Willem J. Ouweneel over ‘De komst van de Koning en het Koninkrijk’

[@carolien2671]

Prachtig mooie uitleg!🌏🙏

[@user-oz4fe6fg3v]

Ik heb het boek, het domein van de slang gelezen en van zegen en vloek en de heilige geest. .

[@Ginekeonline]

Hoe kan ik dit casten??

[@feliciafelix6051]

Fascinerend!

[@QueenGaGa]

Baruch aba b'shem Yehovah!!! Toch wil ik drie puntjes aanstippen, en begin hier met het eerste... De aanspraak op de troon van David --------------------------------------------------- De aanspraak op de troon van David loopt niet via Maria's man Jozef, maar via Maria zelf. Het Evangelie van Matteüs is inderdaad geschreven vanuit het perspectief dat Jezus de Koning is van het Koninkrijk, en dit was voorzegd in Jeremia 23:5 "Ik zal tot David een rechtvaardige SPRUIT [Tzemach] verwekken; een Koning zal regeren met voorspoed, en hij zal recht en gerechtigheid doen op aarde." (Jeremia 23:5) Vijf maal in de geschriften van de Hebreeuwse Profeten wordt naar de Messias gerefereerd als de Tzemach. De meeste vertalers hebben het woord tzemach vertaald als Spruit. Zowel zij als de Joodse sagen herkennen de referentie naar de Messias telkens waar de Profeten het woord tzemach gebruikten. In elk van de vijf gevallen waar tzemach is gebruikt beschrijft het een missie of profetische rol die de Messias moet vervullen. Elk van deze vijf gevallen detailleert een bepaalde kwaliteit of perspectief in het leven en de bediening van de Messias. De vervulling van elk van deze vijf kenmerken is gedetailleerd in de Evangeliën, zoals het was voorzegd door de profeten. Omdat de aanspraak op de troon van David voor de Messias heel belangrijk is in de context van heel het Evangelie over de Koning en zijn Koninkrijk, begint Matteüs uiteraard ook met Jezus' stamboom, als bewijs dat hij een nakomeling is van Koning David. In de Griekse manuscripten, en dus ook alle vertalingen, zit echter een fout in de stamboom, en niet toevallig heeft Matteüs voor een controlemogelijkheid gezorgd opdat we zouden kunnen vaststellen mocht er iets niet kloppen met de stamboom. Er moet nota van genomen worden dat niet elke generatie is opgenomen in de stamboom in Matteüs - maar al deze die er in opgenomen zijn blijken geteld. De genealogische lijn is intact, hoewel de namen van drie opeenvolgende koningen ontbreken in de lijst. Dit kan gemakkelijk worden geverifieerd door Matteüs’ lijst te vergelijken met de Kronieken van de Koningen van Judea. Die drie koningen waren opzettelijk weggelaten van de lijst zodat elke van de drie secties telkens zou optellen tot veertien. De nummering van Matteüs is ontworpen om een Masorah te bouwen - een mathematische afbakening om deze te beschermen voor de komende generaties. De fout zelf zit hem in de vertaling van Matteüs 1:16 en is ongeveer als volgt vertaald: "...en Jakob verwekte Jozef, de man van Maria, uit wie Jezus was geboren..." Hierdoor werd er een fatale rekenkundige fout gecreëerd in zowel de Griekse als de Nederlandse teksten, omdat er dan slechts dertien generaties zijn “vanaf de Babylonische ballingschap tot de Messias”, terwijl de tekst zelf zegt dat er veertien generaties in de lijst staan. Afgezien van de vele vindingrijke, doch onware uitleggingen waarom de stamboom niet overeenstemt met de controle die Matteüs ons aanreikt, hoeven we niet te