Vijf jaar restauratie Huys te Warmont

Warmond - Pal voor de brug van de slotgracht van Huys te Warmont staat een partytent, waar subsidiegevers en schenkers met een hapje en praatje een blik op 5 jaar restauratie werpen. Het buitenverblijf straalt romantiek en gratie uit in de zachte zomerzon. De kozijnen staan strak in de lak. Maar het vereist geen meestersoog om te zien dat de restauratie, die veel langer duurde dan gedacht, nog steeds niet is afgerond.
Het houtwerk van de westvleugel heeft nog niet de okergele tinten zoals de rest van de gevels. 'Toen we begonnen, had ik niet het idee dat we vier à vijf jaar in de steigers zouden zitten. We zijn nog niet aan het eind', zegt bewoner en voorzitter van de Stichting Huys te Warmont, Jan Sevenster. Hij is geboren en getogen in het voormalige kasteel.
De restauratie was hard nodig, want de laatste renovatie was begin jaren 60. Tijdens de werkzaamheden bleek het huis er erger aan toe dan gedacht. 'Het was geen makkelijke restauratie, maar je kunt niet door de muren heen kijken,' zegt Sevenster. 'Er kwamen steeds verrassingen boven. Het pleisterwerk ging eraf waardoor ineens te zien was dat de muurankers aan een beurt toe waren. De muur moest helemaal open. Dan zit je behoorlijk diep te graven.'
Renovatie stuk duurder
De eerste restauratiefase, het casco van midden- en oostvleugel, is in 2020 afgerond. In juni 2021 is gestart met de tweede fase; de restauratie van het interieur van de westvleugel.
De westvleugel, wat vanaf nu als Bed without Breakfast en informatiepunt voor rondleidingen fungeert, gaat na de vakantie wederom in de steigers, omdat de gevel grondig moet worden aangepakt. Dit betekent dat de restauratiekosten oplopen boven het geplande budget. Hoeveel het heeft gekost, maakt de stichting om privacy-redenen van schenkers niet bekend.
Alles ging mis
'Het is inmiddels een grap onder collega's, dat alles wat mis kon gaan bij de restauratie ook mis gaat,' zegt Julie Meesterburrie van Hendrick de Keyser Monumenten, die het pand beheert. 'De Wet van Murphy is hier geen onbekende.'
Het kan ook niet anders dan dat het gebouw veel verrassingen en geheimen kent. Achter de geel-grijs gestucte 18e-eeuwse buitenplaats zitten verschillende versies van een ouder kasteel verstopt. Het kasteel gaat minstens terug tot 1362. Als je goed kijkt, zijn verschillende tekenen daarvan in het huis te ontdekken. Bijvoorbeeld een muur pal achter het raam, om het interieur symmetrisch te laten lijken.
De bewoners zijn blij dat de rust deze zomer is teruggekeerd in en om het huis. 'Het was een intensieve periode', zegt één van de vijf bewoners, tevens kunstenaar Bert Jan van Egteren over de afgelopen jaren in de steigers.
Vooral de mensen op de bovenverdieping kregen hun portie lawaaioverlast, doordat ze naast de zagerij van de bouwvakkers woonden. En dat was precies tijdens het thuiswerken in de coronaperiode. 'Ook het dak ging eraf en dat was best koud', zegt Van Egteren die in het ronde uiteinde van de Oostvleugel woont.
Het waait nu minder in huis
De bewoners profiteren qua wooncomfort niet zoveel van de jarenlange restauratie, want de binnenkant is nog ongemoeid gebleven, vertelt Van Egteren. De witte verf van het rijkelijk gedecoreerde plafond is behoorlijk afgebladerd rond een engeltje dat op een sterrenkijker zit en een steekpasser bij een globe houdt. De afbeeldingen in de ronde woonkamer lijken iets met wetenschap en kennis uit te drukken. 'Wij bewoners mogen de binnenkant niet restaureren, omdat het een monument is.'
De ramen zijn wel beter afgedicht. Er is nog steeds enkel glas, dus het blijft koud in de winter, maar het waait minder binnen', zegt Sevenster. 'Voor mensen die in een normaal huis wonen, is het vreemd dat een kaarsvlam alle kanten opwaait. Maar de meeste bewoners zijn de kou en de tocht wel gewend.'
Logeren in Huys te Warmont
Voor wie de ervaring van het leven in een buitenhuis en voormalig kasteel zelf wil ondervinden, kan nu een kamer boeken in de westvleugel. Het was een wens van Hendrick de Keyser en van de subsidieverleners om een logeergelegenheid in het huis te bieden.
Het vakantiehuis heeft overigens wel het moderne comfort die bij de bewoners ontbreekt. Kinderen kunnen logeren in gerenoveerde bedstedes van de vroegere dienstbodes. 'Dit is wel een hele verandering voor de bewoners. We zullen moeten zien hoe die combinatie werkt tussen logeren en wonen. Maar met wat goede wil moeten we daar een draai aan kunnen geven', zegt Sevenster.
Na de bouwvak zal de restauratie weer beginnen en zal de Bed without Breakfast even gesloten zijn. De Stichting hoopt in de eerste helft van volgend jaar de westvleugel op te leveren. 'Met zo'n huis is er altijd wel iets aan de hand, dus helemaal klaar ben je nooit', besluit Sevenster.