Sevdiklerimi Kaybetmekten Korkuyorum! I Psk. Merve Başıbüyük

No video

Sevdiklerimi Kaybetmekten Korkuyorum! I Psk. Merve Başıbüyük

Рет қаралды 11,171

Күн бұрын

Görüşlerini benimle paylaşır mısın?
Acaba bu bahsettiğim konuyu deneyimliyor olabilir misin?
🌻Seanslarla ilgili bilgi ve randevu almak için aşağıdaki linke tıklayabilirsiniz.
superpeer.com/...
🌻Travma Bilgili Sağlıklı Sınırlar Eğitimi’ne hemen katılmak için aşağıdaki linke tıklayabilirsin.
superpeer.com/...
Bu video ilgini çektiyse benzerleri için takip edebilirsin.
Önemli: Bu video bilgilendirme ve farkındalık amaçlıdır. Bahsettiklerim kimilerinin tecrübe ve yaşantılarına uyacağı gibi, kimilerininkine uymayabilir. Lütfen bu video üzerinden kendinize teşhis koymayın ve ihtiyaç duyuyorsanız bir profesyonelden destek almayı ihmal etmeyin🌱
Sosyal Medya Hesaplarım⬇
Instagram - / psk.mervebasibuyuk
TikTok - / pskmervebasibuyuk
@terapistkoltugupodcast
#Psikolog #terapi #Seans #Psikologmervebaşıbüyük #eğitim #travma #sağlık

Пікірлер: 69

@remziyecandan21 Ай бұрын

mesela ben annemin öldüğünü düşünüp ağladığım zamanlar oluyor. ama aynı şeyi ailemdeki diğer insanlar için düşünmüyorum.

@viewer.kitten Ай бұрын

Bu durumun altından öfkeli olmanın çıkması çok şaşırttı.. anlattıklarınız dışında benim aklıma başka bir sevdiğimizi kaybetmek de geldi. Mesela ben küçük yaşta babamı kaybettim ve annemin üstüne bu yüzden daha çok titriyorum babamın vefatından beri bir sevdiğimi daha kaybetme ihtimali içimi çok titretiyor. Annem uyuduğunda sık sık nefesini dinliyorum, bir yere gittiyse gelicem dediği vakite daha zaman olmasına rağmen nerede kaldı bisey mi oldu diye korkuyorum. Anlattığınız suçlu hissetme durumu da çok oluyor ona kızdıktan sonra kendimi suçlu hissediyorum , kavga etsek ve haksız olan oysa ben gidip gönlünü almaya çalışıyorum bu da beni kötü hissettiriyor çünkü bunu her ne kadar kıyamadığım için veya 'ölüm var' düşüncesinden kaynaklı yapsam da bir sınırsızlık gibi bu; yaptığımız tartışmada o haksız olduğunda benim tartıştık diye gönlünü almaya çalışmam kendime haksızlık gibi. Ama o an bırak onun gönlü olsun sonra Allah korusun bisey olsa çok pişman olurum üzdüm diye düşünüyorum... Hep yanında olmaya çalışıyorum yalnız kalmasın üzülmesin,bisey olabilir yalnız kalırsa diye düşünüyorum istemsizce. Üniversiteye kadar hep ailemle kaldım ve çok dışarı çıkıp arkadaşlarımla bulunduğum da olmamıştır. Sonra universiteye gidince okul çıkışı arkadaşlarımla bir kafede oturup kahve içelim diye bir yere giriyorduk orada bile kendimi rahat hissedemiyordum bunca yıl annem neler çekti neler yaşadı gezemedi bir yer görmedi yemedi çocuklarına yedirdi ben burda şimdi kafade oturmuş kahve içiyorum ama annem nelerden mahrum kaldı diye düşünüyordum hep. Telefonla konuştuğumuzda bugün neler yaptın dediğinde eğer gezdiysem vs. çok da anlatasım gelmiyordu okuldan çıkıp direkt yurda gittim demek istiyordum çünkü "ah ben de yapabilseydim.." diye düşünür gibi geliyordu hep. Hem ona gezio de gezmiyorum derken yalan söylemek gibi olmasın diye hem de dediğim gibi kendim de gezdiğim için kötü hissediyorum diye çok sosyal çevrem olmadı bile. Sonra okulum bitti eve geldim hala da evdeyim, atama bekliyorum. Bulunduğum konum cok küçük ve iş imkanı olsun başka imkanlar açısından olsun çok dar bir yer bu yüzden aile evinden çıkıp kendi düzenimi kurmam lazım ama bunu da yapamıyorum bir türlü. Tek başına hayata adım atmaktan korkmak vs gibi şeyler de var ama bir yandan da acaba farkında olmadan bunu annemden uzaklaşmamak için mi yapıyorum diye düşünüyorum.. Bu gibi aileye bağımlı hissetmek , sınır koyamamak ya da kendimize bir alan kurmaya kalkınca bunu yapmaya çalışınca ihanet eder gibi hissetmek, sevdiklerimizi kaybetmekten korktuğumuz için kendimizi engellediğimiz istediğimiz şeylerden uzak durmamız gibi şeyler hakkında çözüm odaklı daha detaylı video çekerseniz çok güzel olur💖🌼

