ซอล่องน่าน เจ้าสุวัฒน์นางบัวคำ

[@เสน่ห์สุวรรณ-ย5ค]

สุดยอดครับ ซอโดยพ่อครูคำผาย นุปิง "( ศิลปินแห่งชาติ )"

[@ธนูวัตรสุขยิ่ง]

ม่วนแต้ครับผม​

[@จรัสกายาเมา]

ฟังม่วนแต้ๆซอลองน่าน

[@เดชเดชาวงค์เครือ]

ม่วนครับ เม่ือเป็นละอ่อนแม่เกยเล่าเรื่องเจ้าสุวัฒน์ นางบัวคำหื้อฟัง. เมินล้ำละครับ เพิ่งมาหันในยูทูปสุดแสนดีใจ. ถ้าแม่ยังอยู่แม่คงจะมีความสุขที่ได้ฟังค่าว ซอ โดยเฉพาะซอล่องน่านนี้ ขอบคุณมากมายที่อัพโหลดหื้อได้ฟังครับ

[@jjcomFasung]

ชาวปีตี่แล้วได้ฟังมาวันนี้กะยังได้ฟังกำว่าล้านนาเมืองเหนือบ่มีกำว่าตายจากหมู่เฮาจาวเหนือ

[@คนฮักศาสตร์แสงศิลป์]

ม่วนแต้จ้าว กึ้ดเติงหาบ้านแต้

[@phanudetvichainet1202]

ม่วนขนาดครับ

[@warn266]

ผมชอบคำผายครับซอม่วนตี่สุด ป่อครูในดวงใจผมกะว่าได้

[@ธีระแก้วนาติ็บ-ย5อ]

อยากได้เปงmp3เนาะจะเอาไปฟัง

[@สุภาพพันดา]

ผมรู้จักซอ เพื่อซอ บทนี้เเหละครับตอน 2538

[@babyboyshop456]

คืออะไรอ่ะ

[@ธีระแก้วนาติ็บ-ย5อ]

ชอบ ม่วนขนาด

[@บันนา-ข5ษ]

ม่วนขนาด

[@mewwatthaporn2428]