wanhopen, want God waakt over zijn Woord. Er is slechts één oude Bijbelse bron die de juiste stamboom van Jezus, via zijn moeder, tot Koning David handhaaft, en dat is de “Ancient Hebrew Matthew” die bewaard is gebleven in de Joodse archieven. Sinds Yom Kippoer 2012 zijn er achtentwintig aparte oude, in de originele Hebreeuwse taal geschreven, manuscripten ontdekt. Veertien van deze manuscripten zijn ontdekt door de Karaitische hoogleraar Nehemia Gordon. Vers 1:16 luidt als volgt: "...en Yaakov verwekte Yosef, de vader van Miriam, uit wie Yeshua was geboren..." De Jozef in Matteüs 1:16 is niet de man van Maria, maar de vader van Maria. De Peshitta Aramaic teksten van Matteüs 1:16 geven aan dat Miriam’s gevra (machtige man) Yosef werd genoemd, en Matteüs 1:19 specificeert dat Miriam’s ba’ala (echtgenoot) ook Yosef werd genoemd. Yosef was een veel voorkomende naam in Israël. Miriam’s echtgenoot Yosef had drie grootvaders met diezelfde naam. Dit leidde ongetwijfeld tot de voor de hand liggende fout bij de vertalers, die dachten dat de Yosef in vers 16 en de Yosef in vers 19 één en dezelfde persoon waren. De Griekse vertalers kozen er voor om beide Aramese woorden gevra en ba’ala te vertalen naar het Griekse woord aner, wat simpelweg “een volwassen persoon” betekent. De Nederlandse vertalers kozen er voor om het Griekse woord aner te interpreteren als “echtgenoot” en dus telkens “Maria’s man” te schrijven. In het Aramees betekent gevra eigenlijk “machtige man” en wordt gewoonlijk gebruikt als referentie naar de oudste patriarch van de familie, en het kan inderdaad refereren naar de “echtgenoot” indien deze de oudste man in het huishouden is. Maar zowel het woord zelf als de bredere context van Matteüs 1:16 vragen erom dat gevra moet vertaald worden als “Yosef, de vader van Miriam”, voor de volgende redenen: ⌘ De stamboom van Maria’s man Jozef, de zoon van Eli, Jezus' veronderstelde vader, is klaar en duidelijk gedetailleerd door Lucas. ⌘ De stamvaders van Jozef, de zoon van Eli, in de stamboom van Lucas, hoewel ze afstammelingen zijn van Koning David, zijn geen erfgenamen van David’s troon omdat ze afstammen van Natan. ⌘ Maria’s man Jozef, zoon van Eli, heeft geen rechtstreeks verwantschap met Jezus behalve als een verre Davidische relatie van zijn moeder. Jozef, de zoon van Eli, is enkel Jezus’ stiefvader en wettelijke opvoeder. ⌘ Maria is Jezus’ enige aardse ouder en moet dus als zodanig een directe afstammelinge zijn via de koninklijke bloedlijn van Koning David. ⌘ Het Evangelie van Matteüs, die de Messias beschrijft als “de Koning”, documenteert Jezus' aanspraak op de troon van David, terwijl het Evangelie van Lucas, die de Messias beschrijft als “de Mensenzoon”, de veronderstelde stamboom van Jezus als Jozef’s veronderstelde onwettige zoon weergeeft. ⌘ Wanneer Jozef, de zoon van Jakob, nauwkeurig geïdentificeerd is als Maria’s vader in Matteüs 1:16, plaatst dit Maria als dertiende generatie vanaf de Babylonische ballingschap. Dit plaatst haar zoon Jezus vervolgens correct in de veertiende generatie. Indien men daarentegen blijft volhouden dat de Jozef in Matteüs 1:16 wel de man is van Maria, dan kan zelfs een leek zien dat de Griekse stamboom van Jezus, en alle daaruit voortgekomen vertalingen, een duidelijk fout vertonen omdat de generaties niet optellen tot veertien.

