Sur 2006 İzleyen arkadaşlar yorum yazmadan geçmesin.

Desteklerinizi bekliyoruz.Diyarbakır sur içi Amed sur içi Kanalıma abone olun
ÇOCUKLUĞUM VE 1980 LER
Yedi günlük iken köyden göç etmişiz. Göç edeli 10 yıl olmuştu. Babam çalışmıyordu. İş arayıp aramadığını da bilmiyordum. Onu evimizin yukarısında kalan kahvede hep görürdüm. Bazen beni de oraya götürürdü. Dama oynamayı severdi. Sabah kahveye gider, akşama dek dama masasından kalkmazdı, Kanat’ın Kahvesi’nde. Şalvarını Diyarbakır’a geldiğimiz, günden bir süre sonra giymemeye başlamıştı. Artık pantolon giyiyordu. Yoksulduk. Günlük yiyeceklerimiz bile eve zar zor girerdi. Babam zamanında Mahmut isminde bir fırıncıya yardımcı olmuştu. O da her gün babama 4 somun ekmek verirdi. Annem, dayılarımın bana verdikleri harçlık parayla ve 2 somun ekmeğini satarak bize yemek yapması güzeldi. Siyah beyaz televizyonlar yeni çıkmıştı. Mahallemizde ilk televizyonu dayım Şehmus almıştı. Yayın akşamları başlıyordu. Bir odayı boşaltıp TV odası yapmıştı, giriş ücreti de 25 kuruş idi. Akşam oldu mu xaltiya fato.xaltiya zeyno, çocukları ve mahalleli 25 er kuruşu vererek tv izlemeye gelirlerdi.Sinema izliyorlarmış gibi çekirdeklerini de beraberlerinde getiriyorlardı sade gazozuda dayımın eşi emine satıyordu. Babamın okulda harcamam için verdiği 50 kuruşun yarısını akşam TV izlemek için saklıyordum diğer yarısını da anneme veriyordum. Her zaman TV yi en önde ben izlerdim en sevdiğim, ali veli 49 50 ve en güzel filmlerdi Heidi, bonanza, arı maya ve uzay yolu.
Babamın çalışmadığına bakıp çocuklarını ihmal eden biri zannetmeyin. Kanat Kahvehanesi onun ikinci eviydi. Kanat bırakmazdı, babam çay paralarını versin, soğuk kış gecelerinde yakmamız için babama kırık olan kahve kürsülerini verirdi ve küçük bir parça taş kömürü. Babam sanki oranın bir çalışanıydı. Dedemlerin evinde bizle beraber 4 kiracı kalıyordu. Biz dedemlerin evinde tek odalı bir yerde kalıyorduk. Mutfağımız, banyomuz ve kilerimizde 10 metrekarelik bir odaydı. O küçük odada kardeşlerimle birlikte 6 nüfus oturuyorduk. Babam ne yapar eder bizi aç bırakmazdı. 2 yılda bir bize elbise alırdı. Dayım Hüznü kışın adana tatlısı yazında dondurma yapardı. Benim nafakamı da hiç unutmazdı. Ben ilkokul 3. sınıftayken babamın arkadaşı Mehdi Zana, bana vermesi için bir takım elbise vermişti. O elbiseyi ben tam 4 yıl giydim, en sevdiğim elbiseydi gerçi başkada elbisem yoktu, her sökülen yerini anam dikerdi. Olmayan yerlere de yama yapardı. Hele bir de arkadaşlarım vardı. Hepimiz aynı yaşlardaydık. Dayıoğulları halaoğulları derken hepimiz can ciğer arkadaş idik. Hele bir de Dayım Fesih vardı. Ninem ekmeğin üzerine domates salçası sürdüğü gibi fesih sokağa fırlardı. Onu kızdırırdık Bize zırnık koklatmazdı. Bazende insafa gelirdi, salçalı ekmeği kendi payından verirdi. O zaman ekmek üstü domates salçası bize pilav üstü tandır gibi gelirdi. Günlerin akşamlara nasıl kavuştuğunu bilmezdik. Okul çıkışından sonra gece yarılarına dek, oyun şamata ve mahalle mahalle avarelik, gezmelerle geçerdi. Okuldan Yılmaz diye bir arkadaşım vardı. Çok severdik birbirimizi babam ona xwedîye gurçıkê derdi.7 cüceler ekibinide yılmaz kurdu. Ben, Sedat, Sakine, Yılmaz, Leyla, Hatip ve Ramazan. Hikâye kitaplarında hep pamuk prenses tek olurdu her nedense bizde 2 pamuk prenses vardı. Okulda oyunlar oynardık, bu kale senin bu kale benim, parasıyla tek kaleye üç gol atana bir kalem ve 1 lira verirdik. Genelde kalede ben olurdum. Biletleride Yılmaz satardı. Karpitle teneke çok uçurduk. Gazoz kapaklarından oyunlar oynardık. Keçi burcunda birdirbir, istop ve kemik. Okul tatililerinde yılmazın kankardeşi dilan sinamasının sahibi Nejat dilan vardı. Yılmazı çok severdi. Yılmaz ve arkadaşlarını bedava sinamaya bırakırdı. Üç silahşörler, Rash Kapore'un canlandırdığı Avare filmi. Ben, Sedat ve Yılmaz, beraber sinamaya giderdik; nedense ben hep kapıda beklerdim. Yerime ,Yılmazın çabalarıyla devamlı Sedat girerdi film izlemeye bende dışarıda teksas,tomix ve mandrake kitaplarını değiş tokuş yapıp okurdum. Sinema dağıldıktan sonra yılmaz filmin konusunu en başından anlatırdı bana ; anlatmak bir kenara sanki filmi tekrardan canlandırıdı. En çok sevdiği Rash Kapore'un Avare fimi ve Bruce lee filmeriydi. Brucelee yi anlatırken hareketleriyle sanki havada uçuyordu can dostum yılmaz. Gece olunca sokak lambasının aydınlattığı taşlık yere gelir, anlatılan meseleleri, şakaları, oyunları,

[@canfidaalkan3248]

Oy Diyarbakır’ım oy .. bağrından yaralı memleketim .. kurban olayım dağına taşına .. seni bu hale sokanlar rahat yüzü görmesin ..

