Στειακός Ερωτόκριτος - Βαγγέλης Βαρδάκης

[@giannistzinevrakis1165]

Συγχαρητήρια κύριε Βαρδακης, για έμενα είστε ο καλύτερος βιολιστής της Κρήτης σήμερα, τιμή μου που σας ακούω. (από Χανιά)

[@mehmetaliklc9423]

Μπραβο Βαγγελη ! Ο καλυτερος βιολατορας εισαι της Κρητης. Όταν ακούω αυτό το τραγούδι ανατρίχιαζω, οι παλαιοί έτσι αγαπιούνται, δεν είχαν κινητό, δεν μπορούσαν να στείλουν γράμματα ένας τον άλλον, δεν ήταν τόσο εύκολο να συναντηθούν στην καθημερινότητα τους. Απλά για να δεις την αγαπημένη σου πρέπει να περιμένεις όλοι να πάνε για ύπνο και να προσέχεις μερικούς κινδύνους για να μπορέσεις να της πεις μερικά λόγια όπου θα σε περιμένει στο παράθυρι. Τότε πάρα πολύ δύσκολο ήταν να' σαι νέος. ΔΙΑΒΆΣΤΕ ΠΑΡΑΚΑΛΏ! Εβράδιασε σκοτείνιασε κοιμούνται στο παλάτι, και μ'έγνοια ήτο η Αρετή και λογισμούς γεμάτη. Όλοι καταλαγιάσασι κι εκείνη έτσα ντυμένη, εις το κατώγι εκάθετο την ώρα κι ανιμένη, όπου 'θελε ο Ρωκτόκριτος να πα να της μιλήσει, κι είχε μεγάλη πεθυμιά ποτέ να του γροικίσει. Ήρθεν η ώρα κι ο καιρός να μιλήσουν τα πάθη, κι γεις τ'αλλού ντως τα κρυφά ν'ακούσει και να μάθει. Στο παραθύρι η Αρετή ήστέκε κι ανιμένει, το σκότος κείνο δε δειλία ύπνος δεν τη βαραίνει. Εσίμωσε ο Ρωκτόκριτος στο παραθύρι απλώνει, κι αγαλινά και σιγανά ποίος είναι φανερώνει. Ήτρεμ' αυτή στην μια μεριάκι εκείνος εις την άλλη, κι ο γεις τον άλλο ανίμενε την εμιλιά να βγάλει. Μιαν ώρα στέκα αμίλητοι και τα πολλά που χώναν, έχασαν τα σου φαίνεται την ώρα που σιμώναν. Δεν είχαν την αποκοτιά τα θέλουν να μιλήσουν, δεν ξέρουν από πια μέρα τα πάθη ντως ν'αρχίσουν, και θέλοντας να πουν πολλά τα λίγα δε μπορούσι, τα στόμα ντως εσώπαινε μετην καρδιά μιλούσι.

[@ΜΟΝΟΦΑΤΣΙΤΕΞΑΣ]

ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ!!!!🔫🎻👌