[@elipietersz2257]

Willem glashouwer

[@renevanhierden1Joh.5-4-5]

Wat wil je nu duidelijk maken, kort antwoord a.u.b.

[@frankdewilde8032]

Hoe kan het toch dat Jezus bv in zijn gelijkenissen een heel andere kijk op het koninkrijk heeft dan dr. W Ouweneel in deze lezing? Dit is een openbare vraag over een openbare lezing, deze vraag niet verwijderen svp. Ik zou een inhoudelijk antwoord op prijs stellen.

[@QueenGaGa]

Puntje drie (deel 1): De geboorte van Jezus -------------------------------- Nog steeds wordt kerst door velen beschouwd als de geboortedag van Jezus. Vanuit de Evangeliën, en de meeste theologen weten dat, blijkt dat niet te kloppen. Jezus is maanden eerder geboren, en kerst is in feite niets anders dan een verchristelijkte heidense feestdag. Toch kunnen we de echte geboortedag van Jezus weten. We beginnen met de introductie van Zacharias en zijn vrouw Elisabet, dit lezen we in Lucas 1:5-7 "Er was in de dagen van Herodes, de koning van Judea, een bepaalde priester, genaamd Zacharias, behorende tot de afdeling van Abia. Zijn vrouw was uit de dochters van Aäron en haar naam was Elisabet. Zij waren beiden rechtvaardig en wandelden onberispelijk in alle geboden en eisen van YHVH. En toch waren zij kinderloos, omdat Elisabet onvruchtbaar was, en zij beiden op hoge leeftijd waren gekomen." Zacharias was dus priester die dienst had in de afdeling van Abia. Hoe oud zij waren staat er niet bij, maar vermoedelijk was Elisabet in of voorbij haar menopauze, en hadden ze de hoop op een kind al opgegeven. Toch weten we dat Elisabet zwanger werd, en dat werd aangekondigd door de engel Gabriël, wat we kunnen lezen in Lucas 1:8-17 "En het geschiedde, toen Zacharias de priesterdienst voor YHVH verrichtte in de beurt zijner afdeling volgens de regels van de priesterdienst, dat het lot viel op Zacharias om het reukoffer te brengen in de tempel van YHVH. De gehele volksmenigte was op dat moment op de buitenplaats om te bidden op het uur van het reukoffer. Terwijl ze aan het bidden waren, zag Zacharias de engel van YHVH, staande ter rechterzijde van het gouden reukofferaltaar. Toen Zacharias hem zag, werd hij bevreesd, en werd hij ontroerd. Maar de engel zei: “Wees niet bevreesd, Zacharias! Uw gebed is verhoord en uw vrouw Elisabet zal u een zoon baren en gij zult hem de naam Johannes geven. En blijdschap en vreugde zal uw deel zijn en velen zullen zich over zijn geboorte verblijden, want hij zal groot zijn in de ogen van YHVH. Hij zal geen wijn en sterke drank drinken, en met de heilige Geest zal hij vervuld worden, reeds van de schoot zijner moeder aan. Hij zal velen der kinderen Israëls bekeren tot YHVH, hun God. En hij zal voor YHVH zijn aangezicht uitgaan in de geest en de kracht van Elia, om de harten der vaderen te keren tot de kinderen, en de ongehoorzamen tot de gezindheid der rechtvaardigen, ten einde voor YHVH een wel toegerust volk te bereiden.” Elk jaar begon Zacharias zijn Tempeldienst op de Sabbat voorafgaand op de Feestdag van Shavuot (Pinksteren). Zijn volgende beurt was zes maanden later, net voor het Chanoekafeest begon. Enkel op de Grote Sabbat van het Feest van Shavuot had de afdeling van Abia de verantwoordelijkheid om te dienen in de Tempel wanneer er “een menigte aanwezig was tijdens het wierookoffer”. Dit detail stelt ons in staat om het moment dat Gabriël de komende geboorte van “de profeet die komt in de geest en kracht van Elija” vast te pinnen. Het volgende thema komt steeds terug doorheen de Evangeliën: De Almachtige laat de vervullingen van Zijn beloften en Zijn Feesten plaatsvinden op Zijn “vastgelegde tijdstippen”. Een alternatieve methode om de beurtrollen van de afdelingen der priesters te berekenen, werd ontdekt in de Dode Zee rollen van de Essenen. Deze methode, toegelicht door Eugene Faulstich in Bible Chronology and the Scientific Method, berekent eveneens dat de afdeling van Abia de Tempeldienst verzorgde gedurende het Feest van Shavuot. De eer om wierook te branden en de zegen van Aäron uit te spreken over de samenkomst van Israël werd slechts één maal in het leven van een priester(*) geschonken. Eens het lot was gevallen en de verantwoordelijkheid was vervuld, was die priester niet meer verkiesbaar. Zacharias was een oude priester die de eer om deze priesterlijke plicht te vervullen tot dan toe nog niet te beurt was gevallen. Toen dit gebeurde, hoewel zijn bediening en leven bijna om waren, ontving Zacharias en zijn vrouw uiteindelijk toch nog die hoogste roeping voor elke priester sinds de tijd van Mozes - een boodschapper vanuit de hemelse troonzaal kondigt aan dat hij en zijn vrouw de profeet zullen voortbrengen die de komst van de Messias zal inluiden. (*) Incense of the Ketoreth: Temple Treasures Institute, Jeruzalem In Lucas 1:24 lezen we dat Elisabet zwanger werd na de dagen van Zacharias' Tempeldienst: "Na die dagen van Zacharias' Tempeldienst werd Elisabet zwanger, en zij verborg zich vijf maanden."