[@okaniler729]

Seni seviyorum amedim hasretin bağrından tasi

[@nufeylnufeyl8309]

amin

[@emrx20d25]

Diyarbakırı bu hale sokan PKK dır Kahrolası PKK.

[@hevalmizgin646]

Öyle biyer biyer birdaha gelmez. duygulanmamak elde deil.😢😢😢😢😭😭

[@user-zy9sl1mm7d]

Ahh ulan Alipaşa sokakları çocukluğum un geçtiği yerler ne ağladım be çocukluğum bir film şeridi gibi aktı gitti gozlerimden

[@emb21345]

Cigerim kebap oldu. Çok özlüyorum eski Diyarbakır'ı. Diyarbakır, seni sevmek adamda yara bırakır. Hele gurbette hasretin daha bir başkadır.

[@hancepek2178]

İzlerken hem çok duygulandım hemde moralim bozuluyor fatihpaşa mahallesine sevgilerimle

[@almiradogan415]

Taşına toprağına kurban olduğum memleketim orda geçirdiğimiz anılar aklıma geldikçe yüreğim parçalanıyor nasıl kıydılar bu güzelim sur'a hiç unutamıyorum çocukluğumun geçtiği sokaklar ne güzel günlerdi..🥺😢

[@salimalphan3725]

Ne güzel sokaklardı çocukluğumuz geçti oralarda alparlan ilkokulu mahla kora gitti bir daha gelmez yazık çok yazık

[@MehmetAkalan-op3vr]

Ah ah şimdi ne haldesen Amed şimdiki haline bakıyorum çok üzülüyorum

[@sosyalmediaajans8875]

ne güzel küçelerdi

[@osmankizilkan3796]

Amed,seni sevmek tutkudur,Seni yaşıyan,büyülenir,ayrılamaz.❤️🍀🌻

[@fatmakaya3181]

Diyarım içimdeki yaram doymadım doyulmaz sana😢😢😢❤❤❤❤❤

[@sultankanak9741]

Bende burda dogrudum bende burda yasamisim ama cimdi ben fransada yasiyorum ben Diyarbakir cok seviyorum ben her sene oraya geliyorum

[@amed9089]

Hepsini izliyemedim agladim oradaki insanlarin pisikolojisini duşunun

[@berfin1065]

Güzeller güzeli şehrim Amedim❤️

[@remziyebeki6776]

AHH AHH ANILAR TARİH KOKAN GÜZEL OLAN NE VARSA SENDE SAKLIDIR DİYARBAKIR ADI GÜZEL DUYGU YÜKLÜ ŞEHR iM AMED ÇOCUKLUĞUM O SOKAKLARDA GEÇTİ YAZARKEN ADETA KELİMELER BOĞAZIM DA DÜĞÜMLENİYOR CANIM HEKİMİM SANA SONSUZ TEŞEKKÜRLER ELLERİNE EMEĞİNE SAĞLIK ❤️İYİKİ VARSIN HOCAM🙏🌹❤️🕊️🌟🤲🌟

[@rawio4319]

Orda büyüdüm diyarbakır 7 yaşım kadar

[@yusufcinar9112]

Yediler bitirdiler amedi kurban olayım taşına toprağına

[@musatanrkulu2783]

Fakirlik dürüstlük insanlik Müslümanlık kokan tarihi bir görüntü harika olmuş ❤ diyaribekır mala meye

[@diyarbakirli3]

Ah be eski günler bende hemen hemen her pazar o ara sokaklarda gezerdim çok guzeldidi

[@bilalcanicener1004]

Ne güzel di eski Diyarbakır şimdi ise Değişti

[@recepfasil4087]

İçim parçalandı

[@muhammeduduncu8529]

1990 li yilarda okula baslamistim okulum uzakti eve hancepegin asagsinda sol taraftaydi okulumuz yok artik suleyman nazif ilk okulu arkadaslarimi ogunden sonra hic goremedim okul mudurumuz ozamanlar eyup celik ve sinif ogretmenimiz nazmiye karanlikti daha dun gibi hatirliyorum hepsini arkadaslarim yok odeneme ait ve dogup buyudugum mahalem yok ve bir bir bir silindi anilarimiz hatiralrimiz bir bir silindi yok ama bugun tesadufen izledigim bu video beni uzdu cunku orda dogdum ve buyudum surun mahsum guzel tatli gulen guzel bir bir guzel gozleri dunyaya umutlan bakan ve gulen cocuklariydik tum yorumlarini okudum hera yapim bizde ayni cocuklugu yasadik ve gorduk artik yok hancepek suleyman nazif ilk okulu ve mardin kapi yeni kapi arapseh mahaleleri kehva kanat hic biri yok orda merdin kapi derdi annemler oraya kùrce kehva kanat derdiler oyle dediklerinde bir kere anneme sordum anne kahvenin kanadimi olur diye😅annem hayir derdi yok kanadi onun ismi oyle derdi aklima kahve kanat diye oyle kaldi hep hafizamda orasi anne ve babalarimizin anne ve babaannelerimizin gecmisi ve bizimde dogup buyudumuz yerlerdi ama yok artik yok ózluyor insan bazen suru ama yok ne sur var ne oguzel mahaleler var artik hepsi bir bir silinip biti yanlizca hatiralar var hafizamizda bazen dalariz cocuklugumuza ama yok artik uzulup aglariz cok guzeldi oralari meybuza eskimo derdik teneke icinde yapardilar nohut satilirdi okul onunde salep vardi ve leblebi horoz seker vardi okula giderdik ve bunlari alirdik tenefus olsun diye derslerimizi yapip bitirirdik sirf gidip birseyler alip yiyelim diye guzeldi cocuklugumuz anilarimiz koca bir hayat sigar tum yazdiklarimiz ama yazmak cozum degilkki yazinca daha uzulur dusunur insan bizim tum yasadiklarimiz bir hikaye ve bir romani ve masali kiskandiracak guzeldi yoksulduk ama bir parca salcali ekmek gozumuzde umudumuzdu herseyimizdi cok ózel ve guzeldi gozumuzde cok selam olsun surda yetisip buyuyen abilerime ablalarima kardeslerime selam olsun surun ve i guzel insanlarina selam olsun orda dogup buyuyup guzel tum insanlara selam olsun sur yok artik ve biti yok oldu bir vardi ve bir yok tu masal oldu hikaye oldu anlatip anlatip uzuluruz ve derdimizi yenileriz 😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭

