Sprostowanie - 18 marca 1983r zaginął Marcin. Przepraszam za przeoczenie.
@monikar34432 жыл бұрын
Byłam wtedy dzieckiem i pamiętam , że nikt nas nie pilnował . Sami chodziliśmy do szkoły i z powrotem. Biegaliśmy po podwórku dopóki nie zrobiło się ciemno. Rodzice pracowali cały dzień i chodziło się z kluczem na szyi . Starsze rodzeństwo zajmowało się młodszym , czasem sąsiadka spojrzała. Dzieci były bardziej samodzielne , ale i ostrożne , aczkolwiek zdarzały się różne niebezpieczne sytuacje i wypadki , zwłaszcza na wsi , gdzie dzieci pracowały nie tylko w polu ale i przy zwierzętach. Dobrze wspominam te czasy , ale jak pomyślę ile zagrożeń na nas czychało to włos się jeży na głowie.
@STREFAMROKU2 жыл бұрын
Oj tak 100% racja. Pozdrawiam
@gabrielafrancuz87692 жыл бұрын
Pilnowaliśmy się wzajemnie, znaliśmy podstawy podwórkowego BHP - nie ufamy obcym, nie odchodzimy z nimi sami, nie przyjmujemy cukierków i innych rzeczy - zabrzmi może boomersko, ale mam wrażenie, że teraz każdy gra tylko do własnej bramki.
@loverofemptiness26722 жыл бұрын
Tak było 😉
@dorotawitkowska27842 жыл бұрын
Nie ma znaczenia jakie czasy... Zaginięcie dziecka boli. Boli tak bardzo że serce pęka i czuje się ból tej matki. 💔😞 Pozdrawiam serdecznie
@mirkapl34312 жыл бұрын
Nie inaczej.
@jj-mr7bl2 жыл бұрын
dzięki
@karolinakondratowicz24302 жыл бұрын
Nie często "historie" aż tak mnie dotykają, ale ta zwyczajnie złamała mi serce. Prawdopodobnie dlatego, że sama jestem mamą 6 lataka, I nie wyobrażam sobie jakby miał tak "zwyczajnie zniknac".
@riffraff29062 жыл бұрын
Dziękuję, pozdrawiam i zostawiam 👍🏻
@tadek21452 жыл бұрын
Liczba zaginionych małych dzieci, które sie nigdy nie odnajdują jest dość spora. niektóre wypadki sa nieuniknione, ale spora część, to niestety dość beztroskie matki. Parę miesięcy temu zatrzymałem samochód na chodniku w bocznej uliczce, dużego miasta, aby wziąć coś na wynoś do jedzenia w drodze do pracy. Przed lokalem stał wózek, 2 metry od tyłu mojego samochodu, poszedłem powolutku do wejścia, zerknąłem i tam...spało sobie dziecko :))! Zaintrygowany poczekałem na schodkach i po ok. 2 min. wyszła fajna mamusia z jedzeniem. Zagadnąłem ją, czy wie o tym, że od czasu do czasu giną dzieci na chwilę pozostawione, ale wzięła to z podryw. nawet nie chciało mi się oburzać. Nie róbcie tak mamusie, świat jest pełen zboków itp.
@schnatterinchen10012 жыл бұрын
To prawda , co powiedziales o tamtych czasach a ja dodam ze ludzie wtedy mieli mniej pieniedzy ale byli szczesliwsi.
@juri20012 жыл бұрын
nikt Ci nie broni mieć mało pieniędzy i być szczęśliwym. Ci co mieli dużo pieniędzy z okien skakali z rozpaczy....... skąd wziąłłeś swój barani łeb???
@katarzynazieba22562 жыл бұрын
@@juri2001 Dzieciństwo i młodość zawsze się idealizuje .
@lemurekpoznan72672 жыл бұрын
Historia smutna. Współczuję rodzinie. Nie idealizowałabym czasów komuny. Smutne, siermiężne czasy. Jedyny pozytyw, który dostrzegam to dzieciaki bawiące się na dworze a nie zamknięte w domach.
@lucynaduda79442 жыл бұрын
Jedyny pozytyw?żyłam w tamtych czasach i uwierz Mi to były piekne czasy 😀
@kasial23352 жыл бұрын
@@lucynaduda7944 Z pewnością cudowne! Człowiek miał tyle możliwości, cały świat stał przed nim otworem😆😑
@justa20622 жыл бұрын
@@lucynaduda7944 idealizowanie przeszłości tak bardzo. Jak by to powiedział klasyk "Kurła kiedyś to były czasy teraz nie ma czasów"
@matthew18942 жыл бұрын
O tych jagodach, to trafiłeś w sedno🤣 Poza tym interakcje ludzkie były wielorakie i wspaniałe.
