpoznawczy dzieci z rodzin alkoholowych.

[@grazynagromadzka3351]

Zapewniam cię, że nie tylko DDA zmagają się z tym problemem ... Na trzeźwo w domu tej Pani było więcej agresji i chorej dyscypliny i to było gwoździem do ... Podziwiam tą dzielną kobietę ! Będzie dobrze da Pani radę. Pozdrawiam

[@RroarrMr]

@@grazynagromadzka3351 Masz rację, DDD też zmagają się z tym problemem. Rodzina dysfunkcyjna odciska na dzieciach piętno podobne jak rodziny alkoholowe.

[@wzruszkavanka4432]

Jestem DDD...i słucham tego jak o sobie

[@TheMonalisa1976]

Plus cala masa innych rzeczy

[@Olafmakieta]

Napady paniki ...lęki ,nerwuce ,natręctwa ....

[@beatanasidowska6574]

,,nie jestem w stanie nic powiedzieć o miłości.... Jak ja to znam,mam dreszcze. No i też miałam kochającą babcię. Jestem DDA,mam 46 lat,dopiero teraz kończę szkołę średnią,I skończyłam równolegle inną. Lęk,strach,zamrożenie...chciałam zapic przeszłość. Nie piję 2 lata. Jestem z siebie dumna. Dziękuję za ten wywiad po stokroć!

[@renatajakubowicz205]

Cieszę się ze mogłam pomóc

[@beatanasidowska6574]

@@renatajakubowicz205 to ja dziękuję😊życzę dobrego dnia❤

[@patrykpanj8604]

@@renatajakubowicz205 Dziekuje że potrafisz o tym mowić . Ja nie potrafie . Podziwiam takie osoby jak Ty . Pozdrawiam Ciebie serdecznie.

[@patrykpanj8604]

Masz w sobie siłe !!!!! Nie wszyscy ją mają . Dziekuje że potrafisz o tym mowić, o swojej przypadłosci. Ja nie potrafię. Podziwiam Ciebie Beato . Pozdrawiam

[@dagadiug8494]

Dużo dobra i siły +

[@dominikm3475]

Marek, uwielbiam te rozmowy. Dziękuję, że są.

[@DDR320]

Przykre ale prawdziwe. Ludzi uzależnionych jest więcej niż nam się wydaje a życie z uzależnionymi rodzicami to jest szambo. Pozdrawiam wszystkich i życzę dużo zdrowia.

[@krzysztofmariusz5823]

Nie będę się rozpisywać, po prostu dziękuję Wam obojgu za tę rozmowę 😀

[@ewaiwanyszyn4063]

Tak, dzieci alkoholików się wstydzą za rodziców. Mój ojciec kiedy stał z kumplami przy sklepie mijałam go udając, że Go nie widzę. ...

[@SelfySelf]

Wstydzą się za rodziców, to fakt. Ale ten wstyd to coś dużo więcej. To jest wielki, obezwładniający, toksyczny wstyd. W sytuacjach w których normalny człowiek nie widziałby nic zupełnie.... wstydzisz się w szkole, że jesteś za dobry z matmy, a potem jak już dostaniesz 2, to się wstydzisz ze jesteś głupi bo dostałeś 2... Wiecznie za mądry albo za głupi, za głośny w towarzystwie, albo za cichy.... Za mało masz pieniędzy, albo za dużo i tez źle.... Za chudy jesteś albo za gruby Za szeroko otwierasz usta jak jesz Za głośno oddychasz Za mało mowisz, albo za dużo Za mało się bawisz z dziećmi albo za dużo I tak całe życie Obłęd

[@zans1065]

Z domów dysfunkcyjnych wychodzą „dzieci”, które ciagle czują „coś ze mną jest nie tak, coś ciagle nie tak”, z poczuciem zawstydzenia, z poczuciem, że nic dobrego mnie nie spotka, a jeśli nawet coś dobrego przychodzi, to dalej nie czuje się z tym komfortowo, bo to takie przecież nienaturalne. Jakiś sukces? Nie, to przypadek, żadna moja zasługa. Nieumiejętność czerpania radości z życia, odczuwania przyjemności, relaksu, nieumiejętność budowania relacji, poczucie chaosu i braku bezpieczeństwa. Dzieci dda nie cieszą się życiem, one się z nim borykają.

[@renatajakubowicz205]

Poniekąd prawda! Nie zgadzam się jedynie z „nieumiejętnością odczuwania przyjemności, relaksu ... ta afera jest mi znana i całkowicie potrafię oddać się chwili i czerpać z życia namiętnie przyjemność 😊

[@renatajakubowicz205]

Pozdrawiam

[@beatazoska933]

BARDZO DUZO PRAWDY w tym co napisalas ale ZYJMY JAK POTRAFIMY.

[@Olafmakieta]

Dokładnie...i już jako osoby dorosłe musimy się nauczyć żyć od nowa ....bez terapii nie da rady ..

[@redfredzgred]

Prawda

[@sylwiak1495]

Bracia Sekielscy, jestem waszą wyznawczynią, ale nie nałogową szajbuską:)pociąga mnie w was szczerość i prawdziwość, podziwiam kulturę rozmowy i umiejętność słuchania. Rozmowy z alkoholikami są szalenie interesujące, jednak dawkuję je sobie oszczędnie, gdyż mnie po prostu za bardzo poruszają. Kibicuję wam szczerze, byłam/jestem waszą skromną patronką. I cieszę się ,że jesteście. To taka skromna laudacja, ale jak każda emocjonalna istota i ja ujście emocjom musze czasem dać. Pozdrawiam i życzę wszsytkiego dobrego

[@magorzatakalbarczyk5921]

Pamiętam ten ból brzucha kiedy ojciec wracał z pracy. Silnik w Syrence 101 dawał znak, że napewno coś nawywijałam. Ojciec nie pił i nie bił.... tak też można niszczyć dzieciństwo. Dziękuję za tę rozmowę. Życzę normalności Renato. Marek...dasz radę :)

[@ernestcebula2770]

Świetna robota,doskonale znam ten problem z autopsji i wiem że takich osób jest naprawdę mnóstwo. Ale nie dochodziłoby do takich tragedii gdyby nie wszechobecny alkohol. Ta cholerna hipokryzja - tyle nieszczęść i zmarnowanych żyć a ta trucizna nadal bezkarnie zbiera dalej żniwo.Mało tego,państwo czerpie zyski z ludzkiego nieszczęścia i udaje że wszystko jest o.k. To jest ohydne!!!!

