Tyranny ANALIZA | Cel uświęca środki

[@PoetykaPopkultury]

Tak oto nadeszła analizy gry o którą prosiliście od dawna. Zapraszam do dyskusji bo jest o czym! Zapraszam na mój patronite patronite.pl/PoetykaPopkultury Wreszcie założyłem też discorda, zapraszam do szerszych rozmów o popkulturze! discord.gg/RVkvaTUP

[@ajkan]

Komentarz dla zasiegu! Kozak materiał.

[@cienistybezkres4615]

Jest trzecia strona na start możesz zostać wodzem rebeliantów by służyli tobie :)

[@joannamoscinska3935]

2:18 ha, też wybrałam jego stronę :) Wydaje mi się że gra specjalnie na samym wstępie przedstawia nam swoje 2 frakcje bardzo stereotypowo, żeby dać nam złudzenie wyboru "dobrej" i "złej" ścieżki (cywilizowana armia vs. totalni popaprańcy). Łatwo przy tym zapomnieć, że niezależnie od strony, ty DALEJ jesteś tym złym :'D A przynajmniej nie-za-dobrym. 2:42 JEZU ten motyw przewodni

[@PoetykaPopkultury]

Oho, królowa komentarzy wróciła w formie :D To prawda, choć Legion Wzgardzonych, jak się pogada z niektórymi osobnikami, to często niezbyt sympatyczni ludzie, ale z początku, patrząc powierzchownie, faktycznie są to źli i dobrzy. Nawet kolorystyka trochę podprowadza, niebieski archont, stonowany fiolet Wzgardzonych, kontra jadowita zieleń Głosów Nerrata i czerwień chóru. No jakby była opcja zabicia psa, zamiast noworodka, to wyłączyłbym te grę w trybie natychmiastowych. Są jakieś granicę :D. Z tą decyzją artystyczną w kwestii stonowania i surowości się nawet zgodzę, ale nie wiem czy to im nie wyszło przez przypadek, przez braki budżetu :D O muzyce chyba muszę przestać się wypowiadać, bo to tak subiektywne doświadczenie, że to nie ma sensu :D. Cieszę się, że się podoba! No ta opcja wybrania rebeliantów brzmi bardzo na siłę, biorąc pod uwagę, że wola Kyrosa mówiła jasno, że trzeba ich powstrzymać. No ale zawsze to dodatkowa ścieżka. Dzięki za komentarz, pozdro!

[@DoctoreTM]

W końcu! No to oglądamy!😊

[@TheAmon1x]

Jak zawsze świetny materiał

[@Mr.Giovanni]

Dobry film, przeszedłem dwa razy, za każdym razem byłem sam sobie władcą Barikowi można zdjąć zbroje, przystojniak, przynajmniej tak mówią postacie w grze

[@Nivat9]