[@QueenGaGa]

De geboorte van Jezus (deel 2) -------------------------------------------- Twee verzen later vervolgt Lucas zijn verhaal met het bezoek van de engel Gabriël aan Maria, waardoor we ondubbelzinnig kunnen opmaken dat het bezoek aan Maria in de zesde maand van Elisabet’s zwangerschap plaats vond. Lucas 1:26-38 "En in de zesde maand (van Elisabet’s zwangerschap), werd de engel Gabriël door YHVH gezonden naar een stad in Galilea, genaamd Nazaret, tot een maagd, genaamd Maria, die ondertrouwd was met een man, genaamd Jozef (zoon van Eli). De engel kwam naar Maria en sprak: “Wees gegroet, gij begenadigde, YHVH is met u! Gezegend ben jij onder de vrouwen!” Zij was tamelijk verontrust door deze begroeting en bedacht wat de bedoeling van deze begroeting kon zijn. En de engel zei tot haar: “Maria, wees niet bevreesd! Jij hebt genade gevonden bij de Almachtige. Nu, luister heel goed; gij zult zwanger worden en een zoon baren, en gij zult Hem de naam YESHUA [ישוע] geven. Deze zal groot zijn en ‘Zoon van de Allerhoogste’ genoemd worden. YHVH Elohim zal Hem de troon van zijn vader David geven, en Hij zal als koning over het huis van Jakob regeren tot in eeuwigheid - en zijn koningschap zal geen einde nemen.” Maria vroeg aan de engel: “Hoe zal dat geschieden? Ik ben nog nooit intiem geweest met een man.” De engel antwoordde: “De Heilige Geest zal over u komen en de kracht van de Allerhoogste zal u overschaduwen. Daarom zal ook de heilige, die uit jou geboren zal worden, ‘Zoon van Elohim’ genoemd worden. Luister aandachtig. Jouw nicht Elisabet, de “onvruchtbare” genaamd, is eveneens zwanger van een zoon in haar ouderdom. Ze is reeds in de zesde maand van haar zwangerschap. Bij de Almachtige, is niets onmogelijk.” Maria zei: “Zie, ik ben de dienstmaagd van YHVH, laat het geschieden naar uw woord.” En de engel ging van haar heen." We hebben dus te maken met twee Goddelijke voorzieningen, twee zwangerschappen. • God “opent” de moederschoot van Elisabet die ondanks haar hoge leeftijd alsnog op natuurlijke wijze zwanger wordt van een zoon, die Zacharias de naam Johannes moet geven. Deze Johannes zal geboren worden in de geest en kracht van Elia. • Maria wordt zwanger meer dan vijf maanden later, maar zij heeft nog nooit intiem geweest met een man. In Lucas 1 vers 35 lezen we dat de engel zegt: “De Heilige Geest zal over u komen en de kracht van de Allerhoogste zal u overschaduwen”. De eufemistische beeldspraak die hier wordt gebruikt is enkel om het feit te verbloemen dat het mannelijk zaad, dat nodig is voor de bevruchting, in haar zal verwekt worden op bovennatuurlijke wijze, door de Almachtige zelf. Nooit eerder heeft God een vrouw bezwangerd, en dus kan terecht worden gezegd dat Jezus (Yeshua) de eniggeboren Zoon van God is. Het is waargenomen onder primitieve culturen, waar er geen kunstmatig licht of elektromagnetische interferenties zijn met de natuurlijke omgeving, dat de ovulatie van de vrouwen gewoonlijk plaats vindt tijdens de volle maan (**). Omdat de Hebreeuwse kalender is gebaseerd op de maancyclus, is het steeds volle maan op de 15e dag van de