Spoiler-talk o The Lighthouse [Podcast]

[@skazany]

No cześć! Wszyscy mają podcast, mam i ja. Na razie to tylko 20 minutowy spoiler-talk o The Lighthouse (niemogęprzestaćmyślećotymfilmie), ale być może w przyszłości ta forma audio wyewoluuje w jakieś szersze rzeczy. To tylko debiut, więc jeśli macie jakieś sugestie, koniecznie dajcie znać. PS. Na razie, oprócz jutuba, podcast znajdziecie na Spotify i Anchor.fm (linki w opisie). Rozesłałem już pliki po innych serwisach (iTunes, Google Podcasts, Castbox), ale muszę na razie czekać na ich akceptację. Gdy tylko podcast pojawi się w innych miejscach, wstawię tu małe info. Enjoy, no i smacznego karpia!

[@Draghot20]

Cześć! "The Lighthouse" poruszyło mnie na tyle, że postanowiłem po raz pierwszy udzielić się pod jednym z twoich filmów. Zobaczyłem wrzucony podcast i odpaliłem go dopiero po powrocie z kina - i to była najlepsza z możliwych do podjęcia decyzji. Odcinałem się również od innych interpretacji, czy nawet recenzji, które jakkolwiek mogłyby skazić mój odbiór tego filmu. Byłem gotowy na coś wyjątkowego. Okazało się to być jednak za mało. Poniżej przeklejam swój wpis, który skierowałem do moich znajomych, bo tak jak i Ty, mam ochotę wciąż o nim mówić i rozmyślać. ------------------------------------------------------------------------------------------Spoilery------------------------------------------------------------------------------ "The Lighthouse" zadaje pytanie - czy Bóg jest nam potrzebny? Zadawane tak często, że aż trywialne. Ale czy zadane w sposób, uniemożliwiający udzielenie jednoznacznej, a być może jakiejkolwiek odpowiedzi, nie uszlachetnia na powrót tegoż? Zakończenie całego obrazu, prócz bezpośrednich odniesień do mitu Prometeusza prowadzić może na tory interpretacyjne, gdzie Stary z dwójki latarników jest Bogiem. Bogiem niestałym, który jednego dnia jest tyranem, przypominającym Młodemu raz po raz, że jest psem, który jest od realizacji poleceń, by drugiego być towarzyszem niedoli, przyjacielem, bratem, a być może w innych okolicznościach nawet kochankiem? Perspektywa się zmienia, kiedy weźmiemy pod uwagę kontekst w jakim się znajdują. Nieprzyjemny skrawek lądu gdzieś po środku oceanu, mieszkańcom którego grozi zagłada w przypadku sztormu. Niewykonanie któregoś z obowiązków może skazać obu na śmierć, albo statek, do którego nie dotrze światło latarni, na rozbicie się pośród zdradliwych skał. Stawka jest wysoka, to i rygor wysoki. Pojawia się moment w ich relacji, kiedy Młody przystępuje do swoistej spowiedzi. Młody, nota bene, bardzo chce być wyjątkowy. Obleka się w całun tajemnicy, byśmy wszyscy widzieli, jak bardzo jest przeciętny, gdy ten już spadnie. Jest przeciętnym gościem, z przeciętną przeszłością, przeciętną traumą i przeciętnymi planami na przyszłość. Gdy spowiada się Starcowi ze straszliwego zaniedbania i paskudnych myśli, ten zamiast starać się wyzwolić w nim przebaczenie dla siebie samego, potęguje poczucie winy. Młodzian zaczyna wracać myślami do swoich grzechów. Zobowiązany jest jakoby do skonfrontowania się z nimi po raz kolejny. Nigdy bowiem nie odpokutował, nie poczuł żadnej skruchy, a jedyna na co go było stać to kradzież tożsamości i ucieczka. W dzienniku Starca, Młody odnajduje dowody straszliwej niewdzięczności. Pomimo swojego całkowitego oddania, Starzec spisuje go na straty rekomendując nawet, aby ten nie otrzymał żadnego wynagrodzenia gdy już wróci na ląd. Zdaje się wiedzieć o nim wszystko, nawet te rzeczy, które Młodzian skrywał gdzieś głęboko. Urządził mu piekło na wyspie i nie zamierza szczędzić mu go po powrocie. Poniżanie i zawiedzione zaufanie przeplatane jest z pijackimi zabawami obu panów. Widz wie do czego to zmierza. Jeden zabije drugiego - a siła niechybnie stoi po stronie młodości. Tak się w istocie dzieje. I to bardzo ceremonialnie. Dotychczasowy podwładny prowadzi swojego przełożonego jak psa na smyczy do wykopanej w ziemi dziury. Zakopuje go dogorywającego. Zabiera wreszcie klucz do włazu na szczyt latarni, który tak zazdrośnie strzegł. Gdy ten zbiera się w sobie do wspinaczki, Starzec raz jeszcze go atakuje, ale jakby odmieniony - nigdy nie zakopany, z okrzykiem, że światło latarni należy wyłącznie do niego. Czy aż tak trudnym, było porzucenie towarzysza? Po dotarciu na samą górę latarni Młodzianowi ukazuje się coś, co go może przeraża, może zachwyca, a może jedno i drugie. Ale czego z całą pewnością nie rozumie. Co go przerasta. I to doświadczenie, ta "Prawda", pozbawiona pośrednika, zabija go. Tak jak Prometeusz, kończy na skale, z rozdziobywaną przez ptactwo wątrobą. Z tą różnicą, że poświęcenie i męka Prometeusza dostarczyły ludzkości ogień, zaś poświęcenie Młodziana nie przyczyniło się nikomu, nawet jemu samemu. Zaś zakopanie jedynego, kto dar zrozumienia najpewniej posiadał, pozbawił siebie i wszystkich możliwość zgłębienia tej tajemnicy.

