Panie Piotrze. Mała nieścisłość. Kenar nie był założycielem liceum. Reforma szkolnictwa powojennego w Zakopanem była dziełem Mariana Wimmera. Dyrektora przed wojną i po Szkoły Przemysłu Drzewnego. To on wyznaczył Kenara jako swego zastępcę do kierowania liceum. Nie został nim Roman Mann, z którym (Wimmer) założył podczas wojny Wydział Architektury Wnętrz w Instytucie Sztuk Plastycznych we Lwowie. (Mann to późniejszy scenograf filmowy, miedzy innymi Krzyżaków, Kanał, Matki Joanny od aniołów i innych ) bo razem z Wimmerem przenieśli się do Łodzi. Przypomnę Marian Wimmer to architekt budowniczy 22 budynków w Zakopanem, w tym schronisk "Na Głodówce" i Na Turbaczu, Budowniczy (jego firma budowała zaprojektowany przez Stryjeńskiego Mauzoleum prezentowane w filmie, wybudowała). Marian Wimmer to założyciel łódzkiej Wyższej Szkoły Filmowej, Rektor PWSSP w Łodzi.
@waldemar34864 жыл бұрын
Warto by poświęcić jeden z odcinków Postaci Mariana Wimmera Od 1926 roku do 1939 roku zaprojektował w samym Zakopanem i w jego okolicach 22 budynki, w tym m.in. Zespół Szkół Sanatoryjnych w Zakopanem (1928 r.), Szkołę Rolniczą w Nowym Targu (1933 r.) Szkołę Przemysłu Drzewnego w Zakopanem (1936 r.), schronisko na Turbaczu (1936 r.) a także pensjonaty - Grotowskich (1928 r.), „Tuberozę” (1936 r.), „Sapru”(1937 r.), „Marzenie” (1938 r.)., również domy wielorodzinne, w tym dom inż. Sędzimira (1936 r.), dom Stopki z kawiarnią „Watra” (1937 r.), dom Komunalnej Kasy Oszczędności (1939 r.), ponadto budynki mieszkalne - Skibów (1928 r.), Stachelskiego (1931 r.), Kozakowskiego (1931 r.), Klimczaka (1935 r.), dr Sokołowskiego (1932 r.), Zarębów (1936 r.), Tatarzynki (1937 r.). Podjąl się rozbudowy Gimnazjum „ Szarotka” w Zakopanem (1933 r.) i przebudowy Szkoły Gospodarczej fundacji Zamoyskiego w Kuźnicach (1939 r.). Zaprojektował i wybudował Schronisko Artysty na „Głodówce” (1932 r.). Już po wojnie w 1947 roku zajął się realizacją planu regulacji Czarnego Dunajca na zlecenie uwczesnych władz miejscowych. Oprócz działalności stricte projektowej parał się nauczaniem. 1 września 1926 roku został zatrudniony na stanowisku nauczyciela w Państwowej Szkole Przemysłu Drzewnego w Zakopanem, której dyrektorował wówczas Karol Stryjeński. Przejął kierowanie tą szkołą w 1936 roku. (od 1934 roku był zastępcą dyrektora szkoły). W tym samym czasie przyjął w poczet nauczycieli tej placówki Antoniego Kenara (1936 rok).