VAZGEÇTİM!

'Abi ne iş yapıyorsun? Abi biz ne iş yapacağız? Herkes şanslı ya, bizde şans yok. Gelecekten korkuyorum... Ve bu konularda yalnızım' gibi çok soru, tepki vb geliyordu. Ben bu sorulara net bir yanıt veremem. Size ilham da veremem. Ya da bu kesin doğrudur da diyemem. Ama size kendi tecrübelerimi ve hayatım boyunca neyi tercih ettiğimi ve bu tercihleri yaparken nelerden vazgeçtiğimi gevgev anlattım. İyi dinlemeler:)
Kanala abone olmak için!
/ tancan fümen
Canlı yayınlar için: / tancan
Twitter: / tancanfumen
Instagram: / tancanfumen
Discord: / discord

[@aliihsan9205]

Allah rahmet eylesin baban için

[@bulutsaray119]

19:58 Yatay Geçiş Yatay Geçiş

[@JyuushirOnur]

Bugün 27 yaşıma girdim. Üniversite 3. sınıf grafik öğrencisiyim. İlk üniversitemi bıraktım, istanbul üni. iktisattı. Kayıp yıllarım çok fazla olmasaydı iyi olurdu. Ama şuanda istediklerimi yapmış olmanın, yapacak olmanın verdiği mutluluk çok güzel. Mutlu olacağınızı düşündüğünüz yere gidip bir bakın, yapmamış olmanın verdiği huzursuzluktan iyidir.

[@cempolat5571]

Üniversiteyi yaşça geç bitirmek bir açıdan zor olsa da bu kadar uzattığım için pişman değilim açıkçası. Polonya dili ve kültürü bölümüne girdim 2011' de ilk senemde aşırı rahatlığımdan ve biraz da utangaçlığımdan sınıfta kaldım. Sonra bir mağazada işe girip okulu saldım tamamen 2 sene kadar. Ondan sonra mağaza kapandı, ben de dedim neden okula devam etmiyorum, tekrar başladım düzgün bir şekilde gitmeye, 3 sene kadar 5 alttan 2 üstten ders ala ala debelendim, bu arada okuduğum bölüme dair inancım sıfır. Tek devam etme nedenim bitirince belki bir aydınlanma gelir diye devam ettim. O arada aynı senin gibi iş arıyorum ne yapabilirim vs. bir arkadaşım daha yeni yeni popülerleşmeye başlayan düğün hikayesi (müzik klibi gibi düğün günü) çekme işine giriyordu, ben de onunla yazları o işi yapmaya başladım. 2 sene hedefsiz bir şekilde oradan oraya sallandım, bu arada okul da bitecek gibi değil, 2019 eylülde okulu bitirmek üzere bir karar verdim. Bu arada ben dikkati çok dağınık biriyimdir, şu karantina dönemi sayesinde nasıl dikkatimi toplayabileceğimi yeni yeni öğreniyorum. Neyse bu karar ve karantina dönemi sayesinde önümüzdeki hafta, eğer sınavlar iyi geçerse, mezun oluyorum (tek amacım diploma almak artık) yine de edindiğim bu becerileri (Leh dili öğrendim çat pat konuşabiliyorum biraz daha geliştirmem gerek, ve Video-Fotoğraf konusunda işim nedeniyle hatrı sayılır bir bilgim var artık) kullanabileceğim şekilde bir işler peşinde koşmak istiyorum açıkçası. Bu da henüz genç olanlara ders olması için yazmak istedim. Benim yaşadıklarımdan çıkarabileceğiniz ders, BİR HEDEFİNİZ OLSUN, EĞER İSTEMEDİĞİNİZ BİR ŞEY UĞRUNA ZAMAN HARCIYORSANIZ VAZGEÇMEKTEN KORKMAYIN.

[@anlkay7651]

Dil bilgin ve yeterliliğin varsa üniversite bitmeden Erasmus stajına başvur mümkünse, yerel düşünme eğer imkanın varsa kim bilir Polonya'da iş bile bulabilirsin, bu arada hayatta başarılar

[@umutcanyapici]

Polonya dili ve kültürünü görünce troll sandım

[@edit.kanal233]

Hedefim yok

[@Tanerp.]

Bazı noktalarda seninle benzeşiyoruz, ben de yorumlarda gezen arkadaşlara kendimden bir şeyler anlatmak isterim. Üniversitelerimizin, lise yabancı dil çıkışlıları için açtığı, asla bir meslek vaat etmeyen bölümlerden birinde okumuş ve daha geçen sene mezun olan, yapacağı işi bilemeden hayata atılan biri olarak kendimce iş hayatımı; plansızca yazarak, fütursuzca anlatmak istiyorum. Ne iş yapmak istediğine hayatı boyunca karar verememiş daha doğrusu hiçbir mesleğe yakın hissetmeyen biri olarak benim de Tancan gibi aile mesleğim var, ilkokula başladığım günden beri mutfaktaydım, burnumu sürtmenin beni hayata daha iyi hazırlayacağını düşünürlerdi ve boyum kadar bulaşıklar yıkar, yakınlardaki paket servislere çıkardım, sağa sola yemek götüre götüre esnaflarla ben de Tancan gibi içli dışlı oldum, sahte parayı tanımam zaman aldı. Zaman geçtikçe biraz da tipim dikkat çekici olunca kapıda müşterilere menü tanıtan ikna etmeye çalışan o genç oldum, markanın reklam yüzü gibi bir nevi. Bu dönem insanları ikna etmeye ve insanların yemeklerimiz hakkındaki görüşlerini merak etmeye başladığım dönemdir. Ve Lise başlarken profesyonel mutfağa giriş yaptım artık babamın ve usta abilerimin yanında, bana katabilecekleri; geleneksel ağırlıklı birçok tarifi öğrendim. Sonrasında babam, aile restoranının yeterince burnumu sürtmeye yeterli olmadığını düşünmüş olacak ki; kendi kardeşinin Ege bölgesindeki turistik restoranlarda adeta ''yoğunluktan çatladığını'' öğrendikten sonra beni okuldan arta kalan yaz aylarında Marmaris'e, hiç tanıdığımın olmadığı bir restorana çalışmaya gönderdi. Gelecekteki hayatımın uzun bir kısmını (daha geçtiğimiz yaza kadar) bu etkiledi, artık birçok yabancı mutfağın yemeklerini öğreniyordum, kültürlerini tanıyordum. 2 sene çalıştım ve ingilizce, almanca dillerini pratikte iyi konuşmaya başladım (turistlerle sık sık yemeklerimiz hakkında düşüncelerini öğrenmek istiyor oluşumun buna etkisi büyüktür). Lisede de yabancı dil okumaya yöneldim ''lan kıvırıyorum bu işi, okuyalım bakalım'' dedim ve CS ile Tancan'ın sık sık bahsettiği ''yabancı dil okuyup sadece o dile dönüşen'' öğrencilerden oldum. Babam aşırı derecede öğretmen olmam için kuduruyordu, eski toprak, öğretmene saygı duyulması, itibar vb. Üniversite sınavı kötü geçti ve Alman Dili ve Edb. bölümünü yazdım, formasyon alırım öğretmen olurum kafasındaydım, kesinlikle babamın istediği mesleği düşünüyordum hala. Bu bölümün ilk saniyesinden beri hiçbir işime yaramayacağını anlamıştım ama ''formasyon abi öğretmenlik yaparız abi'' cümleleri beni ayakta tuttu. Yaşadığım şehirde özellikle okumak istemedim, ailemle yaşamak benim için konfor alanı olmazdı. Kendi ayaklarımın üstünde durmaya yetiştirmişlerdi beni ve ben de bunu istiyordum artık. 17 yaşımda hiç bilmediğim bir şehirde üniversite okumaya başladım. Burs alıyordum, ailemden para almamaya başladım ve verilen burs yetemedi, profesyonel mutfak beni bekliyordu. Geekyapar ekibi ve çevresindeki kimseleri de bu dönemde tanımaya başladım zaten, çizgi romanlar, fantastik kitaplar falan biliyorsunuz. Daha önce hiçbir mesleğe ılımlı yaklaşmayan ve ''para iyiyse yaparım abi ne fark eder'' diyen ben Dijital Marketingi de tam olarak bu dönemde duymaya başladım, heyecanlandım çünkü çocukluktan beri reklamlar, geri bildirimler, analizler, istatistikler ilgimi çekmiştir zihnimin bir köşesinde, asla kendisine ayıracak vaktim olmamıştır ama, üniversite okurken kalan zamanda çoğunlukla mutfaktaydım, çalışıyordum, bunun dışında yabancı dillerim sayesinde ben de çeviri; edebiyat okuyor oluşumun verdiği dil bilgisi ve mutfak bilgimle de blog yazmaya başladım vb. birkaç denemem oldu, yazılım öğrenmek istedim yine bir ara, çabuk bunaldım ilgimi çekmedi. Bu arada birçok mutfaktan edindiğim deneyimim profesyonel mutfakta daha gencecik yaşta mutfak şefi olmamı sağladı. 2020 haziranda mezun oldum, formasyon belgem vardı öğretmen olabiliyordum, asla istemedim. Ailemin yanına döndüm ve istemeye istemeye kpss hazırlandım, babamın tek arzusu benim öğretmem olmamdı, bu dünyada başka hiçbir iş yapıldığına inanmak istemiyordu. Kpss hevesim söndü, yapmak istemediğim bir iş için ders çalışamadım, daha fazla sınava girmek istemedim artık, bu kararı vermekten çok babamı ikna etmek zordu. Diplomamdan vazgeçtim, bana sunduğu yegane vasfı istemedim. Ailemin yanında da ayrıca yapamadım, 5 yıl süren üniversite bağımsızlığından sonra. Hep İstanbul'a yerleşme hayali olan ve buna sabırsızlanan yağız Anadolu delikanlısı olarak; bunun zamanının geldiğini düşündüm ama pandeminin bitmesini bekliyordum, o dönemki sevgilimin de İstanbul'da yaşıyor olmasının verdiği gazla pandeminin bitmesini bekleyemeden İstanbul'a yerleştim, kimseyi tanımadan sıfır arkadaş çevresiyle (hala arkadaşım olduğu söylenemez). Mutfağa dönecek olursak; Hala mutfakta çalışmaya devam ettim, 2020 yaz sonuna kadar mutfak şefliğine devam ettim yaşım 24. Mutfağın şöyle bir olayı vardı, tüm hayatını orada geçirmen gerekiyor, şanslıysan kafa dinleyebileceğin 1 gün iznin oluyor, onda da şef olduğun için seni arayıp illa bir şeyler soruyor oluyorlar. Sürekli çalışıyor hissi asla mutlu etmiyordu beni, artık üniversite mezunu olunca (tabii bunun bir anlamı yok) iyice rahatsız olmaya başladım, ne işte çalışmak istediğimi hayatım boyunca seçemedim ama, yine ne işi yapmak istemediğimi, (Tancan'ın dediği gibi) vazgeçmem gereken şeyi buldum. Pandemi ortalarında restoranlar kapanmaya, paket servise vb. geçmeye başlayınca sık sık izne ayrılmam gerekti. Ben de üniversite mezuniyetimin kattığı kişisel gelişimi ve bununa birlikte geliştirdiğim 2 yabancı dilimin öylece ben mutfaktayken körelmesini kendime yediremedim. İşte tam bu zamanda, global bir iş yapmak istedim, zihnimin arkalarında bıraktığım Dijital pazarlama esti geldi, ben bu işi global bazda öğrenmeliyim dedim, sadece ülkemizin aradığı ''somethingsomething specialist'' olarak değil, dünya pazarında genel olarak insanlar bir ''marketing specialist''ten neler bekliyor onu öğrenmeye kastım kendimi. Birçok eğitim aldım, Google'ın sunduğu Facebook'un sunduğu eğitimler, Udemy'de yurtdışında sunulan eğitimler. Pandemi verimli oldu benim için. Yılbaşından beri bu departmana erişebileceğim Almanya menşeili kurumsal bir firmadayım, Türk pazarında olsam da şuan için, hedeflerim global. Bu bağlamda Tancan'ın katmak istediği bir tavsiye varsa; yazının başında da belirttiğim gibi ''hayata yeni atılmış biri'' olarak kesinlikle kabul ederim.

