ZAFER AKKAŞ - TECRİTTEKİ ADAM

[@muradgozlov5222]

I Masa üstü yanlızlığımı rafa kaldırdım. Eski kitaplardan bir kaç cümlenin altını çizdim.. Devir açtım,devir kapadım. Şiirle ruhumu kopardım zincirlerinden. Azad ettim esirlikteki savrulan gölgemi. Boş işler bunlar diyordu birileri. Üzüldüm sonra oturup memleketin haline. Çocukların yüreği geldi aklıma sonra Ağzı yüreğinde yaşıyor anacığım bu memleketin çocukları. Dünyada böyle bir yer sanırsam. Mil çekmişler şu devrin gözlerine. Çivi yağmurları yağıyor göklerden. Çocukların avuçları ter yerine kan'a bulaşmış.temizlenmesi çok zor. Sesi çıkmıyor insanlığın Bir ceset gibi yatıyor koynundan şu dünyanın Bir mezarlık sanki bu devir Yürüyen ölülerle dolu her taraf. Bu nasıl bir devir,Efendiler,bilmiyorum. Bir çok şeyi bölmeye çalıştım yaşarken. Böldümde.Fakat böldüklerim bölemediklerimden çok daha az oldu. Az'a talim ettiler insanoğlu,efendiler. II Yaprakları dökülmüş bir ağacmışım şu dünya bahçesinde. Dallarımı kırıp,ateşe attılar kendi yüreklerini ısıtmak için. Dilim lal,duygularım hissiz. Nedir çektiyimiz bu zalimlerden Savruluyorum rüzgarlarla. Toz tanesi konuyor üstüme Yağmur damlaları süslüyor gürurumu. Çok ağırıma gidiyor bu devir,efendiler,çok ağırıma gidiyor Merhamet antika bir eşya bulunması çok zor. Bulanlarda vicdanı satıyor ekmek kavgası için. Yaşamak ölmek kadar güzel değil şimdi bu devirde. III Aklımı alıp gitmek istiyorum şu devirden. Kalbim,vicdanım bırakmıyor peşimi. Ne var bu devrin kanında ne pisletmiş bu devri anlamıyorum. Anlamıyorum yetmeyen şu şeylerde neden yetmiyor insanlığa bu kadar. Bir çok şey bedava,efendiler,bedava. Hava bedava,su bedava,yaşamak bedava. Ölüm bedava,efendiler,ölüm. Yetmiyor bir çok şey. Savaş yetiyor herkese,sevda yetmiyor,aşk yetmiyor herkese. Kitap,şiir yetmiyor herkese,gözyaşı,acı herkese yetiyor efendiler,herkese. Kalem yetmiyor herkese,kurşun ise bolca. Ekmek yetmiyor herkese,kan kusmak ise bedava veriliyor. Çamurdan geldik,çamurla yaşayıp,çamurla öleceğiz,efendiler,çamurla. Mil çekilmiş gözler karanlıkta hoş duruyor. Ne dersin belki bir gün temizlenir şu koca çöplük. Küf kokmaz bir gün gökyüzü. Kan'a bulanmış ellerin avuçlarında çiçekler açar. Namlulardan kurşun yerine şiir dökülür. İnsan kalbi,vicdanı süslenir

[@metinank]

Hani adamı tanıdığım için söylüyorum. Bir insanın iç güzelliiği doğrudan sese yansır mı ? Evet yansır. Sözcüklerin, kelimelerin efendisi nefesine sağlık...

[@abdulkadirbakiaras4584]

Metin Hakverdi kklmlnlnlkkkakkqmljojpjpj019i766uajihoh0h9hojohojpj

[@davuterdogan1831]

9 yıl 6 ay cezaevinde kaldım. Bu yılların yarısını tecritte geçirdim F tipinde ... Şiiri dinlerken tekrar o anlara gittim

[@meralaslan2416]

Tecritteyiz aslinda hepimiz O kadar yalniziz ki Insanlar bizi oyle bir odaya hapzettiki 4 duvar arasindan cikip nefes almaya korkar olduk biz sevdik aslinda tecritte olmayi cunku biz karanligi sevdik ya gardiyan! gardiyan! Diye bagarmiyoruz artik ztn 4 dort duvar benden baska kimlerin evi bilmiyorum artik sadece kendi nefesinimin sesini duyuyorum tecritteyim iste artik istemsizce birseyler goruyorum mesela annemi görüyorum suan napiyor kim bilir anam bir demir pencere var odamda nefes almami saglasin diye bir tas su ve gunes odaya kaciyor gunes gelmemeli yasak günes bu odaya "gardiyan! Gardiyan! Kapat su pencereyi günes yasak bu odaya" gardiyan duymuyor sesimi yalvarislarim artik normallesti ve sessizlesti kuflenmis ekmek yemek istiyorum en azindan biraz doyayim diye. Bir insan yüzü görsem kim bilir korkarmiyim? Ne zmn gunese bakarim acaba? Uzak bana o kdr uzakki günes. Ezan sesi geliyor bazen kulagima zikrediyorum kendimce. Diz cokuyorum dualarim bosami? Bu gun pazar demisler ya bizide cikarirlarmi gunese ne hurriyet ne kavga kimseyi umursamasam bahtiyar olsam toprak, gunes, ben sahi en son ne zmn basmistim topraga belim tutuldu yere uzanmaktan canim anam görse ne üzülür

[@Evşanperde]

Güzel

[@mazlumgokguz7689]

Bu şiirin üstüne ne yorum yapılabilir ki..

[@tekbiresenboga3979]

Yazık ettiniz Nazıma yazık.