Ռուբեն Հախվերդյան ԵՐԳ

Ռուբեն Հախվերդյան
ԵՐԳ
Ես մոտեցել եմ սահմանին վտանգավոր,
Երբ ինձ սիրում են մարդիկ լուրջ ու կարևոր,
Երբ ինձ մեծարում են ու ծափահարում են
Մինչև դառնամ նրանց համար անկարևոր:
Կյանքն իմ անհաջող կատակ,
Կյանքն իմ միշտ թարս ու շիտակ,
Կյանքը իմ ներկայացում, ձեզ եմ ես ներկայացնում
Այն երգերով, որ հեշտությամբ չեն ինձ տրվում:
Հիսուն տարին ինչպես նվեր ինձ այցելեց,
Մի շիշ օղի գիշերն ինձ հետ նա դատարկեց
Հետո խորհուրդներ տվեց և առողջություն մաղթեց
Ու հետո մի կերպ օրորվելով տանից մեկնեց
Կյանքն իմ ինձ պարտքով տրված
Կփակեմ երգով գրված
Ճամփորդի համար հոգնած, ով մենակ է ու լքված,
Ում վայելել երջանկություն չի վիճակված:
Ես մոտեցել եմ սահմանին վտանգավոր,
Երբ նույնիսկ սերն է դառնում հյուր անհարկավոր,
Չե որ այդ անկոչ հյուրին չես կարող ճամփել դյուրին,
Դա մի խնդիր է համարյա անհնարին:
Սերն իմ անհաջող արկած,
Մութ, կասկածելի վարկած,
Դու թողիր աչքերս թաց, կոտրեցիր իմ սիրտը բաց,
Որ թևածես իմ երգերում քեզ նվիրած:
Պանդխտությունը մեզ դարձել է ուղեկից,
Եվ հարց է թե մեզնից ով ում է կարեկից:
Ես հիմա ում բախտը լամ, ինչ ասեմ իբրև պատգամ,
Ես ձեզնից մեկն եմ, ձեզ նման, ձեզ բախտակից:
Հայրենիքը մեր սրտում,
Կարոտով է իր կանչում:
Ձևացնում եք թե ապրում, էս Աստծուց լքված երկրում,
Ուր վաճառվում է ամեն ինչ ու առնվում: