Рет қаралды 85
10 Νοεμβρίου του 1973
Ξύπνησα με μια τρομερή ανάγκη να βγάλω αυτο το βάρος που έπεφτα στην πλάτη μου καθε πρωί, κάθε μέρα, κάθε φορά που ανοίγω τα μάτια μου.
Έγραψα μια μικρή ιστορία, αλλά τόσο μεγάλη αν την κοιτάξεις προσεκτικά που σε δευτερόλεπτα νιώθεις ασήμαντος.
Μετά απο 7 μέρες με κολλημένο το μολύβι στο χέρι, έσβησα το κερί που αναβόσβηνε δίπλα μου σαν ρολόι που γυρνάει προς τα πίσω....τικ..τακ..τικ....τακ...
Όταν ξύπνησα ένιωσα το βάρος να με αφήνει, όπως κάθε πρωί κρατούσα την κούπα με τον ζεστό καφέ στο αριστερό μου χέρι και με το δεξί άνοιξα το ραδιόφωνο ψάχνοντας τον πλησιέστερο σταθμό .
Άκουσα κάποιον να λέει όλα όσα είχα γράψει δίπλα απτό μισοτελειωμένο κερί μου.
Μακάρι να είχα γράψει το αποτέλεσμα και όχι την διαδικασία, αλλά αυτό μας έκανε να κοιτάμε το κερί δίπλα στο κομοδίνο με την σκέψη οτι το αποτέλεσμα δεν ειναι ποτέ δεδομένο,και για αυτο δεν πρέπει να σταματήσουμε να φωνάζουμε ποτέ.
Στοίχοι - μουσική - παραγωγή
Οικοδεσπότης