Kiedy król Herod królował

Kiedy król Herod królował. Rotuła na Trzech Króli
Tekst i muzyka: anonim, XVI w.
Opracowanie muzyczne: Agata Polaszek
Wykonanie: Cithara Sanctorum
Nagranie, mix i mastering: Agata Polaszek, Studio TKM
Rysował: Szary Kruk (Tomasz Kruczek)

[@Damian-6979]

Kiedy Król Herod królował, I nad żydami panował, Wtenczas się Chrystus narodził, By swoje wybrane zbawił. Tego trzej Mędrcy szukali, Pilnie się o nim badali, I do Jeruzalem przyszli, Żeby go tam wynaleźli. Rzekli: gdzie jest narodzony, Żydowski Król nam zjawiony; Widzieliśmy gwiazdę jego, Ta nas prowadzi do niego. Przyszliśmy mu pokłon oddać, Imię jego światu podać, Wielki to Pan i nielichy, Choć jako Baranek cichy. Gdy to Herod wyrozumiał, Przelękłszy się tak się zdumiał, Że z nim wszystko Jeruzalem, Zażywało strachu z żalem. Tedy zebrawszy Biskupy, Mędrce i starce do kupy; Pyta wszystkich chcąc dochodzić, Gdzie się Chrystus miał narodzić. Wszyscy na to się zgadzają, O Betleem powiadają: Że tam Pańskie narodzenie, Ma z Proroków upewnienie. Wziąwszy Król Mędrce osobnie, Pyta ich znowu nadobnie, I żeby mu powiedzieli, Co o gwiaździe rozumieli. Co skoro Herod obaczył, Do Betleem iść naznaczył, Aby Dzieciątka szukali, I jemu znać o niém dali. Idźcież spieszno wżdy Królowie, Wysokich rzeczy Mędrcowie, A ja tu was nazad czekam, I będę rad gdy doczekam. Mędrcy Króla pożegnali, Za gwiazdą się swą udali, Która szła jako poczęła, Aż nad Betleem stanęła. Kędy gdy do stajni weszli, Czego szukali znaleźli, Dziecię Jezusa miłego, I Maryją Matkę jego. Tam na kolana padając, Swych dostatków dobywając, Twórcy poczty dali oto: Mirę, kadzidło i złoto. Bóg Mędrce wziąwszy w przejrzenie, Dał im we śnie objawienie, Aby Heroda mijali, Inędy się w dom swój brali. Herod o tem obwieszczony, Gniewając się jak szalony, Do Betleem wyprawował, Aby dziatki pomordował. Tam wielki mord małych dziatek, Uczynił płacz wielki matek; Płaczą, krzyczą bez pociechy, Zbywszy dziatek swej uciechy. Jezu Chryste prosim ciebie, Okaż jasność swą na niebie; Oświeć nas z témi Mędrcami, Daj się szukać i z darami. Byśmy prawą wiarę mając, Z miłością w Tobie ufając, Przyciągnieni tam do Ciebie, Królowali z Tobą w niebie. Amem

[@JanKowalskiGz391]

A ja zanm w nieco innej wersji:  Kiedy król Heród królował, * I nad żydami panował, * Wtenczas się Chrystus narodził, * By świat z grzechu wyswobodził.  Tego trzej Mędrcy szukali, * Pilnie się dowiadywali, * Do Jeruzalem przybyli, * Że Go tam znajdą, sądzili.  Rzekli: gdzie jest narodzony, * Żydowski Król nam zjawiony; * Widzieliśmy gwiazdę Jego, * Ta nas prowadzi do Niego.  Przyszliśmy Mu się pokłonić, * Imię Jego światu odsłonić, * Wielki to Pan i nie lichy, * Coś jako Baranek cichy.  Gdy to Heród wyrozumiał, * Przeląkłszy się, tak się zdumiał, * Że z nim wszystko Jeruzalem, * Zażywało strachu z żalem.  Tedy zebrawszy biskupi; * Mędrce i starce do kupy, * Pyta wszystkich chcąc dochodzić, * Gdzie się Chrystus miał narodzić.  Wszyscy na to się zgadzają, * O Betleem powiadają: * Że tam Pańskie narodzenie * Ma z Proroków upewnienie.  Wziąwszy król Mędrce osobnie, * Pyta ich znowu nadobnie, * I żeby mu powiedzieli, * Co o gwiaździe rozumieli.  Co skoro Heród obaczył, Bo Betleem iść naznaczył, * Aby Dzieciątka szukali, * I jemu znać o Nim dali.  Idźcież spieszno wżdy Królowie, * Wysokich rzeczy Mędrcowie, * A ja tu was nazad czekam, * I rad będę, gdy doczekam.  Mędrcy króla pożegnali, * Za gwiazdą się swą udali, * Która szła jako poczęła, * Aż nad Betleem stanęła.  Kędy gdy do stajni wleźli, * czego szukali, znaleźli, * Jezusa, Syna Bożego, * I Maryę, Matkę Jego.  Tam na kolana padając, * Swych podarków dobywając, * Twórcy poczty dali oto: * Mirrę, kadzidło i złoto.  Bóg Mędrców przyjął uczczenie, * Dał im we śnie objawienie. * Aby Heroda mijali, * Inędy się w dom swój brali.  Heród o tem obwieszczony, * Gniewając się jak szalony, * Do Betleem wyprawował, * Aby dziatki pomordował.  Tam wielki mord małych dziatek, * Uczynił płacz wielki, matek. * Płaczą, krzyczą bez pociechy, * Zbywszy dziatek swych uciechy.  Jezu Chryste, proszę Ciebie, * Okaż jasność Swą na niebie; * Oświeć nas z tymi Mędrcami, * Daj się szukać i z darami.  Byśmy prawą wiarę mając, * Z miłością w Tobie ufając, * Przyciągnieni tam do Ciebie, * Królowali z Tobą w niebie.