@mariakruk49632 жыл бұрын
Lepiej nie można już opowiedzieć niż Pan to zrobił ,przeniosłam się w czasy 80 tych lat ,poczułam ten klimat ,też miałam małe dzieci wtedy ,byłam wyobraźnia w moim byłym mieszkaniu na parterze ,a dzieci za oknem były i też wygladalam je i wychodzilam do nich ,dobrze mi było wtedy ,ciepłe dobre czasy ,niczego nie brakowało a ludzie dobrzy i bliscy byli ,i tak zasluchalam się w tą historię tej młodej mamy ,dobra kobieta to była .
@mirkapl34312 жыл бұрын
rety
@kotcica2 жыл бұрын
Wydaje mi się że mimo wszystko kiedyś było bezpieczniej, przynajmniej na podwórkach. Pamiętam dorastanie w bloku w wieku 3-9 lat, miałam sporo znajomych, rówieśników z mojego i okolicznych bloków. Sąsiedzi się znali po imieniu i nazwisku, a z nowymi sąsiadami naturalnym było się zaznajomić. Na placu zabaw również się znaliśmy i "pilnowaliśmy" nawzajem.Mama wiedziała z kim wychodzę, a okno w kuchni wychodziło na plac zabaw. Zdarzało się zostać w mieszkaniu sąsiadki z bloku bo rodzicom coś wypadło. Teraz? Teraz mało komu przyszłoby na myśl "podrzucić" sąsiadom dziecko na parę godzin na przeczekanie. Po prostu ludzie nie są tak skłonni do samopomocy (szczególnie w miastach). W tej chwili znów mieszkam w bloku i nie znam żadnego sąsiada, chociaż mieszkam tutaj już ponad 6 lat! W nowszym budownictwie brak również infrastruktury wolnej przestrzeni, placów zabaw. Sieć kontaktów sąsiedzkich ma dużą moc, nawet tzw. wścibski "osiedlowy monitoring" moim zdaniem ma więcej plusów niż minusów.
@antaria36262 жыл бұрын
Witaj. Zgadza się - lata 90 to było COŚ! Było biednie, ale mimo to jakoś tak wesoło. Biegaliśmy po całej wsi z bandą innych dzieci. Nie czuło się głodu, uciekającego czasu ani kleszczy w krzakach. O porwaniach faktycznie nie było tak słychać (nie było internetu i rozgłosu). Nooo, co najwyżej krążyła historia o czarnej wołdze porywającej ludzi dla organów. * * * Dziękuję za Twoją wnikliwą pracę.
@podkowalesna2 жыл бұрын
etam, a sześćdziesiąte!
@dorotabee57352 жыл бұрын
Słuchając Twojego podcastu bardziej skupiłam się nad ludzką tragedia, niż na warunkach w jakich owczesnie wychowywaly się dzieci. Wyobrażam sobie, jaki ból przeszywał serce matki, która utraciła kolejno dwojke dzieci. Do końca życia nie tracila nadzieji na odnalezienie syna, a w jej wielkim i szlachetnym sercu znalazło sie miejsce, aby obdarzyć matczyna miłością i wychować dwojke nie swoich dzieci. Bardzo poruszający odcinek i jak zwykle świetna narracja. Dziękuję 😊
@aleksandranadzieja16742 жыл бұрын
Smutna historia, bardzo mnie poruszyła. Dziękuję i pozdrawiam ciepło
@kalinar62262 жыл бұрын
Nigdy tego nie zrozumie.. Było dziecko i nie ma dziecka, nie ma nawet najmniejszego śladu, jakby wyparował, serce mi pęka 😔😔
@ela1ela112 жыл бұрын
Dziękuję
@olachaberek45662 жыл бұрын
Moje dzieci dalej pożerają jagody z krzaków, bez schizy, że tasiemiec... Swoją drogą, bardzo współczuję mamie, koszmar!!!!
@malinowamambabwo30722 жыл бұрын
Jedzenie niemytych owoców i warzyw grozi bardziej toksoplazmozą niż tasiemcem. Wiem bo sama się borykam z tą chorobą.
