Girl, I gotta tell you little something Can I see you tonight ทรงได้กลิ่นข้าวคั่วหัวหอม ลมพัดต้องล่องมาแต่ไส จั๊กผู้ใด๋เอาบุญ หรือว่าสิเป็นงานแต่ง ทรงสิมีก้อยซิ้นซอยจุ๊ เหล้าขาวเนาะยามแลง มันคือสิมีแฮง คั่นได้จักโบกซาวนึง ย่างลัดท่งมาหา ก้ำฟากนาข่อยพุ่นละเด้อ แม้นงานแต่งพุ่นเหลอ คึดว่างานบุญแจกข้าว เบิ่งคักคักก่อนหนา บัดใด๋คือเป็นผู้สาวเฮา เขาบ่ได้เซิญเฮา เป็นหยังคือหน้าด้านมา ลี่ไห่อยู่ข้างหลักฮั่วเฮือนงาน ผู้เฒ่ากะเอิ้นขวัญ เปิดเพลงเสียงดังจ้นจ้น เป็นตาม่วนฮ้าย เป็นหยังเฮาคือฮ้องไห้ เจ็บเป็นตาหน่าย มันบ่ม่วน บักคนซั่วจั่งอ้าย มันเอาเหล้ายาปลาปิ้งเป็นใหญ่ มันบ่เหมาะกับไผ ไคแหน่แต่ไปเลาะหาเซ็นเหล้า บักคนซั่วจั่งอ้าย ผู้ใด๋สิตาบอดป่วงมาเอา กะเป็นขี้ข้าเขา เหล้าเซ็นเขาไว้บ่ทันจ่าย เย อี๊ เย๊...... เอ เอ๋ เอ่ เอ๋ โอ โอ๋ โอ โอ่ โอ โอ่ โหน่ โน โน โน้ โน๊ โหน่ อู่ ฮู้ อู ฮู ฮู๊ ฮู หู อู่ หู เย เฮ อี เย อี เย้ อี่ เย๊ บักคนซั่วจั่งอ้าย มันเอาเหล้ายาปลาปิ้งเป็นใหญ่ มันบ่เหมาะกับไผ ไคแหน่แต่ไปเลาะหาเซ็นเหล้า บักคนซั่วจั่งอ้าย ผู้ใด๋สิตาบอดป่วงมาเอา กะเป็นขี้ข้าเขา เหล้าเซ็นเขาไว้บ่ทันจ่าย Yeah I just wanna see you baby I just wanna see you baby See you see you Can I can I see you baby
In a world where the skies were perpetually gray and the earth cracked beneath weary feet, life had nearly vanished. Only stories remained of lush forests and clear rivers. Mira, a young wanderer, carried a small wooden box everywhere she went. Inside it lay the last seed-a gift from her grandmother, who had once whispered, "This seed holds the future. Plant it where the wind sings, and life will return." Mira had clung to those words, even as the land grew more barren. For months, she journeyed through desolate plains, crumbled cities, and dry riverbeds, listening to the elusive song of the wind. She often doubted if such a place even existed, but she pressed on. One evening, as she climbed a lonely hill, she paused at the summit. There, carried on the cool air, was a soft, melodic hum. It was unlike anything she had ever heard-gentle and uplifting, like the earth itself was whispering. With a racing heart, Mira knelt and dug into the parched soil. Carefully, she placed the seed into the ground and covered it. For days, she waited, her hope wavering. The skies remained gray, and the air grew colder. But one morning, as the first light broke through the clouds, she saw a tiny green sprout pushing its way through the earth. The sprout grew quickly, unfurling leaves and blossoms in vibrant colors Mira had only dreamed of. As it grew, the skies began to clear, and the air filled with the scent of fresh rain. Birds returned, rivers began to flow, and life spread across the land once more. Mira smiled through tears, knowing she had fulfilled her grandmother's wish. From one small seed, hope and life had returned to the world.