Edward Antolak wspomina okupację niemiecką na Podhalu i swoją działalność niepodległościową

Рет қаралды 7,990

4 ай бұрын

Edward Antolak. Nagranie zrealizowane w 2011 roku w ramach projektu „Podhale. W okowach dwóch totalitaryzmów 1939-1956”. Świadek historii zmarł w 2020 roku.
Urodził się 7 września 1925 roku w Rokicinach Podhalańskich. Miał trzech braci i trzy siostry. Wszyscy pracowali na gospodarstwie. Planował zdawać do gimnazjum w Nowego Targu, ale wybuchła wojna i edukację kontynuował dopiero po jej zakończeniu. Ojciec Edwarda wojnę spędził na emigracji w Stanach Zjednoczonych. Małego Edka wojna zaś zastała z obiema złamanymi rękoma, bo na tydzień przed jej wybuchem spadł z drzewa na maszynę rolniczą. 1 września 1939 roku mieszkańcy Rokicin wraz z całym dobytkiem i zwierzętami zgromadzili się pod klasztorem sióstr Urszulanek skąd zaczęła się ewakuacja. Rodzina Antolaków wędrowała przez Mszanę do Kasiny Wielkiej, bywało, że pod ostrzałem niemieckich samolotów. Po dwóch tygodniach tułaczki Antolakowie wrócili do domu, a Edward zaczął pracować w Chabówce przy budowie stacji towarowej. Gdy zaczął się organizować ruch oporu, tworzyli go młodzi ludzie, szkolni koledzy Edwarda. Przystąpił do nich. Do jego zadań należało zapamiętywanie wszystkich transportów kolejowych odchodzących w stronę Nowego Sącza, obserwowanie willi „Tereska” w Rabce, robił też wywiad na grupie Ukraińców pilnujących mostu w Rokicinach, później przeprowadzał ludzi przez Sieniawę i Rokiciny do Raby.
Po zakończeniu wojny i wkroczeniu Armii Czerwonej Edward postanowił kontynuować przerwaną naukę, ale z partyzantami nie stracił kontaktu, nadal spotykali się u niego w domu i tam też przechowywali zapasy masła i maki dla oddziałów leśnych. W 1946 roku, gdy komunistyczne służby bezpieczeństwa rozbiły oddział „Groźnego”, aresztowano również Edwarda. Sąd skazał go na rok więzienia. Po 3 miesiącach udało mu się jednak opuścić więzienie, ale 2 razy w tygodniu musiał się meldować w Urzędzie Bezpieczeństwa w Nowym Targu, potem w Rabce.
Podobają ci się nasze opowieści? Doceniasz naszą pracę? Wesprzyj nas na PATRIONITE! - patronite.pl/opowiedzimoausch... lub przelej niewielki napiwek na konto: 13 1020 2384 0000 9102 0694 6778. Dodatkowo możesz nas wesprzeć niewielką kwotą po kliknięciu przycisku "wesprzyj".
Gwarantujemy, że nie będą to stracone pieniądze. Wspierasz grupę osób, która rozumie misję prezentowania bohaterów, którzy mieli niełatwe życie przez to, że trafili do wojennego piekła.
Potencjalne grupy odbiorców:
- uczniowie szkół podstawowych (klasy VII - VIII) oraz średnich - filmowa lekcja historii
- Uniwersytety Trzeciego Wieku
- Dyskusyjne Kluby Filmowe
- otwarte pokazy dla wszystkich zainteresowanych

Пікірлер: 26

@ewawesolowska7421 4 ай бұрын

Dziękuję

@BabciaSyluczka 4 ай бұрын

Pełny szacunek dla szczerych wspomnień. Pozdrawiam Pana i rodzinę.

@jankowalski9123 4 ай бұрын

Szacunek dla Pana Edwarda, warto słuchać prawdziwe uśmiechniętych ludzi.Pozdrawiam👍🇵🇱

@krzysztofbonert82 4 ай бұрын

💪Komentarz dla zasiegu.Doceniam Wasze materiały.

@grzegorzgubaa2351 4 ай бұрын

Fajny materiał historyczny.

@arthrawn76 4 ай бұрын

Świetna pamięć i umiejętność opowiadania! Wspaniała lekcja historii!

@AnkaBujniewicz 4 ай бұрын

Fantastyczna historia ucieczki zaprzęgami z "wysługi" 😄 Dobrze, że dokonano nagrania, póki była możliwość...

@user-so4pc9bz1e 3 ай бұрын

Piekna lekcja historii. Lubiany felczer.Dobry człowiek.

@mariuszes8978 4 ай бұрын

Dziękuję za Państwa pracę, bardzo ją sobie cenię

@annabober3494 4 ай бұрын

Thanks 🤗🤗🤗

@ewawnuk939 4 ай бұрын

Wspaniały człowiek. Wiele przeżył.

@janb8535 4 ай бұрын

Robicie świetną robotę, Pozdrawiam 👍

@bipi7325 4 ай бұрын

Niesamowite przeżycia. Poza wszystkim innym : ....mamusia poszła do Skawy żeby szwagrowi złożyć życzenia.... . Może i niedaleko ale ktoś byłby w stanie dzisiaj pójść kilka kilometrów żeby złożyć życzenia ??

@alicjalukaszczyk7437 4 ай бұрын

No dziś to raczej niemożliwe zresztą technologia ułatwiła życie

@piotrg-a5865 8 күн бұрын

Moje okolice

@annamajka9319 4 ай бұрын

Dobrze, że zdązyliscie ocalić od zapomnienia.

@user-ne5zh4wg3i 3 ай бұрын

Zawsze dziwila mnie dość późna rehabilitacja żołnierzy wyklętych po"upadku komuny"

@danutkakocik9760 Ай бұрын

Wieki szacunek dla patrioty Polskiego .

@tytusdazoo3530 4 ай бұрын

Wspaniała opowieść, wspaniały czlowiek. Niestety pytania z dupy franc. Od sasa do lasa. Porażka. Zamiast słuchać i rozmawiać czytacie z kartki.

@1916Pilica 4 ай бұрын

Nieproporcjonalnie dużo górali - przeskoczków, biorących kenkartę Goralenvolku, mieszkało w Szczawnicy - ok. 60% dorosłej ludności (25% na całym Podhalu). Hańba i wstyd. Z tego też powodu nie odwiedzam tej miejscowości.

@jaywallcreeper 4 ай бұрын

Pytania są raczej standardowe i powtarzają się we wszystkich wywiadach. To akurat dobrze, bo na jedno pytanie różne osoby mieszkające w różnych miejscach i mające różne doświadczenia trochę inaczej odpowiedzą. Ale oprócz takich żelaznych pytań można też pociągnąć tematy, które ktoś zaczął sam i są ciekawe. Można byłoby dowiedzieć się jeszcze więcej szczegółów. Może to z szacunku do czasu tych ludzi? Są starsi, może nie mieliby siły opowiadać godzinami a historii pewnie jest na dwie doby opowieści. Bronię rozmówców bo i tak super, że takie wywiady się pojawiają, nawet jeśli dałoby się je jeszcze dopracować i bardziej wykorzystać wiedzę i wspomnienia tych osób.