[@renataszternal9264]

Dziękuję za poruszenie tego tematu .Ja majac 53 lata zdecydowałam się na terapię ponieważ cały czas to co przeżyłam ciągnie się za mną.To co przeszłam w dzieciństwie nie było do przerobienia dla dziecka, które nie jest w stanie poradzić sobie z emocjami w takim wieku.Doroslym wydaje się że dzieci nic nie rozumieją, że to dzieje się obok nich,a tak nie jest .To jakie mamy dzieciństwo ma wpływ na nasze dorosłe życie.Mowi Pani o byciu tym blaznem.Mnie postrzegano jako zawsze wesołą,duszę towarzystwa,a ja miałam wrażenie że zachowuje się jak błazen żeby być akceptowalnym przez innych .

[@renatajakubowicz205]

Tak, dokładnie tak samo sie czułam. Mówiąc o błaznowaniu miałam na myśli występy kabaretowe które dawały mi poczucie komfortu i formę przełamywania leku poprzez skecze. Ja również byłam i jestem dusza towarzystwa. Pozdrawiam i życzę dużo siły.

[@welder296]

@@renatajakubowicz205 Ja również byłem duszą towarzystwa a w środku wyłem z bólu. Niestety, ból zagłuszałem alkoholem po którym byłem agresywny. Sam byłem niczym dziki pies, ojciec nauczył mnie jednego... AGRESJI. Wbił mi ją (w sposób dosłowny) do głowy. Zjebałem dzieciństwo i młodość mojej jedynej i ukochanej córce. Od 6-ciu lat jestem trzeźwy, staram się z całych sił naprawić nasze relacje, czasem jest bardzo ciężko ale nigdy się nie poddam. Czuję się współwinny również i Pani sytuacji, przepraszam Panią bardzo, teraz tylko tyle mogę powiedzieć.

[@jadziatochowicz2298]

Kolejny wspanialy wywiad, i kolejna perspektywa tym razem DDA. Dziekuje Pani Renato, ze pani przyjechala i podzielila sie swoja historia. Bardzo cenna wiedza dla nas 30-40-50-latkow, urodzonych / wychowanych w Polsce tamtych czasow.

[@renatajakubowicz205]

Bardzo proszę, pozdrawiam

[@JustineAutumn]

Mam bardzo podobne doświadczenia. Rodzice zniszczyli mi życie, do dzisiaj się zmagam z traumami. Dziękuję, że się tym podzieliłaś i przytulam Cię.

[@renatajakubowicz205]

Pozdrawiam i dziękuje

[@nataliazamarlik9740]

Życie z pijącymi rodzicami jest bardzo ciężkie, zwłaszcza jeżeli piją obydwoje lub pije jeden a drugi jest nieobecny. Któregoś dnia rozmawiałam z moim kuzynem, który po krotce wyjaśnił mi różnice między jego a moimi możliwościami rozwoju wtedy, na przykładzie krawężnika.. „Zawsze czułem, jak jakbym był trochę wyżej, wiesz tak jakby na krawężniku, jak myślałem o Tobie to przychodziło mi na myśl, ze Ty nawet nie byłaś na ulicy tylko wiesz, w tej kratce ściekowej. Jestem z Ciebie bardzo dumny, ze z tego ciemnego miejsca wydrapałaś się w końcu na ten krawężnik chociaż nikt w rodzinie nie dawał Ci szansy” Jestem córka pijącej matki i nieobecnego ojca, nie pije ale zajadam nie wiem co jest gorsze. Życie z pijącym rodzicami jest ciężkie ale jest światło w tunelu i jak się za tym światłem podąży to życie może stać się całkiem niezłe. Pozdrawiania z podziękowaniami!

[@patrycjapatrycja4235]

Też wyszłam na krawężnik.

[@mariuszmariusz8998]

Dzieki kochana za Twoją odwage.Sama mam 45lat i do dzis nie posklejałam sie ,wciaż jestem w procesie .Mega trudny powrot by odzyskać i uzdrowić siebie.Dziekuje i wiecej prosze takich osób.

[@mariuszmariusz8998]

Iza.

[@renatajakubowicz205]

Dzięki, trzymam kciuki za ciebie

[@mariuszmariusz8998]

@@renatajakubowicz205 dziekuje

[@mariakozlowska1653]

Panie Marku, ta seria to najbardziej wartościowa rzecz jaką znalazłam na YT. Nie mam problemu z alkoholem, moja rodzina również jest wolna od tego strasznego problemu. Treści, które Pan tu z Gośćmi przedstawia są niezwykle edukujące, Pana empatia i szacunek do rozmówców są godne podziwu, Pana Goście są niezwykle odważni. Te historie są przerażające, a ta rozmowa z Panią Renatą jest chyba dla mnie najcięższa. Szacunek, dziękuję i życzę powodzenia.

[@magmiecz1888]

Pani Renata zastanawiała się czy dla PRL-u było typowe picie i balangowanie w domach. Pan Marek zanegował i powiedział, że raczej nie i Pani Renata nie wychowywała się w typowym domu...Uważam, że to było dobre spostrzeżenie Bohaterki, sama byłam dzieckiem w tamtych czasach i pamiętam chodzenie na imprezy z rodzicami w każdy weekend u innych znajomych, wujków, ciotek itp. Tańce przy Boney M wóda lała się strumieniami a my dzieci spaliśmy "na płaszczach". Takie to były czasy, dużo patologii. I tak jak p. Renata zauważyła "zimny chów". Niby bardzo wesoło a tak naprawdę smutno. Bardzo dziękuję p. Markowi za te rozmowy. Myślę, że dają psychologiczne wsparcie nie tylko osobom uzależnionym. Pozdrawiam :)

[@renatajakubowicz205]

Dzięki

[@Blanka1100]

Kolejna ważna rozmowa. Dziękuję, Pani Renato i Panie Marku.

[@renatajakubowicz205]

Dziękuje

[@justyna518]

Jeden z lepszych wywiadów na tym kanale.

[@renatajakubowicz205]

Dziękuje ze się do tego przyczyniłam

[@joannakasprzak-dzyberti7058]

No i się poryczałam, jakbym słuchała o sobie. Dziękuję

[@renatajakubowicz205]

Ściskam Asiu

[@JM-gl8pr]

Ja tak samo, oglądam i łzy kapią same jak grochy. Przesyłam dużo mocy ❤️

[@alejak]

Bardzo Ci dziękuję za ten wywiad, za Renatę, która otwierając się przed nami, otworzyła mi oczy, na moje problemy z dzieciństwa.

[@renatajakubowicz205]

Serdecznie pozdrawiam !!!

[@Makimaki432]

A ja maturę zrobiłam mając 40 lat. Nigdy nie odważyłam się iść na studia. Zawsze obawiałam się, że nie dam rady. Ja też miałam ukochana babcię. Zawsze samotna, bo koleżanki do mnie nie przychodziły. Nikt nigdy nie interesował się mną tylko tym czy mama pije. Za bardzo sobie w życiu zawodowym nie poradziłam. Również nie zdecydowałam się na dziecko (raz poroniłam). Trzeba mówić bardzo głośno o problemach DDA. U mnie w rodzinie każdy wiedział o tym co działo się w moim domu, ale nikt nic nie robił. Tak wygodniej.Słucham, jakbym siebie słuchała. Smutne :(

[@edytag9247]

U mnie babcia mieszkała za ścianą i był ciągle wojny matki z teściową o mnie. Komu mam pomagać, gdzie sprzątać. Ogólnie dziwię sie, że nie skończyłam w psychiatryku.