@Naz-ep5vq Ай бұрын

Lütfen ölüm korkusuyla ilgili de ayrı bir video çeker misiniz ? Sadece aileni değil kendi ölümünden korkmak ve bunun gerçek olduğunu düşünüp gün içinde kaygının hep çok yüksek olması hakkında

@ilhanozdes5759 Ай бұрын

Ölüm hissi korkusu varmi sizde her an ölecekmiş gibi oluyormu

@aeyzb Ай бұрын

Bahsedilen panik atak olabilir sanki ya bence destek almayı düşünün bilen kişi daha yardımcı olur

@entamuradova5073 Ай бұрын

Mükkemmel Kendime itiraf etmekden çekindiğim duygularımla yüzleşdim resmen ve bu inanılmaz rahatlama sağladı.Teşekkürler ✨️

@Mnedncr Күн бұрын

Izledigim en iyi psikologlardansiniz merve hanım ❤ genç bilgili insanlara ihtiyacımız var.

@viewer.kitten Ай бұрын

Yine çok güzel bir konu seçmişsiniz🥰🌱

@arcurax-uf8ow Ай бұрын

OHAAA gene aydınlandım. bu hisleri yaşattığınız için cook tesekkürler .

@yandgkaya6617 Ай бұрын

Dokunduğunuz konular çok önemli gerçekten ama hiçbir videonun sonunda bunlardan nasıl kurtulacagimiza dair bir şey söylemiyorsunuz. Sadece tespit yapıp bırakıyorsunuz gibi geliyor bana.

@kamalahashim7905 Ай бұрын

@@yandgkaya6617 söylüyor ya duygu regülasyonu nasıl yapılır, bununla ilgili podcast var. Hem başka videoları referans gösteriyo, onların sonunda yapılabileceklerle ilgili tiyolar var. Sonuçta her hastaya spesifik terapi uygulanır, burda binlerce kişiye aynı tavsiyeyi veremez. Aslında yeteri kadar araştırıldığı taktirde insan kendisi için en uygun terapiyi yine kendi bulabilir

@denizdeniz2294 Ай бұрын

Bilince çıkmasıda çözümdür.

@Geometrikdizi Ай бұрын

Gayet yerinde bir tespit. Öceki videolarda ben de yazmıstım. Çözüm videosu da çekmişti mesela o yazdığım videoya. Ama genel olarak ebet hep öyle oluyor. Sonuçta da derdimin farkında ama nasıl çözeceğimi bilmeyen bir insan olarak kalıyorum.

@kamalahashim7905 Ай бұрын

@@Geometrikdizi ama binlerce kişiye aynı yöntemler uygulanamaz. Genel her durum için işr yarayan bir kaç yöntemi zaten paylaşıyor. Ya bireysel terapi alacaksınız, ya da kendiniz için en uygun yöntemleri yine araştırarak bulacaksınız.