[@layvond]

"Tancan Fümen ile yakın Türkiye gençliği" başlığı da olabilirmiş.

[@nomad264]

Öncelikle bu videoların cutsız olması, sanki karşıma geçip konuşuyormuşsunuz gibi hissetmeme sebebiyet veriyor. Henüz hayatımın çok başlarında bir bireyim, 17 yaşındayım ve sayısal öğrencisiyim. Ben de müzik ve mühendislik arasında kalmış bir birey olarak, ""Yeğen ben hayatı bilirim" şeklinde olmayan düzgün bir üslupla kendi hayat tecrübenizi aktardığınız için çok teşekkür ederim. Anlattıklarınız, sizin de dediğiniz gibi asla bir dış motivasyon unsuru olmasa da, hayatımın bu noktasında kendimi yalnız hissetmememe sebebiyet veriyor. Doğal olarak korkularımda da bir azalma oluyor. Kendi şahsım adına size yürekten teşekkür ediyorum.

[@dedededededededede]

nasılsın mutlu musun

[@tavukbudu]

Motivasyon videolarının neredeyse hepsi bana saçma gelmiştir. Hadi kalk, harekete geç, BAŞAR!!1!!1 Benim için yalnız olmadığımı hissetmek, başka insanların geçtiği benzer yolları ve buldukları farklı çıkışları fark etmek kendi çıkışımı kendim bulabileceğim inancını oluşturuyor. Bence bu bütün motivasyon videolarının birleşip de başaramayacağı bir şey. Diline ve emeğine sağlık abi. Bu serideki bakış açılarını çok sevdim. (Bu da algoritmaya ilk yumruğum olsun ımss)

[@ferhatbostan3246]

Sanırım videonun yayınlanma zamanı, benim için daha iyi olmazdı. Ben neyden vazgeçtim yazmadan önce güncel bir haber vereyim. Dün konuştuğum bir arkadaşımdan öğrendiğim kadarıyla, özel ve devlet üniversitelerinde araştırma görevlerine verilen maaşlar eşitlenmiş. Yani özeller artık araştırma görevlilerine asgari değil, devlet üniversitelerinde verilen maaşları vermek zorunda. Bu eğitim tarafında aslında büyük bir kırılmanın başlangıcı. Öncelikle devlet üniversitelerini araştırma görevlisi için olan yığılmalar azalacak. Torpil isteyen tafyayı özel üniversiteye gönderebileceksin ve artan maaliyetlerden ötürü kötü ve mali sıkıntıda olan vakıf ve özel üniversiteler kapanacak. Yaklaşık 17-18 yaşından beri akademisyenliği hedefleyen biriyim. Yaklaşık 7 sene bunun için uğraştım. Seminerler, makale, yurt içi - yurt dışı bağlantıları, konu araştırmaları vs. elimden gelen herşeyi, maddi durum ve imkanlarım el verdiğince uğraştım. Ama hiç uğraşmayan rezalet insanların gözümün önünde, torpiller ile atamalarını, özel üniversitelerde bulunan tüm ar. gör. lere köpek gibi davranıldığını görünce bezdim. Yurtdışına gider orada olurum dedim. 3 kere yurtdışına gitmek için ciddi denemelerim oldu. İlkinde Fransa Sorborne üniversitesine gidecektim, konuştuğumuz hoca son anda vazgeçmek istedi. 6 ay sonra Lyon Katolik üniversitesinden bir hoca ile konuştuk ve herşey yolundaydı. Ama sene 2018, yani Fransa sarı yelekliler ayaklanmasının olduğu seneydi ve bağlantı kurduğumuz hoca Cezayirli müslümandı, işinden atıldı. (Neden hoca bağlantısı diye soruyorsanız, Doktora, yüksek lisans ve staj gibi konularda birinin davetiyle gitmeniz gerekiyor.) 2018 yazında da yüksek lisans yaptığım okulun Erasmus'u ile gideyim dedim, tez araştırmamı orada yapar belki kalabilirim diye. Ama çıkan yer Gent Universitesi ve o yaz Euro 8'leri gördü. Bizim bölümden Erasmus'a gitmeyi kimsenin g.tü yemedi. Ve bu benim akademisyenlik yolundan vazgeçme anım oldu. ( Burada anlatmadığım başka ayrıntılar var, herşey her yerde söylenmez diyelim :)) Şuanda sibergüvenlik üzerine bir ürünü olan, kendi alanında lider bir firmada çalışmaktayım. Daha önce yazılım merakımdan ötürü bir şekilde girdim. Yazılımcılık yapmıyorum ama operasyonel işlere bakıyorum diyebilirim. Fena kazanmıyorum. Korona döneminde bile gayet iyi bir şekilde devam ettik ve belkide ilerde çok rahat zam alabilirim. Ama başlangıçta verdiğim haber beni tekrar düşüncelere soktu. Şuanda hala yüksek lisans tezime devam ediyorum. Normalde bu dönemim sondu ama korona nedeniyle uzatmıştım. Tezimde neredeyse hazır diyebilirim. Durum bu şekilde olunca daha önce vazgeçtiğim bir karara tekrar geri dönmek çok istiyorum. Çünkü akademisyenlik benim için onu yapıcam şunun üzerine inanılmaz tezler araştırmalar, adımı tarihe yazıcam filan değil, tabiki de çok araştırmak ve yazmak istediğim konular var ama ana neden o değildi. Lisans'ta mezun olduğum, İstanbul Medeniyet Üniversitesi Uluslararası İlişkiler bölümünde çok sevdiğim 3 insan, hocam var. Onların beraber bulunduğu odaya ne zaman girsem gerçekten mutlu olduğum anları yaşarım. Etrafımda çok bilgili, hiç bir kelimenin boş olmadığı, saygılı ve güzel insanlar var. Bende onların ağzında ne düşse de kapsam diye bekleyen öğrenciydim. İşte günün gelip ben onların yerine, benim yeriminde başka öğrencilerin almasını istiyorum. Tatlı güzel bir hayal. Video için çok saol abi. Bakalım ne olur.

[@gambursuluk]

Umarım senin için hayırlısı olur reiz. Ünlü filozof Fatih Terim' in de dediği gibi: -What can ı do.....sometimes?

[@ferhatbostan3246]

@@gambursuluk kzbin.info/www/bejne/oJ-siJSOr56ar5o ne zaman Fatih Terim'in yorumu gelse aklıma bu şarkı gelir. Hayırlısı.

[@onatkocabasoglu2634]

Ben koç olacağım dedim, ama 11 Eylül'den dolayı değil... İstemeden de olsa komik bir replik çıkarmışsın üstat :D Böyle ciddi konularda konuşurken bile araya sıkıştırmalar güzel olabiliyor

[@BatmanOfficial.]

Making your way in the world today, *TAKES EVERYTHING YOU GOT*

[@cemtunc4715]

piyuuuuuuuv

[@arnoldschwarzenegger6448]

EN BAŞINDAN BERİ BİLİYORUM ÖMERCAN BU HESAP SANA AİT! KORONAYI YENDİM VE ARTIK SENİN GERÇEK KİMLİĞİNİ ARAMAKTAN BIKTIM YETER. BU HESABI KAPIYORUM BUNDAN SONRA SENİN YORUMLARINA FARKLI FARKLI HESAPLARDAN CEVAP VERECEĞİM.

[@monsieur_solid]

lan bat serverına bak az pub boş kaldı

[@BatmanOfficial.]

@@monsieur_solid kapattım orayı ya Yeterince iyi para getiriyordu.

[@BatmanOfficial.]

