Ζωγράφος x Wise Dopes - Πυρίτιδα και δυόσμος συμμ. Ιωάννα Μήλιου

Παραγωγή, Προγραμματισμός: Wise Dopes
/ wisedopes
/ wise.dopes
Στίχοι, Ερμηνεία: Ζωγράφος
/ zografostheofficialpage
/ zografos_vita
Κιθάρα,πιάνο,μελόντικα,μαντολίνο,ηλεκτρική κιθάρα: Σπύρος Λούκος
/ spiros.loukos.9
/ spirosloukos
Τραγούδι: Ιωάννα Μήλιου
/ ioannaa
Ηχογράφηση,μίξη,mastering: Νίκος Μιχαλοδημητράκης στα MD Recording Studios
/ md_recording_studios
Εξώφυλλο: SpyOne
/ spyone_baseline
Στην ''γέφυρα'' του τραγουδιού ακούγεται απόσπασμα απο συνέντευξη του Πάνου Τζαβέλλα, τραγουδοποιού και αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης.
Στίχοι:
Πυρίτιδα και δυόσμος
Είδα την ομορφιά σου
στα χρώματα του Θεόφιλου στις χαρακιές του Τάσσου
γυναίκα με μωρό και τουφέκι στην αγκαλιά σου
ολόκληρη η Μεσόγειος βρέχει την μοναξιά σου
μια ανάσα απ’ τα βουνά σου
κι ένα γλυκό μελτέμι σου μου είπαν τα μυστικά σου
πόσα παιδιά σωριάστηκαν μπροστά στα γόνατά σου
κι εσύ έκανες τον θάνατο κέντημα στην ποδιά σου
είδα τον ερωτά σου μα φέρνει η μνήμη βάσανα
θυμάρι και αρισμαρί και μυρωδιές που ανάσανα
σε είδα στις μαντινάδες σε ολόκληρη την Κρήτη
αγρίμια κι αγριμάκια στις σκιές του Ψηλορείτη
σε είδα κάποια Τρίτη σε δυο παιδιά που κλαίγανε
ένα φιλί ήταν θάνατος κι όμως τα χείλη καίγανε
τη Σπιναλόγκα λέγανε κάποιοι την κάναν σπίτι
γαμπρό τον ντύσανε το Κωστή νύφη την Αφροδίτη
είδα τη λεβεντιά σου στο τραγούδι το βαλσάμικο
σε έναν μπάλο ερωτικό και σε ένα αντρίκειο τσάμικο
σε είδα στο ρεμπέτικο στις πενιές του Μάρκου
έχει άλλο ήχο η μοναξιά απ’ τη πλευρά του πάλκου
Μέσα από τα τραγούδια σου τον γνώρισα τον κόσμο
οι στίχοι μου μοσχοβολούν πυρίτιδα και δυόσμο
έμαθα απ’ τους ανέμους σου πως οι καιροί γυρνάνε
και πως τα δάκρυα τις χαράς το ίδιο πολύ πονάνε
Είδα την ομορφιά σου στα μάτια τα κλαμένα
κι απόψε από τα μάτια μου τρέχει όλη η θάλασσα σου
γιατί το γράμμα που έστειλες δεν έφτασε ως εμένα
σαν δάκρυ που εγκλωβίστηκε στα ματοσύνορα σου
είδα την ομορφιά σου στο κόκκινο μαντήλι σου
πόσοι χαμένοι έρωτες γλυκάνανε τα χείλη σου
κι αγάπησα τα πάντα τις μυρωδιές του Απρίλη σου
όλο το σύμπαν χώρεσε στο πιο μικρό κοχύλι σου
σε είδα σε έρημα χωριά και σε αδειανά θρανία
το φως και ο νους θέλουν περισπωμένη όχι οξεία
μα αυτός που δεν στερήθηκε ποτέ του ελευθερία
δεν ξέρει το πώς γράφεται ο κόπος κι η θυσία
δως μου την κιμωλία και πάμε γράμμα γράμμα
όλοι αλλού προσεύχονται κι αλλού γίνεται θαύμα
με ένα λαούτο τραγουδώ σε ένα λευκό πεζούλι
κι όπου κοιτάξω γύρω μου εδώ είναι του Ρασούλη
σε είδα και στις προσευχές που δεν τις λέν τα ράσα
είδα πολλούς να κουβαλάν το σταυρό
όσοι γεννιούνται τίμιοι χρωστάν τη πρώτη ανάσα
πες μου που πήγες για να ρθω.
Στην Κωνσταντίνα
#ΠυρίτιδαΚαιΔυόσμος