TANRI'YI DÜŞÜNCELERE İNDİRGEMEK

Tanrısal hüküm acıya son vermek, zalimleri aniden yok etmek ve delil hükmünde bir şeyleri insanlığa sunmak ve bunu bir döngü gibi sürekli devam ettirmek olsaydı bizi her an dürten veya ikaz eden ebeveynlerimiz gibi olmayacak mıydı? Kaldı ki ebeveynlerimizin en gerçek, hakiki gerçeklerini bile görmezden geliyoruz ve onları dinlemiyoruz. Tanrı bu ebeveynlerimiz gibi mi olsaydı ki biz de tatmin olsaydık? Tanrı konusunda ikna olamadığımız ve tatmin olmadığımız sey şu olabilir mi? "Ben var ettim, artık inanmanızda da keyfiniz bilir"... Buna da biz "'İMAN' diyebilir miyiz? Bence yeterince uzak hissettiğimiz içindir Tanrı'nın sizi ikna edememesi. Tıpkı uzak hissettiğiniz akrabanız, arkadaşınız veya zaman sonra ayrıldığınız sevdiğiniz insan gibi.... Düşünce olarak insan gibi düşündüğümüz TANRI'yı da kendi düşüncelerimize indirgiyor olabilir miyiz? Sonucunda ise düşüncemizin hayal edemediği şeyleri ise kabul etmek veya bunun hakkında ikna olmak zor geliyor olabilir mi? Sadece düşünmekle iyi davranabilir miyiz? Çünkü düşünce sadece iyi düşünmek için değil aynı zamanda kötüyü de düşünebiliyoruz. Peki tamam Tanrı'yı bu konuda kötü düşünüyor olabilir miyiz?
✓Mücahit ÖZCANAN