《玉川救帅》。。救帅

"เง็กชวงกิ้วส่วย" ตอน ช่วยแม่ทัพ
ฝ่ายเง็กชวงเมื่อขึ้นฝั่งได้อย่างปลอดภัย จึงหลบหนีไปหาศิษย์ผู้น้องและพากันเดินทางไปชายแดนหวังสมัครเป็นทหารรับใช้ชาติ..แม่ทัพใหญ่โหล่วลิ้ม แม้จะยังคั่งแค้นด้วยยังจับตัวผู้ทำร้ายบุตรชายตนไม่ได้ แต่เมื่อมีราชโองการให้นำทัพไปขับไล่ฮวนผู้รุกราน จึงต้องทิ้งเรื่องส่วนตัวไว้เบื้องหลัง
การศึกด้านชายแดนคุกรุ่น ฝ่ายทัพจีนต้านทัพฮวนด้วยความลำบาก แต่แม่ทัพยังคงอาจหาญสู้ตายมิยอมถอย ขณะจวนเจียนจะเสียที ได้มีชายหนุ่มสองคนตีฝ่าเข้าไปช่วยเหลือรบพุ่ง ซึ่งก็คือฉั่งเง็กชวงและศิษย์น้องนั่นเอง ชายหนุ่มเมื่อเห็นหน้าแม่ทัพก็จำได้ว่าคือผู้ที่กำลังตามล่าตนอย่างเอาเป็นเอาตาย บังเกิดความโกรธแค้นเขาผู้ซึ่งทำให้ตนเองต้องระหกระเหินมิอาจกลับบ้านได้ การศึกนี้จึงเป็นโอกาสที่ดี หากแม่ทัพพลั้งพลาดมีอันเป็นไป เรื่องราวของเขาก็จะสิ้นสุด เขาจะปลอดภัย แต่ถ้าหากเขายื่นมือเข้าช่วยเหลือ ภายหน้าเมื่อตัวตนของตนปรากฏ ย่อมต้องถูกแม่ทัพผู้แค้นแคืองแก้เค้นถึงแก่ชีวิต ซึ่งนั่นจะทำให้ครอบครัวขาดผู้สืบสกุลและห่งโน้ยคนรักคงจะต้องเศร้าทุกข์ตรมเป็นไหนๆ..จิตใจชายหนุ่มยามนั้นร้อนรุ่ม กายสั่นสะท้าน มิอาจตัดสินใจได้ว่าจะทำประการใด
แต่เมื่อมองสภาพเบื้องหน้า แม่ทัพสู้ยิบตาแม้เป็นรองอย่างไม่คิดชีวิต ทอดทิ้งครอบครัวไว้เบื้องหลัง หากเขานิ่งดูดาย กองทัพอาจจะต้องเสียแม่ทัพและระส่ำหนัก พี่น้องร่วมชาติจะต้องเผชิญทุกข์ภัยจากสงคราม คิดดังนั้นจึงละทิ้งเรื่องส่วนตัว เอาเรื่องประเทศชาติเป็นที่ตั้ง เข้าช่วยเหลือแก้ไขแม่ทัพได้ปลอดภัยและทัพจีนได้ชัยในที่สุด
เง็กชวงเปลี่ยนชื่อเป็นหลุ่ยฉ่วงจิวอ้างตนเป็นพี่น้องกับหลุ่ยปั้วจิวศิษย์ผู้น้อง แม่ทัพยินดียิ่งที่ได้พี่น้องสองเสือนักรบเข้าช่วยการศึก เสียดายที่บุตรชายตนเองมิได้เป็นเช่นสองชายหนุ่มนี้ นายทหารคนสนิทจึงเสนอให้เลือกคนใดคนหนึ่งไว้เป็นบุตรเขยโดยตัวเองจะไปเป็นพ่อสื่อให้ แม่ทัพดีใจเห็นพ้องเลือกเอาคนพี่ซึ่งก็คือ ฉั่งเง็กชวง..นั่นเอง

[@pimolsiriuresombutchai2986]

ตงฉินปราบศัตรูช่วยแม่ทัพสำเร็จ