[@HekimAydnhera]

Kalemine kuvvet insan ancak bu kadat güzel anlatır tebrikler okuyunca göz yaşlarımı tutamadım

[@muhammeduduncu8529]

@@HekimAydnhera senide tebrik ederim guzel kardesim cunku birebir orda dogduk yasadik ve buyuduk oranin gercek ve ózetini ancak bu sekilde sigdirabiliriz cunku yasayan bilir ne yasadigini ve o oyle akilda kalir ve ancak sura ve diyarbakiri anlatan bilen oyle yazar ve dile getirir guzel kardesim biz orda dogduk buyuduk bilene gore herseye ancak bu sekilde anlatilir diyarbakir sur herseyimiz cocuklugumuz umudumuz sigdirip hayalarimize olan buyuk kahramanimiz😭😓

[@muhametyesil5423]

Yazdıkların hepsi doğrudur kehva kannat allah rahmet eylesin mekanı cennet olsun inşallah

[@metingozack9187]

1985 Süleyman Nazifte bitirdim ilk okullu ögretmenim amet turan Baykal okul müdürü Eyüp çelik

[@senaegi5753]

Müzik beynimi yordu.

[@necmettinsinasi]

Anıların canlanmasır acılarda mutluluklarda canlandıkça akılda hüzün verir acıtır insanı

[@bulentkuvvet5915]

Yavvv arkadaşlar surda dağkapı da bir yıl kaldım mükemmel bi yer aklımdan çıkmıyor

[@alperertugna4217]

Her taşı bir destan her sokağında huzur kokan evler şimdi hiçbiri yok

[@diyarbaranhd257]

95 te sokaklar parke taşı değildi, yamuk yumuk taşlardı

[@HekimAydnhera]

2005 lı yılardır haklısınız. o dönemde kara taşlar var orjinal bazalt taşlarıydı.

[@BIZIIZLEYIN-gv8id]

Duygulanmamak elde değil Ulan Ne İstediniz surdan :(

[@husamettinbayn5640]

Onu o çok savunduğunuz hewallere sor

[@Piroaltas]

@@husamettinbayn5640 boş beleş

[@vpo6716]

​@@husamettinbayn5640mal

[@melektatl8765]

😢😢😢😢😭😭😭😪vay be süper olmuş video like yürek dayanmıyor bunlara

[@daraalmeo]

Oyyy cığerim yaniyor amedim senin için canımı verdim sensiz kalmak ölümden betermiş be amedım ben bunu çok iyi anladım sensiz fazla yaşamam

[@altintacinsantalya1105]

amed tiyarpektir diyarbekir diyarbakır iki gözüm ❤

[@muhammeduduncu8529]

Ahhhhh be ahhhh yuregimi parcaladi bu video helal olsun size cok guzel bir video olmus bende orda dogdum buyudum yeni kapi mardin kapi deri no derdik ve mehla kori derdik kūrce ismine benimde cocuklugum gecti oralarda izlerken sanki cocuklugum anilarim tum yasadiklarim gozum onun de canlandi yuregi guzel kardesim emekleriniz icin sonsuz tesekkurler ederim arapseh mahalesi suleyman nazif ogrencisi orda dogup buyuyen ogrenciydiydim giti anilarlarla beraber tum umutlarimiz hayalerimiz cocuklugumuz giti ve biti kayboldu zaman keske bu kadar cabuk hizla gelismeseydi keske hep cocuk kalsaydik keske😭😭😭😭😭😭😭😭

[@HekimAydnhera]