@DZ-bi3vh2 жыл бұрын
Tak to prawda inaczej wtedy było, ale ja doskonale pamiętam jak mama wbijała mi do głowy, że mam z nikim nie rozmawiać, nie brać słodyczy, nie być ufna, itp. Mialam z 10 lat i szlam po mleko, wtedy były takie kanki metalowe do dzisiaj pamiętam jak wyglądała...Zaczepił mnie jakiś facet i powiedział dziewczynko chodź pokaże Ci gniazdko z ptaszkami. Pamiętam jak się wtedy wystarszylam przypomniały mi się słowa mamy która tlukla mi do głowy o ostrożności. Piwiedzialam wtedy o tym mamie wiem że rozmawiała też z innymi osobami o tej sytuacji. Nic się wtedy w okolicy nie wydarzyło być może czegoś uniknęłam. Czasy były inne, dzieci bardziej samodzielne, ale zagrożenia zawsze te same. Uczmy dzieci jakie mogą być zagrożenia nie zawsze będą malutkie i przy nas. Starsze tez mogą stać się ofiarami. Współczuję mamie Marcina ogromnie💖🌷🖤 Pozdrowienia dla autora🤗👌
@JF_38972 жыл бұрын
Tak właśnie było. Cudowny czas. Tyle bym dala, aby ten czas powrócił. 🙂
@damianmikulski79832 жыл бұрын
Wyjedź do Korei Północnej, tam wciąż upajają się urokiem komunizmu.
@JF_38972 жыл бұрын
@@damianmikulski7983 nie masz pojęcia o czym mówisz, a do Korei jedz, nikt cię nie trzyma.
@renatakowalska58942 жыл бұрын
Aż łezka się kręci w oku pamiętam jakby to było dziś... Latało się od rana do nocy robiło się przerwę na obiad na szybki obiad i jazda dalej 🤗🤗🤗😉było super.... A swoją drogą historia bardzo smutna 😢😢😢... Podkast jak zwykle super 👏👏👏
@andreasseemann33252 жыл бұрын
Wiele ciepla ta ludzka tragedia przekazales . Dziekuje 🍻
@asia31392 жыл бұрын
Jestem przy 2 minucie odsluchieania i tak sobie mysle dlaczego ja tu dopiero dzisiaj trafilam???Swietnie czytane i jak pieknie Pan to opisuje!!!Pozdrawiam i tu pozostaje
@loverofemptiness26722 жыл бұрын
Ten wstęp, to mistrzostwo dla kogoś, kto to wszystko pamięta. M.in dla mnie. Aż oczy spocilem...
@muratyakupoglu10412 жыл бұрын
Biedna kobieta. Tak mi jej żal ... 😔
@ewelina89542 жыл бұрын
Najprawdopodobniej spotkała się już z Marcinem…
@lulalula27642 жыл бұрын
Wspaniała Pani, dziękuję za ten reportaż
@monikapostawa45562 жыл бұрын
Pięknie Pan opowiada.
@STREFAMROKU2 жыл бұрын
Dziękuję
@lifeisendlessx79292 жыл бұрын
Bardzo smutna historia 😞
@bartekhornik56852 жыл бұрын
Ciekawa Historia Pozdrawiam
@monikan.87882 жыл бұрын
Nie słyszało się o porwaniach dzieci, bo nikt o tym nie informował opinii publicznej, a zdarzało się to jeszcze częściej, niż teraz.
@helenamirosawar.67432 жыл бұрын
Można oszaleć z rozpaczy 😪Myślę że prawdy nigdy się nie dowiemy a w sercu jedno pytanie ...jak to mogło się stać 😭😰😪🌹♥️
@patrycjakropielnicka26242 жыл бұрын
Tak bardzo smutna historia 😔
@TheMumek132 жыл бұрын
Nareszcie nowy materiał, pozdrawiam serdecznie 🙂
@HalinaWu2 жыл бұрын
Telewizory były, pralki były,dzieci ginęły
@teresagrzybowska7443 Жыл бұрын
Super było!
@marillablomster8672 жыл бұрын
Ja co roku zbieram jagody🤣 Nigdy nie mysle czy lisy lub jakies inne zwierzatka je podlewaja. Mieszkam w Szwecji i tutaj tyle jagod , szwedzi nie zbieraja , boja sie. No wlasnie te piekne mlode lata, bez telefonow telewizorow to bylo zycie.Rodzice zajeci praca tak bardzo sie nami nie przejmowali. I dalismy sobie rade. Dzisiaj siedza dzieci, dorosli tez w domach z telefonem w reku, nie opuszczajac ich na chwile. Pozdrawiam Serdecznie💕
@kathrin39842 жыл бұрын
Tragedia nie do opisania 💔
@superaga41852 жыл бұрын
Oczy tej pani są tak bardzo przepełnione bólem, rozpaczą, cierpieniem ale też nikłą iskrą nadziei.tak wiele mówią...