[@skazany]

PS3. ROBERT MAKŁOWICZ, NIE WOJCIECH (za dużo wina :/)

[@Daster200]

Dla mnie Lighthouse to ciekawy przykład niewiarygodnej narracji głównego bohatera w filmie. Przez cały film mamy do czynienia z subiektywną narracją Pattinsona i nie mamy pewności co wydarzyło się naprawdę, a co jest jedynie wytworem jego chorego umysłu. Ciekawie się to prezentuje w scenie, w której widzimy jak Dafoe niszczy siekierą łódkę, ale już chwilę później oskarża o to Pattinsona. Albo Dafoe kłamie, albo większość z tego co widzimy na ekranie miało zupełnie inny przebieg.

[@hanami741]

chłopie, rób swoje filmy i podcasty dalej bo to jedna z niewielu super wartościowych rzeczy na YT na akademickim poziomie ale bez zanudzania ever. Jak tylko się dorobię normalnych przychodów co miesiąc, dokładam się do patronajta, jest już zapisane na wish liście jakby co. Akurat przy Lighthouse traktuję twoje materiały jako częściowe zastępstwo samego filmu (może kiedyś rzucą na jakąś platformę chociaż) ,+ dyskusji na ten temat bo mam nieodparte wrażenie, że 'cenzura' uznała, że lepiej w Polsce dobrych rzeczy za dużo nie pokazywać. Dobrze, że chociaż po wspomnianego Wiedźmina nie trzeba było drałować gdzieś na drugi koniec Polski...ehhh. Mam nadzieję, że zrobisz o nim jakiś materiał w swoim stylu, bo chyba jest się o co zaczepić w kontekście filozoficznym/psychologicznym, itp.

[@piotrkraus9315]

jest na netflix jak coś chociaż pewnie już wiesz ;))

[@adrianna2113]

Bardzo, bardzo wartościowy materiał i ciekawa interpretacja. The Lighthouse stał się moim ulubionym filmem. Posiada wszystko to, co kocham w kinie. Niesamowita muzyka, sceneria, klimat, dialogi, gra aktorska. Każda scena jesy istotna, majstersztyk!

[@armenian123]

ja myslałem ostatecznie ze ten młody doprowadzi do rozbicia sie o skały jakiegos statku, ze bedzie chciał ta latarnie zniszczyc, powybija zwierciadła albo cos podobnego.

[@kikidoyouloveme5446]

Jest 5:36, 02:01:2021. Obejrzalem film, później dwa Twoje filmy na jego temat i tak, mogę się zgodzić, ten film dotyka czegoś w człowieku, czego sam człowiek nie wie. Tez mi sie kojarzyło z prometeuszem światło, wątroba, koniec na skale. Super materiały, gratuluję. Ide spać. Albo nie, jeszcze film o leonie zawodowcu...

[@robertbondarowicz6877]

Proszę częściej!