ÇOCUKLUĞUM VE 1980 LER Yedi günlük iken köyden göç etmişiz. Göç edeli 10 yıl olmuştu. Babam çalışmıyordu. İş arayıp aramadığını da bilmiyordum. Onu evimizin yukarısında kalan kahvede hep görürdüm. Bazen beni de oraya götürürdü. Dama oynamayı severdi. Sabah kahveye gider, akşama dek dama masasından kalkmazdı, Kanat’ın Kahvesi’nde. Şalvarını Diyarbakır’a geldiğimiz, günden bir süre sonra giymemeye başlamıştı. Artık pantolon giyiyordu. Yoksulduk. Günlük yiyeceklerimiz bile eve zar zor girerdi. Babam zamanında Mahmut isminde bir fırıncıya yardımcı olmuştu. O da her gün babama 4 somun ekmek verirdi. Annem, dayılarımın bana verdikleri harçlık parayla ve 2 somun ekmeğini satarak bize yemek yapması güzeldi. Siyah beyaz televizyonlar yeni çıkmıştı. Mahallemizde ilk televizyonu dayım Şehmus almıştı. Yayın akşamları başlıyordu. Bir odayı boşaltıp TV odası yapmıştı, giriş ücreti de 25 kuruş idi. Akşam oldu mu xaltiya fato.xaltiya zeyno, çocukları ve mahalleli 25 er kuruşu vererek tv izlemeye gelirlerdi.Sinema izliyorlarmış gibi çekirdeklerini de beraberlerinde getiriyorlardı sade gazozuda dayımın eşi emine satıyordu. Babamın okulda harcamam için verdiği 50 kuruşun yarısını akşam TV izlemek için saklıyordum diğer yarısını da anneme veriyordum. Her zaman TV yi en önde ben izlerdim en sevdiğim, ali veli 49 50 ve en güzel filmlerdi Heidi, bonanza, arı maya ve uzay yolu. Babamın çalışmadığına bakıp çocuklarını ihmal eden biri zannetmeyin. Kanat Kahvehanesi onun ikinci eviydi. Kanat bırakmazdı, babam çay paralarını versin, soğuk kış gecelerinde yakmamız için babama kırık olan kahve kürsülerini verirdi ve küçük bir parça taş kömürü. Babam sanki oranın bir çalışanıydı. Dedemlerin evinde bizle beraber 4 kiracı kalıyordu. Biz dedemlerin evinde tek odalı bir yerde kalıyorduk. Mutfağımız, banyomuz ve kilerimizde 10 metrekarelik bir odaydı. O küçük odada kardeşlerimle birlikte 6 nüfus oturuyorduk. Babam ne yapar eder bizi aç bırakmazdı. 2 yılda bir bize elbise alırdı. Dayım Hüznü kışın adana tatlısı yazında dondurma yapardı. Benim nafakamı da hiç unutmazdı. Ben ilkokul 3. sınıftayken babamın arkadaşı Mehdi Zana, bana vermesi için bir takım elbise vermişti. O elbiseyi ben tam 4 yıl giydim, en sevdiğim elbiseydi gerçi başkada elbisem yoktu, her sökülen yerini anam dikerdi. Olmayan yerlere de yama yapardı. Hele bir de arkadaşlarım vardı. Hepimiz aynı yaşlardaydık. Dayıoğulları halaoğulları derken hepimiz can ciğer arkadaş idik. Hele bir de Dayım Fesih vardı. Ninem ekmeğin üzerine domates salçası sürdüğü gibi fesih sokağa fırlardı. Onu kızdırırdık Bize zırnık koklatmazdı. Bazende insafa gelirdi, salçalı ekmeği kendi payından verirdi. O zaman ekmek üstü domates salçası bize pilav üstü tandır gibi gelirdi. Günlerin akşamlara nasıl kavuştuğunu bilmezdik. Okul çıkışından sonra gece yarılarına dek, oyun şamata ve mahalle mahalle avarelik, gezmelerle geçerdi. Okuldan Yılmaz diye bir arkadaşım vardı. Çok severdik birbirimizi babam ona xwedîye gurçıkê derdi.7 cüceler ekibinide yılmaz kurdu. Ben, Sedat, Sakine, Yılmaz, Leyla, Hatip ve Ramazan. Hikâye kitaplarında hep pamuk prenses tek olurdu her nedense bizde 2 pamuk prenses vardı. Okulda oyunlar oynardık, bu kale senin bu kale benim, parasıyla tek kaleye üç gol atana bir kalem ve 1 lira verirdik. Genelde kalede ben olurdum. Biletleride Yılmaz satardı. Karpitle teneke çok uçurduk. Gazoz kapaklarından oyunlar oynardık. Keçi burcunda birdirbir, istop ve kemik. Okul tatililerinde yılmazın kankardeşi dilan sinamasının sahibi Nejat dilan vardı. Yılmazı çok severdi. Yılmaz ve arkadaşlarını bedava sinamaya bırakırdı. Üç silahşörler, Rash Kapore'un canlandırdığı Avare filmi. Ben, Sedat ve Yılmaz, beraber sinamaya giderdik; nedense ben hep kapıda beklerdim. Yerime ,Yılmazın çabalarıyla devamlı Sedat girerdi film izlemeye bende dışarıda teksas,tomix ve mandrake kitaplarını değiş tokuş yapıp okurdum. Sinema dağıldıktan sonra yılmaz filmin konusunu en başından anlatırdı bana ; anlatmak bir kenara sanki filmi tekrardan canlandırıdı. En çok sevdiği Rash Kapore'un Avare fimi ve Bruce lee filmeriydi. Brucelee yi anlatırken hareketleriyle sanki havada uçuyordu can dostum yılmaz. Gece olunca sokak lambasının aydınlattığı taşlık yere gelir, anlatılan meseleleri, şakaları, oyunları, dinlerdik. Xaltiya Fato’nun oğlu Hasan’dan. Meselelerde mesele olurdu yani. Nerede en korkutucu hikaye varsa onu anlatırdı. Pira heftê sali ve Bavê Hut hikayelerinden yüreğim küt küt atardı. Evi özlerdim. O anlarda bir an önce koşup yatmayı özlerdim. Ertesi gece de öyle geçerdi ya. Gece eve geldiğimde bir de nenemi zorlardım hikaye anlatsın diye. O da başlardı; “Yek hebû, yek tunebû, kes ji xwedê mezintir tunebû….” ve anlatırdı bize Bibilcan’ı. Bittiğinde korka korka giderdim yatağıma. Dayım ile babamın tartışmasından dolayı bizde başka bir mahalleye taşındık. Arkadaşlarım orada kaldı. Oyunlarımız meselelerimiz aklımda kaldı. Nasıl özlediğimi anlatamam. Her şey ne kadar güzeldi mahallemde, Leylek Bahçesi 5. Sokakta. Yeni sokağımızdan gelip geçen kişileri bir de yabancı yüzleri bir de başka başka oyunları, bir acayip oynayan çocukları gördükçe bu özlemim dağ gibi büyüyordu. Onlara yabancıydım. Onlarla oyun oynamak istesem kısa bir süre sonra sen dışarı diyorlardı. Gocunurdum. Çekilir bir kenarda beklerdim. Bir daha oyuna çağrılmayı beklerdim. Umduğumu bulamıyordum ya. Beden arkasına gidip, Hevsel bahçesinde kara hübür topladıklarında bende arkalarından giderdim. Ağacın üzerinde kara hübürleri dalından koparıp yerken. Bütün dargınlığım giderdi. Bende çocuktum onlar gibi koşmayı oyun oynamayı, çocukça şeyler yapmayı özlerdim. Ben ve dayımın oğlu Sedat ile Perşembe günleri mezarlara az su dökmedik. O körpecik vücutlarımızla. “Xêr sahibi, mezarına su döken”. Sırtımızda su bidonlarıyla akşam olduğunda eve beraber dönerdik. Kim çok kazanmış. Kim çok helva ve ava sûsê ve büskivit getirmiş diye. Annemin bana aferin oğlum demesi benim için anlatılmaz bir duygu idi. Ha Sedatı mı merak etiniz? Kendisi dayımoğlu olur sedatla aynı yaşlardayız 5-6 yaşlarında bağlama çalmayı öğrendi. Bende özendim ama bir türlü başarılı olamadım kendisi o küçük yaşlarda ünlü sanatçılara saz çalıyordu. O dönemlerde mahali ses sanatçısı Beşir Kaya ona altın mızraplı çocuk ünvanını vermişti. Haksızda değildi. Şimdi ise Türkiye’nin sayılı bağlama üstadlarından birisidir. Okul çıkışında su sürahimi kaptığım gibi, Eyşo teyzeden de buzları parayla alarak, Mardin, Çınar ve Belediye garajına soğuk su satmaya. “Ava Bûzê”, “Buz gibi abê”. Soğuk aylarda ise boyacılık yapardık. “Boyalım abê boyalım, eyne gibi”. Okul harçlığımı kalanıyla da aileme katkıda bulunuyordum. Birgün oto tamircisinin yanına çalışmaya gittim. 2. gün babam gururuna yediremeyip, beni oradan çıkarttı. Hemde tamirciye bağıra bağıra. Babam gururuna yediremiyordu bizim çalışmamızı. İstemezdi. Eğer çalışırsam, beni okuldan çıkaracağını söyledi. Ben de bir daha tamircinin semtine bile uğramadım. Okuldan çıkarılırım diye. Babam da artık çalışmaya başlamıştı. Mehdi Zana babamı işe almıştı. Çünkü, devamlı Mehdi amcayla beraberdi. Babam tek kelime Türkçe bilmiyordu. Öğrenmek de istemiyordu. “Mirov bi zimanê xwe û bi gelê xwe mirov e” derdi. Ben o zamanlar anlam veremiyordum babamın bu konuşmasına. Artık boğazımıza sıcak ekmek giriyordu. Kardeşim Esat evin en sevilen ferdiydi haaa bacım Ayşeyi de unutmamak lazım babam devamlı “ nıgê eyşê lıme hat” derdi. Kardeşim Esat hastaydı onu hastaneye götürecektik; annem “Haqim layê mın bırête esho beselê pır nexweşe sıbe jı vir fişê bıbır em vi bıvın xestê ” dedi. Sabah erkenden sigorta hastanesine fiş almak için evden çıktığımda, sokak başlarının askerlerce tutulduğunu gördüm. Sokağımız dolmuştu asker. Bir asker bana eve girmemi işaret ediyordu. Ama kardeşim hastaydı benim hastaneye gidip fiş almam gerekiyordu. Askerin yanına gidince bana bir tokat vurdu. Bende ağlayarak eve koştum. Anama durumu anlattım. Sağlık karnesini anama verdim.