ค่อยฟังรา หมู่ชุมพี่น้อง จักไขทำนอง เรื่องนางบัวฅำ ไขตามระบำ ที่ออกในธัมม์พรเจ้า ติดต่อบทเค้า เจ้าสุวัตรทวยมา อู้กันศาลา ก็ยังเอาเทอะ เป็นหมั้นส่วนตัว บัวฅำนาฏน้อง ไขบอกบิดา ว่านางได้จาแล้วก็ได้อู้ กับทางเจ้ากลิ่นคู้ สุวัตรฅนดี ส่วนพระฤาษี ท่านก็เล็งหัน จิ่งได้ยอยกหื้อเป็นตัวกัมม์ ของน้องบัวฅำ เมื่อปางก่อนอั้น ท่านบ่ขีดขั้น ยกหื้อเป็นเมียแพง เพราะกัมม์เคยแฝง เทียมแยงก่อนกี้ เกิดมาชาตินี้ เขาก็เะซาะหากัน ท่านเลยปลงปัน ยกหื้อเป็นคู่ หื้อเจ้าได้อยู่ เป็นคู่เทียมเงา ส่วนม้าอัตตา กัณฐักคู่ท้าว เลยบ่มาไชเจ้า ไคว่หกเจ็ดวัน พวกยักษ์กุมกัณฑ์ มันจับไว้ได้ เอาไปขังฅอกไว้ เลยบ่ได้ฅืนมา วันนึ่งหน่อไธ้ ทังสองคู่ข้าง เข้าป่าดงกว้าง เซาะหาเผือกมัน มีทังหมากทัน เฟืองไฟส้มสว้า ทังม่วงขี้ย้า อันสุกงามดี มีกล้วยเป็นหวี สุกดีหอมอ้วน มีบัวรมวล ลูกไม้ของฉัน มีทังเผือกมัน ข่าคุกกล้วยอ้อย ปลูกยายเป็นถ้อย ตามหมู่ริมทาง ท่านก็พาเอานาง ลวดเลยต้องเต้า ก็เสียไปเข้า ในเขตกุมภัณฑ์ ท่านก็พาเอานาง จอดยั้งจุกเหล้น รู้จักพักเอาเย็น พอหื้อชื่นเชยบาน ซ้ำมีนายพราน ผู้นึ่งต่องเต้า มาพบใส่เข้า สองยอดขวัญตา พรานก็จับตา ยุพาเบิ่งเหง้อ ว่างามแท้เนอ ทังสองชายญิง ฤาเป็นคู่พิง ฤาเป็นพี่น้อง ปุนดีใคร่ถ้อง ปุนดีใคร่ถาม สังมาดูงาม ทังสองเผ่าผู้ คาว่าเป็นชู้ ลักหนีกันมา กูจักไปจา ลองถามฟู่อู้ คาว่าเป็นชู้ จะขางเมียมัน พรานซัดตาหัน นางเฅียวหยอกเจ้า ซ้ำปู่พรานเถ้า มันก็รู้ทันที ว่าจอมนารี เขาเป็นคู่อ้อน เขาเป็นคู่ซ้อน สองฅนผัวเมีย กูจักข้าเสีย เอาเมียคู่อ้อน ไปเป็นเพื่อนซ้อน เทียมฅิงของกู พรานก็ขึ้นธนู ด้ามไม้เถี่ยนกล้า ที่พะกายา ปืนก็ลั่นออกไป ถูกทัดหัวใจ แห่งพระทัยจอมเหง้า บ่ทันสั่งเจ้า นาฏน้องบัวฅำ ทางหน้าก็วำ ท่าวล้มเกลือกกลิ้ง ลงเหนือแดนดิน บ่ปากสักคำ ส่วนนางบัวฅำ ก็เลยหุยไห้ เข้ากอดผัวไว้ ร้องไห้เวย ๆ แล้วว่าโวย ๆ โอยเจ้าพี่ไธ้ พี่เป็นสันใด มาท่าวทังยืน น้องหันเหล้มปืน เสียบหัวอกเจ้าไว้ บัวฅำน้องไธ้ อกสั่นขวัญวึน แข็งใจองค์ญิง ฟู่จาปู่เถ้า ว่าลุงนี้เล้า เป็นผู้มายิง ผัวรักเทียมฅิง ของข้าเจ้าม้วยมิด ลุงหวังจักฅิด จะเอาอันใด ปู่พรานจาไข ว่าใคร่ได้น้องเหน้า ไปเป็นเพื่อนเฝ้า สืบหอแทนเรือน พี่บ่มีเพื่อน อยู่แฝงแปงห้อย ขอจีดอกสร้อย อย่าว่าใจดำ นางได้ยินคำ ปู่พรานใจไหม้ เหมือนกับเอาไฟ มาเผาลนฅิง ตัวเป็นแม่ญิงจักจาปากต้า ก็กลัวมันข้า หื้อตายวำวาย ในกลางดงไพร ไกลบ้านบ่ใกล้ ปู่พรานใคร่ได้ เจ้ายอดญิงงาม ไปเป็นคู่ตาม คู่แพงแฝงเฝ้า ก็พาน้องเหน้า ลัดป่าดงดำ ส่วนนางบัวฅำ ไปตกสะหลำ อยู่กลางป่าห้วย จำเป็นลุยทวย ตามรีตแนวรอย มดดำมดแดง ตายเพื่อน้ำอ้อย ชาติเชื้อพริกน้อย กินก่อนร้อนลูน นึกหมายเอาบุญ สืบไปพายหน้า ที่ยิงผัวข้า น้องบ่เสียใจ หลอนว่าจักไป ขอปกซากเจ้า บ่หื้อสัตว์เข้า มากวนเทฅวี ปู่พรานใจดี นึกว่าญิงซอบสู้ มันยังบ่รู้ เป็นถ่านไฟแดง ฟั่งไปจัดแจง ตัดเอากิ่งไม้ มาปกซากไว้ บ่หื้อหันรอย ซ้ำเป็นกลางดง ดอยสูงป่ากล้วย เป็นผาหลิ่งจ้วย บะหินดอยชัน ส่วนนางบัวฅำ หุยๆไห้ ว่าพรานพี่ไธ้ ปล่อยน้องไปดี น้องบ่หลบหนี จักทวยถึงบ้าน อันผัวคู่ข้าง น้องก็ทอดอาลัย หลอนว่าจักไป บัวฅำหนุ่มเหน้า กับทังพรานเถ้า เข้าป่าดงดำ เสียเวรและกัมม์ ทวยมาสะแหว้ว ข้าผัวเพิ่นแล้ว หมายเอาเมียมัน เสียบาปมาทัน ขบหัวปู่เถ้า ว่าพี่พรานเจ้า ตายนี่เน่อพี่พราน แม่ยิงใจหาญ ตัดฅอพรานปุดสะบั้น แล้วก็รีบยัน เข้าป่าดงไพร ค่าจอมนงไวย บ่มีคู่อ้อน เป็นกัมม์ล้อนๆ มันหากพาไป ได้ฟังนิยาย ฅ่าวธัมม์พระเจ้า ติดต่อบทเค้า หากเป็นฅวามจริง ตัวข้าพรหมินทร์ยั้งไขเป็นห้อง จักลำบากพี่น้อง ฝูงหมู่มาฟังเพลง เลยวาง ฯ ต้นฉบับ จาก"คำฅมแห่งล้านนา" โดย อำนวย กลำพัด