[@patrycjapatrycja4235]

Gratuluję matury. To może teraz jest czas na studia, może warto spróbować? Odwagi

[@renatajakubowicz205]

Pozdrawiam

[@beatazoska933]

WALCZ O SIEBIE BO MAMY TE MOC !!!

[@laurahinc2309]

Niezwykle silna kobieta ❣ Też jestem DDA i wszystko to co Pani mówi widzę też w sobie .. Życzę dużo siły ❣

[@renatajakubowicz205]

Serdecznie Pozdr

[@adriannaboczarska5971]

Pani Renato, dziękuję.... Jestem DDA i to o czym Pani mówi jest mi bardzo bliskie. Pozdrawiam. ❤️

[@grakowal8947]

Boże, Pani Renato siedzę i słucham na raty, bo nie daję rady obejrzeć całości na raz. Dziękuję za odwagę i mądrość. Mam 49 lat i choć pił ojciec, to matka była tak głęboko uległa, niezaradna życiowo, że przejęłam rolę bohatera rodzinnego i w najbliższej rodzinie,jako dziecko doświadczyłam każdego rodzaju przemocy- przy wiedzy matki. Przeszłam terapię, ale praca nad zrujnowanym poczuciem własnej wartości, przyjmowanie na siebie roli zbawiciela mamusi, dla której tak naprawdę nigdy się nie liczyłam, która pozwalała mnie krzywdzić i jeszcze mnie obwiniała, wykorzystywała i nadal próbuje nadużywać, próby budowania własnego życia, wychowywania swoich dzieci- ORKA, nie kończy się nigdy, choć nie jest juz tak trudno jak dawniej.

[@renatajakubowicz205]

Dziękuje i wspieram !

[@magdaskibicka997]

Tez jestem z takiego domu,cieszę się ze poruszyliście ten temat. Ściskam bardzo mocno 😘😘

[@renatajakubowicz205]

Pozdrawiam Madziu

[@magdama5988]

Tylko dda to zrozumie. Dziękuję za wywiad i odwagę.

[@renatajakubowicz205]

Pozdrawiam

[@magdakaragda9473]

Ja nie jestem dda a to rozumie. Jestem z dysfunkcyjnej rodziny i podobne przykrości mnie spotykały. Pozdrawiam Panią Renatę i wszystkich którzy doświadczyli czegoś podobnego.

[@whiteraven996]

i DDD

[@ewaiwanyszyn4063]

Dziękujemy za szczerość i otwartość. U nas też była przemoc. Razem z siostrą stawałyśmy w obronie mamy i szarpałyśmy się z pijanym ojcem. Zastanawiałyśmy się jak się go pozbyć ale nie trafić do więzienia. Czekałam na to że to się kiedyś skończy.

[@renatajakubowicz205]

Pozdrawiam

[@skdominika]

Wszystkiego dobrego dla Pani Renaty! Dziękuję za podzielenie się z nami Pani historią.

[@renatajakubowicz205]

Dziekuje

[@sarka350]

Pani Renata w pewnym momencie pyta, poniekad retorycznie: To nie we wszystkich domach tak bylo? Na co p. Marek odpowiada, ze nie! Gdzies przeczytalam, ze dzieci urodzone w latach 60, 70, 80 moznaby wszystkie podciagnac pod temat wychowywania sie w domach patologicznych, niekoniecznie alkoholowych. Pieknie o tym mowi film pt. 7 uczuc.... Polecam, jesli ktos nie ogladal....Tak bylo!!

[@MamaSzymonka]

Zgadzam się . Naprawdę jest nas bardzo dużo. Zdecydowanie za dużo. W PRLu pędziło się bimber i chlało a dzieci były gdzieś z boku. W tamtych czasach wśród dwudziesto , trzydziesto i czterdziestolatków nie było miejsca dla nie pijących.

[@welder296]

Ja pochodzę z takiej rodziny. W latach 80-tych to się nazywało "dyscyplina i chowanie dzieci twardą ręką". Zapytaj się osób których dzieciństwo i młodość przypadały w tym okresie, co to jest sznur od żelazka, pasek czy "ojcowska twarda ręka"? Odrabianie lekcji z ojcem, to było coś czego nie zapomnę do końca życia.

[@annblz2423]

Teraz dzieci urodzone w latach, 60, 70 i 80 wychowują swoje dzieci i jeśli nie wyszli ze schematu, który dostali to tworzą się kolejne generacje z problemami

[@EntireME]

Tytul powinien brzmiec "przezycie" lub "wegetacja" z pijacymi rodzicami. Bo to nie zycie.

[@iwonawroblewska4867]

Jak zawsze rozmowa bardzo potrzebna. Cykl tych rozmów pozwala mi uświadomić, moje problemy jako DDA. Zawsze czekam na kolejne...

[@vemx127]

W domu miałem to samo zamiast "uciekać z domu" i mieć wywalone, człowiek się bał czy ojciec pijany nie zrobi nic matce. Do dzisiaj od małego ciągłe napięcie nerwowe, studia, praca itd.

[@ewelinag8653]

ech..., mam podobne doświadczenia - pijący ojciec, współuzależniona mama i żadnego innego dorosłego. Samotność, bezradność, wstyd i STRACH. Dziś nerwica lękowa z atakami paniki, depresja. Na szczęście terapia bardzo pomogła przepracować pewne rzeczy. Zazdroszczę bohaterce babci, ja byłam całkiem sama :(

[@renatajakubowicz205]

Miałam to szczęście ! Trzymaj się Ewelina

[@andrzejzmijewski7338]

Panie Marku i Pani Renato DZIĘKI. Są różne historie . Wydaje się , ze to tylko my doznaliśmy i doznajemy trudnych do rozkminienia emocji. Bardzo pomocne. Wbrew pozorom nie tylko o chorobie alkoholowej. Pigułkowatość 👌

[@sawekkabala2067]

Bardzo dobra rozmowa. Smutna ale ciekawa. Doceniam. Pozdrawiam !!!💕

[@jolantaszybczynska145]

Moglabym dużo powiedzieć ....jestem pelna podziwu .GRATULUJĘ odwagi.....przemiany i życzę aby ten proces przemiany trwał caly czas...Pozdrawiam serdecznie. Tak żyj i daj żyć. 😘

[@RR-po7fy]

Spłakałam się jak bóbr . Każde słowo p Renaty jak moje ŻYCIE , jak bym słyszała siebie w każdym calu , plus przemoc fizyczna byłego męża . Mam 55 lat i wrakiem człowieka ,alkochliczją , bez pomocy ani rusz . Najlepszy materiał jaki widziałam - słuchałam . DZIEKUJE pozdrawiam .