@@arnoldschwarzenegger6448 geçmiş olsun yenebileceğini biliyordum Ama Hasta olduğunu bilmiyordum

[@ahmetdadagi]

Teşekkürler, kafamdaki şu an ve ileriki dönemdeki sorulara değindin. Ben de devamlı kaçıyordum bu sorulardan. Düşünmem gerekliliğini yeni gördüm.

[@denizerenolculer1055]

Böyle bir seri yaptığın için ayrıca teşekkür ederim.

[@2PuckShaker]

Yorumlardaki geçmiş hayatları ve videodaki anlattıklarından da kendime çok ders çıkarıyorum. Özellikle bu seri eminim benim gibi ortalama olarak daha genç yaştaki herkese ufak bir yol açıyordur. Teşekkürler abi emeğine sağlık

[@mertmeripoletpolat3568]

Bu videoyu bir yıldır bekletiyordum izlemek için. Tam da babamın işini devam ettirmemeye karar verdiğim gün izlemem iyi geldi. Bakalım yıllar bana ne gösterecek.

[@Light_x21]

Her yıl bir kere baştan döndüğüm seri ve her zaman başka bir bakış açısı, fikir ve yorum katıyor. Öğrencilik abi bu kadar çıkıyor şimdilik 🙂. Sevgiler.

[@tehmorninstah]

"Bu gönderme değildir."

[@melihsariisik]

2003'de asgari ücret 225milyon TL'ydi. 6 sıfır atılmamıştı. O dönemde Mersin'in meşhur heyulası "52 katlı oteli"nde stajdaydım. Oradan biliyorum. İnsan Kaynaklarının kapısında asılı dururdu. Malum, Otelcilik Lisesi'nden mezunum. Lisenin stajı var diye ödüm patlıyordu. İlkin 2002 Yazı Mersin Hilton'da stajdaydım. Orada çalışmak hem de bazı zamanlar çift vardiya çalışmak beni hayata bağladı. Ondan önce maddiyat ve hayatta yer tutmak gözümde çok büyümüştü. Hiçbir zaman bir gelecek görmüyordum, kendime güvenim yoktu. Aşırı derecede utangaç ve korkaktım. Staj döneminde insanların dertlerinin ve çektiklerinin benim kafamda büyüttüğüm şeylerden kat be kat zorlu ve gerçek olduğunu görmüştüm. Diğerlerine kıyasla kendimde gördüğüm tek iyi şey belki de buydu. Geçmişten bugüne beğendiğim özelliklerimden biri; kendimden başkalarının dertleriyle dertlenebilmem ve yardımcı olabileceğim konularda yardımı sorgusuz sualsiz esirgemememdir. Onun dışında çoğu seçimim berbat ve hatalarla bezeli. Otel faslı lise bittikten sonra pek yakınımda olmadı. Arkadaşlarımın büyük bir kısmı otellere çalışmak üzere başvurdular, kimi şehir dışında kimi kıta dışında iş bulup gittiler. Ben de kaldım. Üniversite içimde ukdeydi. Ama ne okuyacağımı seçecek şartlara sahip değildim. Meslek liseli olduğum için alanım EA-1 dışında tercih yaparsam katsayı yüzünden giremeyecektim. Önce sınava girdim, sonra kös kös Mersin'deki Sosyal Bilimler Yüksekokulunda Otel İşletmeciliği bölümüne kayıt olup başladım. 2 senelik okulu 5 seneye uzattım. Bu sene zarfında (2004/05-2008/09) 2007'de tekrar Hilton'da çalıştım. Kardeşimin okulu Anadolu Lisesi'nin veda gecesi orada tertip edilmişti. Tesadüfen eski iş arkadaşı ağbilerime rastladım. Şefim, beni Annem ve Kardeşim'e sormuş, onlar da beni görüştürdüler ve bir Yaz daha çalıştım. Sonra yeise düştüm. Çünkü şef ve müdür beni sevdikleri için şifte adımı yazdıklarını bir süre sonra anladım. Şefi bir iki yokladım ama çıt çıkarmıyordu. Müdüre istifa mektubumu verdiğimde pişman olacağımı söylemişti. Havadan para kazandığımı düşünmüştüm. Aklıma kötü şeyler gelmişti. Sanki orada bir sığıntıydım. Hamallıktan başka bir iş yapmıyordum. Lise diplomamda Servis ve Bar yazıyordu, fakat depodan mal çekip ilgili yerlere malı yerleştiriyordum, masa sandalyeleri önce yerinden çıkarıyor sonra geri yerine koyuyordum. Bunu, paraya çok ihtiyacı olan başka biri yapabilir diye düşünüp o sıralar paraya sıkışan arkadaşımı haberdar edip istifamı verdiğim günün ertesinde otelin insan kaynaklarına gittim. O günden sonra da çalışma fırsatı bulamadım. Nitekim sonraki sene dahil olmak üzere bir sonraki sene Annem ve Babam Güzel Sanatlar Fakültesi'nde okuyabileceğime karar verdiler. Benim de aklıma yattı. Ard arda iki Yaz Hacettepe'de şansımı denedim. İlkin sadece yetenek sınavına girdim. Ertesi yıl da hazırlık kurslarına katıldım. Resme kabiliyetim vardı; fakat son sene kendimi haddinden fazla tarih kitaplarına vermiştim. Nitekim kurstaki hocam da buna dikkatimi çekti. "Sen buraya ait değilsin, kafan merakın kitaplarda. Resmi canın sıkıldığında yine yaparsın, ama zaman geçiyor pişman olmadan doğru kararı ver." demişti. Çok iyi hatırlamamın sebebi, o dönem Facebook yeniydi. Kurs hocam orada da bu konuyu mesaj olarak atmıştı. Beni etkileyen bu konuşmadan sonra kararımı verip doğru dürüst kafamı verebileceğim bir bölüm okumaya karar verdim ve yetenek sınavından çaktım. 2009'da üniversite sınavına tekrar girdim. 24 yaşında Tarih bölümünü okumak üzere Antalya'ya gittim. Katsayının azizliğine uğradımsa da şehir değişikliği bir nebze ibret niteliği de taşıdı. Hayatımda karalistemde olan iki şehirden biriydi, Antalya. Halam Manavgat ilçesine gelin gitmiş ve orada öğretmenlikle meşguldü. Bayram seyranda bazı bazı uğrardık maaile... Halkına dair hoş bir intibam yoktu. Mersin'e göre daha yabani gelirdi. Doğasıyla halkı arasında bir zıtlık hissederdim. Bir de Adana'yı hiç istemiyordum. Çocukluğum trenlerde geçti. Üst baş almaya Annem kardeşimle beraber beni alır götürürdü. Gitmeyi hiç istemezdim. Ama el mahkum. Orada da aynı intibayı edindim. Çok laubali ve çok kaba insanlara denk gelmiştik. Çocukluğumdaki tecrübeler peşinhükmümü besledi. Nitekim 2009'un ilk yarısında dershane değiştirmiştim ve naklolduğum dershanede seneyi devirip tercihlere sıra geldiğinde 30 tercih hakkımdan 15'ini kullanmıştım. Adana'yı yazmadım, Antalya'yı yazmasam açıkta kalacaktım. 13. tercihimdi. Hem de 2.öğretim! Öyle böyle 1 sene de sınıfta kalarak 2015'te kepi attım. Artık 29 yaşındaydım. Yine kendi geleceğimden pek bir beklentim yoktu. Bölümdeki çevreme ne kadar güven verdiysem artık, beni hoca olacak kapasitede gördüler ve bu yönde telkinleri neticesinde ALES'e zorla kayıt ettirdiler. Hatta sınıfımdan biri hususi olarak peşimde bekledi. Kayıt olduğumdan emin olduktan sonra kendisine duacı olacağımı söyleyerek... Atamalar ortadaydı. Müze ve kütüphane idealimde vardı. Fakat personel sayıları ve oralarda bulunabilmek, deveye hendek atlatmak gibi gelmişti. Mersin'e gerisin geriye döndüm. Birkaç yere yine bu nedenle sordum, pek oralı olmadılar. Yine ailemin ısrarıyla memurluk işini sınavla halletmem istendi. Bu kez KPSS'ye girdim. Ardından yine ailemin ısrarıyla 33 yaşındayken formasyon aldım. Durdurak yok hayatta, kabul. Fakat bu aylaklık da doğrudan doğruya benim tercihim değilki. Üstelik kimseyi dinlememezlik de etmedim. Ama olmuyor bir şekilde. Gereksiz yere uzattım yine. Kendime çok pis dalacağım vallaha. Okuyana sabır, kanal sahibine özürlerimle.

[@ogulcanagrlar6916]

Sonuna kadar okuyunca merak ettim şu anda hangi işle mesgulsunuz? Akademiye gidebildiniz mi? Hikayede plot holelar var 😄

[@melihsariisik]

@@ogulcanagrlar6916 O kısımlar muamma. :)

[@oguzkcgz]

24:44 şeytancehennemdenizletiyor.com ahahah :D

[@emrecavusoglu1850]

Gerçekten Tancan öyle bir yediriyor ki bu cümleleri cümle içinde, su anda bir daha dönüp baktığımda asiri güldüm

[@kelmir53]

teşekkür video için. çok akıcı, çok güzel konuştun, abi.

[@emirsenturk7709]

Bir çok şey denemen belki çaresizlikten aktarıyorsun zaten başka bir şans veya çıkar yolu olmadığından ama beni yinede etkiledi çok yönlü bir hayat belki her şeyi daha çok yaşamaya değer kılıyor bilmiyorum şuan hayatına ne gibi bir durumdan bakıyorsun ama Türkiye şartları için kendi gençliğimi yaşamakta gerçekten zorlandigim bu durumlarda gayet iyi ilerlemişsin fazlasıyla imrendim umarim devamı erkenden gelir.