Zgadzam się, zdecydowanie największym minusem gry są walki, często niepotrzebne. Na ogromny plus: system magii. Szczególnie podoba mi się to, że w zasadzie każda postać, nieważne czy czysty mag, czy czysty wojownik, może z niej korzystać. Po prostu postacie skupiające się na fizycznych rozwiązaniach będą mieć ograniczony wachlarz opcji. Uwielbiam, kiedy gra pozwala mi wręczyć tym fizycznym postacią kilka dodatkowych sztuczek, dzięki czemu nie stoją jak majster przy budowie i się gapią, jak ktoś za nich odwala robotę... 16:01 Szczerze, uwielbiam ten wytrych. Realnie było to coś, co sam bym sforsował, gdybym został postawiony w takiej sytuacji. Już nie pamiętam czy w moim przypadku przekonałem do zrzeknięcia się praw przez dziewczynę, czy bez ceregieli uznałem, że jej roszczenia do tronu są nieważne, bo dziecko jest z nieprawego łoża i kij mnie interesuje ich zdanie, dla mnie dzieciak nic nie dziedziczy, więc dziedzicem nie jest i w tym momencie burza magicznie znikła. Uwielbiam to rozwiązanie dlatego, że widzę je jako tą trzecią drogę, obok "zabić i rozwiązać edykt" a "oszczędzić i zachować edyt". Po prostu wchodzę z butami i robię to, co chcę. Jednocześnie, nie uważam, iż jest to czysto "dobre" rozwiązanie. Podszedłem do tego właśnie z tyraniczną moralnością, więc z mojej perspektywy nie rozwiązałem problemu pokojowo, tylko wymusiłem, to co ja chcę, pozbawiając innych ich własnej woli. Moim ulubionym momentem jest fragment, gdy przychodzimy podporządkować sobie Grobowego Ashe, jednocześnie, gdy sami mamy wysoki wskaźnik reputacji wśród jego frakcji. Naprawdę czuć, niepewność wśród ludzi Archona, którzy z jednej strony chcą być wierni swojemu dowódcy, z drugiej, ej, w zasadzie jesteśmy ich dobrym kompanem, który zawsze o nich dbał. Jak dzieci, które s świadkiem walki swoich rodziców. Czuć tą niepewność, aż żałuję, iż w tamtym momencie nie doprowadziłem do walki tylko po to, by zobaczyć czy część żołdaków nie stanie po mojej stronie. Niestety, moje serduszko zostało złamane przez kocie oczka Ashe. No jak mogłem go pobić, kiedy sam miał tak wielką niechęć do walki ze mną. Moment jak cała presja z niego schodzi, gdy już oddał mi władzę nad swoim legionem, był doskonałą nagrodą za staranie się o pacyfistyczne przejęcie władzy. (+ bonusowy moment, gdy nasz szef Tunon, podczas sądu nad nami, wytyka nam, iż dziwnie się zachowujemy. Najpewniej efekt nadużywania opcji dialogowej "Nic nie mów". Urocza scena, plus fajnie, że gra zauważa naużywania konkretnych opcji dialogowych) Co do kompanii, to z pewnością jedną z najciekawszych (a przynajmniej jeśli chodzi o koncept) jest Sirin. Teoretycznie potężny Archon, przed którym sam powinieneś bić pokłony, a faktycznie zdegradowany i skuty jak wiejski kundel (Zresztą, ogólnie podoba mi się, że wszyscy Archon są przedstawieni jako wielki, boskie istoty, a pierwsze momenty w grze to podejście do dwóch takich i zobaczenie, iż są to stare pryki, niezbyt wiele różniące się od ludzi. Głównie przez to, iż zamiast jakiś epickich portretów przy dialogach z nimi, mamy pokazane standardowe i biedne modele, takie same jak przy innych NPC...). W kaganiec została zakuta z powodu zagrożenia, jaki stwarzała dla Kyrosa, więc w efekcie została oddana do kojca Nerata, a cała jej moc została zrabowana, co widać po wojakach Chóru korzystających z jej magii. Chyba jako jedyna postać z całej grze posiada unikalną mechanikę... szkoda tylko, że jest ona żywcem wyjętą mechaniką klasy barda z Pillars of Eternity, ale nadal graki, że im się chciało. Niestety, nie wiem, czy jesteśmy w stanie uwolnić dziewczynę z jej kagańca, tak jak jesteśmy w stanie uwolnić Barika z jego zbroi.

[@KarikoPL]

Uwielbiam Tyranny. Gra miała swoje braki, ale wspaniale napisane postaci (Tunon, Grobowy Ashe, czy przede wszystkim Głosy Nerata), możliwość grania tym złym, bardzo dobry system magii bazujący na tworzeniu własnych czarów, ciekawy setting w świecie high fantasy opartym o czasy późnej epoki brązu/początku epoki żelaza wszystko to rekompensowało. Bardzo się cieszę, że poruszyłeś temat traktowania Kyrosa jako metafory. Przechodziłem grę 3 razy i zawsze miałem wrażenie, że Kyros to koncepcja/mit, a nie faktyczna postać.

[@PoetykaPopkultury]

A w czym zachwycił Cię Głosy Nerrata :)? Nie miałem go okazji go zbyt dobrze poznać, ze względu na obraną ścieżkę.

