Wat een vondst. Een prachtige tijdcapsule van 33 jaar geleden. Wat is er veel veranderd in 1/3e eeuw en toch eigenlijk ook weer niet. 3 uur live talkshow op oudejaarsavond zou ondenkbaar zijn. Zeker de inhoud: 15 minuten over taalverloedering en mensen die struikelen over termen die we inmiddels doodgewoon vinden ('doei' was een doodzonde in 1991!). De hele boel 20 minuten stilleggen zodat Astrid Joosten een potje 2 voor 12 mag spelen. En wat te denken van die cultureel verantwoorde vuurwerkshow rond middernacht? 33 jaar is een lange tijd, er was geen internet, geen mobieltjes en slechts 1 commerciele zender. Maar toch lijkt de wereld van toen nog op nu. Klazien uit Zalk was een voorloper van alle alternatieve genezers die nu op social media hun wijsheden delen. Politici nemen nog altijd besluiten die het volk aantoonbaar benadelen, Astrid Joosten doet nog steeds 2 voor 12. Paul de Leeuw maakt nog altijd televisie, Leontien van Moorsel wist in de spotlights te blijven, Youp van 't Hek is nét een beetje met pensioen, GTST is nog op de buis en Medisch Centrum West kwam ook terug. Toch zie je het type talkshows dat Sonja maakte tegenwoordig niet meer. Niet alleen wat betreft de onderwerpen, maar een praatprogramma met publiek dat vrolijk aan de champagne zit en zich actief met de uitzending mag bemoeien. Wonderlijk hoe Sonja de controle wist te houden door het vaak maar te laten gebeuren.