[@enzi_ramsey]

Yatay bakış ile öğrendim sizi, babanız için Allah rahmet eylesin

[@semih1835]

Videoda anlattıkların benim yaşadıklarımdan farklı olsa da sonuç olarak vazgeçmek başlığı altında dikkatimi çekti ve beğenerek tamamını dakikasını kaçırmadan dinledim.Eline sağlık. Ben orta okulda Kuleli askeri lisesine girme hayali ile ders çalıştım.Son sene okulumuz askeri lise sınavlarına başvuran adayları Kuleli Askeri lisesine gezi düzenleyerek askeri lise nedir neresidir nerededir nasıl bir 4 sene ve sonrasında nasıl imkanlar tanır bilgisine sahip olmamız için götürdü.Gezi başlarda çok heyecanlı ve bir o kadarda Kuleli askeri lisesinin ihtişamına üniformanın çok şık durduğu gençlere hayran kalarak başladı.Sonra bize rehber olan rütbeli eğitmenin brifing salonunda okulda 4 sene uyulacak kurallar daha sonra harp akademisi şartları okulda başarısız olunursa oluşacak durumlar ve istenen bir askeri lise öğrencisinden istenen temel özellikleri anlattı.Ve günün sonunda ben bu şartları yerine getiremeyeceğimi daha 15 yaşında iken karar verip vazgeçtim.Sınava girdim lise giriş sınavı öncesi deneme sınavı olarak gördüm ve sonuçlarda bu ciddiyetsizlikten ötürü olumsuz geldi.Ama üzülmemiştim ve vazgeçmemin arkasında idim. Üniversite bitti askerlik başvurusunda hayata borç harçla başlamamak ve para isteyecek bir çevremin olmaması sebebiyle Yedek Subaylığa başvurudum.2014 Mayıs ayı topçu asteğmen olarak önce eğitim almak için Ankara Polatlı sonra kurada kendim seçtiğim kıta görevi olarak 9 ay icra ettiğim Ağrı/Doğubayazıt'a gittim.9 ay boyunca denetlemeler garnizon dışı görevlerle yoğun yorucu ama çalışma arkadaşlarımın iyi insan olması sebebiyle eğlenceli zevk alarak geçti.Görev süremin ortasında Genel Kurmaylıktan asteğmenlerin Sahil güvenlik komutanlığına Sözleşmeli Subay olarak başvurabilecekleri yazısı bölük yazıhanesine ulaştı.Komutanlarım benim bunu başarabileceğimi ve subay olarak devam etmem konusunda baskıları oldu.Fakat askeriyenin içinde olunca daha iyi anlıyorsun herkesin asker subay komutan olamayacağını ve ben bu ışığı kendimde görmediğim için başvursam kesin kabul edileceğim göreve başvurmadım.Bir vazgeçiş de burada yaşadım. Bunun dışında her zaman hayalini kurduğum işlere ulaşamadım fakat daha iyi daha farklı işlere ulaştım.Pişmanlık var mı eğer o işleri seçsem ve vazgeçmesem ne olurdu bilmediğim için pişman değilim.KZbin üzerinden paylaştıklarını severek izliyorum umarım videolarının devamı gelir ve yaptıklarımız ile yapacaklarımızın sorgulama ve hatırlamış oluruz.

[@nkterzioglu]

"Bu belki hep kafamda, vazgeçemiyorum." Sapılan yolda işler nispeten yolunda gitmiş olsa bile gönülde olanın içte ukte kalması, bu belkinin ağırlığı, önüme çıkacak yol ayrımlarında nereye sapacağımı seçerken aklımda olacak. Gerek içeriği gerek içtenliğinle çok güzel bir video olmuş abi teşekkürler.

[@batuhanayhan]

Teşekkürler tancan abi video için :) Benim hikayem şöyle , aslında çok vazgeçtiğim şeyler olmadı heralde olduysa da daha farkında değilim.2000 doğumluyum.İki sene önce üni sınavına girdim.Hacettepe bilgisayar veya elektrik müh. istiyordum.25 bin yaptım 5-6 bin kişi vardı önümde , kazanamadım sonuç olarak.Odtü kıbrısa gittim havacılık uzay mühendisliğine.1 yıl hazırlık okudum.Hem bölümü sevmediğimi anladığımdan hem de kişisel sebeplerden , üniversite puanını kullanarak yatay geçiş yaptım Hacettepe Makine müh'e.Şuan ilk sınıfım bitmek üzere.Gelecek kaygım çok büyük bunun yanında.Doların hali belli işsizlikler belli.Üniversitenin kısmen bir ismi var tamam ama makine mühendisi olmak yerine mühendislik mindsetinı kazanmaya çalışıyorum şuan.Machine learning/deep learning konularını öğreniyorum bir yandan.Hatta gönüllü olarak ilk iş tecrübem olacak olan stajıma başlayacağım önümüzdeki ay.Bir yandan da elektrik ve bilgisayar'a yatay geçiş yapmaya kasıyorum ortalama ile.Son 1-2 yılda aklım başıma geldi diyebilirim. Lise ve daha öncesi hep belli bir yere yerleş sonrası kolay lafı ile kandırıldık heralde hepimiz :) Tabi gerçekleri anlamak daha sonraya nasip oldu.Hayatın benim için anlamı belli bir hedef-hedeflere ulaşmaktann ziyade , çabalamak olduğunu anladım bu süreçte.Tabi gelecek kaygası dediğim gibi devam ediyor.Tavsiye varsa alırım.

[@holywarsthepunishmentdue3844]

Birkaç hafta sonra üniversite sınavım var ama üniversite sonrası hayatı düşünmek bile beni yeterince yoruyor

[@huseyingungor5458]

Deneyimlerini paylaştığın için çok teşekkürler abi. Ben de 20 gün sonra ikinci kez üniversite sınavına gireceğim. Bu seneki ekstra zorlu süreç sayesinde çalışmalarım çok verimli geçmedi ve ben de geleceğimden kaygı duyuyorum. Sınava çalışma motivasyonumu gittikçe kaybediyorum çünkü siyasetle, youtubeda aptal içerikler çekerek, instagramda reklam yaparak kazanılan paraları görünce neden uğraşayım ki diyorum.

[@tavukbudu]

Şu süreçte gerilmemek, kaygı duymamak elde değil. Ben 3. kez sınava gireceğim. Yaşadığım küçük veya büyük tüm gerilimli, korkulu anlarda sakin kalabilen biriydim (olay geçince tüm o gerginlik burnumdan geliyor ama neyse). Son 1 aydır kaygım yükselmeye başladı. Sınav konusunda kendime güveniyorum amma velakin günün şartlarına baktığımda her şey olabilir gibi geliyor. Senin bahsettiklerinin üstüne ufacık bir olayla bile 1 senenin daha gideceği korkusuna kapılıyorum. Bir yandan son eksikleri kapatmaya diğer yandan yığınla saçmalığı ve sebep olduğu anksiyeteyi görmezden gelmeye çalışıyorum. Umarım bir şekilde iyi bitirebiliriz şu saçma sapan süreci.

[@fridakahlo4225]

Arkadaşlar sınav vakti sizi kötü etkileyecek kadar anksiyeteniz varsa, psikiatra danışın. Doktorunuz sizi muayene eder ve eğer uygun görürse beyninizi uyuşturmadan sakinleştirecek bir ilaç yazar. İlacın ismini veremiyorum ne olur ne olmaz. Ama böyle bir çözüm yolu olduğunu bilin diye yazıyorum.

[@emirsahin4105]

frida kahlo sınava 1ay kala bir tavsiye olsa gayet mantıklı ama o ilaçlara alışma sürecini geçeli baya oldu sınava yakın ilaç kullanıp dengesi bozulup afallayıp kötü puan yapanları gördüğüm için diyorum

[@tavukbudu]

@@fridakahlo4225 "Tüm o gerginlik burnumdan geliyor" dediğim kısım 4-5 yıl boyunca bana göre ağır olayların birikip anksiyete bozukluğuna yol açmasıydı zaten😅. Anksiyete için ilaç kullandığım ilk ay aşşırı uykum geliyodu. (Önceki 1 ay doğru dürüst uyumamıştım ve o süreçte uyumak da işime geliyodu. Bulabildiğim her fırsatta uyudum ahahsh) Geçen yıl psikolojik tedavilerim bitti. İlgin için teşekkürler. Bu tip ilaçların ismi gerçekten sosyal mecralarda virüs gibi yayılıyor. Psikiyatristin bana düşük dozda verip yan etkileri dikkatli takip etmemi söylediği bir ilaç vardı(ismini hatırlamıyorum ama yan etki yapınca bırakmıştım). Bir açtım interneti insanlar şeker gibi kullanıyor kafasına göre. Psikiyatri reçetesine bağlanınca muadilini bulmuşlar falan. Saçma sapan cidden.

