Zbigniew Rokita, „Odrzania. Podróż po Ziemiach Odzyskanych” | BSF

Zbigniew Rokita, „Odrzania. Podróż po Ziemiach Odzyskanych” (Wydawnictwo Znak). Z autorem rozmawiała Katarzyna Janusik.
Zbigniew Rokita, laureat Nagrody Literackiej Nike z 2021 roku za książkę „Kajś. Opowieść o Górnym Śląsku”, wybrał się tym razem w podróż po tak zwanych Ziemiach Odzyskanych. Jakie są literackie efekty przyglądania się tej części obecnej Polski, w której po II wojnie światowej dokonywał się jeden z największych eksperymentów społeczno-cywilizacyjnych Europy? Czy Wrocław, Szczecin lub Zielona Góra wciąż wyróżniają się na tle reszty kraju? A jeśli tak, to czym objawia się ta inność? Między innymi o to podczas Bruno Schulz. Festiwalu 2023 autora pytała Katarzyna Janusik.
📚 O książce „Odrzania. Podróż po Ziemiach Odzyskanych”:
To tu, na „Ziemiach Odzyskanych”, miało po wojnie miejsce jedno z najbardziej spektakularnych wydarzeń w dwudziestowiecznej historii Europy. To tu, w tych wszystkich Wrocławiach i Szczecinach, Polska stanęła przed jednym z największych cywilizacyjnych wyzwań - przemienieniem Niemiec w Polskę.
Ale wciąż widać szwy, którymi pozszywali Polski przedwojenną i powojenną. Wyłażą france. Bo tu, na „Odzyskanych”, jest jakoś inaczej. Uliczne tabliczki przypominają piastowskie drzewka genealogiczne, zewsząd wyzierają cegły o barwie wściekłej krwi, blokowiska lokowane na prawie niemieckim, wilhelmińskie gmachy otoczone przez parkingi niestrzeżone, a jednak płatne. Tutejsi Polacy często wciąż wahają się, czy już są stąd, czy jeszcze znikąd - a niektórzy dalej snują opowieść, którą ktoś ileś tam lat temu przerwał martwym już mieszkańcom ich kamienic.
I dlatego ja, kundel „Ziem Odzyskanych”, zlepiony z tutejszych i przyjezdnych, ruszyłem w tę dziwną podróż po „Odzyskanych”, po Poniemiecczyźnie, żeby to wszystko ujrzeć na własne oczy.
📚 O autorze:
Zbigniew Rokita - urodził się 4 kwietnia 1989 roku w Gliwicach. Dziennikarz i reporter specjalizujący się w tematyce Europy Środkowej, Wschodniej oraz Górnego Śląska. Jest absolwentem Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jego teksty można było przeczytać między innymi w „Tygodniku Powszechnym”, „Polityce”, „Dzienniku Gazecie Prawnej” oraz w „Znaku”. W latach 2012-2018 pracował jako redaktor miesięcznika „Nowa Europa Wschodnia”.

[@nietakitrol]

Jestem urodzona w Odrzanii i przyznaję, że do pamiątek rodzinnych mojej rodziny należy kufer, który moi dziadkowie znaleźli w opustoszałym domu koło Nowogardu w 1948 roku. Drugą rzeczą, towarzyszącą mojej rodzinie jest kredens uratowany przed zniszczeniem i przygarnięty przez nas w 1998.

[@michaelmajerski1039]

rozumiem co mówi i wie o czym mówi więc książkę przeczytam, tym bardziej że jednak mało kto ogarnia ten temat tak emocjonalnie i nie dokumentalnie. Dziekuję za tą godzinę spotkania.

[@PaulusLapkov]

👏👏👏👍✌️

[@jacekprzeszlakiewicz2192]

Jest pewna nieścisłość w książce Odrzania. Ostatni Piast Śląski Jerzy Wilhelm ma sarkofag w Legnicy a nie w Brzegu. W Legnicy jest Mauzoleum Piastów w kościele św. Jana. JW był księciem legnicko-brzesko-wołowskim. Pozdrawiam

[@MsNixia]

Lubuszczyzna? Pierwsze słyszę. Pochodzę z lubuskiego i nigdy tak się nie określało tego regionu.

[@zbierajsiePL]

Też mnie to zdziwiło. Odczytuję to jako kalkę np. Od Lubelszczyzny, bo odnośnie tych terenów spotkałam się do tej pory z Ziemią Lubuską

[@josnow5087]

ja tez jestem z Lubuskiego i nigdy nie spotkalam się z takim określeniem. Nie używamy tego tu; Ziemia Lubuska zdecydowanie i naturalnie brzmi.

[@husband303]

​@@josnow5087 Też mi się wydaje że to jest naturalniejsze niż na siłę wymyślanie nazw regionu, który na pewno jest czymś nowym po 45 roku. Moja rodzina i ja mieszka od pokoleń na Górnym Śląsku, zastanawia mnie czy mieszkańcy Ziemi Lubuskiej mają częsty kontakt z racji bliskości granicy z Niemcami pod względem choćby pracy, kultury itp. z Niemcami jak to było przed wojną na Górnym Śląsku czy jednak jest to kontakt ograniczony. Pozdrawiam.

[@kajal3797]

kto robił napisy,odrzania od Odry przez ż,absurd

[@halinalesniak9912]

Czy zawsze prowadząca musi aż tak przeszkadzać, nie pozwolić dokończyć rozmówcy. To jest tak denerwujące, może wystarczyłoby zadać przygotowane pytanie

[@marcdenoire5462]

Książkę przeczytałem i niestety nie polecam. Chałtura.

[@ba-o8122]

Ja rownież książkę przeczytałam i serdecznie polecam, zwłaszcza mieszkańcom wszystkich terenów w niej opisywanych.