[@renatajakubowicz205]

Trzymam kciuki i pozdrawiam

[@jacek9086]

Panie Renato gratuluję determinacji, siły i chęci życia. Jest Pani mądrą kobietą pozdrawiam i życzę wszystkiego dobrego

[@renatajakubowicz205]

Dziękuje Jacku

[@przewodnikpokatarze8896]

Bardzo potrzebna rozmowa. Piękna w swojej szczerości. Dziękuję

[@renatajakubowicz205]

Serdecznie dziękuje za poświęcony czas 🌸

[@panikorbaczewska8567]

Szczera,prawdziwa rozmowa.Dziekuje WAM za to. Az ciary przechodza......

[@renatajakubowicz205]

Pozdrawiam

[@panikorbaczewska8567]

@@renatajakubowicz205 Dziekuje. Pozdrawiam goraco.

[@martajedlinska8981]

Bardzo dziękuje Pani Renacie i trzymam kciuki za przyszłość, na pewno jest Pani cudowna mama. Panie Marku dziękuje

[@renatajakubowicz205]

Dziękuje

[@SylwiazLodzi]

Uwielbiam Was w tych wywiadach. Super wniosek, że domy w Pilsce takie były i my jako dzieci też po nich chodziliśmy. Panie Marku właśnie przeczytalam w książce psycholog Anny Dodziuk pt. Wstyd o Terence Gorski, który opracował procedurę zapobiegającą nawrotom - jak pisze dalej autorka "stanowiącej przewrót Kopernikański w terapii uzależnień" z bibliografi podaje, że był wspolautorem książki w j. polskim pt. Rodzina uzdrowiona. Autorzy Gorski Terence, Marlene Miller. Bardzo Wam dziękuję. Kilka myśli w wywiadziemi pomoglo amam 43 lata i jestem po części terapi DDA.

[@Betula_pendula]

Jaka wspaniała, piękna i mądra kobieta ☺️ w życiu bym nie pomyślała, że ma taką przeszłość.. pozdrawiam gorąco, też jestem dda. Takie wywiady dają mnóstwo wsparcia.

[@renatajakubowicz205]

❤❤❤ serdecznie dziękuje ! Dziś już bardzo silna i świadoma ale tez często zagubiona w decyzjach życiowych. Pozdrawiam

[@Betula_pendula]

@@renatajakubowicz205 Mimo wszystko myślę, że osoby takie jak Pani są świetną inspiracją i motywacja dla osób zaczynających drogę z terapią i na początku świadomości, życzę dobrych dni 🙂

[@renatajakubowicz205]

Miło to czytać. Ponownie utwierdzam się w przekonaniu ze decyzja o wywiadzie była słuszna i potrzebna. 🤗🤗🤗

[@patrycjapatrycja4235]

Bardzo lubię te programy. Słucham Pani historii i gratuluję odwagi. Jest Pani wspaniałą kobietą i matką też. Pozdrawiam

[@renatajakubowicz205]

Mam nadzieje, dziękuje

[@grzesznyaniol9641]

Dziękuję Za Rozmowę Też Nie Utrzymuje Kontaktu Z Rodzenstwem Pozdrawiam

[@renatajakubowicz205]

Trudno to zrozumieć innym, prawda ? Jak się nie zawiązało więzi, żyło w agresji i rywalizacji 😞

[@ewa3391]

Ta rozmowa 2 lata temu otworzyła mi pierwszą klapkę w głowie. Przyszła myśl że to jest o moim życiu przecież i trzeba zacząć nad nim panować. Teraz jestem na terapii i zaczynam jaśniej myśleć nawet marzyć. Bardzo dziękuję za ten odcinek Renacie i Markowi ❤❤❤❤❤

[@renatajakubowicz205]

Bardzo Ci dziękuje Ewo ze mogłam przyczynić się do zmiany w Twoim życiu, życzę wytrwałości i cierpliwości

[@AnaAckermann]

Mam ciarki, Kochani dziękuję za ten wywiad.❤

[@renatajakubowicz205]

❤❤❤

[@miranaambisty9407]

Moja historia jest bardzo podobna. Tak jakbym słuchała swoich własnych opowieści. Matka pijaczka, ojciec z zapędami alkoholowymi, do tego gestapo. Lanie dostawałam za byle co, moja skóra była poraniona od uderzeń pasem. Nikt ze mną nie rozmawiał, dla nikogo nie byłam ważna, nikogo nie obchodziły moje dziecięce problemy, wyśmiewana przez ojca przed całą rodziną. Zawsze najgorsza, najgłupsza, najbrzydsza, bo inne dzieci to.... a ty nie "spotrafisz". I ten ciągły strach przed powrotem do domu po szkole. Matka pijana czy nie. Obecnie też mieszkam za granicą. Dzisiaj już wyszłam w miarę na prostą, ale przeszłość się za mną ciągnie. Ciągły strach przed wszystkim, brak wiary w siebie, we własne możliwości, brak własnej rodziny, bo ja nie wiem co to jest prawdziwa rodzina. Słowo rodzina kojarzy mi się z cierpieniem. Moja rodzina z Polski, niezależnie od tego jaka jest, mnie nie odwiedza, jedynie siostra przyleci raz na rok. Czuję pustkę, osamotnienie, mimo, że mam obok rodzinę męża. Ale to nie to samo. To tzw. normalna rodzina, która nie rozumie moich przeżyć, emocji i problemów. Przestałam nawet szukać u nich wsparcia, bo oni nie rozumieją, o czym ja do nich mówię. Podobno wymyślam. Natomiast szukam wsparcia u mojej kochanej babci, która zmarła dwa lata temu. I czekam tęsknie na sny, w których daje mi wskazówki, jak mam żyć.

[@magdama5988]

Ja Cię rozumiem. Mam dokładnie tak samo. Tylko że jestem totalnie sama, chlopak zostawił mnie. Mam 2 przyjaciółki dzięki Bogu. I dzięki nim jakoś jeszcze żyje.