[@talhasahin4725]

Psikoloji okumak istiyordum fakat üniversite sınavında (benim zamanımda ygs/lys oluyor) iyi puan yapamadım. Tekrar hazırlanmaya cesaret edemedim çünkü girdiğim sene elimden geleni yapıp iyi puanı alamadığım için cesaretim kırıldı. Açıkça söylemem gerekirse biraz moron büymüştüm. Hayata dair hiçbir şey bilmiyordum çünkü her işimi ailem yapıyordu. Hastalandığımda hastane randevum annem alıyordu. Ev işleriyle ilgili hiçbir şeye yardım etmiyordum. Bir yere gitmem gerektiğinde aileden biri bırakıyordu. Otobüs veya minübüs ayda yılda bir kere kullanıyordum. Hatta liseden evime giden yolun tarifini bile bilmiyordum çünkü okul servisi bırakıyordu. İki abim de üniversiteye kadar bu şekilde büyütüldü fakat ikisi de, üniversite dönemlerinde şehir dışında okuyarak kendi ayaklarının üstünde durmayı öğrenmişti. Kendime gelecek olursam, psikoloji kazanamamıştım fakat ailemin yanında sosyoloji bölümünde okuyabilirdim. Fakat abim sağolsun ne kadar alık bir şekilde büyüdüğümü farkettim ve ailemden gizli bir şekilde şehir dışında tercih yaptım. Bu seçimim bana pek çok şey öğretti ve özgüvenimi tekrar kazanmamı sağladı. Dolayısıyla ben de psikolojiye nasıl devam edebileceğim düşünmeye çalıştım. Kendime bir rota çizdim yatay geçiş yaparak psikolojiye çiftanadal hakkı tanıyan bir üniversiteye girmek. Notlarımı yükselttim. Fakat bu sefer de farklı bir seçenek karşıma çıktı, ya Marmara üniversitesinde ingilizce olarak sosyoloji okuyacaktım ya da daha zor olanı seçip uludağ üniversitesinde çift anadal kazanıp psikoloji ve sosyoloji okuyacaktım. Hedeflerimden caymak istemedim ve Uludağ üniversitesine geçiş yaptım. Fakat çift anadalı kazanamadım. Onun yerine şuanda yandal ile psikoloji okuyorum. Hedefim ise sosyal psikoloji alanında yüksek lisans yapmak. Şuan 4.senem bitiyor, erasmus ve yandal dolayısıyla bir sene uzatmak zorunda kaldım. Geçen sene 1 aylık çalışmayla Alesten 80 almıştım. Şimdiyse 6 aylık bir çalışma süresi ayırdım kendime, ielts'ten yeterli bir not aldım. Not ortalamam da oldukça iyi. Psikoloji bölüm başkanından ve sosyoloji bölüm başkanından referans alabiliyorum (geçen dönem konuşmuştum ve verebileceklerini söylemişlerdi) önümüzdeki senenin ilk dönemi ise sadece sosyal psikoloji dersini alcam (kendi bölümümde çoktan aldım fakat sosyoloji bölümü olduğu için doktorasını tamamlamış bir araştırma görevlisi vermişti) ve dolayısıyla profesörün gözüne girebilecek kadar derse odaklanabileceğime inanıyorum. Bütün bunlara rağmen hala korkuyorum, ya yüksek lisansa giremezsem, ya akademik kariyerime devam edemezsen, atanamazsam, ya işsiz kalırsam vs. Fakat bu sefer korktuğum için geri adım atmayacam. Eminim ki günün sonunda bir baltaya sap olcam. Bakalım nasıl bir balta olacak?

[@user-kd5zr9cl9s]

Abi mükemmelsin seviliyorsun

[@yigitkaankeris]

Çok güzel ve içten bir video olmuş Tancan, seni tanımaktan ötürü çok memnunum. Benim de girmeyi hayal ettiğim ama sabit maaşın tatlı gelmesi üzerine girişmediğim işler bulunuyor. Yapanları gördükçe içim cız etmiyo değil.

[@alierensen4094]

Abi videolara yaklaşma biçimini çok seviyorum. Bugüne kadar ne kadar tavsiye aldıysam, tek işe yaradıkları nokta kafamı karıştırmalarıydı çünkü hayat böyle yaşanır gibi bir yaklaşım izlemişlerdi. Ama sen kuyuya bu iple inilir demek yerine ben bu kuyuya bu iple indim aklınızda bulunsun diyor ve kesiyorsun umarım bu seri devam eder.

[@veresiyesatan6663]

celal hoca yayındaydı ben burayı tercih ettim

[@batuhanadsd4904]

Umarım bu seriyi 3 bölümle sınırlamaz uzatırsın gerçekten bu tür videolar çok iyi eline emeğine sağlık

[@msberk2177]

Tancan reis, hayat denilen şeyin köşe taşı olarak "vazgeçmek" olgusunu belirlemen çok isabetli olmuş. Gerçekten vazgeç(me)diğimiz şeyler sonraki adımı belirliyor. Ben, illa ki hukuk okuyacağım deyip 2 sene boyunca başka bölümlere gitmedim. En sonunda Marmara'yı bitirdim ve avukat oldum. Ama ülkede, adalet sistemi öyle bir boyuta evrildi ki; 34 yaşımda avukatlık mesleğinden "vazgeçmek" üzereyim. Şimdi bu "vazgeçmek" sonrası oluşacak şey sadece beni değil; eşimi, belki de ilerde doğacak çocuğumu etkileyecek. Galiba doğru zamanda "vazgeçmek" hayatta başarıyı belirleyen şey gibi.

[@nazlparal8978]

Hocam 19 yaşındayım. Makine okuyorum ve bu mesleği yapmak istemediğimi bir fabrikaya ilk adım attığım anda anladım. Gittikçe bu kadar insandan uzakta bir meslekten daha da uzaklaştım. İlk dört işlem öğrendiğim günden beri matematiğe hayranım ama matematik benim için hep içinde bulunduğumuz gerçekliği matematik diline aktarılıp belli çözümlemeler yapabileceğimiz alternatif bir evren gibi olmuştur. Matematiği en soyut alanına kadar sevsem de derdim hep gerçekliği daha iyi kavramaktı, insanı anlamaktı. Enazından Endüstri okuyayım diyorum cesaret edemiyorum. Ne kadar sözel bir alana kayarsam o kadar ''e işsiz kalırsın o kadar boğaziçili odtülü var endüstri mühendisi mi kalmadı sıra sana gelecek babanın parası yoksa otur kod yaz'' duyuyorum. Yoruldum bu yaşımda. Hadi matematik yazılım seviyoruz yazılıma geçeyim diyorum ama tekrar Makine'de boğulduğum kadar boğulmaya korkuyorum. 3. bir tercih hedeflersem artık tekrar üniversite sınavı demek, onu da kaldıracak maddi güç yok. psikolojik de. Yazmak istiyorum, okumak istiyorum, gözlemlemek kendimi dünyayı daha iyi anlamak görmek ve bu vizyonu işimde kullanabilmek. Bazı isteklerim fazla sanırım da hocam ne isteyeceğiz ki anlayamadım ben. Bir işim olsun seveceğim her şeyimi sonuna kadar vereceğim bir tek bunu düşünüyorum.

[@bittersynthII]

Ben şahsen meslek lisesi makina çıkışlıyım yaşım şuan 22 .Lisedeyken bi çok şeyle uğraşıp bıraktım yazılım 3d tasarım yazarlık vs gibi ve bir süre sonra bunların hiçbirini yapmak istemedim ilgisiz kaldım.lise sondayken staj görmüştük fabrikada makine işinide çok yapasım yoktu boktan gelmişti bana en son sinema beni çok cezvetti sınavı kazanıp bi yere yerleştim lakin okulun insanların eğitimin kalitesizliğini orda görünce yıkılmıştım.2 senenin sonunda okulu bıraktım tabi sorunlarda arttı gerek maddi gerek manevi sonra müziğe olan ilgimi farkettim ve öğrenmeye başladım bu sefer gerçekten tutkumu bulmuştum diğer alanlar gibi değildi.delicesine öğrenmeye başladım çabalamaya başladım ve şuan 1 yıl oldu ilk noktadan şuan ki noktaya inanılmaz ilerlemişim dönüp baktığımda.Bunları niye anlattın derseniz insan tutkusunu bulana kadar bi çok yolu denemeli tak diye bulamıyosunuz hiç bi şeyi şunu olucam deyip gidip o olduğunuzda bi süre sonra o boktanlığı görünce insanın tüm hevesi yaşama isteği gidiyo.kısacası tutkunuzu bulmak istyosanız çok zaman ve deneme yanılma yapmanıza ihtiyacınız var.umarım bi şeyler anlatabilmişimdir...

[@usainb]

2 senede neler gelişti sorabilir miyim, ilgi alanınızı bulabildiniz mi?

[@semihbahadrersoz1080]

Gelişimimize yardıma bulunmak için polyanacılık yapmak yerine gerçekleri öne süren doğru yolu göstermekten kötü gözükmekten çekinmeyen insanları bi yere sürüklemeye çalışan nacizane insan he bide sacramento playoff yapicak grifin Mvp seviliyorsun algoritmaya tekme atalım bizde böyle bi yolla :)

[@lilFancyPants]

Ay çok merak ettim. Ben de istanbul üni fiziği bırakıp marmara ekonometriye geçtim ve mezun oluşum 25 26 yaşında olmuş olucak. Merakla bekliyorum diğer videoları

[@onurkale1052]

Ne güzel video olmuş be abi çok içten

[@Archippus831]

İlk izledikten sonra kalkıp evde şöyle bi dolandım, biraz içinde olduğum durumu düşünmeye itti beni.Sonra videoyu loopa aldım, gittikçe dikkatim azaldı zaten boş boş tavana bakıp kendimi iyice düşünmeye kaptırmıştım. Bu ay sonu askere gideceğim okula bir süre ara vermem gerekecek, ne olacak sonrasında ne yapacağım? Düşündüm durdum, insan zaten kendi kendine bi hesap kitap yapmaya başlıyor. Teşekkürler Tancan abi, aslında korkarak görmezden geldiğim şeyleri düşünmeye ittin, sağladın.

[@user-ij5vi8ec1d]

19 yaşındayım deniz astsubay meslek yüksek okulundayım,1 yıldır nereden baksan şu an ki zorunlu askerliğini yapanlardan daha fazla askeri eğitim gördüm.Hayal ve tercihlerden dolayı şu an ki durumumdan memnunum ama üniversite hayatı ve gev gevleri içimde ukde kalacak galiba.

[@enesboracoban7075]

Abi zaten film algisiyla yapilan yorumlar yalan motivasyonlardansa bu videolar cok iyi geliyor seviliyorsun

[@databender_oz]

20 yaşındayım, Dokuz Eylül Matematik seçtim. birinci girdim bölüme ama yavaş yavaş geçiliyorum ve bu ilk sene yeterince başarılı olamadım. Geleceğimde ne yapacağım ne olacağım gerçekten planlamakta zorluk çekiyorum. Konuştuklarım,i dinlediklerim her şey olabileceğimi güzel bir ortalama ile iyi bir hayat yaşayabileciğimi söylüyorlar. bunu 2 senedir dinliyorum gerçekten de olabilir gibi kendimi buna inandırdım sanıyorum ve sonra içime kuşku giriyor ve geceler bana haram oluyor.