[@wantmiyavi]

Cudownie! Właśnie dziś byłam w kinie i nie mogę się otrząsnąć po seansie

[@krzysiek1234567890gu]

Myślę, że chodzi w tym filmie o coś, co łączy i Lovecrafta, i Junga, i Prometeusza. Chodzi o to przerażenie w konfrontacji z potęgą wszechświata i chaosu. U Lovecrafta to Wielcy Przedwieczni, uśpieni na dnie oceanu. U Junga to mit, który jest próbą poradzenia sobie z chaosem, starszy Thomas jest zabobonny, a młodszy Thomas buntuje się jak Prometeusz. Całość gdy się ogląda właśnie powoduje ten dyskomfort, że nic nie rozumiemy, nie wiemy co jest prawdą, kto kogo zabił i tworzymy sobie scenariusze (czyli mity), które jako tako pasują do historii, widz jest postawiony w tej samej sytuacji co pierwotni ludzie (no my też) postawieni po środku sawanny, nie wiadomo skąd, po co, co jest za horyzontem.

[@scutum5]

Wielu świetnych filmów w Nowym Roku, no i Wesołych Świąt! A cała przyjemność w obejrzeniu tego filmu jeszcze przede mną...

[@polandpeters9765]

Dzięki, to będą chyba jedyne podcasty, które obejrzę (odsłucham).

[@smat_03]

Po pierwsze dłuższe te podcasty i jezu jaki super pomysł kocham twój kontent i rany jeszcze podcast

[@krystianwierzchowiecki6555]

Myślałem że skarpety w choinki to będzie jedyny prezent na te święta. A tu proszę

[@tempt6669]

Właściwie Ci współczuję - odnalezienie własnej prawdy, własnej interpretacji w gruncie rzeczy przynosi pustkę. Niemniej, by nie było tak smutno, Twoje materiały to petarda - szacun wielki.

[@SilentDew]

Dlaczego wg Ciebie odnalezienie własnej prawdy przynosi pustkę?

[@pierwszezdanie5226]

łączę się w cierpieniu, o którym mówisz na początku! nawet za trzecim razem wyszedłem z kina oczarowany. pozdrawiam!

[@michas2652]

Nagrałbyś może coś o 1 sezonie "True detectiv", a materiał jak zwykle genialny

[@adrian5659]

W poprzednim filmie brakowało mi odniesień do niektórych wydarzeń, których kwestie były poruszone tutaj, już czekam żeby kolejny raz obejrzeć Lighthouse

[@maciekmaciejewski6185]

A ja mogę tak słuchać i słuchać i oglądać Twoje filmy :)

[@Waflarz]

WIĘCEJ ALKOPODCASTOW!

[@michal5018]

Rewalacja wielkie dzięki

[@Pecet0wiec]

Przecież to jest takim pięknym językiem mówione, musi być skryptowane no bo jak.

[@skazany]

Nie mówię, że nie jest :) Ale z trochę mniejszym przywiązywaniem wagi do tekstu niż normalne odcinki.

[@Pecet0wiec]

@@skazany No spoko, po prostu już myślałem, że jesteś nadczłowiekiem i mówisz w taki sposób z głowy na codzień. :D

[@piotrpeczek8591]

Świetny podcast.

[@tanczacyzesmerfami6832]

❤idę oglądam film i myślę przydałby się podcast i tu bam

[@jakubmichcik8025]

więcej więcej więcej proszę Pana!

[@abcdi]

Prosimy o podcast również na Apple Podcasty!

[@mioszmiosz5756]

Super podcast, proszę o więcej!!!!!

[@deyyvv]

Niesamowita interpretacja :)

[@zofiaswider7810]

chłopie, jesteś geniuszem, kocham ten kanał

[@zmianastanuwbucie]

świetna interpretacja! chętnie usłyszałbym więcej

[@BartomiejWaszynski]

naprawdę genialny podcast

[@miaambyclaura1707]

Więcej pocastów!!!

[@mateuszhoysz2058]

O wow podcast skazanego, ide do kina i tu wracam ❤️

[@ukaszblady9481]

Jest Super.Ten format bardzo pasuje, i tak większości filmów na tym kanale słucham, za drugim lub trzecim razem.