@Geometrikdizi Ай бұрын

@@kamalahashim7905 ona bakarsanız farkındalık için atılan bu videoda bize net kesin bir şeyler söylemez. Belki başka bir insan bu duyguları başka bir sebepten yaşıyordur. O zaman atılmamalı mıydı yani bu video? Dediğini doğru ama bu videoda genelleme içeren bir video. Çözümle alakalı da yine bu kıvamda bir video çekilebilir ki dediğim gibi önceki videolardaki yorumuma cevap verip çekmişti merve hanım.

@DevinKartal Ай бұрын

Bu benim babam ve kardeşim içim çok fazla hissettiğim bir kaygı. Annem ben 11 yaşındayken meme kanserine yakalandı, o dönemde annemim hasta olduğunu bilmekle birlikte hastalığının kanser olduğunu bilmiyordum, bana söylenmemişti. Ben gördüğüm, duyduğum şeyleri birleştirerek kanser olduğu sonucuna vardım. O dönemde annemi kaybetmekten korkmakla birlikte bunu paylaşabileceğim kimse de yoktu. Yine annem ve babam arasındaki başka bir takım problemleri de bilmeme rağmen bunları da konuşabileceğim kimse yoktu. Annem hastaydı, kardeşim küçüktü, babamın ve diğer yetişkinlerin ilgilenmesi gereken onlardı. Benim bildiklerimi sormam, duygularını paylaşmam onları daha çok üzebilir veya utanmalarına sebep olabilirdi. Bunları tek başıma sırtladım o dönemden yetişkinliğime kadar. Bu videonuz aklıma tüm bu anıları getirdi. Annemi de 8 yıl önce kaybettik, bu da korkumu güçlendiren bir şey oldu sanırım

@sudegunerr3396 17 күн бұрын

Merhaba Merve hanım, sizi uzun zamandır takip ediyorum. Olabildiğince her videonuzu izlemeye çalışıyorum. Her anlattığınızda kendimde bir şeyler buluyorum. Karşılıklı sohbet etmesek bile içimdeki duyguları, endişeleri anlıyormuşçasına yorum yapıyorsunuz ve sizi dinlemek çok hoşuma gidiyor. Dinledikçe kendimi geliştiriyorum ve farkındalık kazanıyorum. Teşekkür ederim sevgiler 💗

@Aylinarden888 16 күн бұрын

Çok doğru. Ben küçükken hem annem hem babam için ortada bir şey yokken ağlıyordum hatta öyleki bana kızıyorlardı ağlama yeter diye. 22 yaşındayım yeni yeni anlıyorum aslında ne kadar acımasız merhametsiz sadist ruhlu narsist olduklarını ve beni ne kadar çok çaresiz ve yalnız bıraktıklarını. Keşke herkes anne baba olamasa.

@highyyh853 28 күн бұрын

çok doğru gün içinde sıklıkla annem ve babam daha çok annem için bu şekilde korkuyorum araba çarpması kalp krizi vb. ve özellikle anneme çok fazla öfke hissediyorum babam da aynı şekilde

@halimediyebirii 17 күн бұрын

Genel olarak çevremizdeki herkesle ilgili bi video olur diye düşünmüştüm ama sadece anne ve babamızla ilgili bi video olmuş. Bizim sevdiğimiz ve kaybetmekten korktuğumuz tek kişi annemiz yada babamiz değil ki

@Kahveseveranne Ай бұрын

Merve hanım sorunlarımızı fark etmek adına nedeninini öğrenmek adına videolarınız çok kıymetli çok teşekkür ederim.Podcastte mükemmelliyetçilik videonuzuda dinledim. Ne yapabiliriz nasıl aşabiliriz bunlar hakkında daha çok video yapar mısınız özellikle kendimize nasıl daha şefkatli olabiliriz ölüm korkusunu çoçuğuma kim bakacak korkusunu çok yaşıyorum. Bende çocuk yaşta büyük olmak zorunda kalan biriyim bunu duyunca bana çok dokundu.