@STREFAMROKU2 жыл бұрын
Masz rację, ogólnie bardzo smutna sprawa. Szkoda ze przed śmiercią nie udało jej się rozwiązać tego :(
@superaga41852 жыл бұрын
@@STREFAMROKU tak, to jest przeszywająco smutne, ja kładę się spać ale chyba nie zasnę szybko, tak bardzo mi żal tych ludzi...
@magorzatakaczerska67222 жыл бұрын
Urodziłam się w 83 r. Ale lata mojego dzieciństwa bez trosk ,pedofilów. Wracałam ze szkoły i tylko mamo wrócę później. Bardzo mi przykro że bohaterka podcastu nie miała pewności czy syn żyje. Mimo wszystko potrzeba macierzyństwa pozwoliła jej pokochać spokrewnione dzieci. Mam ogromny szacunek do postawy pani z podcastu i gratuluję twórcy
@luisfigo6151 Жыл бұрын
Najlepsze czasy jakie mogły być
@mariam.71352 жыл бұрын
Przejmująca historia
@alicjadraszanowska47692 жыл бұрын
Dziękuję za przedstawienie sprawy💐 Brzeg moje rodzinne miasto, w tym roku gdy zaginął Marcinek mój pierworodny synek miał rok. Wówczas o tej tragedii nie słyszałam ale o innej -o zamordowanej Ani. Pamiętam czasy kolejek i zostawianie wózków z dziećmi przed sklepem bo niestety ale z wózkiem nie mozna bylo wjechać do sklepu i czy deszcz,śnieg lub grad trzeba było wyciągać niemowlaka z wózka by wejść do sklepu. O tej tragedii dowiedziałam się dopiero po 18 latach jak osobiście poznałam mamę Marcinka, była bardzo ciepłą i miłą kobietą. Że chłopczyk się utopił to tylko takie przypuszczenia a tak naprawdę co się z nim stalo nie wiadomo do dziś. Pomimo, że miło wspominam dziecinstwo- zabawy nad Odrą, w wieku 12-13 lat wyprawy do lasu w Lubszy na jagody i przez całe lato kąpiel w basenie przy ul. Korfantego z młodszym rodzeństwem. Mama niestety ciągle pracowała my pilnowaliśmy się sami. Na szczęście nic złego się nam nie przytrafiło ale pamiętam z dzieciństwa jak dorośli opowiadali , że grasowalo pełno zboczeńców i porywali dzieci, choćby słynna ,,czarna Wołga,,
@annabiaecka73082 жыл бұрын
Straszna historia,serce pęka 😔a tamte czasy były zdecydowanie lepsze od dzisiejszych
@hannadobrzynska2624 Жыл бұрын
Zdecydowanie wolę słuchać "opowieści kryminalnych" w których wiadomo kto dopuścił się zbrodni.
@ewatyrpa53482 жыл бұрын
Smutna historia, Marcinek mógł się po prostu utopić, rzeka nie zawsze oddaje ciała.
@kasiab.45902 жыл бұрын
Tez tak pomyślałam
@sarka_farka2 жыл бұрын
Bardzo smutna historia. Wg mnie pierwszy trop był chyba najbardziej prawdopodobny. Uważam, że chłopiec utopił się w Odrze, a rzeka nie oddała już ciała małego dziecka. Pani Danusi byłoby łatwiej żyć gdyby znaleziono ciało, a tak męczyła ją ta nadzieja przez całe życie.
@mariaskrzek76822 жыл бұрын
Brak odpowiedzi na pytania matki to trauma przez cale zycie....
@stayabove85882 жыл бұрын
Jezu, jestem z Brzegu, nie znałam tej historii 🥺
@katarzynaszymanska12822 жыл бұрын
Nie chce powiedzieć "komuno wróć ",ale kontakty międzyludzkie...ech nie ma czego porównywać
@____________99072 жыл бұрын
Ciekawa sprawa,nigdy o niej nie slyszalam!
@Avana-una-na2 жыл бұрын
Ja się wychowywałam głównie w latach dwutysięcznych, ale czas upływał mi podobnie do Pana opisu. Komputer, jeśli był, to u starszych sąsiadów, biały z charakterystycznym tyłem, komórki też nie były tak powszechne. Słyszałam w wielu podcastach, że właśnie w latach 90-00 miały miejsca porwania dzieci.