[@tadeuszkusmirek6483]

Tafiłeś idealnie z czasem😍

[@jajojem4886]

‼️wroce tu po seansie‼️

[@MegaWhesly]

Miło, że ktoś ma podobną interpretację, Skazany na Film myśli jak ja, albo ja myślę jak Skazany na Film :D

[@Tlalek]

Czekałem aż zaczniesz robić podcasty :)

[@speiderman8]

To podcast czy odcinek bez obrazu? Bardzo mi się taka forma podoba i zanim zaczniesz robić dłuższe, już teraz pochwalę długość ;). A interpretacja również ciekawa, ogólnie film pozwala na ich wiele, co znaczy tylko o jego wielkości. Warto dodać że dopiero przy internetowych dyskusjach znalazłem info ze mewa, która blokowała bohaterowi wejście do latarni ma jedno oko. Podobnie jak pomocnik, który zmarł wcześniej.

[@Celebrian13]

A ja tu już chcę pisać „O, Kubrikowi powinna się spodobać nowa recka Wiedźmina”, ale mnie ubiegł sam podcast! :D

[@nihilistycznyateista]

Cholera... znowu to samo. Znowu słuchając Twojego gadania na jeden temat mam głębokie przemyślenia na zupełnie inny. Tym razem podświadomie zestawiłem sobie w głowie dwie wypowiedzi. Jednak dotyczyła recenzji filmu "Na noże", który z racji na różne czynniki - między innymi na to, ze nie oglądałem "The Lighthouse (i też nie wiem co tu robię słuchając spoilerowej pogadanki o tym filmie) - znalazł się u mnie na szczycie listy najlepszych filmów, jakie widziałem w 2019 roku. W materiale tamtym padło mniej więcej takie zdanie, że w zasadzie fenomenem tego filmu, jak i książek Agathy Christie jest tylko zaskakujący twist na końcu, gdzie dowiadujemy się kto był mordercą. I jako przykłady przytoczone zostały takie pozycje jak "Morderstwo w Orient-Ekspresie" i "10 murzynków". Drugie zdanie - to oczywiście tak jak się domyślacie to, co padło w tym podcaście - czyli jak dzieło zyskuje po ponownym przeczytaniu. I zarówno twórczość pani Agaty, jak i przebieg akcji "Knives out" mają drugie dno. Zawsze miały to drugie dno, ale nikt go nie zauważył za pierwszym razem. Symbole stały na oczach, ale nikt nie przypisywał znaczenia do tych detali. Bo nie jest najważniejsze kto był mordercą, ale co, gdzie i kiedy robił, a tego praktycznie nie da się zauważyć za pierwszym razem. I to jest miarą zarówno dobrej książki, jak i dobrego filmu - że przez cały czas zostawia nam niby nieistotne szczegóły, które jednak dopiero za drugim razem jesteśmy w stanie zauważyć i znajomość zakończenia nie tylko nam nie psuje zabawy, ale jeszcze podkręca ją na niesamowity poziom. Dlatego... no cóż... oglądajmy filmy i czytajmy dobre książki dwa razy... a bardzo dobre 6 razy.

[@iwonasawczuk3628]

Całkowicie się zgadzam, chociaż myśle że stary Tom był może bardziej kapłanem niż bogiem

[@tobyuzamach]

Wolę wierzyć, że ten film jest tym co z niego wyciągniemy i nie ma jakiejś jednej kluczowej interpretacji. Z tych które widziałem najbliżej mi do takich wniosków do innych niż Twoje wniosków (nie robiłbym z Willema Boga choć to wciąż świetny aktor xd). Ale do rzeczy. Tematem przewodnim The Ligthouse są typowe męskie lęki młodszego z bohaterów (tak jak tematem The Witch była poniekąd emancypancja kobiet). Z początku nasza sympatia jest bardziej przy tym młodym chłopaku, drugi bohater jest typowym starym pierdzielem. Ephraim chce postępować zgodnie z zasadami, ma plany aby się ustatkować, ogólnie wydaje się jeszcze niezepsuty. Thomas to pijak, mitoman i oblech, pieprzy zasady i kieruje się jakimiś głupimi marynarskimi przesądami. Lecz im bliżej ich poznajemy, zaczynamy dostrzegać przewage tego drugiego. Ephraim nie akceptuje w sobie wielu rzeczy, dręczą go wyrzuty sumienia. Ma problemy ze sferą seksualną, w pewnym momencie nie jest nawet pewny swojej orientacji. Sytuacja zaczyna wywoływać u niego obłęd. Thomas natomiast ze wszystkimi swoimi wadami jest jednak mężczyzną, który zna i akceptuje siebie. Jeśli ma na coś ochotę to po prostu zrobi i nie będzie patrzył na społeczne normy. Dosyć łatwo rozczytał młodszego kolegę. Opowieści o planach odłożenie pieniędzy i ustakowaniu się Ephraima są nieprawdziwe, nawet jeśli on sam chciałby w nie uwierzyć. Bardziej niż stricte mit o Prometeuszu, który przytaczasz leży mi tutaj kompleks Prometeusza jako chęć przebicia własnego ojca pod względem statusu, ambicji czy powodzenia u kobiet. Bo gdyby momentami wyłączyć dzwięk to w tym inspirowanym filmami niemymi obrazie da się zobaczyć młodego chłopaka, który zbiera w swoim pokoju bure od ojca. W żadnym wypadku nie uważam żebym wyczerpał temat, niemniej chyba w morzu symboli to taką tematykę roztrząsa tutaj Eggers. Było już o nieakceptacji wyzwolenia kobiet z ram społecznych w rodzinie baptystów z XVII wieku. Czemu miało być nie być o kryzysie męskości w latarni morskiej pod koniec XIX wieku? xd W końcu oba tematy nie straciły na aktualności.