@denizmuftuoglu525 19 күн бұрын

Ben de çocukken ailemin ölümüne sebep oldum. Çocuğum diye hapse girmedim. Ama buraya yazmim örnek teşkil etmesin. Bluzunuz çok güzel ❤

@bayramubeydeozturk5885 Ай бұрын

Abla ben ortaokul bitince arkadaşlarımı bırakmaktan korkuyorum😢😢😢

@benzeynepkoc Ай бұрын

Lğtfen ölüm korkusu içinde çeker misiniz sevdiklerimiz için

@aylininci1535 Ай бұрын

7dk anlattigin gibi suclu hissetmek insanim kusursuz kul olmaz

@kamalahashim7905 Ай бұрын

Merve hanım öbür videonun devamı gelmicekmi? Bi arkadaş dört gözle bekliyo da 🥹

@psikologmervebasibuyuk Ай бұрын

Gelecek

@iremsu8090 Ай бұрын

hangi video

@Irem-fn1ks Ай бұрын

Uzerinizdeki bluz ne kadar tatli olmus

@Geometrikdizi Ай бұрын

Bende şu da oluyor. Biriyle diyelim tartışıyorum kavga ediyorum. Belki ağır ama haklı şeyler söyledim. Sonunda o kişinin tek başına kaldığı zaman beni haklı bulup kendine bir şey yapmasından çok korkuyorum. O yüzden kavgalı olsam dahi ya da haklı olsam dahi arıyorum darlıyorum. Günlük hayatında mı pişman mı değil mi onu öğreniyorum. Sonra bir rahatlama geliyor. O yüzden kavgalarda yaralayıcı şeyler söylememeye kalp kırmamaya çalışıyorum. Neden böyle bilmiyorum.

@tolgasakarya6332 Ай бұрын

Kaybetme korkusunun butun bunlara donusmesi ilginc geldi.Hic bu acidan bakmamistim

@onlymalefiz Ай бұрын

merve hanım evcil hayvanını kaybetme ve çevremizde evcil hayvanını kaybetmiş sevdiklerimize nasıl yardımcı oluruz bununla ilgili de bir video gelebilir mi

@nonameyorumluyor 7 күн бұрын

Abla...sen neler diyosun...

@kardelentoprak6134 Ай бұрын

Podcastleri takibe aldım ama seyrederek dinlemeyi daha çok sevdim sanırım, bir türlü bitiremiyorum podcastleri🙄

@SeymaSvn Ай бұрын

Evet, yıllardır günlüğüme yazdığım, çözemediğim, çözemediğim için de hayatıma yük olan o konu. Sürekli hayatın ben üstesinden gelemediğim için abuk subuk deneyimlerle önüme koyduğu ve "hadi al ve yine yıkıl" dediği o konu. Çözemediğim için sürekli maruz kalıp acı çekmeye zorlandığım o konu. Çözemediğim için birilerine muhtaç mışım gibi kendime bela ettiğim o konu. Öyle şak diye karşıma çıktı ki. Henüz başlamadım videoya, benim için çok dolu dolu olacağına ve bana ağır geleceğinin farkındayım. Başlamadan önce birkaç düşüncemi söylemek istedim benim kaybetme korkumla alakalı, biraz acımı paylaşmak ve dökmek istedim. Anneme ben daha 5 yaşındayken kanser teşhisi kondu ve başka bir şehire tedavi olmak için gitti. Ben 7 yaşındayken de vefat etti. O zamanları neredeyse hiç hatırlamıyorum. Onu bu süreçte sadece 2 defa gördüm. (Şu an ağlamak istiyorum, kollarım titriyor bunları yazarken) O tedavi görürken ona telefonda şarkılar söylerdim. Bir kere onu görmeye gittik. Bana karşı çok mesafeliydi. Ben ise küçük olmama rağmen o kadar çok hakkında bir şeyler duymuşum ki bazı şeyleri anlamışım. Bana mesafeli olmasından dolayı ona kırılsam bile belli etmemeye gayret gösteriyordum, içime atıp içimden ona "başaracaksın, iyi olacaksın" diyordum. (Gerçekten hiç beklemediğim kadar çok omuzlarım titriyor şu an) Ameliyat olmak için dedemlere geldi, ümraniyeye. O öleceğinin farkındaydı. Ama biz iyileşeceğine çok inanıyorduk. Anneannemin odasında yatarken yanına gittim, sonunda yalnız kalmıştık. Ama kibarca benden odadan çıkmamı istedi, yorgun olduğunu, uyumak istediğini söyledi. Ben de tamam diyerek gülümsedim ve çıktım. Odadan çıktığım an canım öyle çok yandı ki. Salon boyunca yürüdüm, gözlerim hiç bu kadar çok dolmamıştı. İçimden çığlık atmak geliyordu. Çıldırıyordum. Ama bir şey yapmıyordum. Duymamalıydı ve kendimi çok yalnız hissediyordum. Ve bir gün evdeydik. Akşam vaktiydi. Ablalarım yine konuşuyordu. Bir şeyler anlıyordum ve hem anlamaktan korkuyor hem de belirsizlik beni deli ediyor gibiydi. Yanlarına gidip büyük ablama dedim ki "ben annemi istiyorum. Annem nerede? Hani iyileşip gelecekti" ablam bana baktı ve biraz durdu ve şöyle söyledi. "Telefonumu almak ister misin? Fotoğraf çekilirsin" çünkü onun telefonunu elime alıp yüzlerce fotoğraf çekmeyi sevdiğimi biliyordu ve kafamı dağıtmak istiyordu. Bense hayır diyerek sinirlendim ve oturma odasına gittim. Babam koltukta televizyon izliyordu, ağzı açıktı, çok odaklanmıştı, muhtemelen beni duyuyordu, çok üzgündü ama tepki vermemeye çalışıyordu. Ayaklarını uzattığı tarafa oturdum. Baktım. Çok sakindi her şey. Abim de yoktu evde. Sonra ayak uydurmam, mızmızlık yapmamam gerektiğini düşündüm. Ve odaya geri dönüp ablamdan telefonu aldım ve annemi bir daha hiç görmedim. Ve evdeki varlığım yok oldu ve çok yalnız bir insan olarak yaşamaya başladım. 0 ilgi, 0 umursama.