[@magdakaragda9473]

❤️

[@ana-lenamoeller6261]

Wiesz, ja żyję około 20 lat z DDA - jest on ojcem naszego 18 letniego syna. Na początku nie wiedziałam co mu jest - gdy miał wybuchy agresji -oczywiście nie w stosunku do mnie - takie nawracajace złe humory, naburmuszanie się, atakujący bolącymi słowami mnie, która po prostu pytała z troski, co się stało? Nadmieniam, ze przez 4 lata wcześniej miałam meża alkoholika, z którym się rozwiodłam, ale w międzyczasie szukałam informacji o systemie zachowań osób uzależnionych, o sposobie na życie z taką osobą. Byłam w temacie - obserwowałam pół roku mojego partnera, widziałam alkoholowy dom jego rodziców, którzy wszelkimi sposobami odciągali go ode mnie. Oczywiście nienawidzili mnie za to, że go wspieram w jego pasji grania na gitarze i że mieszka u mnie. Widziałam jaki przychodził od nich przybity, smutny, zły. Gdyby nie potrafił wyrazić sie poprzez granie na gitarze, to ja nie rozpoznałabym podobnej do mojej duszy.- wolnej, ekspresyjnej, spontanicznej, dobrej. W jego graniu usłyszałam jego samego, w jego życiu zobaczyłam nie jego problemy - tylko plik wszelkich zachowań nabytych w złym domu - agresję, wściekłość, brak tolerancji, brak akceptacji, samotność, tyranię, itp- co powoduje brak własnej wartości, a co za tym idzie uczucie porzucenia, które słyszę w wywiadzie, a które nie pozwala nadal żyć bez poczucia winy, nadal czeka na akceptację pijanych rodziców - tylko po co? Rodzicom należy powiedzieć to wszystko co nam zrobili - poprosić o wysłuchanie i im to powiedzieć o ile damy radę. Na spokojnie. To oczyszcza. Bez tego kroku sprawa nie ruszy z miejsca. Po prawie 20 latach mogę powiedzieć, że: syna musiałam chronić przed zapędami tyranii - ale tez i przed zbytnią wylewnością i nadmiarem - reszta jest ok- mój partner powiększył listę pasji a jest to: żeglarstwo, jazda na rowerze, latanie na spadochronie, filmowanie, , granie na pianinie, rewelacyjne układanie kostki Rubika, jak również wykonywanie elektryki której nauczył się w 2 tygodnie, wykonywanie centralnego ogrzewania, którego się też nauczył, nie wspomnę o stolarce i innych lutowaniach. Gitara zawsze jest pierwsza i najważniejsza. A gdy czasem wspomni swoich rodziców, którzy już przedwcześnie odeszli, z rozrzewnieniem - to zawsze mu przypominam, ze gdyby cię naprawdę kochali to zauważyliby twoje talenty, które mógłbyś odkryć i rozwijać od dziecka a nie w wieku 45 lat. Do świadomości, że "ja mogę" mojemu partnerowi zajęło jakieś 6-7 lat. Szukajcie swoich pasji, szukajcie siebie ! Powodzenia

[@magdama5988]

@@ana-lenamoeller6261 w momencie jak to napisałas wlasnie mialam napad agresji i płaczu

[@ana-lenamoeller6261]

@@magdama5988 to nie twoja wina, niestety to wypracowana przez mamę lub tatę cecha mamy lub taty reakcja twojego organizmu - innej on nie zna. Dlatego staraj sie widzieć jak w lustrze te zachowania - pomyśl w jakich momentach sie to działo, a może "bez powodu" się to działo. System jest prosty, to jak parabola- dół- góra- góra- dół- gdy złość i agresja rośnie jest zwyzka - na górze jest szczyt i potem znowu spokój.... Gdy rośnie napięcie - wyjdź na rower, spacer, zrób zupełnie coś przeciwnego niż zwykle - włącz kabaret- nie nakręcaj i nie popadaj w histeryczne stany - a przede wszystkim rozmawiaj i nazywaj te uczucia, to ważne

[@zdrowiepsychiczne]

Jaki koszty ogromne ponosi cale spoleczenstwo ,rodziny,dzieci tyle cierpienia doświadczają przyzwolenia na pijaństwo,traktowania alkoholu jako fajny sposób na rozrywke ,brak edukacji w szkołach natemat alkoholizmu i współuzależnienia. Bardzo smutne. W Polsce mężczyzna alkoholik jest czyms akceptowalnym i nie jest traktowany jako osoba chora. Ile jeszcze wody w strumieniu upłynie ,ile lat musi minac aby zaszly zmiany mentalne...

[@renatajakubowicz205]

Możemy się „poszczycić” wynikami wśród ilości spożytego alkoholu, wiec możliwe ze wody w strumieniu nie upłynie a zmiany długo nie nastąpią. Nawet gdyby alkohol był bardzo drogi lub gdyby go ograniczyli będzie sprzedaż w podziemiach co za tym idzie ból i płacz rodzin oraz dzieci. Ci co zmieniają swe życie palą często drogę po której szli, ale maja sile i determinację, której brakuje nielicznym by wyjść na prosta....ci co nie mają tyle wytrwałości pozostawiają piekło swym dzieciom skazując ich na spektrum problemów emocjonalnych, strach, poczucie osamotnienia i mnóstwo deficytów. Dzięki ze napisałaś. Pozdrawiam Aga 🌸

[@zdrowiepsychiczne]

@@renatajakubowicz205 i ja dziękuje że zdecydowałaś się podzielić swoim doświadczeniem.

[@sunriseinyoureyes]

Całkiem niedawno ( a jestem starsza od Twojego gościa ) uświadomiłam sobie że większość swojego życia w domu rodzinnym walczyłam z nałogiem mojej matki. Dlaczego dopiero teraz ? Bo NIKT z moich znajomych nie wiedział że moja matka pije. Zawsze elegancka,mająca odpowiedzialny zawód , miła ... Przestała pić bo bała się nagłej śmierci ,alkohol zamieniła na pigułki i zawsze miała jakąś wymówkę

[@aldonajozefowski8012]

Podpisuje się moimi 10 palcami tez to przechodziłam ( w domu agresja i picie ).na zewnątrz prestiż i zakłamanie 🙏

[@arekbraxton]

Renata wielki szacun za wywiad ❤️

[@renatajakubowicz205]

Dzięki pozdrawiam !

[@malgorzatach8747]

Fantastyczna kobieta...fantastyczny wywiad!:)

[@renatajakubowicz205]

Dziękuje Gosiu

[@katarzyna1418]

Również mam wrażenie, że mało mówi się o DDA. Więcej o alkoholikach i o ich chorobie a o tym jaki wpływ to ma na dzieci się pomija. Również jestem DDA. W trakcie terapii. Uderzyło mnie podobieństwo moich zachowań do zachowań wymienionych w wywiadzie. Te bóle somatyczne. I również mogłabym napisać o tym książkę.

[@klaudiaszymanska778]

Jest nas dużo. Mi dużo pomogła zwykła grupa na fb dla dda. Polecam.

[@Rose87-216]

Też jestem DDA. Ojciec pijący , mama była wspoluzalezniona. Mam 34 lata i bardzo dużo komplikacji życiowych ale walczę. Dziękuję bardzo za ten wywiad. Wszystkiego dobrego dla Pani w Nowym Roku 💛 Dla Pana Marka również.