[@Poszwix]

Posiadasz konto na Filmweb można zaprosić?

[@Niklot14]

Miałem podobnie po zapoznaniu sie z Tarkowskim. Przez dłuższy czas wszystkie inne filmy artystyczne wydawały się jakoś śmiesznie banalne

[@k0rk0s]

Wincyj!!!

[@martafaix-czopinska5862]

Szukałam czegoś o tym filmie i dobrze trafiłam. Ale dla mnie ten film jest o obłędzie w którym przesądy,religia, lęki i pragnienie niemożliwego bierze nad rozumem, człowiekiem górę. W imię tego niemożliwego, religijnego spełnienia dokonuje się mordów, zaczyna bać tego co do tej pory było tylko częścia rzeczywistości , zatraca się w poczuciu winy i jednoczesnym poszukiwaniu czegoś więcej. Ten oblęd zostaje Młodemu zaszczepiony przez Starego, najpierw może jako sposób żeby nim manipulować ale Starzec może nieświadomie budzi wielką siłę (jakiś fanatyzm?) Dla mnie Starzec nie reprezentuje boga, raczej kapłanów, którzy strzegą tajemnicy, władają lekami i pragnieniami, rozpalają ogień , fałszywa nadzieje i lęki. Na końcu okazuje się że ta tajemnica to tylko światło , nic nadprzyrodzonego, zatracenie w obłędzie kazało wierzyc że to coś więcej. Ja sama jako widz naiwnie czekałam aż Młody wejdzie na szczyt latarni. A przecież wiadomo od początku że tam nie ma nic,że czeka go tam śmierć jeśli by się nad tym zastanowić. Tylko że rozum już nie działa. Dla mnie to w jakimś sensie film o relacji człowieka ze światem z którego potęga i tajemnica nie może sobie poradzić, o obłędzie mitycznym, religijnym który jest tego przejawem, o dominacji i władzy która posługuje się tym lękiem. Pozdrawiam

[@DobrePytanie]

Bliżej do złożonego i dobrze opracowanego 99% invisible niż do standardowych pogadanek bez skryptu. Szacunek.Choć przyznam, że z samym audio nie miałem pojęcia, czym jest fragment Fight Club. Nie wiem, czy to wina mojego małego mózgu, czy fragment zły, ale warto wspomnieć, bo same pozytywy, o ile miłe, to nic nie dają. O czym jest The Lighthouse? Też muszę jeszcze raz/wiele razy zobaczyć, ale widzę w nim poczucie bezsensowności ciągłego wysiłku, dążenie do osiągnięcia czegoś, co nieosiągalne. W bezsensownej pracy Pattinsona widzę własną pracę, która ma kiedyś dać spokój i ten dom na odludziu, na który czeka Młodszy Thomas i stopniowe poczucie, że w ten sposób tego nie osiągnę. Bo ktoś inny ma już "światło" i nie ma zamiaru go oddać. Ale mam mały mózg, więc nie wiem zbyt wiele.

[@skazany]

No to była właśnie jedna z kwestii, nad którymi zastanawiałem się najbardziej. Czy fragmenty filmów w tej formie mają sens... Scenariusze chyba pasują tu bardziej, ale z drugiej strony audio z zewnątrz fajnie przyśpiesza tempo... Sam już nie wiem.