@SeymaSvn Ай бұрын

Kendimi sokaklara atmıştım. Her gün kedilerle oynuyordum. İlk defa yavrularını emziren bri anne kedi gördüğümde mutluluktan eğilip sevinçten ağlamaya başlamıştım. Sevgiyi sadece kedilerden alıyordum. Ama beslediğim kedileri kaybetmeye başladım. Sorumsuz sürücü sayısı çok fazlaydı. Sokağa yavru kediler gelirdi, bakmaya çalışırdım, korumaya çalışırdım, beslerdim, severdim ama bir gün ölü bulurdum. Bir gün arardım arardım ve bulamazdım sonra çok kötü bri yerde sadece bedenini bulurdum. 17 yaşımda 17 günlük bir kedi sahiplendim. Annesini bir köpek öldürmüştü. Onu besledim büyüttüm ve şu an 5 yaşına girecek. Sürekli onu kaybetmekten korkuyorum. Camı kapatsam bile ve bundan emin olmadan odadan çıkmasam bile aklıma korkunç bir şey geliyor ve gidip tekrar kontrol ediyorum camı. Bir süre işe girip çalışamamıştım bile, deprem olmasından ve onu kaybetmekten korkuyordum çünkü. İstanbulda bir kez deprem olduğunda eski evdeydik, çok sallanmıştı, o zaman o daha çok küçüktü, hemen kucağıma alıp üzerine bir şey düşmemesi için üzerine eğilip evden çıkmıştım. Bir arkadaşım inanmamıştı ama yine olsaydı yine yapardım, her zaman yapardım ben kedimsiz naparım hiç bilmiyorum. Allah'ın bizi ayırmaması için dua ediyorum bazenleri.

@SeymaSvn Ай бұрын

Kaybetme korkum hangi travmalarımdan kaynaklı bilmiyorum emin olduğum şey çok fazla travmamın olduğu. Küçükken tavşan almıştık. Henüz iki haftadır bizimleydi. Ve ona baktığımda bir an şöyle düşündüm. "Çok mutluyum, kesin onu kaybedeceğim"

@utkuerenguldur760 Ай бұрын

Anksiyetenin duyguları nasıl bastırdığıyla alakalı bir video çekecektiniz hocam

@Şenayleylaonur Ай бұрын

Hocam meditasyon hazırlamayı düşünüyor musunuz?Çok güzel olurdu🌸

@aylininci1535 Ай бұрын

Anksiyetiyi korkuyla karistirmiyalim bilmemek normal korkmakta

@Qiuettt Ай бұрын

Aynı sorunu sevgilimde yaşıyorum başına bir şey gelecek diye endişeleniyorum

@nursenk.1002 Ай бұрын

Anksiyete veya panik atak ta kendimize olan bastırdığımız öfke olabilir mi?

