Віктар Шалкевіч. З Поразава ў Ружаны да споведзі. #1

[@ВячеславГончаров-д8ь]

Я служил в ракетчиках у Порозово 10 лет от лейтенанта до майора. Огромное спасибо за ролик. Для меня это дорогие места и люди.Всем здоровья и всех жизненных благ, низкий поклон Вам ВСЕМ ГончаровВячеслав

[@muchamad613]

Я патрапіў сюды выпадкова і праслухаў зь цікавасьцю і задавальненьнем.

[@ВячеславГончаров-д8ь]

В Подороске один раз был в столовой. Очень вкусно там готовили. Хороший книжный магазин был в Порозово, продавец Евгения Нарчук, до сих пор помню, служил там 10 лет

[@Павел-щ7л3ш]

Моя матушка родом из Порозово!!!

[@siarheiramaniuk2889]

Каб вынесці гісторыю ўласнага жыцця, кожны дадае да яго трошкі легенд.

[@МаёнтакПадароск]

Канкрэтна тут легенды яшчэ не пачаліся) Але так агулам - праўда: спачатку мы ўзгадваем тое, што было. Пасля - узгадваем тое, што ўзгадвалі... І наслайваецца-набіраецца новае на старое.

[@muchamad613]

Бо бывае, што галоўнае ў гісторыі гэта не крыштальная дакладнасьць... Галоўнае ў гісторыі гэта абстрактны сэнс, які слухач хацеў бы зразумець. Гэты сэнс, абстрактны сэнс гісторый, жыве па-за канкрэтнай гісторыяй, гіпатэтычна яго можна ўбачыць паўсюль цягам жыцьця, яго досьвед і мудрасьць можна прымяняць у розных абставінах жыцьця. Ён вечны, і таму такі каштоўны. Менавіта таму мы чытаем мастацкую літаратуру і нас не хвалюе, што героі (месцы, падзеі) выдуманыя.

[@muchamad613]

Зараз яшчэ трохі падумаў. Можа, менавіта для тых гісторый, якія былі нядаўна і непасрэдна нас тычацца, сапраўды важна мець дакладнасьць, асабліва калі яна непасрэдна ўплывае на сэнс.