Рет қаралды 3,666
OARĂ JÂGOBIC'EANĂ DZÂSĂ DĂ ALEXANDAR PANDUROVICI
(ZAGUBICKO KOLO, SVIRA ALEKSANDAR PANDUROVIC)
Antonije Lazic u svom delu Etnicke promene u Homolju i Zvizdu, Glasnik SGD sv. 15 ili 24, Beograd 1939, na bazi starijih istorijskih izvora i drugih autora navodi da kompletno vlasko stanovnistvo Homolja i Zvizda (naravno i citave Istocne SRbije) doseljeno tokom XVIII i XIX veka iz Banata, Transilvanije, Vlaske i Moldavije (danasnje Rumunije).
Zagubicki Rumânji (srp. Vlasi) su prema istorijskim izvorima dosli najpre tridesetih godina XVIII veka. Tada je iz Almasa (Banat u danasnjoj Rumuniji) dosao moşu Lupşa i njegova baba Opriţa. Oni su imali cetiri sina od kojih i danas postoje cetiri velike zagubicke familije (Pacici, Zarici, Kekici i Jorgovanovici). Danasnji potomci rumunskih doseljenika su skoro u potpunosti asimilovani (posrbljeni), sem nekoliko porodica Kekica i Jorgovanovica. Pored ungureanske doseljenicke struje u XIX veku dolaze familije iz Timocke krajne i Crnorecja koje su poreklom iz Oltenije (danaăsnja Rumunija). Rec je o caranskoj struji rumunskih doseljenika iz Ţară Rumânească (Cara Rumanjaskă).
Sve do posle Drugog svetskog rata rumunski (srp. vlaski) elemenat u Zagubici je bio snazan. To se ogledalo i u tome sto je postojao veoma mali procenat srpskog stanovnistva koji nije znao da govori lokalnim rumunskim govorom. I danas vecina zagubickih Srba rodjenih pre II svetskog rata bez ikakvih problema komuniciraju na lokalnom rumunskom (vlaskom) govoru.