@Jolafit72 жыл бұрын
No już myślałam że się dowiemy
@joannakomandzik20572 жыл бұрын
🖤💚💙
@agnieszkadobosz13132 жыл бұрын
💔
@irenanes76342 жыл бұрын
Włączam dzisiaj "Strefę mroku" i bam sprawa z mojego miasta. 🤯Pamiętam jak byłam dzieckiem i mówiono o tym,a dzieciom opowiadano to jako przestrogę. Osobiście nie wierzę, że się utopił ponieważ za miastem,na wysokości wsi Lipki jest jaz. Obecnie jest wyremontowany,ale w tamtych czasach przed jazem było rozciągnięte w poprzek rzeki Odry taka tama z wbitych pionowo drewnianych słupów. Nie raz znajdowano tam zwłoki i to z miejscowości położonych dużo wcześniej niż Brzeg. Myślę, że jego zwłoki też by tam znaleziono... Zboczeńców nie brakowało i w tamtych czasach,ale cenzura i brak internetu robiły swoje. Przecież pokutowało przeświadczenie, iż w komunistycznych krajach nie ma seryjnych morderców,a są tylko na zgniłym zachodzie.... Historia straszna i bardzo współczuję rodzinie. Dzięki za odcinek 👍🏻 Super się słuchało i czekam na następny 🙂
@STREFAMROKU2 жыл бұрын
Hej Irena. Dziękuje za ciekawy komentarz i przedstawienie dodatkowych cennych informacji w sprawie
@irenanes76342 жыл бұрын
@@STREFAMROKU to ja Ci dziękuję bo mało kto wie o tej sprawie,a wydaje mi się, że trzeba takie historie upowszechniać ku przestrodze,ale także po to by o nich nie zapomnieć. Zdarzały się przypadki, że znajdowano dzieci po wielu,wielu latach,a nadzieja umiera ostatnia... Pozdrawiam jak zwykle serdecznie 🙂
@MR-pv7qg Жыл бұрын
Bardzo smutne w sumie 😢
@Ejoda812 жыл бұрын
Milicja a nie policja.
@jolabiela90552 жыл бұрын
👍
@iwonakokosinska74652 жыл бұрын
👍🙋👏🎄
@muratyakupoglu10412 жыл бұрын
👍👂
@Kittygold2 жыл бұрын
Straszne. Zakładam, że chłopiec poszedł gdzieś z dziećmi i przy jednej z zabaw stracił życie, a reszta nigdy się nie przyznała. Milicja może i znalazła, ale nie chciała dobijać matki lub psuć dzieciakom życia. Takich historii w tych "cudownych czasach" było wiele, miałam w rodzinie milicjanta i można się było nasłuchać przerażających rzeczy z tamtego okresu. Niestety współczesne relacje są pokłosiem właśnie tamtych czasów i tego jak były chowane dzieci, czego się naoglądały i nasłuchały od rodziców, którzy tak bardzo "uwielbiali" swoich wścibskich sąsiadów dlatego daleko mi do idealizowania, czy nawet pozytywnego oceniania PRLu.
@katarzynazieba22562 жыл бұрын
Ja wolałabym znać prawdę .Najstraszniejsza jest myśl że dziecko gdzieś jest i dzieje mu się krzywda.
@kasiab.45902 жыл бұрын
Nie,gdyby utopił się i widziałyby to inne dzieci ,powiedziałyby ,
@anetafree8211 Жыл бұрын
Wtedy media były ograniczone.
@wojtekzukowski1122 жыл бұрын
W filmie mówisz o 86 a w opisie 83
@alicjakowalska55292 жыл бұрын
Szczekaczka to megafon, nie samochód. Jesteś z Krakowa?
@STREFAMROKU2 жыл бұрын
Jestem :)
@grazynamalejka21732 жыл бұрын
😀😀😀
@dariuszkobialka16192 жыл бұрын
🕵️👍🏻
@annarogowska9822 жыл бұрын
Witam.Czy jest gdzieś nagranie,wywiad z tą Panią?
@Akina0052 жыл бұрын
myślę niestety, że sprawa jest dość prosta i chłopiec utonął w Odrze:(
@meggi0072 жыл бұрын
Hmmm za początku mówisz o zaginięciu w 1986 roku, a w 7 minucie, że przełom nastąpił w grudniu 1983. 🤨
@jeky19482 жыл бұрын
Też mnie to zastanowiło
@STREFAMROKU2 жыл бұрын
@@jeky1948 Hej, mój błąd przepraszam, oczywiście chodzi o 83