[@murattuzun9430]

Sağol abi

[@marcioironsmith]

Beğendim abi, eline sağlık.

[@denizolce4406]

Kafamda 1-2 soru işareti vardı onları giderdin çok teşekkür ederim tancan abi

[@hekotech3839]

benim gecmise baktigimda "iyi ki yapmisim" dedigim ve su an hayatimda en cok degerli olan eylem, universite zamaninda ayni anda 2 bazen 3 start upta calisiyor olmakti. teknoloji startuplarinda calismanin soyle bir guzelligi var: tum proje ya da fikir herkese acik ve sadece proje degil onun satisi pazarlamasi urun veya hizmet uzerine beyin firtinalari ve bunun gibi okulda ogretilmeyen yetenekler uzerinde calismak oldu. orda aldigim deneyimle okul bitince kosgeb destegiyle kendi sirketimi kurdum. ve bu da "keske yapmasaydim" dedigim bir deneyimdi. 1.5 sene cok zorluk cektim dolandirildim. su son 8-9 aydir yurtdisi yazilim projeleriyle emegimin karsiligini almaya basladim. ama o dibe vurdugum ve 1.5 sene suren zamani ve benden aldiklarini asla unutmayacagim. bazen vazgecmek iyidir. denersin 6 ay olmazsa baska yol denersin. benim hatam "vazgecememekti". sonunda tunelin sonuna geldim isik gorundu ama hem psikoloji anlaminda hem saglik anlaminda cok sey kaybettim. bu yuzden tebrikler tancan :)

[@googlegmail2597]

Yaşça büyük ya da deneyimli abilerim arkadaşlarım Şu an ikinci kez üniversite sınavına hazırlanıyorum inşallah iyi bir yer de kazanıcam ama artık aileme yük olmak istemiyorum ve para kazanıp üniversite hayatımda ki yaşam standartımı artırıp rahat bir şekilde okumak istiyorum tabi bunun için de para lazım fakat nasıl para kazanırım bilmiyorum yani açıkçası elimden her iş gelir daha önceden de hafif garsonluk çaycılık falan yapmışlığım da var fakat nasıl bir işte çalışmam gerektiğini nasıl iş bulacağımı hiç bilmiyorum yani garsonluk arayan bir yer var diyelim kendimden yüzde yüz emin olamıyorum kararsız kalıyorum bir türlü gerçekçi bir adım atamıyorum var mı konuda tavsiyeniz? Saygılar sevgiler

[@egekhy]

Bu seri hiç bitmesin istiyor insan 😅

[@meminylmaz5694]

garip bir şekilde ya çok uyumlu biriyim ya da çok pimpirikli biri olmamdan kaynaklı vazgeçişler yaşamıyorum ama bir karar verirken belki 1 gün belki 1 ay hatta geçen kış ayları boyunca tus konusunda düşündüm benim gibiler pek milyoner olmaz hatta geçinecek parayı zor bulurlar gibi görüyorum bu şekilde bakınca acaba az düşünen çok vazgeçen mi olmak yoksa benim gibi çok düşünen ve az yanılan mı olmak bu konu hakkında her insan gibi benim yolum da bana mantıklı geliyor yoksa neden bu yolda olayım her kararın artısı ya da eksisi oluyor peki yeterince görüyor muyuz o yönlerini ?

[@ilkerdirim9045]

Abi yemek yerim diye açtım. Düşünmekten, kendi hayatıma bazı şeylerini entegre etmekten yiyemedim. Çok güzel bir etki bu.

[@furkandiker9342]

benim de aynı şekilde, iştahım kaçtı bıraktım. düşünüyorum

[@kaangencdogan6098]

Abi korku değil ama benim bi ciddi olarak sorum olacak sizce bir hedef belirmelek ve ona göre ilerlemek(iş ve üni hayatı farketmiyor) sana göre hayatının neresinde? Yani kararsız bir şekilde ilerleyip yoluma bakarım ya da işte ya abi (bunu kendim için soyluyorum) bi şeye bi emek sarfedeyim zaten aklımda hiçbir düşünce yok burdan yürürüm demek ne kadar doğru? Bu konuds hakikaten fikrini merak ediyorum abi çünkü şuan ingilizce kısaltması olmasa bölümünün (kolaylik için) dahi ismini arada unutuyoru açıkcası. Kolay gelsin.

[@ObiWanKemoli]

Allah rahmet eylesin

[@tolgasar9638]

Belki konuşmanın içeriği bizi hayatta uçurmaz, fakat sizin kafanızdaki insanların düşünce tarzı ve analiz şekli benim gibi insanların hayat görüşlerini genişletmesinde fayda sağlıyor. :) Her şey için teşekkürler

[@esadaygun1739]

Turuncu yakışmış reyis

[@wallywest7052]

biz teşekkür ederiz abi

[@selinsezielevli1261]

Bir süredir takip ediyorum abi seni. İyi ki varsın.

[@asoronite]

Hi. Sen eskişehirde misin?

[@FTEru279]

Abi hayatımız o kadar benzer ki eczane kısmı dışında. 25 sonlarına doğru mezun olup askere gitmeyi düşünüyorum... Bir dahaki videoda askerlik sonrası iş bulma travmasına, acaba çok mu geç kaldım yaşıtlarım benden 4 5 sene önce mezun oldu işe girdi psikolojisine değinirsen bana ve benim durumumda olan birçok arkadaşa yol göstermiş olacağını düşünüyorum.

[@evrenaksu5608]

Ben de basketbol konusunda sana az da olsa yakın bir hikayeye sahibim. Lisede basketbolla iyiden iyiye ilgilenmiş farklı takımlarda oynamıştım fakat ailemin durumunun pek iyi olmaması, koçların paragöz oyuncuların disiplinsiz olması dolayısıyla oynadığım takımların kesinlikle bir yerlere gelemeyeceğini içten içe bilmem,boyumun basketbol standartlarına göre kısa olması , sakatlanmalar vs beni de basketbolu bırakmaya zorlamıştı. Basketbolu bıraktığım takımın koçu ülkede herkesin bildiği yaşayan efsane büyük basketbol sevdalısı aklına hemen isminin geleceği o muhterem büyüğümüzdü. Bir gün ona benim basketbola devam edebilmem ve ailemin psikolojik desteğini kazanabilmem için az da olsa para kazanmam gerektiğini söylemiştim ve kibarca bana çok çok çok yetenekli olmazsam bu işten para kazanamayacağımı söylemişti. (Ülkede herkes basketbol gelişsin diye ağlar fakat bir lise öğrencisinin cebine birkaç lira harçlık vererek bile onu sporun içinde tutabilme, onu ailesinin gözündeki boş boş top peşinde koşuyorsun ön yargısından kurtarma imkanına sahip olmasına rağmen bunu görmezden gelen yöneticiler hiç kimseye yardımcı olmazlar.)Sevdiğin işi yapmak çok güzel bir şey fakat ülkemizde şartların eninde sonunda paraya entegre gelişmesi üzücü bir durum. Eninde sonunda para kazanmaya çalışma stresi tüm hayatının büyük bir kısmını kaplıyor. Senin hayata karşı ayakta durmana yardım edecek en büyük şeylerden biri de hobilerin olarak tüm hayatın boyunca senle geliyor. Tüm vazgeçmelere rağmen içindeki bu sevginin farklı formlarda hayatın boyunca senle gelmesi çok güzel bir şey . Samimi videon için teşekkürler.

[@yahyabozdemir3288]

Vay be!!1!!1!

[@ismailyuksek2707]

Abi benim durumum ise şöyle: Üniversiteye giriş zamanı babamın baskısı ile yazılım okumaya zorlandım bunu yapmasinin sebebi ise hem lisede yazılım bölümü mezunu olmam hem de babama göre bilgisayar da oyun oynuyor olmam. Bende o zaman yazılım okumak istemedim korktum yapamayacağımı düşündüm ve vazgeçtim tarih okuyup akademsiyen olmak istiyorum dedim. Şuan tarihe gireli 2 sene oldu hatta 3 ve bölümü sevmediğimi ya da yapamayacağımı düşünüyorum bir şeyleri değiştirmek için geç mi bilemiyorum. İlerde ne yapmak istediğimi bulamıyorum maalesef.

[@yellowsahin]

Tancan Fümen bir şeyler deniyor

[@kerkeniz9286]

alta atıp bir şeyler araştırırken çok güzel dinleniyor spotify içinde bir şeyler yapabilirsin istersen. :)

[@aydn79]