[@KarikoPL]

​@@PoetykaPopkulturydużo się o nim można dowiedzieć grając po stronie chóru, bo przyznaję, że pierwszy raz grając wybrałem wzgardzonych, aby nie grać po stronie jakiejś ulepionej z byle kogo armii pod wodzą szaleńca. Ale na temat, w gruncie rzeczy Głosy Nerata jest to podobnie tragiczna postać, jak Grobowy Ashe. Archonci w tym świecie ulegają zmianom wraz z rozwojem własnej legendy i reputacji. Wszyscy starzy archonci (Tunon, Grobowy, Nerat) są przemienieni z ich standadowych ludzkich form, bo wcześniej wszyscy oni byli po prostu ludźmi. Tu wyjątkiem jest Bleden Mark, ale mam hipotezę, że to przez to, że działa w cieniu i jego działania są nieznane/niejawne. Trochę to wygląda, jakby świadomość i wyobrażenie dużej liczby ludzi o innej osobie miała faktyczną moc sprawczą (to by też się zgadzało z hipotezą o Kyrosie-micie). Głosy Nerata był kiedyś po prostu Neratem, a Głosy to pierwiastek szaleństwa jego jestestwa. Z jednej strony jest to przebiegły, wściekle inteligentny szpieg, z drugiej zafiksowany na poszukiwaniu zdrajców we własnych szeregach, niestabilny prześladowca. Jego armia to chaotyczny zlepek rozmaitych zasymilowanych formacji wojskowych, ale on sam rozważnie i racjonalnie zarządza siatką szpiegowską. To postać pełna sprzeczności, na dodatek, o ile pamiętam, sam wspomina, że nie chciał się stać tym, kim się stał, ale nie mial na to wpływu. Ja to widziałem tak, że Nerat to fanatycznie oddany Kyrosowi i bezlitosny dowódca siatki szpiegowskiej, a Głosy to szalony dowódca chaotycznej i byle jakiej armii. To jakby więcej niż jedna osoba w jednej osobie. Przy okazji spodobał mi się aktor głosowy i dialogi tej postaci. Co ciekawe SPOILER.... Po walce z Głosami Nerata, same Głosy może wchłonąć chyba każdy jeden z naszych towarzyszy, albo to Głosy mogą wchłonąć jego/ją, zależy jak na to patrzeć. Daje to ciekawe fabularne rezultaty.

[@jacek2077]

Jedna z analiz, na którą szczególnie czekałem. Tyranny przechodziłem w sumie pięć razy, najpierw czterema dostępnymi ścieżkami, a potem piąty raz gdy wyszedł dodatek Bastards Wound. Grę można przejść ścieżką Wzgardzonych, Szkarłatnego Chóru, rebeliantów lub tzw. ścieżką chaosu. Najciekawiej w sumie grało mi się tą ostatnią chociaż nie nazwałbym jej drogą chaosu. Najłatwiej to przyrównać do sytuacji z końca Pillars of Eternity 2 gdzie wybieraliśmy frakcję, która pomoże nam się dostać do ostatniej lokacji w grze. Mogliśmy sprzymierzyć się z jedną z nich albo stwierdzić, że to całe towarzystwo jest siebie warte i lepiej będzie jak weźmiemy sprawy w swoje ręce. I tym w sumie jest ścieżka chaosu bo dalej jesteśmy stanowicielem i wykonujemy rozkazy Kyrosa oraz jego sądu tylko mamy kosę z archontami i rebeliantami. Największym plusem tej ścieżki jest możliwość zwiedzenia wszystkich krain póływspu oraz dokładniej poznajemy postać archonta cienia, który staje się takim naszym mentorem i jest chyba najciekawszą postacią w grze. A samo Tyranny w sumie dobrze pokazuje, że możemy twierdzić, że jesteśmy dobrzy i cnotliwi ale wystarczy tylko zostać postawionym w sytuacji ekstremalnej albo dać nam trochę władzy i nagle można się przekonać co takiego w nas siedzi i do czego jesteśmy zdolni. Również ubolewam, że nie ma części drugiej i raczej nigdy taka nie powstanie ale nie żałuje, że poznałem ten tytuł. Naprawdę polecam w przyszłości zamieścić na kanale analizę Enderal bo mało jest na polskim KZbin treści o tej grze. Czym ona jest to pokrótce napisałem w komentarzu pod analizą Wiedźmina 3 więc tutaj nie będę już się powtarzał. Udanego rozwijania kanału i powodzenia na szlaku!

