มูลเหตุทุกอย่าง "ตั้งต้นที่ผัสสะ"

Рет қаралды 7,202

Күн бұрын

Пікірлер: 17

@chutipt.2887 6 ай бұрын

กราบนมัสการ. ท่านพุทธทาส. ด้วยความเคารพอย่างยิ่ง ขอขอบคุณ ผู้รวบรวม ธรรมบรรยายของท่านพุทธทาส. เพื่อเป็นประโยชน์แก่ผู้ใฝ่ในธรรม อาทิตย์ 19 พฤษภาคม 2567

@SuparbMakeng 8 ай бұрын

ผัสสะนี้ไม่มีสอนในลัทธิอื่นนอกจากพระพุทธเจ้า เป็นเรื่องลึกซึ้งมาก

@มาโนชอ่องทิพย์-ณ5ต 8 ай бұрын

🙏🙏🙏

@Coffeeordie._88. 8 ай бұрын

สาธุ สาธุ สาธุ เจ้าค่ะ🤍🙏🙏🙏 เหตุ คือ ทุกข์ ปัจจัย คือ ธรรม มีวิชา ผล คือ พ้นจากทุกข์ ก็สุขแล้วเจ้าค่ะ สาธุ สาธุ สาธุ เจ้าค่ะ🤍🙏🙏🙏

@อมรศรีอมรพิทักษ์พงศ์-ศ6อ 7 ай бұрын

กราบสาธุค่ะ

@neepiangporn9382 8 ай бұрын

🙏🏽🙏🏽🙏🏽 สิ่งที่จะทำหน้าที่เป็นผัสสะนัน : อายตนะภายใน : ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ อายตนะภายนอก : รูปเสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ ธรรมารมณ์ และ วิญญาณ 🙏🏽🙏🏽🙏🏽

@แฉล้มนวลคํา 2 ай бұрын

7 ต.ค.67 วัย 70 ได้ฟังหลวงพ่อครั้งนี้ ได้ สติ ปัญญา สัมปชัญญะ สมาธิ และมัชฌิมาปฏิปทา...สาธุ ๆ ๆ

@NoooooM 7 ай бұрын

ผมฟังธรรมเทศนานี่ ก็ใช้หูฟัง.. ผมก็คิดพิจารณาตาม ไม่เกิดเวทนาสุขหรือทุกข์ ไม่มีอารมณ์ใด ตอนคิดได้ยินเสียงท่าน แต่ไม่ได้ศัพท์เป็นแต่เสียง, แล้วผมก็ลืม มาเปิดฟังใหม่ซ้ำๆ ในแต่ละเทศนาเรื่อยๆ ไป สาธุครับ

@varn1107 7 ай бұрын

ขอบพระคุณในสิ่งที่ท่านสอน เป็นแนวทางของชีวิตครับผม

@สุมิตรสุมิโต 7 ай бұрын

๑๗ เมย. ๖๗ กราบเท้าท่านอาจารย์พขทาส 🙏

@แฉล้มนวลคํา Ай бұрын

9 พ.ย.67 วัย 70/8 ได้ฟังบ่อย ๆ หลวงพ่อพุทธทาสกัณฑ์นี้ แล้ว เปรียบเทียบ ผัสสะ นามรูป อายตนะ เวทนา ตัณหา อุปาทาน...สาธุ ๆ ๆ

@jaruwatdechanunt9886 25 күн бұрын

ขอน้อมกราบสักการะครับ

@ทรรศณรงค์วิญญรัตน์-ห1พ 8 ай бұрын

พระธรรมเทศนานี้ บ่งชี้ว่า "มูลเหตุแห่งความทุกข์ทุกอย่าง" ตั้งต้นที่ "ผัสสะ" (ความสัมผัส) คือ การ "กระทบ" ระหว่าง อายตนะภายใน (ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ) กับ อายตนะภายนอก (รูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ ธัมมารมณ์) แล้ว "สัมผัส" กับ "วิญญาณธาตุ" จึงเป็น "เหตุและปัจจัย" ให้เกิด "อุปาทานขันธ์ ๕" เรียกว่า "จิตสังขาร" ขึ้น จึงต้องเพียรบำเพ็ญ "จิตภาวนา" ตั้ง "สติ" เจริญ "ปัญญา" ให้เกิด "สัมปชัญญะ" รวมกันเป็น "สติและสัมปชัญญะ" ให้ "ระลึกและรู้แจ้งเท่าทัน" ต่อ "อวิชชา" คือ "ความนึกคิดหลงยึดติดตัวตน" (อัตตวาทุปาทาน) อันเป็น "สังขารขันธ์" พร้อมกับ "ระลึกและรู้แจ้งเท่าทัน" ต่อ "การปรุงแต่งจิตสังขาร" ให้เกิดมี "ความรู้สึกในอารมณ์แห่งกิเลสและตัณหา" อันเป็น "เวทนาขันธ์" เพื่อ "ปล่อยวาง" เป็น "จิตว่าง" จาก "ความนึกคิดและความรู้สึกในอารมณ์ดังกล่าวเหล่านี้" ที่เกิดมีขึ้นในแต่ละขณะจิต จึงจะเกิดเป็น "จิตบริสุทธิ์ สะอาด สว่าง สงบเย็น" ตั้งมั่นเป็น "สัมมาสมาธิ" เจริญก้าวหน้าอยู่ใน มรรค ผล นิพพาน ได้โดยต่อเนื่อง.