[@muhammeduduncu8529]

@@HekimAydnhera 😭😭😭😭😭ah be guzel kardesim sende neler yasamisin simdi hepsi hatirladikca uzulup kahirlanmaktan elimizde sadece koskoca huzun uzgun mutlu guzel ve dram dolu hayat ve anilar sigdirdik kucucuk bedenlerimize yasiyan bilen goren en buyuk sahit ve tanik ne yasadik ne gorduk guzel kardesim seni anliyorum okudum ve sanki seninle beraber ayni ortamda oldugumu o an gozumde canlandi sanki biz orda dogup buyuyen kucuk mahsum diyarbakirin gozleri gulen umuda yelken acmis mutlu guzel gulen cocuklariydik diyarbakirin surun gozlerinin ici umutla gulen cocuklariydik

[@mehmetborukocin5271]

Kurban olayım amedim

[@idrisozan3107]

kurban olaydım bu sokaklara vay be diyabekir ne kadar güzel şirin din ama neyse allah bırakmasın bunu yapanlara

[@ersoy9641]

O zamanlar 10 yaşındaydım hey gidi günler hey

[@metingozack9187]

Bağlama çok güzel

[@johnlondon1215]

Topa Xade li zalimen har u hova keve.

[@ahmetguzel8179]

Alipaşa xançepek mehele Kore iskenderpaşa 😢

[@Denise-pu1js]

Welat hesîrê bin dest e dijmin a mn pîr bîrîya te kiriyê

[@remziyebeki6776]

🙏❤️😭❤️

[@ramazangultekin5417]

Vay benim mahallem çoçuk luğumum geştiği sokak

[@birgulkarayel2318]

Vahkii ne vah

[@aytenekin3243]

Her taşı bir tarih kokar Hasretin amedim yüreğim yakar Her ana bir yerde ağıtlar yakar Noldu amed noldu sen söyle bana Taşların söküldü dağıldı bir bir Bunu yapanları yaradan görür Köz oldu yanıyor yüreğim erir Noldu amed noldu sen söyle bana

[@HekimAydnhera]

Dediğiniz gibi bunu yapanları görür yaradan

[@mirmiru6623]

Kürd? Sur -kürd?

[@fatosteker9680]

💖💖

[@diclefrat3457]

Amed ey mizgina roja bilind

[@alicevatkeskin5722]

Adam bana sori nerelisen. Diyarbakirliyam diyem e.nerelisen. bunları sayiyam bunlar neresidir diyi

[@sengulekelik2661]

Ağ sur içi evimiz

[@mehmetekici4672]

Alah halimizi bilir zalimlerden evimizi yıkan ve sebep olanlardan hakimizi alsın inşalah amin

[@stophating392]

🤔Rahat ol gardaş, Kahraman 🇹🇷Erdoğan TERÖRİST PKK'dan intikamını aldı, açtıkları çukurlara gömdü fareleri,👍 elhamdülillah

[@haticebaykara8370]

Amed şehrim benim😢😢

[@bestvideo6325]

Bisiklet kiralayıp buralarda dolasirdik 😔

[@rawio4319]

Evlere torpil atar 9 kişi kavga ederdik

[@mahmutbaran2429]

Seni bu hale sokanlar tarihte gezip tarihini unutanlardır diyarbakır🌲🌲

[@ciwanarslan443]

Kurban olaydız sura

[@zehrahalfeogullar7919]

Diyarbakır demek tarih demektir Diyarbakır i görmeden yurt dışına gitme

[@rawio4319]

Oy anilar

[@LNS_Cihan]

Tasi topragi guzel amedim her yeri buram buram tarih kokan medeniyet ve sahabelerin sehri

[@HekimAydnhera]

ÇOCUKLUĞUM VE 1980 LER Yedi günlük iken köyden göç etmişiz. Göç edeli 10 yıl olmuştu. Babam çalışmıyordu. İş arayıp aramadığını da bilmiyordum. Onu evimizin yukarısında kalan kahvede hep görürdüm. Bazen beni de oraya götürürdü. Dama oynamayı severdi. Sabah kahveye gider, akşama dek dama masasından kalkmazdı, Kanat’ın Kahvesi’nde. Şalvarını Diyarbakır’a geldiğimiz, günden bir süre sonra giymemeye başlamıştı. Artık pantolon giyiyordu. Yoksulduk. Günlük yiyeceklerimiz bile eve zar zor girerdi. Babam zamanında Mahmut isminde bir fırıncıya yardımcı olmuştu. O da her gün babama 4 somun ekmek verirdi. Annem, dayılarımın bana verdikleri harçlık parayla ve 2 somun ekmeğini satarak bize yemek yapması güzeldi. Siyah beyaz televizyonlar yeni çıkmıştı. Mahallemizde ilk televizyonu dayım Şehmus almıştı. Yayın akşamları başlıyordu. Bir odayı boşaltıp TV odası yapmıştı, giriş ücreti de 25 kuruş idi. Akşam oldu mu xaltiya fato.xaltiya zeyno, çocukları ve mahalleli 25 er kuruşu vererek tv izlemeye gelirlerdi.Sinema izliyorlarmış gibi çekirdeklerini de beraberlerinde getiriyorlardı sade gazozuda dayımın eşi emine satıyordu. Babamın okulda harcamam için verdiği 50 kuruşun yarısını akşam TV izlemek için saklıyordum diğer yarısını da anneme veriyordum. Her zaman TV yi en önde ben izlerdim en sevdiğim, ali veli 49 50 ve en güzel filmlerdi Heidi, bonanza, arı maya ve uzay yolu. Babamın çalışmadığına bakıp çocuklarını ihmal eden biri zannetmeyin. Kanat Kahvehanesi onun ikinci eviydi. Kanat bırakmazdı, babam çay paralarını versin, soğuk kış gecelerinde yakmamız için babama kırık olan kahve kürsülerini verirdi ve küçük bir parça taş kömürü. Babam sanki oranın bir çalışanıydı. Dedemlerin evinde bizle beraber 4 kiracı kalıyordu. Biz dedemlerin evinde tek odalı bir yerde kalıyorduk. Mutfağımız, banyomuz ve kilerimizde 10 metrekarelik bir odaydı. O küçük odada kardeşlerimle birlikte 6 nüfus oturuyorduk. Babam ne yapar eder bizi aç bırakmazdı. 2 yılda bir bize elbise alırdı. Dayım Hüznü kışın adana tatlısı yazında dondurma yapardı. Benim nafakamı da hiç unutmazdı. Ben ilkokul 3. sınıftayken babamın arkadaşı Mehdi Zana, bana vermesi için bir takım elbise vermişti. O elbiseyi ben tam 4 yıl giydim, en sevdiğim elbiseydi gerçi başkada elbisem yoktu, her sökülen yerini anam dikerdi. Olmayan yerlere de yama yapardı. Hele bir de arkadaşlarım vardı. Hepimiz aynı yaşlardaydık. Dayıoğulları halaoğulları derken hepimiz can ciğer arkadaş idik. Hele bir de Dayım Fesih vardı. Ninem ekmeğin üzerine domates salçası sürdüğü gibi fesih sokağa fırlardı. Onu kızdırırdık Bize zırnık koklatmazdı. Bazende insafa gelirdi, salçalı ekmeği kendi payından verirdi. O zaman ekmek üstü domates salçası bize pilav üstü tandır gibi gelirdi. Günlerin akşamlara nasıl kavuştuğunu bilmezdik. Okul çıkışından sonra gece yarılarına dek, oyun şamata ve mahalle mahalle avarelik, gezmelerle geçerdi. Okuldan Yılmaz diye bir arkadaşım vardı. Çok severdik birbirimizi babam ona xwedîye gurçıkê derdi.7 cüceler ekibinide yılmaz kurdu. Ben, Sedat, Sakine, Yılmaz, Leyla, Hatip ve Ramazan. Hikâye kitaplarında hep pamuk prenses tek olurdu her nedense bizde 2 pamuk prenses vardı. Okulda oyunlar oynardık, bu kale senin bu kale benim, parasıyla tek kaleye üç gol atana bir kalem ve 1 lira verirdik. Genelde kalede ben olurdum. Biletleride Yılmaz satardı. Karpitle teneke çok uçurduk. Gazoz kapaklarından oyunlar oynardık. Keçi burcunda birdirbir, istop ve kemik. Okul tatililerinde yılmazın kankardeşi dilan sinamasının sahibi Nejat dilan vardı. Yılmazı çok severdi. Yılmaz ve arkadaşlarını bedava sinamaya bırakırdı. Üç silahşörler, Rash Kapore'un canlandırdığı Avare filmi. Ben, Sedat ve Yılmaz, beraber sinamaya giderdik; nedense ben hep kapıda beklerdim. Yerime ,Yılmazın çabalarıyla devamlı Sedat girerdi film izlemeye bende dışarıda teksas,tomix ve mandrake kitaplarını değiş tokuş yapıp okurdum. Sinema dağıldıktan sonra yılmaz filmin konusunu en başından anlatırdı bana ; anlatmak bir kenara sanki filmi tekrardan canlandırıdı. En çok sevdiği Rash Kapore'un Avare fimi ve Bruce lee filmeriydi. Brucelee yi anlatırken hareketleriyle sanki havada uçuyordu can dostum yılmaz. Gece olunca sokak lambasının aydınlattığı taşlık yere gelir, anlatılan meseleleri, şakaları, oyunları, dinlerdik. Xaltiya Fato’nun oğlu Hasan’dan. Meselelerde mesele olurdu yani. Nerede en korkutucu hikaye varsa onu anlatırdı. Pira heftê sali ve Bavê Hut hikayelerinden yüreğim küt küt atardı. Evi özlerdim. O anlarda bir an önce koşup yatmayı özlerdim. Ertesi gece de öyle geçerdi ya. Gece eve geldiğimde bir de nenemi zorlardım hikaye anlatsın diye. O da başlardı; “Yek hebû, yek tunebû, kes ji xwedê mezintir tunebû….” ve anlatırdı bize Bibilcan’ı. Bittiğinde korka korka giderdim yatağıma. Dayım ile babamın tartışmasından dolayı bizde başka bir mahalleye taşındık. Arkadaşlarım orada kaldı. Oyunlarımız meselelerimiz aklımda kaldı. Nasıl özlediğimi anlatamam. Her şey ne kadar güzeldi mahallemde, Leylek Bahçesi 5. Sokakta. Yeni sokağımızdan gelip geçen kişileri bir de yabancı yüzleri bir de başka başka oyunları, bir acayip oynayan çocukları gördükçe bu özlemim dağ gibi büyüyordu. Onlara yabancıydım. Onlarla oyun oynamak istesem kısa bir süre sonra sen dışarı diyorlardı. Gocunurdum. Çekilir bir kenarda beklerdim. Bir daha oyuna çağrılmayı beklerdim. Umduğumu bulamıyordum ya. Beden arkasına gidip, Hevsel bahçesinde kara hübür topladıklarında bende arkalarından giderdim. Ağacın üzerinde kara hübürleri dalından koparıp yerken. Bütün dargınlığım giderdi. Bende çocuktum onlar gibi koşmayı oyun oynamayı, çocukça şeyler yapmayı özlerdim. Ben ve dayımın oğlu Sedat ile Perşembe günleri mezarlara az su dökmedik. O körpecik vücutlarımızla. “Xêr sahibi, mezarına su döken”. Sırtımızda su bidonlarıyla akşam olduğunda eve beraber dönerdik. Kim çok kazanmış. Kim çok helva ve ava sûsê ve büskivit getirmiş diye. Annemin bana aferin oğlum demesi benim için anlatılmaz bir duygu idi. Ha Sedatı mı merak etiniz? Kendisi dayımoğlu olur sedatla aynı yaşlardayız 5-6 yaşlarında bağlama çalmayı öğrendi. Bende özendim ama bir türlü başarılı olamadım kendisi o küçük yaşlarda ünlü sanatçılara saz çalıyordu. O dönemlerde mahali ses sanatçısı Beşir Kaya ona altın mızraplı çocuk ünvanını vermişti. Haksızda değildi. Şimdi ise Türkiye’nin sayılı bağlama üstadlarından birisidir.

