Vrettakos Alexandros Αη Συμιός Tο «Πανηγύρι του Άη-Συμιού» .mpg

Tο «Πανηγύρι του Άη-Συμιού»
Ένα από τα πιο ωραία παραδοσιακά πανηγύρια της πατρίδας μας είναι το μοναδικό και ανεπανάληπτο πανηγύρι του Άη-Συμιού, που γιορτάζεται στο Μεσολόγγι δύο φορές το χρόνο.
Το χειμωνιάτικο πανηγύρι γιορτάζεται στις 2 και 3 Φεβρουαρίου, γιορτή της Υπαπαντής και του Αγίου Συμεών και αποτελεί συνέχεια του πανηγυριού των Μεσολογγιτών στα χρόνια της σκλαβιάς.
Στον Αη-Συμιό, μοναστήρι που χτίστηκε στα 1740 στην πλαγιά του Αράκυνθου ή Ζυγού, αντάμωναν οι κάτοικοι της περιοχής με τους ονομαστούς Κλέφτες. Εκεί με το πρόσχημα του γλεντιού έπαιρναν τις μεγάλες αποφάσεις.
Το ίδιο μοναστήρι καθόρισαν ως τόπο συνάντησης οι Εξοδίτες, που θα κατάφερναν να σωθούν την ηρωική νύχτα της Εξόδου, την νύχτα του χαλασμού (10 Απριλίου 1826). Από το μοναστήρι του Αη-Συμιού πήρε το όνομά του το πανηγύρι, που δέθηκε με την ιστορία της πόλης και τιμά τα ηρωικά αυτά γεγονότα.
Εκτός από το χειμωνιάτικο πανηγύρι έχουμε και το καλοκαιρινό, το οποίο είναι το ίδιο παλιό και γιορτάζεται την Κυριακή της Πεντηκοστής, τη Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος και την Τρίτη της Αγίας Τριάδας. Η επανάσταση του 1821 είχε αναστείλει την συνήθεια αυτή, όμως η απελευθέρωση την επανέφερε μόνιμα πλέον στην επιφάνεια με περισσότερη μάλιστα λαμπρότητα και πατριωτική έξαρση. Δημιούργησαν ένα πανηγύρι με πολυσύνθετο ιστορικό, θρησκευτικό, κοινωνικό και συμβολικό μαζί χαρακτήρα. Ένα πανηγύρι με πλούσιο λαϊκό χρώμα και ξεχωριστή λαογραφική σημασία, αληθινή τελετή και μνημόσυνο της λεβεντιάς, ηρωϊκό τραγούδισμα του ακοίμητου πόθου της λευτεριάς, γλέντι και κατάνυξη.
Είναι το πανηγύρι των αρματωμένων, μια μεγάλη γιορτή στην οποία συμμετεχει όλος ο κόσμος πλάι στις παρέες των αρματωμένων και των καβαλλαραίων.
Οι Μεσολογγίτες που παίρνουν μέρος στο πανηγύρι είναι χωρισμένοι σε δύο τάξεις: τους αρματωμένους και τους καβαλλαραίους. Οι αρματωμένοι άντρες και νέοι ντύνονται όπως οι παλιοί Κλέφτες και αγωνιστές. Τα ρούχα και τα άρματα του Αη-Συμιώτη δεν έχουν τα όμοιά τους σε κανένα ανάλογο πανηγύρι πουθενά στην Ελλάδα. Οι καβαλλαραίοι είναι οι περισσότεροι νέοι, που ιππεύουν άλογα ζωηρά.
Τα κύρια στοιχεία του πανηγυριού που παρέμειναν απόλυτα ανόθευτα μέχρι σήμερα είναι τα όργανα και τα τραγούδια του. Οι οργανοπαίχτες είναι τσιγγάνοι που μαθαίνουν ζουρνά και νταούλι από γενιά σε γενιά πρακτικά. Από τα τραγούδια του, γνήσια δημοτικά και ατόφια στο χρόνο, πολλά είναι τοπικά, καθαρά μεσολογγίτικα και τραγουδιούνται για πολλές γενιές με τον ίδιο «Αη-Συμιώτικο» τρόπο.
Αρ. Καβάγιας

[@vrettakosalexandros]

Σε ευχαριστώ, χαιρομαι που σου άρεσε η δουλειά μου.

[@paradosiakoidromoi]

Η μουσική που ακούγεται στο βίντεο είναι από τη ζυγιά του Πολύβιου Βασίλα, εκτέλεση που παίχτηκε στο καλοκαιρινό πανηγύρι τ' Αη-Συμιού το 2008 στην παρέα του Χρήστου Σακελλαρόπουλου την τελευταία ημέρα. Χορεύει ο Θανάσης Λάκκας τη σουίτα: τσάμικο ραστ - μαραίνομαι ο καημένος - Χρυσούλα. Μια τέτοια όμορφη δουλειά με τόσες αξιόλογες φωτογραφίες καλό θα ήταν να αναφέρει όλους τους συντελεστές & όχι μόνο το φωτογράφο! Συνεχίστε την προσπάθεια που αναδεικνύει το μεγαλείο της μεσολογγίτικης παράδοσης!