Liseye giderken cebimde yol parasından 1 kuruş fazla para olmuyordu ailemin durumu nedeniyle, ben de gidip bir internet kafede çalışmaya başladım okuldan sonraları. 4 sene boyunca ailemden 1 kuruş para almadan tamamen kendi paramla bir şeyler yapıp okulu bitirdim. Hatta sonrasında dershane paramı bile biriktirebilmiştim. 4 sene boyunca acayip kötü ve anlayışsız bir patronla çalışmam bana iş hayatıyla ilgili çok yol gösterici oldu, insanlarla nasıl iletişim kurulamayacağını çok net gördüğüm için kendisine çok teşekkür ettim sonraları. Bugün üstünden 10 sene geçmiş bunların ama dönüp baktığımda aldığım en iyi kararlardan birinin hâlen bu olduğunu düşünüyorum. Ergenliğimin büyük bir bölümünü iş + okul arasında mekik dokuyarak geçirdim ama bundan bir kere bile şikayet etmedim, edecek zamanım olmadı gerçi belki de ondandır :D Ama o yaşta kötü bir patronun altında çalışıp çok az para kazanınca o paranın nasıl idare edileceğini, nereden neyi nasıl daha düşük fiyata alınacağını kısaca bilinçli bir tüketici nasıl olunur onu doğal yoldan öğrenmiş oldum. Üniversitede de çok fazla istemediğim bir bölüme girdim, 3. seneye geldiğimde artık tak etti ve bıraktım. Aile ve çevremden "2 sene daha sabretsen bitecek niye bıraktın" gibi şeyler çok duydum ama ben o sırada "ulan keşke ilk sene bıraksaydım, niye keriz gibi 2 sene daha katlandım bunlara aq" dedim. Bıraktıktan sonra da bir işe girip çalışmaya başladım, ilk sene doğru düzgün para vermediler (bu kısım tam sabır testi) çünkü hem seni deniyorlar hem de bir yandan senden daha iyi bir eleman arıyorlar. Hem işi bilen hem de parayı az isteyen eleman bulamadılar ve o arada ben de işi biraz kapınca maaşa 4 ay içinde 2 zam birden geldi maksat ben de ellerinden kaçmayayım diye. Şu an istifa edip gitmek aklımın ortasında ama istifa ettiğimde daha iyi şartlar sunacak bir yer bulamayacağıma emin olduğum için sabrediyorum. Şu an çalıştığım yerden pek memnun değilim özellikle her kriz anında gelen "aile gibiyiz,burdaki rahat hiçbir yerde yok" klişesinden çok rahatsızım. Olur da bu kısma kadar okuyan arkadaşlar varsa ve iş deneyimleri yoksa bu "aile gibiyiz" diyenlerden biraz uzak durmalarını tavsiye ederim. Kimse ailesinden birinin sırtını kırbaçlayım bedavadan biraz pahalıya kamyonla iş yaptırtmaz. 10 senedir çeşit çeşit işte çalıştığım için biraz olsun tecrübem var o da şu şekilde: ARKADAŞLAR HER ZAMAN İŞÇİ FEDAKAR OLUR, İŞVEREN HİÇBİR ZAMAN FEDAKAR OLMAZ. İşvereniniz size hiçbir şey vermez, kavga dövüşle siz alırsınız istediğinizi, kimse size "gel bakalım sana şunu şunu öğreteyim bugün" demez, gidip gizli gizli izleyerek bile iş öğreneceğiniz zaman olacak büyük ihtimalle, ve maalesef bu topraklarda uzunca bir süre hak ettiğiniz ve insani şartlarda çalışıp ona göre maaş alamayacaksınız. Bir işe başlarken veya bir işi bırakırken bazı şeyleri birkaç kez düşünüp öyle hareket edin, yeni başlayacağınız her iş size eskisinden daha güzel görünen bir seraptan pek de farklı olmaz ona göre. EŞŞŞŞŞŞŞŞŞŞEKLER GİBİ ÇALIŞMAYINCA KİMSE BİR ŞEY VERMİYOR, MECBURUZ BUNA. Ben çalışmadan da kazanırım diyen varsa kendisine başarılar diliyorum şimdiden.

[@TRMBRTRN]

Bende benzer şekilde fizik bölümüne girdim. sonra başka bölümden mezun olup yazılımcı oldum :D

[@aldricchh]

Videodaki "gelecek kaygısı"nı şuan ağır bir şekilde yaşıyorum. Yaşım küçük daha 17 yaşındayım ama "ilerde ne olucam" "sınavı kazanabilicem mi?" falan her gün bunları düşünmek beni baya yoruyor. 11.sıfına geçtim alan seçmeme sadece 2 ay kaldı her zaman dil alanından bir iş yapmak istedim fakat ailem asla bana söz hakkı tanımıyor bu konuda. İlla sayısal seçmek zorundayım onlara göre.Bu durum beni daha fazla baskılıyor çünkü sürekli tartışıyoruz. Şuan bana zorla sayısal seçtiricekler gibi görünüyor.Bunu istemiyorum ve sayısal da başarılı da değilim. Üzerimde çok baskı var ve zaten istediğim alanı seçemiyorum bide şuana kadar adam akıllı oturup ders çalışmışlığım yok. İlla "ne yapıcam abi nolur tavsiye ver" falan demek istemiyorum ama verebileceğin bi tavsiye olursa dinlemek isterim ve evet bende VAZGEÇTİM.

[@emrebafrali6995]

İnsanın aklına her zaman geçmişte ki kararları takılıyor. pişman olmasanda takılıyor :) Profesyonel sporcuyken 1. Ve 2 liglerde oynayıp iyi para kazansan da nereye kadar deyip 24 yaşında bıraktım sporculuğu iyi paraya anlaşmak veya takım bulmak için yalakalık yapmak bana göre değildi. 26 yaşlara gelince para kazanma ihtiyacı yanlış mesleklere yanlış kararlara itebiliyor aceleci olmamak, kararı sadece maddiyatı düşünerek atmamak lazım diye düşünüyorum. Bir hocam vardı ben sevdiğim şeyi yapıyorum üstüne para veriyorlar derdi :) çok hoşuma gitmişti. Ama günün sonunda kendi açımdan 9 yıllık bir ilişkim bitince kendimi bordo bereli sınavlarında buldum askeriyeye girdim komando oldum. Dağlara çıkınca orada ki dostluk, arkadaşlık.. ne kadar temel şeylere ihtiyacımız var yaşamak için hayatı sorgulama evreleri fln derken kendime uygun olmayan bir mesleği sırf vücudun uygun ve iyi yapıyorsun diye devam edip yapar olduk. Bıraktığın zaman o seçim yaptığın noktaya da geri dönmüyorsun daha kötü bir evrede olacağını biliyorsun. Zaman geçmiş , Senden çok şey geçmiş.. Etrafını güzel insanlarla doldurmak çok önemli. Motivasyon konusunda söylediklerine katılıyorum ama motivasyon konuşması askeri ortamda iş yapıyor 😁

[@edit.kanal233]

Daha da bok olucak hayatın ilerde

[@0x4a6f7]

Abi valla aynı hayatı yaşıyor gibiyiz. Bende birçok şeyden vazgeçtim geçen sene bilgisayar mühendisliğini bıraktım herkes yazılım yazılım diye tutturuyordu . Tekrar hazırlanıyorum ama sadece okumak için hazırlanıyorum aklımda hiçbir bölüm yok çok kararsızım her gün farklı bir şey olmak istiyorum her gün farklı fikirler geliyor bu sene son şansım sence ne yapmalıyım ?

[@_barisay]

Hangi okuldasın?

[@mustafagundogdu1456]

İnsaat mühendisi olacağım ya :( Bende lisede bölgesel ligden teklif reddetmiştim bu saatten sonra basketbolcu olamayız artık diye. Zerre alakam yok inşaat işiyle ailem zorla yazdırdı zamanında en kötü asgari ücret alırsın yoksa desteklemeyiz seni diye. 6 ay falan kaldı mezuniyete uzattık okulu 23 yaşındayım. Başka bir sektörden is ariycam mezun olunca. -20000₺'deyiz tabi Kredi var birde niye çektiysek sanki onuda hiç anlamıyorum moda oldu çekmeden olmuyor o krediyi heralde. Neyse bende bir şekilde yaşayacağım :)

[@hattorihanz0o]

Welcome to our club bro.Hangi üniversitedensin kardeşim?

[@mustafagundogdu1456]

@@hattorihanz0o Aksaray Üniversitesi. "Şehrimize büyük şehirlerde yasayan ailelerin salak cocuklari gelsin bizde onları burada sömürelim" vizyonuyla açılmış , asla bilim üretmeyen naçizane bir üniversite :)

[@hattorihanz0o]

@@mustafagundogdu1456 sıkma canını su akar yolunu bulur.

[@daraldm8032]

Korkutucu bir başlık ama korkmayın

[@nuriconker5828]

Burada yorum yapan genç dostlarımın hayalini kurduğu bir işim var. Ama mutlu muyum? Arabalara çok ilgiliyim keşke ülkemizde sanayiler daha çalışılabilir yerler olsaydı da şöyle sağlam bir oto aksesuarcı modifiyeci tarzı bir şey olabilseydim. Gel gelelim ne bizim sanayiler bu işe uygun ne de arabası olan müşteri profili. Arkadaşlar size gelince okumayın diyemem üniversite insanın kabuğunu kırıyor ama sağlık sektörü dışında pek iş garantisi yok gibi. Hatta yakında işsiz doktorlar dönemi bile başlayabilir. Keşke küçük yaşlarda işlere girip altın bilezik denen mesleklerden edinebilseniz. Bir berbere halk arasında düşük profil gözüyle bakılsa bile bu tarz mesleklere yönelebilseniz hayatta daha başarılı olabilirsiniz. Şu saatten sonra bizim zamanımızdaki gibi ye gez eğlen tarzı öğrencilik dönemi bitti. Rakipleriniz çok güçlü ve iş olanakları kısıtlı. Umarım her şey gönlünüzce olur.

[@celilgok7210]

Geriden geliyorum lakin bu tarz videolar, benim gibi 18-20 yaş arası iyi kararlar verememiş, insanlara iyi geldiğine eminim. Özellikle çevresinden "hayatını çöpe attın" tarzı yaklaşımına maruz kalmış olanlara.Teşekkür ederim.

[@ta2ulk]

Tancan abi, bölüm değiştirerek 2013 te girdiğim üniversite hayatına Ağustos ayında mezun olucam (umarım).Uluslararası ilişkiler bölümünü bırakıp bilgisyar programcılığı okumaya karar verdim. Matematik bana da engel oldu. Yeni bölümüme kayıt olduktan sonra bilişim sektöründe iş bulduğum için 2 yıl okula devam edemedim. Çevreminde etkisiyle hayata geç kaldığımı ve kariyer sorunu yaşayacağımı düşünmeye başladım. Mezuniyetten sonra iş ve kariyer konusunda büyük korkular yaşadın mı?

[@atligbilig9519]

İzninle bir şey sormak istiyorum. Matematik konusunu nasıl halledebildin , şu an lise 2 öğrencisiyim ve yazılım istiyorum ama önümde büyük bir sorun var matematik . Ne olursa olsun sevemedim , hatta nefret seviyesindeyim . Ama bunu yenmek istiyorum sen bunu yenmek için ne yaptın anlatırsan sevinirim.