[@HekimAydnhera]

Okul çıkışında su sürahimi kaptığım gibi, Eyşo teyzeden de buzları parayla alarak, Mardin, Çınar ve Belediye garajına soğuk su satmaya. “Ava Bûzê”, “Buz gibi abê”. Soğuk aylarda ise boyacılık yapardık. “Boyalım abê boyalım, eyne gibi”. Okul harçlığımı kalanıyla da aileme katkıda bulunuyordum. Birgün oto tamircisinin yanına çalışmaya gittim. 2. gün babam gururuna yediremeyip, beni oradan çıkarttı. Hemde tamirciye bağıra bağıra. Babam gururuna yediremiyordu bizim çalışmamızı. İstemezdi. Eğer çalışırsam, beni okuldan çıkaracağını söyledi. Ben de bir daha tamircinin semtine bile uğramadım. Okuldan çıkarılırım diye. Babam da artık çalışmaya başlamıştı. Mehdi Zana babamı işe almıştı. Çünkü, devamlı Mehdi amcayla beraberdi. Babam tek kelime Türkçe bilmiyordu. Öğrenmek de istemiyordu. “Mirov bi zimanê xwe û bi gelê xwe mirov e” derdi. Ben o zamanlar anlam veremiyordum babamın bu konuşmasına. Artık boğazımıza sıcak ekmek giriyordu. Kardeşim Esat evin en sevilen ferdiydi haaa bacım Ayşeyi de unutmamak lazım babam devamlı “ nıgê eyşê lıme hat” derdi. Kardeşim Esat hastaydı onu hastaneye götürecektik; annem “Haqim layê mın bırête esho beselê pır nexweşe sıbe jı vir fişê bıbır em vi bıvın xestê ” dedi. Sabah erkenden sigorta hastanesine fiş almak için evden çıktığımda, sokak başlarının askerlerce tutulduğunu gördüm. Sokağımız dolmuştu asker. Bir asker bana eve girmemi işaret ediyordu. Ama kardeşim hastaydı benim hastaneye gidip fiş almam gerekiyordu. Askerin yanına gidince bana bir tokat vurdu. Bende ağlayarak eve koştum. Anama durumu anlattım. Sağlık karnesini anama verdim. Bizim evin damına çıktım. Surların üzerinde askerlerin olduğunu gördüm. Bizim mahallemizde evler bitişik olduğu için damdan dama gidebiliyorduk. Damdan sokağa baktım. Yanağım hala yanıyordu. Üstleri bıranda ile kaplı 3 askeri kamyon ve Askeri jipvardı. Evlerden elleri enselerinde kenetli onlarca genç abi vardı. Hepsini askeri kamyona bindiriyorlardı. Mahallenin her tarafından baskınlar vardı. Tuttuklarını alıp götürüyorlardı. Acele acele, itile kakıla, yere yatırıp arıyorlardı. Bizim eve de geldiler. Kimsenin olmadığını gördüklerinde geri gittiler. Dayım Xelil kuşbaz idi. Kuş pininde kuşlarıyla beraberdi. Erken olduğu için onun haberi yoktu. Askerler oraya bakmayı unutmuştu. Mahalleden uğultu sesler, bağırış haykırışlar yükseliyordu annelerden. Dayımda uyanmıştı. Yanıma geldi. Ne oluyor dedi, bende askerler erkekleri götürüyor dedim. Dayım Halil anladı, askeri darbe olduğunu ve kuş pinine koştu. Bende ardından koştum. Baktım elinde birkaç kitap, nereye saklayacağını düşünüyordu. Onları kuş gübrelerinin en altına sakladı. Bana dönerek, bunları kimseye söyleme dedi. Akşam olmuştu. Ben yatıyordum. Ani bir bağırma ile uyandım. Ninnem havar çekiyordu. Oğlumu götürmeyin diye. Dayımı da götürüyorlardı. İçlerinde bir asker, nineme dönerek, korkmayın bir saat sonra bırakırız dedi. Dayım da diğer genç abiler gibi elleri ensesine birleştirerek, askeri jiipe attılar. Ağladım. Herkes gibi demek ki dayım da talebe idi. Bir saat sonra bırakırız dedikleri dayımı dört yıl sonra bıraktılar. Ben ve ninem dayımı hapishane çıkışında karşıladık. Genç ve dinamik olan dayım Amed Zindanlarında çıktığında saçları dökülmüş,zayıflamış cılız düşmüştü Gördüğü tüm işkencelere rağmen dimdik ayaktaydı.. Yazan :HEKİM AYDIN 1995

