ЗҮРХНИЙ САНААШРАЛ

ЗҮРХНИЙ САНААШРАЛ
Үдшээр уйлах өвсөн шүүдэрт хөлөө норгоод
Үндсэнд шургасан чимээгүй бодлоо зүрхэндээ тэрлээд
Нар хүлээх талдаа үүрийг угтан суухад
Намайг бүүвэйлсэн чиний минь хайр надад энхрий
Хажууд нь хоржигнох булгийн урсгал чиний инээд
Холхи оддын хилгүй гүнд шөнийн гэгээ
Зүүдний юм шиг амрагын диваажинд миний нисгэсэн
Зүрхний хараацай хайрын дуу эндээс эхтэй
Санааширалд аялах саран авхай надтай ханьсаад
Салхины исгэрээ лимбэний дуунд уяран хайлаад
Чиний нэр шиг наддаа дотно туяагаа илгээж
Чимээгүй дүнсийх талд бууж бишүүрхэн учирдаг юм
Холын саран надад тэгээд хайрын домог хүүрнэн
Хормойд нь саваагүйтэх салхи нь номхорч хөл дор унтаад
Сар бид хоёрын богинохон учрал өндөрлөхөд
Санаа амран өндийн босон дэгдэдэг юмаа