[@DobrePytanie]

Ja bym głosował na scenariusz, zwłaszcza, że nie każdy zna angielski, a na przyszłość mógłbyś chcieć powiedzieć coś o nieanglojęzycznym filmie, wtedy audio traci sens. Bardzo możliwe, że najlepszą odpowiedzą jest najgorsza ze wszystkich - "to zależy"

[@MitsonixNumer1]

ale o co chodzi z końcem

[@yosimoro8748]

a czego nie zrozumiałeś?

[@BlackCommissar]

Hmmm... 11 podcastów... Ponad 2000 odcinków do odsłuchania... Może lepiej odsłuchać tamte przed... Fuck it! Skazany wrzucił analizę to oglądamy

[@lukiben4]

To na następny podcast polecam Hugo z Aldi. ( ͡° ͜ʖ ͡°)

[@Mordarg00]

Świetny Podcast ale żeby Ci to w krew nie weszło ;) Bo jednak wolę Cię widzieć jak przemawiasz ; )

[@robertbondarowicz6877]

Jak zwykle jestem zachwycony jak potrafisz wyrażać swoje myśli.

[@Wilqu6]

Ye like me podcast, don't ye?

[@Mordarg00]

Aha i jeśli jeszcze nie widziałeś całego Mr Robota ( 4 sezony ) to koniecznie zobacz chłopie coś czuje że to jest serial dla Ciebie. Jest to wlasnie spójna przewidziana na 4 sezony historia ( i w tylu tez dokładnie zrealizowana) na którą nabierasz kompletnie innego spojrzenia po zobaczeniu ostatniej sceny w serialu. Jak już znajdziesz swoją szczękę na podłodze i ochłoniesz pierwsze co będziesz chciał zrobić to obejrzeć to wszystko od nowa albo chociaż przeanalizować z tą wiedzą jaką nabywasz na koniec serialu. Więc jeśli kiedyś oglądałeś i odpuściłeś albo wgl się za to nie zabrałeś to serdecznie polecam. Ten serial jest niczym Fight Club podniesiony do szóstej potęgi pomnożony razy dziesięć. Pieprzony geniusz ; )

[@oxlow4585]

Zrób Materiał o Filmie Joker to będzie hit

[@janoo2270]

Powinieneś zostać lektorem.

[@tabularasa7933]

juz sie balam ze tylko mna tak ten film owladnal

[@SaintVakos]

Podcast - 20min. Coś krótko na podcast.

[@undeadbandit835]

Nie Wiem, mi sie raczej nie podobał Ale chciałabym żeby ktoś mnie przekonał

[@m.z.3730]

Wojciech Makłowicz?! Coś mi tu nie pasuje. ;)

[@skazany]

To tylko dowód na to, że Woj... Robert wie co poleca :)

[@hanami741]

hah też słuchałam i tak...serio on ma na imię Wojciech...coś takiego xDD

[@c.eastwood43]

Pierwszy! Like i 10/10 W ciemno

[@fafal9836]

Jezu twórz to regularnie błagam chcę cię słuchać

[@p.h4837]

4 łapki w dół od Wojciecha Makłowicza

[@Lbmaniak]

Po drugiej minucie słuchania cię, mam wrażenie że balansujesz na granicy fanatyzmu.

[@wierszo-wlogerka5058]

to może w końcu ktoś powie coś z sensem? że latarnia to kino artystyczne dla fanów marvela. ma wszytko z wyjątkiem ciekawej historii. jest o wszystkim (o tym, o tamtym), tylko o niczym nie mówi. na pewnym poziomie może się wydawać bardzo głęboki ale po raz kolejny okazuje się, że w kinie każda taka sugerowana "głębia" kryje pustkę. gdyby tylko eggers bardziej wsłuchał się w snującego wspomnienia Andrieja może zrezygnował by z symboli-postaci, symboli-obrazów, symboli-symboli - tylko tchnął w swój film trochę ŻYCIA. nie. zamiast tego mamy zadowolonego z siebie hisptera, który obejrzał już wszystkie criteriony, porównał wszystkie bergmany i trochę podobnie jak ari aster po jednym dobrym filmie pomyślał, że, panie, teraz to już tylko "sztuka".

[@trommnorse]

Leci ósma minuta, a ty jeszcze nic nie powiedziałeś.

[@trommnorse]

Dobra, zarzucam. Jesteś pretensjonalnym wodolejem.