Yabancı bir dilde ben kimim?

[@cihannng1]

Daha yeni Fransa'da birkaç ay yaşama şansı elde etmiş birisi olarak dediğini çok anlıyorum, insanların boş şakalarını bile anlamak/anlayamamak için efor sarf etmek... Çok kafa yoruyor. Benim inandığım şey her keşfettiğimiz bir dilde karakter yarattığımız ve bu karakterlerin de o dille iç içe oluşu. Nasıl Türkçeyle büyüdüysek içimizdeki bir çocuk parçamızı da Türkçeden ayıramayız. Ama olgunlaştığımız dil için de bu söylediğim geçerli. Eğer İngilizce ile 20'li yaşlarımızı geliştiriyorsak o zaman o dildeki kültür içerikleri, yaşadığımız ve insanlara yaşattıklarımız o dilde kazınıyor gibi geliyor. Tek kabul edebileceğimiz bu deneyimlerin hepsinin karakterimizi oluşturduğu ve kaçınılmaz bir şekilde bir "eksiklik" hissedeceğimizdir herhalde. Yabancı dili, şahsen, öğrenmemdeki amaç daha farklı dünyaları keşfetmekti; fakat hayatta her verdiğin kararın da başka olanakları keşfetmene ket vurduğunu fark edince bir aydınlanma yaşanıyor, o eksikliğin geçmesi mümkün değil. Benim gözümde senin yakarışların o eksikliğin üzerine olduğu gibime geldi. Aynısını ben de yaşıyorum :')

[@suveydagulec]

Çok güzel yaklaşım gerçekten öyle. İngilizce ile 20li yaşlarımı geliştiriyorum büyütüyorum bir yandan da eski benin eksikliğini hissediyorum 🥲

[@hakanssert]

kimsin nesin bilmiyorum ama 2dir keşfetime düşüyorsun beni harbiden derinden etkiliyorsun

[@Brolar_Birligi]

tabii ki her dilde başka birisiyiz, dilin gereğinden de olabilir bu. seçmek istediğimiz kelimeleri seçemeyebiliyoruz, sırf bundan bire aynı olayı farklı dillerde anlatırken aynı şeyleri kendimizde hissedemiyoruz. diller arası direkt çevirinin absürt olması da bir sebep.

[@kayra1573]

Merhabalar.. Ben doğup büyüdüğüm yerden bile senin kadar uzakta değilim sadece farklı şehirdeyim . Farklı bir şehirde olmak bile aynı dili konuşuyor olsan da farklı bir hayatın artık kapısından girmişsin gibi...Doğduğu hayattan uzaklaşmak ,kendine yeni kapılar,pencereler açmak belkide yeni hayatlar için (kendi hayatım) daha iyi olabailir diyerek , yeni kapılardan girmeeye yeni pencerelerden bakmaya devam ediyorum , galiba böyle olması gerekiyor... Belkide yeni açılan kapılar ,pencereler yeni hayatlar asıl hayatımız olması gereken parçalarıdır...

[@nezahetselek8750]

Sanki dile karşı o anda ne hissediyorsak, ona göre de bulunduğumuz ortamda ki davranışlarımız, kendimizi ifade etme biçimimiz şekilleniyor. Karakterimiz yapımız değişiyor gibi gelse de, ki bu konuya uzun bir süre ben de kafa yordum, icimizde ki yetersizlikler veya potansiyellerin dışa aktarımını tetikliyor gibi geliyor bana. Hakim olmadığımız bir ortamda yeni deneyimlerin bizleri korkutması cok normal, hele de dedigin gibi kisiligimiz oturmaya basladigi donemlerde. Insanlarin, akranlarimiz dusuncelerinin cok onemli oldugunuz dusundugumuz zamanlarda yakalamaya calismak bir yandan yorarken bir tataftan da kendimizle olan iliskimizi sorgulatuyor. Neden daha espirili degilim, neden dikkat cekmiyor, neden hata yapıyorum vs. Kendimi yansitamadigimi dusundugum zamanlarda hep mutsuz olmusumdur, bazen cokca hakim oldugumuz dili konusurken bile yasayabiliyoruz. Bazense daha coskulu ve heyecanli oluyor insan cok hakim olmadigini dusundugu bir dilde bir seyler basarirken. Onun da tadi bir baska.. Mektuplarinizi severek takip ediyorum. Ingilizce olmasi merakimi celbediyor. Sizi de heyecanlandirdigini gormus ve duymus oldum. ❤

[@suveydagulec]

Yanlış yapma korkusu insanın farklı birine dönüştürüyor 🥲 eskiden olmayan bir korku sonuçta bu.