maand. Uit de tekst in het Evangelie van Lucas weten we dat Maria zwanger ging worden. De engel Gabriël kwam dit zeggen toen Elisabet, de nicht van Maria reeds in haar zesde maand van haar zwangerschap was. De grote kans indachtig dat beide vrouwen telkens vruchtbaar waren bij volle maan, kunnen we stellen dat Maria precies zes Hebreeuwse maanden na Elisabet zwanger werd. Onder deze omstandigheden, zou het tijdstip van de conceptie heel gemakkelijk de geboorten van hun zonen teweeg brengen op de Grote Sabbatten van de twee belangrijkste Feesten van YHVH - Pesach en het Loofhuttenfeest - als profetische voorafschaduwingen van de komende goede dingen. (**)Melatonin, menstruation, and the moon: Cohen, Sari ND De zwangerschap van Elisabet begon dus na de dienst van Zacharias die eindigde op de wekelijkse Sabbat na Shavuot, dat is dus 6 dagen later. Een normale zwangerschap duurt ongeveer 38 weken vanaf de bevruchting (40 weken vanaf de laatste menstruatie). Om op de dag van het Pesachmaal te worden geboren (15e dag van de 1e maand) moet de conceptie van Elisabet plaats hebben gevonden op de 15e dag van de 4e maand. Het Feest Shavuot waarop Zacharias dienst had viel in het jaar 4 BCE(***), op de 8e dag van de 3e maand. De dienst van Zacharias duurt nog zes dagen langer, en dus kwam Zacharias thuis op de 15e dag van de 3e maand. Er is een heel kleine kans dat Elisabet onmiddellijk zwanger werd, maar de kans is groter dat dit pas op de 15e dag van de 4e maand was. Zes maanden later was Maria zwanger op de 15e dag van de 10e maand. De bevallingen vonden dan respektievelijk plaats op de 15e dag van de 1e maand, dit is de Grote Sabbat van het Pesach en dus de geboorte van Johannes, en de 15e dag van de 7e maand, dit is de Grote Sabbat van het Loofhuttenfeest en dus de geboorte van Jezus. In geen geval is Jezus geboren op Pesach. Rest ons nog de vraag in welk jaar die geboorte was, en ook dat kunnen we weten: Van Herodes is geweten dat hij alle mannelijke kinderen tot de leeftijd van 2 jaar liet vermoorden, en dat zijn dood niet lang daarna plaats vond. Herodes liet daarna ook twee Rabbi’s verbranden, en in die nacht was er een maansverduistering, en dit was kort voor zijn dood, en zijn dood was een paar maanden voor het Pesach. De dood van Herodes zou plaats hebben gevonden in 1 BCE, want die maansverduistering kan dank zij de NASA opgezocht worden, die was op 10 januari in 1 BCE. (eclipse nr 04821 in de on-line cataloog van de NASA) Om er zeker van te zijn dat Jezus zou worden gedood, was de leeftijd tot twee jaar voldoende, Herodes wist van de "wijzen uit het oosten" dat de geboren koning niet ouder dan twee jaar kon zijn. Dit wil zeggen dat Johannes en Jezus in 3 BCE geboren zijn. In dat jaar viel het Pesachmaal (15 Aviv), de Grote Sabbat van het Feest der Ongezuurde Broden, op 31 maart 3 BCE, en viel de eerste dag van het Loofhuttenfeest (15 Tisri), de Grote Sabbat van het Feest Sukkot, op 26 september 3 BCE. (***) Het bezoek van de engel Gabriël aan Zacharias vond dus plaats op Shavuot in het jaar 4 BCE. In dat jaar viel Shavuot op de 8e dag van de 3e maand.