Рет қаралды 2,692
Kuy “Wooden horse” by composer of 18 century Bayjigit. "A long time ago, there was a master craftsman by the name of Jumagul. He could tie knots in wood, and he kneaded iron like dough. One day, Jumagul carved a horse out of wood. This wooden horse grazed on grass and drank water just like an ordinary horse. He could store enough energy at once for forty days. But the most amazing thing was that this horse could fly like a bird. Jumagul used to ride his horse at night, and return home at daybreak. But naturally, such a miracle could never be kept hidden from human eyes. News of the wonderful horse reached the ears of the white czar. The czar decided that such a horse ought to belong to him, and he sent out a battalion with orders to bring him that horse and the man who made him. This is the song of the horse’s flight through the heavens.”
“Now the soldiers come.” Sabyt adjusted the frets on the instrument’s neck-they had given way under the force of his playing-and tightened the pegs a little. A triumphant-sounding kuy rang out. The huge battalion, weapons flashing in the sun, marches in a way that makes the earth tremble and bend beneath their feet. The pounding of their boots, striking the ground in time, beats against the temples, not the heart.
“The battalion marched into the aul. They captured Jumagul’s parents. They asked his father, ‘Where is your son?’ ‘My son is flying on his wooden horse,’ he answered. The huge battalion kept watch for many days over every hillock and every reed. Finally, Jumagul’s supplies ran low, and he descended to earth. The infidels seized him at once to bring him to the white czar. But Jumagul said to the commander, ‘If you are a true warrior and a noble man, allow me to say farewell to my family.’ The commander gave his permission.
“This is Jumagul’s farewell. First he said goodbye to his wife Jumabik.”
“Then Jumagul’s mother rose from her bed, weeping.
Jumgaul was brought to the throne of the white czar. The czar said to him, ‘Give me your horse. I’ll pay you well for it, and you may serve me.’ Jumagul responded, ‘I will not serve you. If you want to kill me, then kill me now.’ He proved to be a courageous man, and he took his death standing up. The white czar had an iron palace. They carried Jumagul’s body into that palace. The wooden horse searched for its owner and finally found him there. Every day, it flew into the palace through a window. The horse grieved for its master and laid its head on Jumagul’s breast. The guards noticed this and told the czar. The czar ordered them to pour glue on the floor to trap the wooden horse. They did as he said. The next time the wooden horse flew in and stood near its master, breathing in his scent, the guards jumped out of their hiding place and tried to seize it. But the wooden horse bit the servants of the czar who grabbed its halter and killed them. It tried to fly away, but its hooves were stuck to the floor. It flapped its wings with all its might and finally lifted off, breaking the iron palace into pieces. The wooden horse sailed off into the sky. They say it is still flying somewhere up there, waiting for Jumagul to wake up.” (from novel “A Life at Noon” by Talasbek Asemkulov slavica.indian... ).
Легенда многочастного кюя композитора 18 века «Деревянный конь» дана в романе Т.Асемкулова «Полдень» . Более подробно о творчестве писателя, сценариста, кинодраматурга Таласбека Асемкулова читайте на сайте otuken.kz
Жазушы, күйші, кинодраматург Таласбек Әсемқұловтың өмірі мен шығармашылығы жайында толығырақ otuken.kz сайтында оқыңыз.