Σκιάχτρο - Πινέζα

Facebook page: www.facebook.c...
Spotify: open.spotify.c...
Μουσική Παραγωγή: Tsekos/Σκιάχτρο
Μίξη/Mastering: Tsekos
Προγραμματισμός: Tsekos
Artwork: Aristoteles Yaprakas
/ aristoteles_y
Στίχοι:
Είναι για μας…
Στην πιο μεγάλη νίκη μας φέγγαν οι αστραπές δεν ήταν φλας.
Κι αν η καρδιά σού δείχνει τον δρόμο όπως λένε σαν πυξίδα
είσαι για μένανε ο μαγνητικός βορράς.
Την πιο όμορφή σου διάθεση σαν ρούχο απλοϊκό πάνω σου την φοράς.
Τι διάολο αναζητάς στον κόσμο τούτο;
Γύρω μας τόσοι στενάχωροι κι ας λάμπουν στα ρούχα τους στρας.
Γιατί πόσοι άνθρωποι θυμούνται ανθρώπους μοναχά σαν ένα ρούχο...
Εγώ το μόνο που ΄χω…εγώ το μόνο που ‘χω είναι έναν άρρυθμο παλμό καρδιάς
Μα ούτε ένα χτύπο δεν χάρισα κούφιο.
Ήταν υπόσχεση κι όρκος συνάμα ή τάμα, κάποτε νύχτα στο Σούνιο.
Πατέρας,
σημαίνει φρούριο. Για να ‘χω την πεντάμορφη δίπλα μου,
μέσα μου θα ζει το τέρας είν’ το τίμημα που εύκολα ξαναπλήρωνα.
Ο κόσμος ωκεανός βαράν τα κύμματα και εμείς μικροί σε μέγεθος πινέζας.
Μα ας βουλιάξω ως ναυαγός για ένα σου τρύπημα.
Έτσι κι αλλιώς οι ανθρώποι μας εντέλει είναι οι στεριές μας.
Έχω τα πάντα αν τους κοιτάμε κι απαντάς ποτέ μας.
Πάντα οι επιλογές μας μέσα από τις συμπληγάδες.
Μα εμείς οι συννεφιές μας. Εμείς και οι λιακάδες.
Την ευτυχία δεν νοιάζει τί θες μα ποιες είναι οι πραγματικές σου ανάγκες.
Ούτε αν πιστεύεις στον έρωτα με την πρώτη ματιά,
μα αν πιστεύεις το ίδιο μετά από χιλιάδες...
Όλοι μας κρατάμε από ένα αόρατο μπαλόνι.
Απόμακρο σε κάνει ο φόβος να μην πληγωθείς, ο εγωισμός σου το φουσκώνει.
Μα όσο μεγαλώνει τους τραβάει ψηλά μα δεν πατάν στην γη. Είναι ασφαλείς ναι μεν μα νιώθουν μόνοι.
Τι και αν σε βλέπει από ψηλά άποψη λάθος είν’ έτσι κανείς άνθρωπος δεν ψηλώνει…
Όλοι μας κρατάμε από ένα αόρατο μπαλόνι.
Μην ξεχνάς όμως το τίμημα. Στερείσαι εσύ οξυγόνο όσο φουσκώνει αυτό και αντίστροφα.
Κάποιοι ακούσαν κρότο σε μια θέα στο ηλιοβασίλεμα,
σε ένα χαμόγελο, σε ένα αυθόρμητο χειροφίλημα.
Ο έρωτας είν’ πινέζας τσίμπημα.
Μαζί σου να νιώσω παιδί, για να σου πω πως νιώθω να ‘χω στην παλάμη μου σκονάκι.
Εφηβος να νιώσω μυαλό και πνευμόνια να γεμίζουν το τασάκι.
Ενήλικας κοντά σου όταν πλαγιάζεις στο κρεβάτι.
Δώσ’ μου την ευκαιρία να γεράσουμε μαζί στο Β. Σέλας που έχω υποσχεθεί ή τουλάχιστον στο απέναντι παγκάκι.
Τα «σ’αγαπάω» δεν είναι απόδειξη είναι απλώς ισχυρισμός
μα η κάθε πράξη μου κραυγάζει σε έχω ανάγκη.
Νύχτες τέλειες! Θυμάμαι να μου λες έχε το νου στον Σατανά ζει και ανασαίνει σε όσα τα λες λεπτομέρειες.
Δεν φοβάσαι να πεις πως δεν προσπάθησες μα φοβάσαι να ακούσεις πως απέτυχες.
Κι αν σκοτείνιασε το μυαλό μου ήρθες εσύ κι ανέτειλες.
Καμιά φορά η εξέλιξη δεν έρχεται αν προσθέσεις κάτι μα επειδή τ’ αφαίρεσες.
Κι αυτό λέγεται εξέλιξη.
Το μόνο χάρισμα που μ’ απέμεινε το πώς να αντλώ απ’ τους ανθρώπους μου έμπνευση.
Άφησα το μπαλόνι μου να φύγει οριστικά,
καλοκαίρι του 19 το ‘δαμε να περνάει μπροστά από το φεγγάρι και έκανε έκλειψη.
Ζωή σαν κείμενο πεζό και όλοι σ’ αυτό από μια παρένθεση. Κι ακόμα το θυμάμαι σαν παραίσθηση,
να ευγνωμονώ τα μάτια σου που σ’ άφησαν να με δεις σαν εξαίρεση…