[@renatajakubowicz205]

Dziękuje i trzymam kciuki 👍

[@magorzatakurz3708]

Życzę pani żeby przestała pani walczyć a zaczęła tylko żyć

[@renatajakubowicz205]

Nie walczę, żyje

[@SelfySelf]

@@renatajakubowicz205 Wspaniale, że Pani daje sobie tak pięknie radę i jeszcze pomaga innym. Rozumiem Panią doskonale i jest nas w Polsce mnóstwo - myślę, że co drugi, jeśli nie każdy, człowiek wie o czym pani mówi.

[@karolinapillful]

@@renatajakubowicz205 naprawdę bardzo serdecznie Pani dziękuję za tą rozmowę! Pomaga Pani bardzo tym innym, na pewno byłe to warte zachodu i stresu przygotowań 😘 Znowu wiele aspektów mi się w głowie klaruje. I jestem tak wdzięczna mojej babci i mojemu stabilnemu, kochającemu partnerowi. Bo udało mi się wiele tych szkodliwych i toksycznuch kalek zachowań nie powielać i przerwałam chyba najgorszą negatywną spiralę. Droga przede mną długa, ale największe wyboje przeszłam... Serdecznie pozdrawiam.

[@magdalenadeptula3645]

Jestem DDA.Dziekuje Tobie za odwagę i wysiłek. Wiem co to oznacza. Musialam chronić mlodsza siostre i radzić sobie w tym koszmarze,który będzie w nas do końca życia niestety. Sport mnie wyciągał z tego bagna moj trener później moja założona rodzina. Mieszkam w Irlandii i emigracja łatwa nie była.wiem że wielu ludzi ma takie doświadczenia z DDA. Chcę o tym mówić głośno i wspierać młodzież dzieci aby nie tkwiły w tym złym świetle. Na olimpiadę nie udało mi się załapać ale myślę że dobrze sobie poradziłam i wspieram innych mimo że jest ten wieczny chaos. Dziękuję i pozdrawiam serdecznie.

[@drkalbar]

Oby jak najwięcej takich rozmów o dda. Sam jestem ponad 30 lat, ciężki temat, ale walczymy dalej :)

[@renatajakubowicz205]

Pozdrowienia dla Ciebie

[@agaasrtal9301]

Moi rodzice tez pili, dziekuje za ta rozmowe.

Wooow, jestem pod Pani wrażeniem. Cóż za silna i świadoma kobieta. ❤️💪

[@renatajakubowicz205]

😍

[@konstancjadrozdowska9988]

Bardzo ważna dla mnie rozmowa. Dziękuję.

[@igasenkowska1739]

SUPER SWIADECTWO DZIEKI RENATA, dzieki marek

[@renatajakubowicz205]

Serdecznie pozdrawiam i dziękuje 🌸

[@adelbertcross4304]

Ja na sama mysl, ze mialbym opowiadac o swoich przezyciach przed kamera u Marka dostaje sraczki a Renata mowi tak jakby lata spedzila udzielajac wywiadow. Swietny wywiad. Chyle czola przed kolejna bohaterka.

[@renatajakubowicz205]

Dziękuje

[@renatajakubowicz205]

Nie wiesz co czułam wew ale potrzeba mówienia o tym była silniejsza z reszta Marek świetnie potrafi przygotować potencjalnego rozmówcę do wywiadu

[@adelbertcross4304]

@@renatajakubowicz205 Dokladnie. Marek znieczula jak profesjonalny stomatolog ale co sie czuje przed wejsciem do gabinetu i na fotelu to lepiej przemilczec. Mam nadzieje, ze Tobie ta rozmowa pomogla rownie mocno jak mi. Bardzo dobrze spedzony czas. Dziekuje.

[@renatajakubowicz205]

Serdecznie pozdrawiam. P.S dentysty się już od dawna nie boje 😁

[@martiola6692]

Panie Marku, czy zrobiłby Pan wywiad ze swoim bratem? Uzależnienie od jedzenia z którym również się borykam, atakuje nie tylko ciało, ale i umysł. Dodatkowe kilogramy powodują stany lękowe i depresyjne. Fajnie byłoby posłuchać mądrego człowieka który stara się stawić temu czoła. Pozdrawiam 🙂

[@dubiduu77]

Bardzo dziękuję za tę rozmowę.

[@zofiazf.4193]

Jest Pani cudowną osobą.Bardzo mądrą i szczerą.Bardzo dużo sytuacji podobnych u Pani znajduję u siebie z tym, że moja mama nigdy nie piła.Podziwiam Panią za prawdziwość.Ja nie potrafię się otworzyć.

[@renatajakubowicz205]

Dziękuje Zosiu ❤️‍🔥

[@karolinapillful]

Pani Renato, super, że Pani swoją historię tak otwarcie opowiada. Bolał mnie żołądek ogądając to, bo tyle znanych i niestrawnych emocji do mnie wróciło. I postać ukochanej babci, która uratowała moje życie. Totalnie w punkt. Dziękuję!

[@renatajakubowicz205]

Dziękuje Karolina za te słowa i trzymam kciuki

[@karolinapillful]

@@renatajakubowicz205 chciałam dodać, że punkt zwrotny u mnie to związek z bardzo stabilnym partnerem i wielki osobisty "sukces" z dziećmi. Udało mi się przerwać łańcuszek destrukcji rodzinnej. Mamy ciepłą, luźną i b serdeczną, pogodną atmosferę w domu, dzieci mają naszą uwagę i miłość, mają też swoją sferę osobistą. Czerpię z tego tyle spokoju i szczęścia wewnętrznego. I to wzorzec babci udało mi się powielić: szacunku, oddania ale i miłości do siebie samego. Dawać można tylko z pełnego garnka 🌷❤

[@renatajakubowicz205]

Szczęściara🌸

[@viol6184]

Świetna rozmowa. Dzięki, za ten program. Myślę, że jest on potrzebny wielu ludziom ale niestety nie każdy ma możliwość wysłuchania go. Szkoda bo mógłby pomóc wielu ludziom.

[@basia6679]

Ten film ...to ...słowa bardzo trudne momentami zbyt...słucham siebie

[@sabinazona4999]

Pani Renato jak dobrze, że Pani o tym wszystkim mówi. To dla mnie osobiście ważne, w Pani widzę siebie.

[@renatajakubowicz205]

Pozdrawiam

[@magorzatamajos8324]

Wspaniali ludzie- wspaniały kanał- wszystkim bardzo dziękuję 🙏💞

[@renatajakubowicz205]

Dzięki Gosiu ze wysłuchalas wywiadu

[@Anna-xu9nl]

Panie Marku zgadzam się z panem w 100% nie ma perfekcyjnych rodziców ani rodzin. Pozdrawiam serdecznie i dziękuje.

[@mirosawapawlik1079]

Bardzo inteligentna kobieta, z dużym wgladem w siebie. Z takim spokojem mówiąca o różnych porażkach. Bez nienawiści do rodziców. Budzi szacunek. I myślę, że dojrzała do tego, żeby zacząć żyć dla siebie i być szczęśliwa. Poruszający wywiad. Dziękuję i pozdrawiam. Też jestem DDA. I też po terapii.

