Семей сазы + Ақын мен атом

[@РыскенМусабалинова]

АҚЫН МЕН АТОМ Генералдар «қызыл түйме» басқанда, Тозақ оты көтерілді аспанға. Дегелеңнің қақ жарылып бүйрегі, Дала жатты жанарынан жас парлап. Ауылдарда алдын ала тасталған Иттер менен мысықтар жүр аш қалған. Біреуінің жүні жидіп, Бірінің Жанары ағып... Аппақ сүйек бас қалған. О, қас жандар, бұл не деген масқара! Қандай зұлмат қара жерде басталмақ?! Орман-тоғай тамырлары үзіліп, Жапалақтап күл жауады аспаннан! Дауыл соғып, тұншықтырып жер бетін, Өзгертуде кербез дала келбетін. Жер ананың шашы ағарып ілезде, Қарғап жатты қасиетсіз жендетін... Қандай қайғы көрмеді бұл мекенім, Қаншама ұлдар қаза тапты шекелі!.. Аштықты да, айдауды да көрсе де, Білмеді ғой жынды атомның не екенін! Бұза алмаған қанша жасын-жебелер Быт-шыт болды таулар киген көбелер. «Мақшар күні келген екен!» деп жүрді «Қызыл жұмақ - коммунизм!» деген ел... ...Жылдар өтті, дала ерні кезерген. Жанданар ма орман-тоғай, өзен-көл? Жапырақтың жанарынан қырдағы Жасырынған сәуле дертін сезем мен. Түзде қайта көк өсуде ұйысып. Тек Сөз ғана сақтайды екен иісін: Азалы жұрт Абай жырын жаттаумен Аман қалды, жусан аңқып ми іші! Ақберен ЕЛГЕЗЕК