@mustafatekin8021 Ай бұрын

Allah'ım ne bu güzellik

@gulcinkermen Ай бұрын

İzlerken ağladım. Hiç böyle düşünmemiştim, tokat gibi çarptı yüzüme. Yalnız bir şey soracağım. Bahsettiğiniz o çocukça ifadeler (bana bunu yaptı inşallah ölür/allahım böyle dedim ama nolur ölmesin haksızlık yapıyorum) düşüncelerini ben hep kendi üzerimden kurardım. "Beni çok üzdü, inşallah ölürüm de bana böyle yaptığı için çok pişman olur" şeklinde çocukça bir intikam gibi düşünüyordum. Şu an yetişkinim, 25 yaşındayım ve yaklaşık 6 yıldır anksiyetem var, 5 yıldır ilaçla tedavi görüyorum. Ailemin içinde hâlâ kendimi mutsuz hissediyorum (hep beni mutsuz edecek şeyler oluyor) ve ben ya aniden kalp krizi/beyin kanaması geçirip ölürsem diye korkuyorum her zaman. Bu kendime yönelik anksiyetemin de bahsettiğniz durumla bir ilgisi olabilir mi?

@aytencakmak6256 Ай бұрын

Merhabalar , videonun giriş kısmını dinleyince iki konu arasında hiç bağlantı kuramadım fakat tamamını dinleyince zihnimde oturdu. Yalnız kaybetme korkusunu direkt ebeveyn üzerinden anlattınız ben mesela kızımı kaybetmekten onun başına bir şey gelmesinden çok korkuyorum . Burada o zaman ona karşı gizli bir öfkem mi var yoksa geçmişten getirdiğim öfke kızıma da bu şekilde mi yansıyor merak ettim .

@polisakkarit 19 күн бұрын

Duyguları regüle ettiğiniz videolar Podcast dediniz Podcast ne olduğunu bilmiyorum nereden ulaşabilirim

@teardo9711 15 күн бұрын

Spotif'da

@senas3597 8 күн бұрын

Spotify uygulamasını indirin oradan hesap oluşturun. Terapist koltuğu olarak aratırsanız bölümler çıkacaktır

@TKgaminng Ай бұрын

ilk yorum

@Elifffelf Ай бұрын

Ben hiç böyle düşünmemiştim...

@sapphisticatedgrl Ай бұрын

kedime karsi sinirli olduğumu düşünmüyorum

@Ferudun_48 Ай бұрын

Sizi yeni tanidim iyi ki karşılaştı m sizinle videoları n z iyi ve faydali teşekkürler ayrice merve hanim size eposta yazmıştım cevap yazarsanız cok mutlu olurum

@HappiestHealthiest Ай бұрын

Merve Hanim online terapi yapiyormusunuz?

@Şenayleylaonur Ай бұрын

Hocam beni anlattınız aileye ebevenlik yapmak🤯

@tomajortom Ай бұрын

Bluzun markasını bilen söyleyebilir mi 😢

@usenmeerteleme5547 Ай бұрын

Senin bu guzelligin ne olucak ? Buz pateni sporcusu olmussun 🎉🎉🎉

@smlppp Ай бұрын

her sorunu, geçmişten kalan duygularımızı ifade edip o kişilerle bu konuyu konuşmak zorunda mıyız? sinir oluyorum bu duruma, defalarca konuştum zaten bitmiyor arkası gelmiyor, konuşmak da çözmüyor. faydasız şekilde sürekli geçmişi yaşar gibi bu muhabbetleri açmanın zorunlu olduğu psikologlar tarafından söylenince artık içime fenalık geliyor saçmaladığınızı düşünüyorum

@aylininci1535 Ай бұрын

Kizmakta