[@sametcoban3959]

"Vazgeç mükemmeli aramaktan; ne bulunduğun ülkede, ne kendinde, ne de konuştuğun dilde, benliğinde. Hayatını elindeki imkanlar dahilinde yaşayabildiğin kadar iyi yaşa. İmkanların kısıtlılığı ya da dilin değişkenliği engellemesin arayışını." Ben de ingilizce öğrenmek için okumalar, dinlemeler yaptığımda epey bir yoğunlaşmam gerekiyor ve bu da bir müddet sonra baş ağrısı yapıyor, benzer şeyler yaşadığımız bir gerçek. Dil konusunda değil de spor, antrenman, kungu-fu/wing chun konusundaki tecrübelerimden yola çıkarak; eğer bir hareketi yapmakta zorlanıyorsam, kademe kademe onun üzerine gittikçe kaslarımın, nefesimin ve düşüncelerimin zamala kordine bir şekilde işlediğini ve daha az çabayla aynı hareketi daha seri, akışkan ve etkili yaptığımı fark ediyorum. Dil öğrenirken de, öğrenme eyleminden yola çıkarak benzer dinamikler söz konusu olabilir diye düşündüm. Yani sen, ben, ya da farklı bir dil öğrenme yoluna baş koymuş diğer yoldaşlar; belki de ateşi ateşle ıslahe etmemiz gerekiyordur, yani o dile dair daha çok edebi metin tüketmemiz (şiir, roman, tarih, felsefe vb. ilgilendiğimiz alan her neyse) ve dil kasımızı daha az çabayla, daha etkili bir şekilde kullanabilrmemiz gerekiyordur, diye düşünüyorum. Türkçe'de de benzer şeyleri okumalar yaptıkça fark ediyorum.☺

[@suveydagulec]

Evet bunu son zamanlarda uygulamaya başladım ve inanılmaz faydasını gördüm. Kendimi sırf bir kimliğe sığdırmıştım halbuki zorlanmadan bir yere varılmıyor. Zorladıkça bu kimliğimin sınırlarını henüz keşfetmediğimi farkettim.

[@mufinnniiii]

Kucuklugumuzden beri genelde istisna aileler hariç tek dil konuşuyoruz Türkçe ve kendimizi en iyi şekilde ifade etmeyi yıllar boyunca Türkçe ile yapıyoruz farkli bir dile geçiş yaptığımız zaman bu sefer ona adapte olmaya çalıştığımız için kendimizi ifade etmeye yavas yavas alışıyoruz Türkçe de kendini kendin gibi hissetmenin sebebi bence yılların getirmiş olduğu bir şey yavaş yavaş ilerleyen yıllarda hala orada olursan biraz daha kendin gibi hissedebilirsin çünkü kendini yeni bir dilde biraz daha rahat adapte edebilirsin, bir de yabancı bir yerde yabancı olmakta cok etkiliyor icine kapanmayı, Türkiye de arkadaşlarınla sosyal olmanın sebebi arkadaşlarınla senin paylaştığın dert genel olarak ortak olması burada pek öyle değildir cok uzattım ama umarım biraz daha bu düşüncene katkıda bulunabilirim

[@suveydagulec]

Teşekkürler yorumunuz için evet yılların getirdiği alışkanlıklar… ama insan merak ediyor kaç yıl daha geçmeli bu “ben”i kabullenmek için, diye…

[@gokhanparin]

Beşikler vermişim Nuh'a Salıncaklar, hamaklar, Havva Ana'n dünkü çocuk sayılır, Anadoluyum ben, Tanıyor musun ? Utanırım, Utanırım fukaralıktan, Ele, güne karşı çıplak... Üşür fidelerim, Harmanım kesat. Kardeşliğin, çalışmanın, Beraberliğin, Atom güllerinin katmer açtığı, Şairlerin, bilginlerin dünyalarında, Kalmışım bir başıma, Bir başıma ve uzak. Biliyor musun ?

[@ahmeterkan8520]

ne demişler her dil yeni bir sen