[@ta2ulk]

@@atligbilig9519 Merhaba dostum, öncelikle Matematiği kavramak için biraz çaba göstermek gerekiyor. Benim için denklem ve matematiksel problemleri herhangi bir yazılım dili üstünde yapmam ile oldu. Yine de çok iyi olduğumu söyleyemem ama temel yazılımcı için gerekli olan matematik zekasına sahibim. Bu konuda Tibees kanalını önerebilirim inglizceyi kısmen halledebiliyorsan. Son olarak matematiği ilerletmeden yazılımda yapamam diye düşünme. Bir yazılım diline başladığında o dil seni çevreledikten sonra denklemi elindeki dille çözmeyi öğrendiğinde Eureka! moduna giriyorsun.

[@beragedikli5353]

Hayattan vazgeçtik ne zaman ölürüm bilmiyorum yakın olur

[@busrasirin13]

hangi tercihlerin ya da vazgeçişlerin pişmanlık getireceğini bilememek bir yana mevcut durum ve koşullar okuyanı da okumayanı da işini eline almış olanı da inanılmaz strese sokuyor, motivasyon varsa da öldürüyor. rastgele kararlar vererek ilerlemeye çalışıyorum, hayatımın kontrolü asla elimde değil. ne zaman elime geçer onu da bilmiyorum. daha 20 yaşındayım avantajı da dezavantajı da moral bozucu. başkalarına bakıyorum bi kısım benim yaşlarımda kurmuş düzenini, yol almış ya da alıyor, bi kısım geç başlamış ama yaş yıldırmamış devam etmiş başarmış. bi de elinde sadece eve ekmek getiren işiyle kalanlar var ki bu çok korkutucu. sabah iş akşam ev, para ona göre zaten. hayattan zevk almak adına yapılan aktiviteler dilenciye atılan 3 5 kuruş gibi anı kurtaran cinsten. ileriye dönük bir plan ya da güvence yok, heves yok. ileride bu gruba dahil olabileceğim düşüncesi beni daha da dibe çekiyor. yaşım görece erken belki ama hala sevdiğim şeyi bulamamak, bir hobi bile edinmemiş olmak beni çok üzüyor. yarın birgün başlarım okuluna ben sevdiğim şeyin üzerine gitmek istiyorum diyecek olsam elimde buna dair herhangi bir şey yok. hobi bulamıyorum, sevdiğim bi konu bile bulamıyorum, bulamadıkça üzülüp daha depresif oluyorum. depresif oldukça kenarda köşede kalmış, umut heves kırıntıları da uçuşup dağılıyor. onlar dağıldıkça başa sarıyorum. çarktaki hamster gibi dönüp duruyorum bunlar arasında. ya çatlayıp ölücem ya da bi etken beni çarktan çıkaracak. bu etken belki sevip bağlanabileceğim bi uğraş olur belki bi insan belki de kafesi sarsan bi olay. ne çıkarsa bahta.

[@busrasirin13]

moralim yine bozuldu ama video için teşekkürler tancan abi emeğine sağlık.

İzledikten sonra yorum yapmak için çok düşünmem gerekirse diye baştan algoritmik katkımı sunuyorum..

[@sevcan4038]

Asil bomba 2.videoda sanirim

[@user-kd5zr9cl9s]

Abi nasıl yurtdışına çıktın?

[@neon2633]

Algoritmaya bir tokat

[@yigitb4813]

15 yaşındayım, ne yapmaya çalışsam benden daha iyisini gördüğüm( benim ile aynı yaşta herhangi birisini ) zaman moralim bozuluyor, gayretim kırılıyor, bitiyorum ya bu çok kötü bir his. Neden bilmiyorum ama yazmak istedim bu da benim problemim.

[@darkrider95bilmemney82]

Selam, ben de 15 im. Kendini ne alanlarda diğerlerinden zayıf görüyorsun ?

[@jumper_98]

Oh no devamı nerede :/

[@salihbesir8418]

baya güzel olmuş abi video. Anasayfaya düştü dedim bu ne la böyle yine boş boş reklam vermişler bi açtım 30 dk hipnoz oldum :D

[@gokoacar6372]

Tancan abi, netflix vazgeçmiyor

[@mertvontrier]

Tancan Fümen ile Genç Bakış

[@zorbaybay6766]

Merhabalar ben de bir şeyimi paylaşmak istiyorum. Nerdeyse 6 yıldır Astronomi ile alakam var. Bir sürü astronomi kitabı okudum , araştırdım , Astronomla konuşdum , ettim vs. Kısaca Uzay mühendisliği veya astronomi okumak istiyorum 1 yıl sonra " Üniversiteye geçiş sınavım " var. Uzay mühendisliği okumak istiyorun fakat Türkiye şartlarında uzay mühendisliğini okusam bile işsiz kalma korkum var ve bundan "Vazgeçip" geri dönüşde yapamam. ABD veya Rusya gibi ülkelerde okumak da sıkıntı ingilizcem daha yeni tam oturmuş vaziyette. Geçen yaz belki uzay ile alakalı proje yaparsam bir şekilde yükselirim diye ümit ettim ne yapsam diye kafa patlattım ama hepsi uçuk kaçık şeyler idi halanda ne yapsam diye düşünüyorum. Yani demek istediğim cidden uzay mühendisliği bölümü için maalesef risk alsam mı almasam mı halanda karar verebilmiş değilim.

[@batuhanayhan]

Selam dostum, sana belki fikir olur ve yardımım dokunur diye yazmak istedim.Ben 2 sene önce üni sınavına girdim 25bin ile odtü kıbrısda burslu havacılık-uzay mühendisliği okumaya başladım.Bende senin gibi araştırdım tabi önceden ne yapabilirim iş olanakları vs. Türkiyede olaylar biraz şöyle oluyor , eğer ders programlarına dikkat edersen zaten uçak/uzay mühendisliğindeki dersler makineyle çok yakın ilk 2 2,5 sene neredeyse aynı.Son senelerde biraz ayrışmaya değilde uzmanlaşmaya başlıyor diyebiliriz.Ülkemizde uzay ve uçak mühendisliği aynı şey aslında , sadece üniden üniye ismi değişiyor.Bu yüzden genelde bu bölümden mezun olanlar , havacılık ve savunma sanayi üzerinde çalışıyor.Eğer düzgün bir üniversitede kazanırsan bu bölümü itü ve odtüde var mesela uzay/uçak , geleceğin için çok sıkıntı olmaz.Ben yatay geçişle hacettepe makineye geçtim fakat bunun sebebi uçak uzay'ı sevmemiş olmam ile ilgili :) Umarım yardımım dokunmuştur dostum.Hakkında hayırlısı olsun.Sınavında da başarılar dilerim.

[@zorbaybay6766]

@@batuhanayhan Çok teşekkür ederim.

[@emre7699]

İTÜ Uzay mühendisliği öğrencisiyim. Kaygıların bölüme gelince geçecektir. Kendini geliştireceğin tonla alan var. İstersen uzay kısmıyla ilgilenirsin istersen uçak kısmına bakarsın istersen yazılıma geçersin. Neyse sorun olursa yazarsın.

[@zorbaybay6766]

@@emre7699 teşekkür ederim cevap için . Dikkate alıcam.

[@zorbaybay6766]

@@emre7699 bir şey sorucam. Uzay kısmı ile ilgilenenler bitirince bir iş bulabildilder mi ?

[@haleacunaydin]

Tancan selam. Hale ben Kabataş’tan ☺️ dün karışma çıktı videolarından biri. Bayağı bir izledim ondan sonra Bir selam vermek istedim.

Aa ben kaçırmışım bunu, kusura bakma. Çok sağ ol:) Ben de senin kanalını takibe aldım :)

[@recepucar1273]

Tancan takes it, makes it.

[@burakkibar6523]

Tancan abi ingilizce hakkinda bir video cekebilirmisin. Nasil oğrendiğin hakkinda. 26:08 sistemi öğrendim demişsin merak ettim. Twiligth zone 1'inci Bölümündeki komedyenin bulduğu açık gibi mi. :)

Ha yok, o bahsettiğim sistem altyazı çevirisinin nasıl yapılacağıyla ilgiliydi. İngilizce'yi lisede öğrendim yoksa:)

[@enescam9302]

Mast zamanlarını kaldırıp ona ayırdığım zamanı kullanarak 9 dil öğrendim ve 3 kitap çevirdim....

[@origamit1325]

what soes mast mean

[@enescam9302]

Yatay Geçiş yatay geçiş yatay geçişşş

[@hiimsaygin7202]

Abi paranoyak oldum nolur 00.00da evet diyorum de

[@tanrubanum9733]

Depresyonnnnnnn

[@feridehmedli478]

nobody- Tancan Fumen- Ölün

[@ardaguctekin1376]

Yeni fizik bölümüne istekle girmiş biri olarak fizik diyince şaşırdım xd

[@samedguresen]

videonun özeti: başkasının bir şeyiyle gerdeğe girmeyin

[@Melthion]

Güzel bir 31 dk idi, Teşekkürler.

[@osmanarslan4387]

ALGORİTMA

[@ardaguctekin1376]

Videonun ana fikri, bi şekilde yolunuzu bulun mudur

[@erayoz9462]

Sınava 2. girişim olacak ama ben 3. için çalışmaya başladım bile.

[@seymanurozturk5909]

Bende ikinciye hazirlancam galiba

[@alexagustin404]

Korsan dvd satarken Yazıcıoğlu'ndaki diğer korcancılardan dayak yemeni es geçmişsin :) 'Sana yalan borcum mu var' a da selam çakmış olalım.

[@emirkara949]

.

[@level1ucubekanal734]

Abi 14 tane reklam izledim(üşenmeyip saydım ) biraz azaltırsan çok sevinirim

[@Barcn]

hocam hakikaten click bait gibi...