ترانه سنگ صبور از بانو مرضیه

عشوه از حد میبرد چشم تو ای سرچشمه ی عشق و جوانی
فتنه بر پا میکند ناز تو ای خو کرده با نامهربانی
گه چو دریا پر ز رازی گه چو دشتی سینه بازی
گه چو آتش گرم مهری گه چنان گل غرق نازی
چون خم بی باده گه بی جوش و تابی
چون شراب کهنه گه پر التهابی
جای آن سنگ صبور ای قصه گو با من بگو
تا به تنهایی کنم با او زمانی گفتگو
تا شود صبرش تمام و بشکند در پای من
سنگ از آن نامهربان شد مهربان تر وای من
عشوه از حد می برد چشم تو ای سرچشمه ی عشق و جوانی
فتنه بر پا می کند ناز تو ای خو کرده با نامهربانی
آخر ای زیبای من افسونگری اندازه دارد
هر زمان بینم ترا چشمت فریبی تازه دارد
من از آن روزی که بستم با تو پیوند محبت
گرچه گل بودی ندیدم از تو لبخند محبت
سوختم پروانه سان از داغ این زود آشنایی
ساختم اما نکردم شکوه از درد جدایی
عشوه از حد می برد چشم تو ای سرچشمه ی عشق و جوانی

[@mostafa.a1285]

بسیار عالی دلنشین ارزشمند روحنواز ملکوتی تحسین برانگیز تکرار نشدنی و افسانه ای یاد و خاطر شادروان بانو مرضیه گرامی همواره جاویدان باد با سپاس فراوان از کارهای زیباتون که مرهم و صفای دلهاست پاینده و برقرار باشید با آرامش خیال و دل شاد سپاس بیکران

[@rahimeshragh2606]

بسیار عالی و زیبا و روح پرور. مرضیه همواره در دلها جای دارد. روحش شاد

[@hosseinmirbolooki7782]

فوق العاده زيبا درودها 🙏❤️❤️❤️روانش شادويادش گرامى ❤❤

[@mohsenbakhtiyari3578]

باسلام وسپاس روح وروان شهبانوی آواز شادویاد