[@renatajakubowicz205]

Serdecznie dziękuje i pozdrawiam

[@magdam3347]

Cieszę się, że wysłuchałam tego wywiadu. Moja matka piła przez około 40 lat. Zniszczyła wszystko co było do zniszczenia. Przeżyłam koszmar. Teraz jestem dorosła i czuję, że nigdy nie żyłam tak na 100%. A chciałabym, ale nie mam odwagi. Ciągle w tyłu głowy mam słowa matki, że jestem zerem i nigdy do niczego nie dojdę. Pracuję nad sobą. Staram się, ale jest ciężko.

[@iwonakolodzinska4081]

Nie Magda, nie jesteś zerem! Jesteś ofiarą ofiary. Twoja mama niestety sama musiała być ofiarą i nie dostała w życiu miłości, akceptacji i wsparcia, skoro nie potrafiła tego dać swojemu dziecku. Życzę Ci wszystkiego co najlepsze i abyś zaczęła żyć na 100%, bo na to zasługujesz.

[@magdam3347]

@@iwonakolodzinska4081 dziękuję Ci bardzo. Staram się pracować nas sobą i swoim podejściem. Czasem jest lepiej, a czasem gorzej. Ale mam się dla kogo starać, bo mam dzieci i męża. I w kwestii wychowania i opieki nad rodziną mam tak samo jak zostało wspomniane w wywiadzie. Jestem nadopiekuńcza. Staram się dać to czego sama nie doświadczyłam. Do tego ciągła potrzeba kontroli. Potrafię w tej kwestii nieźle przesadzać. Ale walczę z tym. I zbyt mało biorę pod uwagę siebie. Mam marzenia, ale boję się je wprowadzać w życie z obawy przed porażką i tak w kółko. Stoję w miejscu. Zła jestem na siebie o to, ale z tym też staram się walczyć.

[@danielzielinski89]

Ja tez bylem na terapii, tam dostalem pewne narzedzia, ale to nieustanna praca nad sobą, widze jakie miałem błedy w mysleniu. Dzis widze te błedy w sobie i opiekuje się sobą,.małym dzieckiem wie mnie. Pozdrawiam

[@renatajakubowicz205]

Serdecznie pozdrawiam

[@kochamzycie6037]

Bardzo ważna rozmowa,rozumiem panią i ten strach,że nie dam rady,że jestem beznadziejna...łatwiej znoszę krytykę niż pochwałę, dlatego, że komplement jest dla mnie czymś obcym,nigdy mnie nie chwalono, więc czuję się nieswojo gdy ktoś powie mi np "jesteś bardzo pracowita" jakby nie mówił o mnie...

[@VladamirPuddin]

U mnie najstarszy i najmłodszy brat to po dziś dzień oczko w głowie rodziców. Natomiast ja i średni brat to czarne owce. Oboje nie lubimy życia w pl. Ja ostatnio byłam 3 lata temu i nie tęsknię. Z rodzicami tylko przez telefon da się rozmawiać w miarę normalnie. Jak słyszę wyzwiska ojca w stronę matki to poprostu się rozlaczam. Za każdym razem jak byłam w pl to po kilku godzinach żałowałam i chciałam wracać do domu, gdzie jest spokojnie.

[@renatajakubowicz205]

Bardzo dużo kwestii nie było omówionych bo zbyt ciężki kaliber .. może kiedyś

[@annasieklucka-kazimierczak1655]

Tak właśnie jest, P. Renato, dobra robota 😊, dziękuję 🌸

[@renatajakubowicz205]

Dziękuje za twój czas dla mnie 🌸

[@Magda2011ist]

Ból życia dodaje chyba mądrości. Coś w tym jest, że ludzie, którzy od życia dostali mocno po tyłku są cholernie ciekawi, refleksyjni, interesujący. Dla mnie na pewno.

[@renatajakubowicz205]

Dziękuje Ci za te słowa

[@Bachatera23]

Dziękuję za tę rozmowę i za podzielenie się z nami Pani historią. Warto podejmować i oswajać temat DDA, który w polskich mediach praktycznie nie istnieje. Trzeba koniecznie to zmienić, gdyż nie ma świadomości w społeczeństwie. Dzieci w takich rodzinach przechodzą dramaty, a dorośli w ogóle nie reagują: panuje kompletna znieczulica społeczna. Nie otrzymują znikąd żadnej opieki - ani ze strony innych członków rodziny, ani szkoły, ani sąsiada. Bardzo to przykre, a trauma zostaje potem na całe życie! A ze strony innych ludzi, nieświadomych, otrzymujemy tylko łatkę osób nienormalnych i niezrównoważonych psychicznie. Przykre to i niesprawiedliwe. Pozdrawiam serdecznie ❤️

[@renatajakubowicz205]

Pozdrawiam cię serdecznie

[@gabrielafrancuz8769]

Dla mnie najlepsze było to, że śmiali się ze mnie ci, którzy w domu mieli podobnie, ale byli bardziej odporni, lepiej przystosowani, lepiej radzili sobie w grupie. Jedyna różnica polegała na tym, że ich ojcowie pracowali np. za granicą, za lepsze pieniądze i do domu wracali okresowo - łatwiej było wszystko zamaskować.

[@karolinaxyz3790]

Ogromny szacunek dla Pani za odwagę mówienia o swoim doświadczeniu DDA. Bardzo potrzebna rozmowa.

[@renatajakubowicz205]

Dziękuje

[@dorotat8664]

Dziękuję pani Renato za szczerość❤przytulam mocno

[@renatajakubowicz205]

Dziękuje

[@renatajakubowicz205]

♥️

[@sylwestersosniak220]

Piekna rozmowa , dziekuje

[@renatajakubowicz205]

Serdecznie pozdrawiam Sylwek

[@janinakliegel5500]

Dziękuję za ten wywiad miałam wrażenie że to ja mówię te same doświadczenia aż się popłakałam jestem wdzięczna pozdrawiam

[@renatajakubowicz205]

Ściskam i pozdrawiam

[@annahelwinn]

Bardzo ciezko sie tego sluchalo a co dopiero musi czuc pani Renata z takim ciezarem.Pozdrawiam i dziekuje za ten wywiad

[@renatajakubowicz205]

Serdecznie pozdrawiam

[@burbon4043]

Nie wiem czy zdaje Pani sobie sprawę z własnych słów i z tego jakie to piękne ,,ja nic nie chcę ,chcę tylko spokoju ,,. Ludzie nie potrafią tego pojąc, jak wielka jest siła tego stwierdzenia i jaka magia .Pozdrawiam .

[@renatajakubowicz205]

Zdaje, zapewniam

[@salmaj.5621]

Dziękuję , bardzo ciekawy i ważny odcinek.