[@Sakq12]

Kolejna dobra analiza która pojawiła się dokładnie w momencie w którym jej potrzebowałem

[@WolvGame]

Wybitny film wybitna gra

[@L-qx8cr]

Super materiał, odbiłem się od tej gry przez kalkę rozgrywki Pillarsów, ale byłem bardzo ciekaw lore

[@jacojacoqaz]

Mam podobne odczucia co do gry. Miała wielki potencjał, ale została chyba na kolanie domknięta, bo wydawca nalegał. Co do tworzenia swojej postaci to o dziwo starałem się być w miarę sprawiedliwy i do końca służyłem Kariosowi. Nawet gdy zamordowałem obu generałów, którzy w moim mniemaniu wydali mi się zbyt dziecinni, małostkowi i problematyczni, aby dzierżyć tak dużą władzę.

[@JanuszZRivii]

Nie powinienem tego robić ale ch**. Łapka w górę w ciemno przed obejrzeniem materiału ❤

[@Aron-ck1ec]

świetna gra i świetny materiał 🎉

[@kolibabski]

Małe community note - eksperyment Zimbardo larw lat temu okazał się być zmanipulowany

[@Angron-d7l]

Czuć w tej grze klimat z Mrocznej Krucjaty Karla Edwarda Wagnera. Naprawdę niezła gra.

[@StrongTacticsGames-zl6mc]

Czy ograłeś kiedyś Sacryfice? Fajnie było by usłyszeć o tej starej perełce w jednym z twoich materiałów.

[@PoetykaPopkultury]

Oj nie znam. Czym się ta gra wyróżnia na tle innych :)?

[@StrongTacticsGames-zl6mc]

@@PoetykaPopkultury To strategią czasu rzeczywistego za pleców przywoływacza. Głównym wyróżnikiem jest nieliniowość kampanii. Przed każdą misją stajemy przed pięcioma bogami, słuchamy ich sprzeczek (polski dubbing) i decydujemy kogo zadanie weźmiemy. Zaklęcia i oryginalne potwory którymi nas obdarowują zostają z nami wiec możemy stworzyć własną armie według uznania. Jednak jeśli będziemy działać na szkodę jednego z bóstw to te się na nas obrazi i nie przyjmie naszej pomocy, chyba że zdradzimy bóstwo któremu służyliśmy. Najbardziej zapadający jest bóg Stratos czyli balonik z dorysowaną buzią przyczepiony do butli z helem.

[@Streetcat1987]

​@@PoetykaPopkulturySacrifice jak najbardziej polecam, z chęcią wysłucham Twojej analizy na temat tej gry.

[@uv_crocodile]

Tyranny piękna gra, wskoczyłam do niej po Pillarsach. W moim przypadku to dobrze się złożyło, że n apoczatku jest tyle decyzji, nie zdawałam sobie sprawy z ich konsekwencji , bo bym umarła na paraliż decyzyjny. 😄

[@karioszpl145]

Pamiętam to zajebisty klimat sprawdziłem 3 wątki fabuły czyli wzgardzeni , szkarłatny chór , i generalnie bunt, chociaż akt 3 był za krótki mam dobre wspomnienia z tom grą tez sprawdzałem czy będzie kontynuacja ale z tego co znalazłem to mało prawdopodobne a skoda

[@karioszpl145]

było by fajnie gdyby postała jakaż książka z tego uniwersum

[@vokoloko2954]

Ja pamiętam, że grało się całkiem zabawne. Grałem totalnym popaprańcem i w sumie to miałem tylko walkę przy minimalnej liczbie dialogów, ale to co miałem były ciekawe ze względu na strach lub zmieszanie rozmówców przy takim chaośniku. Plus zabicie wszystkich archontów było interesujące, bo te walki chociaż fun jakiś dawały. Jedynie Archont Cienia jakkolwiek mnie lubił, ale przegrałem sprawę w sądzie to też trzeba się było go pozbyć XD. Ogólnie sąd był najlepszym momentem gry, bo to był kompletny roast BG. Wszyscy tylko żale wylewali i wskazywali mnie jako główną przyczynę zła itd XD Podsumowując było nawet ciekawe, ale bez rewelacji takie 7,5/10

[@PoetykaPopkultury]

Właśnie chciałbym w ten sposób zagrać, ale tracę niestety immersję, jak dokonuję wyborów wbrew mnie. Ale zawsze szanuję, jak gra daję możliwość totalniego zasiania chaosu.