[@HekimAydnhera]

@Yakup Erol Allah rahmet etsin. Çok sevilen biriydi. Kirvemizdi.

[@HekimAydnhera]

@Yakup Erol zaten yaziyi okursan kirve Kanatan 2 yerde bahsetmistim.Allah rahmet etsin mekanı cennet olsun.

[@muhametyesil5423]

Yazıyı okudum boğazım döğümlendi anlattıkların hepsi doğrudur kalemine sağlık biz 1980 de mahleden ayrıldık bende kanadın kahvesine takılırdım

[@kadiryabar5390]

Heciketo heciemer zeyno leyla pero nuhaf caro Leylek sokağın unutulmaz efsane insanlari

[@HekimAydnhera]

Heci Xetğ dedemdi pero caro dayılarımdı. leylek bahçesi 5 sokak

[@kadiryabar5390]

@@HekimAydnhera ben biliyorum ama o zaman çok küçüktüm

[@HekimAydnhera]

Yedi günlük iken köyden göç etmişiz. Göç edeli 10 yıl olmuştu. Babam çalışmıyordu. İş arayıp aramadığını da bilmiyordum. Onu evimizin yukarısında kalan kahvede hep görürdüm. Bazen beni de oraya götürürdü. Dama oynamayı severdi. Sabah kahveye gider, akşama dek dama masasından kalkmazdı, Kanat’ın Kahvesi’nde. Şalvarını Diyarbakır’a geldiğimiz, günden bir süre sonra giymemeye başlamıştı. Artık pantolon giyiyordu. Yoksulduk. Günlük yiyeceklerimiz bile eve zar zor girerdi. Babam zamanında Mahmut isminde bir fırıncıya yardımcı olmuştu. O da her gün babama 4 somun ekmek verirdi. Annem, dayılarımın bana verdikleri harçlık parayla ve 2 somun ekmeğini satarak bize yemek yapması güzeldi. Siyah beyaz televizyonlar yeni çıkmıştı. Mahallemizde ilk televizyonu dayım Şehmus almıştı. Yayın akşamları başlıyordu. Bir odayı boşaltıp TV odası yapmıştı, giriş ücreti de 25 kuruş idi. Akşam oldu mu xaltiya fato.xaltiya zeyno, çocukları ve mahalleli 25 er kuruşu vererek tv izlemeye gelirlerdi.Sinema izliyorlarmış gibi çekirdeklerini de beraberlerinde getiriyorlardı sade gazozuda dayımın eşi emine satıyordu. Babamın okulda harcamam için verdiği 50 kuruşun yarısını akşam TV izlemek için saklıyordum diğer yarısını da anneme veriyordum. Her zaman TV yi en önde ben izlerdim en sevdiğim, ali veli 49 50 ve en güzel filmlerdi Heidi, bonanza, arı maya ve uzay yolu.

[@kadiryabar5390]

@@HekimAydnhera dedenle evimiz karşı karsiyadi

[@HekimAydnhera]

@@kadiryabar5390 biz ordan 1976 da taşındık. çınar garajının oraya taşındık. dedemlerin karşısında xaltiya zeyno , mehmedê Bari hemen yan taraftada heci ömer hasanın babası oturuyordu

[@daraalmeo]

Ölüm beni sana getirecek çok yakında can amedim

[@fatmakaya7832]

🥺🥺

[@sengulekelik2661]

Vah bıravo

[@hayrettinkurt6286]

Diyarbekir malamin

[@siyaraydn7635]

😏😏

[@kurdish_nation]

Neler neler

[@mehmetcelebi2713]

Eski genelev Kore mahallesi tam neresi bu videoda

[@prenses3785]

0.35 sn yi aç ordan görünüyor

[@mehmetcelebi2713]

@@prenses3785 teşekkür ederim

[@Almanyadamulteci]

Oy oy Xançepekkkkkk

[@ahmetguzel8179]

Alipaşada var orda😢

[@mihemmednezircoltu9874]

Silav ji helke merdin ji istanbole

[@alicevatkeskin5722]

Simdi bu sokagin icinde yeller bile esmiyor.cocuk sesleri yok.dolma kelle kokulari yok

[@nurettinkartal864]

Sur içinde 2 katlı bahçeli evimiz vardı yıkıldı sebep olanların Allah belasını versin amin

[@HekimAydnhera]

amin

[@nurettinkartal864]

Sur içinde 2 katlı bahçeli evimiz vardı yıkıldı sebep olanların Allah belasını versin

[@kurdistanilam3613]

Kurdistan