เอ๋ อนุชา ราศรี ลายไทย

เต้ยม่วนๆ เอ๋ อนุชา ราศรี ลายไทย

[@user-gz9lw7xj4v]

❤❤เอ"ร้องม่วน สุดครับเท่าที่ฟังมาชอบเวอร์ชั่นตอนวันเกิดพ่อหลายม่วนแต้ว่า

[@piyawatdamnet]

มักคับมัก ม่วนคับม่วน 😁😊😁😊😁

[@chanonchumwaengwapee871]

แป๊บเดียว มีวงใหญ่แล้ว

[@nutnone7467]

หย่าวๆๆๆๆๆม่วนหล่ายๆๆๆๆ

[@nbg_channel.3764]

สุดยอดครับ

[@user-hz2pl7gy1v]

มักคัก

[@anuruktachi7954]

จ๊วดๆๆๆ

[@dannybut3720]

ย่าวได้ตลอด

[@user-hz2pl7gy1v]

จ้วดดดดดดดดด จ้วดดดดดดดดด

[@xoofficial1]

นอนเสียทีคนรักพี่จริงใจ เมื่อวันใหม่ จะได้ร่วมแรงแข็งขัน นอนหนุนตักสายรัก สายสัมพันธ์สู้มาด้วยกัน ลำบากยากจนเหนื่อยขา พี่ไม่ผลักที่รักอย่าฉงน หนุนตักชายจนแต่ก็ทน สู้เพื่องาน. จงฟังบ้างผู่สบบางๆ พี่เว้าฮู้สัตย์ซื่อ จับมือแน่นๆแทนนี้วฮักหลาย เว้าเรื่องอ้ายคันแม่นใครพาล สิหาญตายแทนแผ่คีงปกป้อง นอนสาน้องภัยพาลบ่ผ่าน หานิทานเรื่องเค้ามาเว้าสู่ฟัง.. เมื่อครั้งองค์พระราม เดินตามจากพาราติดตาม นางสีดาในดงป่าทรมาน หนังสือที่เคยเรียน รามเกียติ์รที่กล่าวขาน รักแท้ใคร่ทนทาน จนพบพานกันสมใจ แต่ก่อนนั้นต้นขาม ดูสวยงามมีใบใหญ่ พระรามพักกลางไพร ใต้ร่มไม้ต้นนั้นเลย สีดาสุดที่รัก นอนหนุนตักจนนั่งเฉย ราตรีจนล่วงเลยเห็นฟ้าสาง สว่างมารักมากจนลูบผม เห็นนางตรมยิ่งสงสาร เห็นว่านอนนานๆ จะปลุกนางช่างเกรงใจ จึงแผงศรยิงขึ้นฟ้า บนเมฆามีเมฆไหล เป็นฝนลงทันใดตกผ่าใบ มะขามจุน. เป็นคราวพู่นใบขามเซาใหญ่ เหลือใบน้อยๆ เดียวนี้ต่อมาเซื่อบ่หล้า อ้ายนิว่านิทานเซื่อบ่หล้า อ้ายนิว่านิทานฮักเจ้าองค์ราม ฮักสีดาน้อยความหนาวจ้อย เดิกมาสุดข่มพี่สิคือผ้าตุ้ม ให้นอนได้อุ่นกาย. นอน.นอน.นอนน้องเอ๋ย อย่าได้อาวรณ์อย่าออดอ้อน อย่างอนให้มีปัญหาสู้เถิดน้อง พระพรมท่านสร้างเรามา คู่บุญนำพาชาติหน้าก็ไม่ห่างกัน.. สวรรค์มันมีในที่ หัวใจข้อยให้เจ้าทังคู่ บุญค้ำบุญซูบุญบ่คาดได้ คงได้ฮ่วมคันเนฮักเจ้าเด่ จั่งแม่นแพงเจ้าหลาย นอนซำบายหลับตาสาน้อง อย่าหมองหัวใจถ่ามีอ้าย.