ترانه لری نوزین سوار با صدای آستاره بختیاری

#نوزین_سوار
#آستاره_بختیاری
آستاره بختیاری نوزین سوار
نوزین سوار آستتره بختیاری
دل بونه کرده بیو بریم نوزین سواری
دل بهانه کرده بیا بریم سوار اسب تازه زین شده شویم.
گیواتِ ورکش بیو بریم سی گِردواری
پاشنه گیوه ها تو بالا بکش بیا بریم برای بستن بار سفر.
مایونِ بستُم نالُ نادُم زینِ نرقه
مادیون را نعل کردم و زینی از جنس نقره بستم
نوزینِ هی کن ریم ترات بوزی وُ یورقه
اسب تازه نفس یا همان مادیان را هی کن و بریم چهار نعل بازی.
نم سی چه دل جا نیگره آرُم نداره
نمی‌دونم چرا دل بی‌قراره و آرامش ندارد.
نم سی چه ایقد بی قِراره پیت ایاره
نمی‌دونم چرا آنقدر بی‌قراره و دل دل می‌کنه.
ور کن کُله چوقا دبیته ّ وا نمِ دل
بپوش کلاه و جلیقه و شلوار باحوصله و آرامش
وردار تفنگِ و قطارِ کُن حمایل
تفنگ را بردار و فشنگهای چیده شده را دور کمر و سینه ات ببند.
ترسم بمهنُم مینه خوم بی خوت بپیسم
میترسم در خود بمانم و بدون تو از بین بروم و پوسیده شوم.
وا خُت ستینم وابوهیی بلکم وریسم
باید خودت ستونم شوی بلکه بلند شوم یا بایستم.
_♪♪__[ power-music.ir ]__♪♪_
دل بونه کرده بیو بریم نوزین سواری
دل بهانه کرده بیا بریم سوار اسب تازه نفس و تازه زین شده شویم.
گیواتِ ورکش بیو بریم سی گِردواری
پاشنه گیوه ها تو بالا بکش بیا بریم برای بستن بار سفر.
مایونِ بستُم نالُ نادُم زینِ نرقه
مادیون را نعل کردم و زینی از جنس نقره بستم
نوزینِ هی کن ریم ترات بوزی وُ یورقه
اسب تازه نفس یا همان مادیان را هی کن و بریم چهار نعل بازی.
یادتِ بال رو گُلِ بت ایدام
یادته لب رود گل بهت میدادم
دست‌تو برد اِورداشت ورِ پام
تو با دستانت سنگهای جلوی پای من را بر می‌داشتی
بُرگ شوندی و گوهدی ایخوامت
ابرو بالا دادی و گفتی میخامت
گل زِت استیدُمُ گل ایدامت
گل ازت می‌گرفتم و گل بهت میدادم
بی تو نیبو خدا دی بخندم
بی تو نمیشه بخندم ای خدا
بیو زنو دل به عهدت بوندم
بیا از اول به عهد و پیمانت دل ببندم
_♪♪__[ power-music.ir ]__♪♪_
خسته یوم سهده یوم نا خشوم دی
خسته و سوخته و ناخوش احوالم دیگه
بی تو دی نیترُم نیکَشم دی
بدون تو دیگه نمیتونم و دیگه نمی‌کشم(کم آوردم)
دی لیوه وابیدُم ز بختِ نا مُرادُم
دیگه دیوانه شدم از بخت (سرنوشت) بی سرانجامم
‏
نونُم خدا ایخو رسه دی کی به دادُم
نمی‌دونم خدا دیگه کی میخاد به فریادم برسه
نونم بخندُم مو به ای بخت غریوم
نمی‌دونم دیگه به این سرنوشت غریبم بخندم؟
‏
یا سر بنوم ری شونِ خوم تا سیر گریوُم
یا سرم را روی شانه های خودم بگذارم و سیر گریه کنم ؟
نونی ز دستِ روزگار چه ایکشه دل
نمیدانم دلم از دست روزگار چی می‌کشه
نونی که چی انگِشت سهره ری تشه دل
نمیدانی که دلم همچون ذغالی گداخته روی آتش است
چندی به یادت هی بنُم زین بورِچاله
چقدر هی(دائما) بیاد تو بگذارم (ببندم)زین مادیان قهوه ای سفید رو
چندی بپهرُم اِز خَووُ بینُم خیاله
چقدر با خیال تو از خواب بپرم و ببینم که خواب و خیاله؟