[@THEKOSZMAR77]

Jako osoba, która za dzieciaka nigdy nie grała w Baldurs Gate czy inne Planscape, a od Pillars of Eternity się odbiłem tak Tyranny mnie absolutnie oczarowało, do tego stopnia, że przeszedłem je dwa razy. Przeczytałem nawet Kroniki Czarnej Kampanii, które były jedną z największych inspiracji dla Tyranny. Szkoda, że prawdopodobnie nigdy nie powstanie kontynuacja.

[@MrCin92]

No ja też jestem zajęty

[@piotr2354]

Miałem problem z Tyranny. Dla mnie postać stała się zbyt OP i straciłem trochę immersję, to co się działo było mi obojętne. Miałem poczucie że każda forma nieposłuszeństwa ujdzie mi na sucho.

[@PoetykaPopkultury]

Oo, bardzo ciekawa perspektywa. Fakt, Kyros powininen być właśnie tym który jako jedyny może Cię pokonać, no ale finał tego nie dowiózł.

[@juleksz.5785]

Z tego co kojarzę, jest inna gra z uniwersum, która rozwija postać Hegemona - z tego co kojarzę ów Hegemon był kobietą, która chciała podbić świat by nie było więcej wojen czy coś w ten deseń i każde z zakończeń Tyrani właśnie do tego prowadziło w pewien sposób. Swoją drogą, jak ja bym chciał zagrać w grę gdzie się tylko patrzy na mapę i wybiera opcje tak jak w prologu Tyrani, Dragon Age Inkwizycja czy Pathfinder WotR - mój wymarzony gatunek :p

[@PoetykaPopkultury]

A pamiętasz nazwę tej gry? Haha, no to polecam powrót do lat 80-tych i zabawę w gry tekstowe :D

[@juleksz.5785]

@@PoetykaPopkultury Tytułu niestety nie pamiętam, w sumie nie wiem na pewno czy to była gra, czy opowiadanie, czy co, ale pewny jestem że coś było :/

[@ireneuszkj]

A mi się podobało i włożyłem w tę grę chyba z 70h. Ciągle chodzi mi pogłowie skończenie jeszcze ścieżki rebeliantów, ale jakoś nie ma kiedy. I ostatnia uwaga, dla mnie Tyranny ma najlepszą ścieżkę dźwiękową chyba od czasów trzeciego Wiedźmina. Tylko, że ja jestem generalnie fanem Dark Fantasy, Malazanu i Czarnej Kompanii, może dlatego innaczaj odebrałem tę grę.

[@PoetykaPopkultury]

Hmm, wydaję mi się, że podkreśliłem, że mi sie jak najbardziej ta gra podobała, tylko straciłem motywacje do dalszej jej eksploracji, wiedząc, że to trochę nieskończony produkt, który już nie dostanie kontynuacji. Szkoda!

[@WolvGame]

Myślę że to czas na pierwszego dragon age

[@PoetykaPopkultury]

Już kupiłem, w okolicach premiery nowej odsłony spróbuję przeanalizowac 1 część. Bo następne mnie nie porwały.

[@WolvGame]

@@PoetykaPopkultury pamiętaj że jak masz w jakimś miejscu crashe, to warto obniżyć na chwilę grafikę na najniższą.

[@Aron-ck1ec]

Jak bys kiedyś wrócił do Tyranny to polecam dołączyć do swojej drużyny Siriny... i tu skończę bo jakikolwiek zachecajacy cie do tego spojler byłby zbedny najlepiej sam poznaj jej historię 🎉

[@PoetykaPopkultury]

Dzięki, poczytam!

