Өзіңді аңсап өтеді көктем, өтер күз, Аңсаумен өткен өмірге мынау не етерміз? Көрсем деп шіркін іздеген мәңгі бір-бірін, Көк аспандағы ай менен күндей екенбіз. Қайырмасы: Жаным-ау менің жағаға таққан тұмарсың, Жалғанда жалғыз, жабығып жүрген шығарсың. Ұнарсың талай бір көрген жанға ұнарсың, Өмірде бірақ өзіме ғана сыңарсың. Көркемім сені көрсем де жақсы өзгеден, Қиналдым соны айта алмай саған сөзбенен. Сен туған ауыл, ел-жұртың неткен бақытты. Өзіңді күнде жүретін көріп көзбенен. Қайырмасы: Жаным-ау менің жағаға таққан тұмарсың, Жалғанда жалғыз, жабығып жүрген шығарсың. Ұнарсың талай бір көрген жанға ұнарсың, Өмірде бірақ өзіме ғана сыңарсың. Автор: Есенқұл Жақыпбеков
Жыр жырлап жабығып жүрмін Саған жете алмай қамығып жүрмін Еске алып бауыр ата әжемді. Өзім де Ақынжанды боп танылып жүрмін. Мына өмірді сүріп келемін Сезімімді ішке бүгіп келемін. Несін айтасың ақынжан ау Жүз құлап жүз тұрып келемін...
@rystysakenova2381 Жыл бұрын
@@user-vm4xr2vm5s Тамаша, Алла бағынды ашсын, бірақ қызым көп сөйлемеш...
@user-lw5jq6pk1u2 жыл бұрын
Аман болыңыз осылай арасында əніңізбен жиі айтып шығып тұрсаңыз көңіліміз көтеріңкі болып қаламыз . Деніңіз сау болсын . Алла разы болғай сізге .