Ո՞րն է հայ գրականության ոսկեդարը

Դպրոցական դասագրքերից մեզ հայտնի է, որ հայ գրականության ոսկեդարը 5-րդ դարն է: Գրերի գյուտից հետո թարգմանական ու գրական մի մեծ շարժում է սկսվում, որի արդյունքում թարգմանական երկերին զուգահեռ ստեղծվում են հայ գրականության ինքնուրույն երկեր՝ պատմագրություն, փիլիսոփայություն, շարականներ, վարքեր-վկայաբանություններ, մեկնություն և այլն: Արդյո՞ք այս շրջանն իր նշանակությամբ իրապես լավագույնն է հայ գրականության պատմության մեջ և ի՞նչ սկզբունքներով է այն այդպիսին համարվում: Բանավիճում են Հայկ Համբարձումյանն ու Արքմենիկ Նիկողոսյանը:
What is the golden age of Armenian literature?
We know from school textbooks that the golden age of Armenian literature is the 5th century. After the invention of writing, a great translation and literary movement began, as a result of which independent works of Armenian literature were created in parallel with translation works: historiography, philosophy, hymns, conduct-testimonies, commentary, etc. Is this period really the best in terms of significance in the history of Armenian literature and on what principles is it considered such? Hayk Hambardzumyan and Arkmenik Nikoghosyan are debating.