[@mateuszkubus5868]

hej do The Thaumaturge autorzy dodali w końcu polski dubbing jest szansa na twoją analizę tej gry?

[@PoetykaPopkultury]

A warto z perspektywy fabuły? Nie jestem fanem systemu walki tej gry, ale może bym to przeczołgał jakby fabuła dowiozła :D

[@Thorin2137]

Zagraj w Pathfinder: Wrath of the Righteous, czyli najlepszego cRPGa ostatnich lat. I nie Baldur's Gate 3 nie jest najlepszym cRPGiem ostatnich lat, no bynajmniej nie jeśli chodzi o weteranów gatunku. Mozna porownac BG3 do Diablo 4, a WotRa do PoE, jesli chodzi o złożoność gry i wybór ścieżki jaką chcemy podążać. Np mozemy zostac Liszem, zabić królową i wskrzesić ją jako swojego kompana, którego mozna normalnie levelowac. Albo można zostać demonem i przejąć władze nad piekłami. Sam rozwoj postaci jest o wiele bardziej złożony, bo mamy ponad 200 podklas do wyboru i 20 poziom maksymalny (40 przy pewnym wyborze). Fighter w WotR może miec 21 featow, a w takim Baldurze tylko 4, z czego zawsze musisz wybrac GWM/SS/TB + 2 ASI i Alert - nie masz zadnego wyboru tak naprawde, bo reszta featow jest słaba. Trudność gry w BG3 to porażka, można bez problemu wysolować gre na najtrudniejszym poziomie, a zycze wszystkim powodzenia w przejsciu WotRa na najtrudniejszym nawet z cała drużyna. A no i w WotR masz jeszcze mounty.

[@Artek123ful]

No nie wiem czy ta gra ma szanse z divinity original sin 2

[@duncan9606]

Oii tak byczku skończenie Pathfindera na Nieuczciwym to wyzwanie po którym nie jesteś już tym samy człowiekiem warto jeszcze zwrócić uwage na ta że do gry zostało wydane fanowskie spolszczenie na naprawdę wysokim poziome

[@Artek123ful]

​@@duncan9606na ps store słabą ma ocenę ten pathfinder

[@GregorySeko]

bardzo prosta zasaada xD zlo rodzi dobro... dobro rodzi zlo.... wystarczy balansowac na tej zasadzie... xD

[@GregorySeko]

5:30 poprostu.. wycieli polowe gry i zamiast tego dali przelaczniki xD (moim zdaniem wybory na mapie z samego poczatku gry powinny byc w jej polowie po zaznajomieniu sie ze swiatem gry...)

[@PoetykaPopkultury]

Dokładnie, trochę jak prolog Cyberpunka. Ewidentnie budżet nie pozwalał rozwinąć skrzydeł.

[@GregorySeko]

prosty przyklad .. ratujemy dziecko czy doroslego? oczywiscie ze doroslego bo dziecko nie jest zdolne do prokreacji xD

[@PoetykaPopkultury]

Hah, gdyby to było takie proste. Szafowanie ludzkim życiem nigdy nie jest zerojedynkowe.

[@GregorySeko]

@@PoetykaPopkultury jest proste.... gdy masz wody dostatek to jest bezwartosciowa... a gdy nie masz wody to staje sie bezcenna xD to samo z ludzmi... xD

[@PoetykaPopkultury]

@@GregorySeko Potrafiłbyś w kryzysowej sytuacji własnego rodzica, brata, przyjaciela, własne dziecko sprowadzić do zwykłego pierwiastka :)? Jak nie grałeś, polecam 1 The Last of Us, tam ten problem jest dobrze wyłożony.

[@GregorySeko]

@@PoetykaPopkultury a moja rodzina w tym kryzysie bedzie ostatnimi ludzmi na swiecie?

[@GregorySeko]

@@PoetykaPopkultury w the last of us to chcieli zrobic z niej lekarstwo... co jest glupotą... zamiast tego powinni ją rozmnozyc czyli dokonac prokreacji i zbadac potomstwo...