[@renatajakubowicz205]

Pozdrawiam 🌸

[@salmaj.5621]

@@renatajakubowicz205 również pozdrawiam serdecznie i dużo dobra dla Pani :) !

[@renatajakubowicz205]

💝

[@edytag9247]

Nie rozumiem komentarzy, że jest mało szczegółów. Mnie przerażają np. wywiady z alkoholikami, którzy nie mają albo pojęcia, albo odwagi by przeprosić dzieci za to jak wyglądało ich dzieciństwo. Jakby problem nie istniał. Dlaczego to ofiara ma otwierać swoje rany, by coś udowodnić? Tu chodziło o uświadomienie rodzicom, że zrobili nam krzywdę. Uświadomienie dorosłym dzieciom, że to jak wyglądało ich dzieciństwo to nie norma.

[@renatajakubowicz205]

Dzięki za to

[@VladamirPuddin]

@@renatajakubowicz205 wewnętrznego spokoju życzę.

[@mikaneek]

Ci "rodzice" nadal funkcjonują w swojej alternatywnej rzeczywistości.

[@karotka2627]

Dziękuję za tę rozmowę, choć rozbiła mnie emocjonalnie. Córka nie trzeźwiejącej alkoholiczki.

[@renatajakubowicz205]

Pozdrawiam serdecznie

[@agnieszkajakubowska7913]

Jejku, jak ja sie z tym wszystkim identyfikuje,,,,,nie wiem jeszcze do konca, jak pomoc swoim dzieciom i wzbudzic swoj wlasny nadszarpniety mocno autorytet, sama bowiem w sytuacjach stresowych - a takowe towarzyszyly mi od zawsze - zaczelam zagladac do kieliszka, Jestem po dlugotrwalej terapii, ale czy to naprawi stosunki z moimi dziecmi ? Jak to sie mowi - za wszystko serdecznie zaluje, Ale to nie przywroci straconych lat, Cudowny reportaz, Dziekuje Pani Renato i Panie Marku,

[@renatajakubowicz205]

Pozdrawiam i dużo wiary w siebie życzę 🌸

[@AnasTop20]

U nas byl spokoj jak ojciec spał. Chodziliśmy na palcach. Panicznie balam się jak się obudzi. Balam się ciągle, strach mnie ogarnia do tej pory. Strach jak wejdę do domu ze szkoły, jak mój młodszy brat wroci, co będzie jutro i żebyśmy nie zrobili czegoś co sprawi że ojciec znowu nami rzuci o ścianę. Mam 37 lat i nadal uczucie ze zaraz się coś stanie, ścisk w żołądku i wrażenie że zaraz zwymiotuje ze strachu...myślę że z tego juz nie wyrosnę. Jestem po kilku spotkaniach z terapeuta bo miałam kilka zalaman nerwowych. Mojej mamy nigdy w domu nie było... mając 7 lat chowałam noże i wszystkie ostre narzędzia bo ojciec powiedział że zabije mojego brata. Mama nigdy nie wierzyła w to co się dzieje w domu...historia moja dluga. Tez wyjechałam, zaczęłam wszystko od nowa. Jednak brak poczucia bezpieczeństwa i własnej wartości bardzo wpłynął na to jaka jestem. Mam nerwice i kilka związanych z tym problemów. Cieszę się że teraz są środki na to by pomóc tym którzy potrzebują. Najważniejsze to się edukować w tym temacie.

[@renatajakubowicz205]

Przytulam i trzymam kciuki 🤗👍

[@vemx127]

Jak ja to dobrze rozumiem odwiedzając rodzinę, słuchając problemów, obarczając się nimi jakbym ja miał je wszystkie załatwić od małego i poczucie ciągłej odpowiedzialności.

[@angelikakwarcjan1546]

Mi pomogłas.Dziekuje za Twoją odwagę.

[@renatajakubowicz205]

Proszę i dziękuje za czas..🌸

[@bogusiaderbort4064]

Bardzo inteligentna osoba ,osoba która mówi dokładnie to co ja przeszłam, mam rodzeństwo, wogule się nie rozumiemy ,ja matka Teresa, jak prawie u wszystkich ogromna empatia w stosunku do odpychających rodziców, jako najsyarsza w rodzinie ,byłam darmową opiekunką dla wszystkich, ja tak pomagałam moim rodzicom że zaniedbałam moją własną rodzinę, pomimo że ojciec chciał mną zastąpić matkę, codziennie bicie ,jedno zauważam że dzieci wypielegnowane wcale nie są tak empatyczne wobec rodziców, o uciekaniu z domu nie było mowy, strach przed tym co będzie jak wrócę, myślę że to jest chora empatia, to dla mnie zrobiło się jasne, wszystko to przerobiłam,

[@renatajakubowicz205]

Dziękuje za te słowa Bogusia

[@Anna-sg7li]

Jest pani piękną, mądrą osobą.Powodzenia. Niech ten wywiad zobaczą wszyscy, którzy robią piekło swoim dzieciom.

[@renatajakubowicz205]

Serdecznie pozdrawiam !

[@martawiewiora7096]

Pani Renatko. Moje wybuchy agresji wiążą się na bloki emocjonalne. Ważne jest w tym momencie zapytać samą siebie czy pamiętam tą sytuację w dzieciństwie? Jak się wtedy czułam? Dlaczego to tak bolí? I przytulać kota, psa poduszkę...czasami mi to pomaga. Lęk też uzależnia. Marta 39 lat DDA.

[@natka4394]

Dzięki Pani Renato. Podziwiam za odwagę i wiele z tego co mówisz się potwierdza, zainspirowałaś mnie żeby to przepracować, bo moja historia też wciąż we mnie to siedzi

[@renatajakubowicz205]

Bardzo się cieszę i dziękuje za uwagę. Trzymam kciuki 👍

[@stellarheartsound_]

Dzięki za ten wywiad Pani Renato. Dużo z tego co Pani mówi jest mi bliskie. Mam 38 lat i w tym roku skończyłam studia licencjackie. 6 lat się czaiłam, chodziłam na dni otwarte, zanim odważyłam się zacząć te studia. Do ostatnich miesięcy walczyłam ze starym, już bardzo cichym głosem w sobie że się nie nadaję, że nie mogę tego zrobić. Pozdrawiam, maskotka/zagubione dziecko.

[@renatajakubowicz205]

Wierze w Ciebie Maju, my z tych domów jesteśmy zagubione często ale cholernie silne. Mamy tyle niepewności w sobie a ile potrafimy ??? Prawda ? Nie ma dla ciebie rzeczy niemożliwych, wiem to !!!!!

[@stellarheartsound_]

@@renatajakubowicz205 dzięki 🥰prawda prawda, a jak często niestety zaniżamy wartość tego co potrafimy..😊 Dzięki takim rozmowom jak ta łapię oddech i przypominam sobie jakie to ważne żeby coś z tym robić.

[@renatajakubowicz205]

Trzymam kciuki 👍