تحلیل سه سطحی سیاست: کلید درک پیچیدگی‌های سیاست

[@shayanshams9352]

درود.عالی

[@schoolofpoliticsFarsi]

درود. خوشحالم میکنید

[@amir-df9vz]

مثل همیشه عالی❤

[@schoolofpoliticsFarsi]

ممنونم. به امید تهیه محتوای باکیفیت‌تر

[@Qmars4459]

عالی❤❤

[@schoolofpoliticsFarsi]

سپاس از محبت و توجه شما

[@نسل-ز6ن]

مفید.❤

[@schoolofpoliticsFarsi]

خیلی خوشحال شدم

[@alikhalaj3319]

لطفا راجب اظهار نظر اتحاديه اروپا در مورد جزایر سه گانه تحلیلتون و بگید لطفا😢❤

[@schoolofpoliticsFarsi]

پیشنهاد بجا و مهم و پرنکته‌ای دادید. توجه خواهم کرد. شنبه یا یکشنبه.

[@SinaBehnia-pe9vz]

درود فرید گرامی... به به 🤩 کم کم داریم می‌رسیم به اصلِ داستان... در مورد بخشی که کارشناسی سیاست نام دادی و دامنه ی فوکوسِ مشاهدات کانال هم محسوب میشه، از ابتدا ویدئوها رو به دقت نگاه کردم ولی نظری ندادم، چون مستقیماً مربوط به ویدئوها نبود و بنیادی تر بود. طبیعتاً من از سطح مشاهده ی خودم، در جایگاهِ تو، خودمو فرض میکنم. از اولین ویدئویی که کامنت نوشتم(همون موضوعِ ویدئوهای کوتاه بعضی کانالها و ادعایِ یادگیری در سه دقیقه)،میخواستم چیزی بنویسم که اگر پاسخ دادی، بهتر متوجه ی دیدگاهت بشم... جدا از موضوع+سطوح و سلسله مراتب پیچیدگیِ اون در درون هر رشته ای، در مسئله ی افزایش دانش عمومی، آموزش تخصصی، خارج شدن ایران از وضع موجود، علم سیاست، با نحوه ی پاسخ تو موافقم ولی به تنهایی اثربخش نمیدونمش...من ضمن رویکرد تجربی و عینی، به خودِ علم نگاه وحدت گرایانه دارم، حرفم اینجا کابردی هست و به طور خاص رسانه های مجازی، مخاطبِ اونا و چشم انداز خودت رو هم می بینم که اینو میگم... مسئله، درست/نادرست بودن یه محتوای علمی، تخصص/سوادِ کیلویی در افراد مدعی و عناصر فعلی ساختار سیاسی یا عناصر آینده ی اون، انگاره ی عموم افراد جامعه که سیاست رو بحثِ تو تاکسی و صف نانوایی فهم میکنن و نمیدونن که با یه تخصص علمی و پیچیده طرف هستند نیست به نظرم. در قاموس قدیم هم نگاه عامیانه در کنار دیوان و دربار، شبه علم گرایان در کنار ابوریحان ها وجود داشتن، اما هر آنچه که معرفت و دانش بود یا الاقل بخش اعظمِ اون، در درونِ مرز فرهنگیِ ایران، و یک زیست جهانِ مرکز دار، تولید شده بود، در دوره ی جدید اما متغیرهای نوظهورِ مرتبطی، هستن که به عنوان مسئله دیده نشده.

[@schoolofpoliticsFarsi]

درود! سپاسگزارم. پایان بندی کامنت رو متوجه نشدم، انگار ناقص باشه و بقیه‌اش رو نتونستی یا نخواستی بنویسی. من میدونم که شبهه علم یا حتی خرافات و کج فهمی ها کامل از بین نمیرن، ولی وضعیت دانش سیاسی خیلی خرابه در کشور ما مثل برخی کشورهای دیگه و دلیل اصلیش نبود محتوایی هست که یک مخاطب کنجکاو بتونه دنبال کنه. ینی خب قاعدتا مخاطب صفحه من اونایی نیستن که میرن با ستاره شناسی مسائل سیاسی رو درک میکنن الکی مثلا، بلکه مخاطب صفحه من همه اون ادم های کنجکاوی هستن که دستکم بدشون نمیاد به یک سری سوالشون پاسخ مستدل و مستند داده بشه. وقتی محتوایی نباشه، مخاطبی هم نیست یا اگر هست سرگردان می‌چرخه. از قدیم چی میگیم؟ هرکس رو بحر کسی ساختن؟ خلاصه من و این صفحه هم برای کاری ساخته شدیم. یا با تجربه و کار مداوم به درد میخوریم یا به به درد نمیخوریم ولی باید کار کرد.

[@amir-df9vz]

برادر یه سوال همیشه برام سوال بوده که چرا تقریبا در تمام حکومت های سه قوه‌ای چرا هیچوقت قوه قضاییهم مانند قوه مجریه و مققنه هم رئیسش با رای مردم انتخاب نمیشه؟ و اکثراًهم توسط دو قوه دیگه انتخاب میشه. تا حالا من فقط یه ایرانو دیدم که رئیس قوه‌قضاییه کاملا جدا از دو قوه دیگست و هیچ وابستگی‌ای نسبت به اون دوتای دیگه نداره چون عملا رهبر منصوبش میکنه و پاسخگو به رهبره و هیچ گیری به اون دوتا نداره. چون اکثر وقتا اون رئیس قوه قضاییه عملا فقط نوچه گمارندشه تا دستورات اونو پیش ببره که در طول تاریخ با به وفور دیدیم. پاینده باشی داداش❤

[@schoolofpoliticsFarsi]

تنوع شیوه‌های تعیین و تکلیف ریاست قوه قضائیه و حدود استقلالش خیلی زیاده. درسته که بنظر میاد در بیشتر موارد توسط یک یا دو قوای دیگه مشخص میشه، ولی شکل‌های گوناگونی داره. اما در هر صورت لزوما جلوی استقلال نسبی قوه قضائیه رو نمیگیره و همچنین اگر توسط نمایندگان مردم که از صندوق رای اومدن بیرون انتخاب بشه، طبیعتا خودش هم انتخابیه با یک واسطه. مثلا در مورد ایالات متحده امریکا، درسته که ریاست جمهوری خیلی تعیین کننده هست ولی انتخاب قاضی‌ها در مجموع دموکراتیک محسوب میشه و همچنین خیلی جاها جلوی دولت‌ها و انتخاب کنندگانشون می‌ایستن. بنظرم بحث فراتر از شیوه انتخاب شدنشون هست. اما جالبه که یک روش مستقیم در امریکا هست (رای دهی مستقیم) و اون باعث تعیین و تکلیف اکثر پست‌های مهم قضائی ایالتی یا محلی میشه. طبیعتا همین قاضی‌های ایالتی و محلی هستن که به مرور میرن بالا و میشن گزینه‌های سنا یا رئیس جمهور برای پست‌های عالی قضائی. خیلی پیچیده‌اش کردن توی امریکا و همین باعث استقلال قوه قضائیه شده. بنظرم استقلال با وجود دخالت دو قوه دیگه در سطح بسیار بالا، همچنان شدنیه و بعد خب راه دیگه چیه؟ هر سال یک انتخابات جدید هم اضافه کنیم با کلی هزینه؟ همین مورد امریکا یکی از موارد مهم بی‌تفاوتی مردم به انتخابات هست چون بیش از حد انتخابات دارن توی کشورشون. البته فقط بخشی از ماجراست. نمیخوام کاریکاتوری جواب داده باشم. پاسخ بسیار کلی بود و میدونم قانع کننده نیست