Zawsze!

Będzie ciężko.

W zasadzie jakąkolwiek :).

Jak już pracujesz ileś lat na swoim to sami ludzie dzwonią, z polecenia, bez reklam, tak jest u mnie. To nie chodzi o ilośc klientów tylko jakość żeby zarobić godnie a nie męczyć się z kowalskim co narzeka że drogo panie drogo :D

Co za bzdura...

Hej. Ja też chcę iść na architekturę i jeżeli nie jesteś dobra z rysowania to pod koniec szkoły możesz iść na 2-letnie przygotowawcze. Przygotują cię one do studiów. Pewnie będzie tam nauka rysowania jakiś przestrzennych rzeczy itp. Trochę to kosztuje, ale zawsze coś. :) Ps. Technikum czy liceum?

Jest książka o podstawach rysunku

Szkoła średnia nie gra większej roli, tylko trzeba się poświęcić na to co jest najważniejsze przy procesie rekrutacji - w moim przypadku była to matura z matmy i rysunek. Liceum plastyczne może pomóc, ale nie jest kluczowe. Polecam kurs rysunku niezależnie od Twoich umiejętności, bo poznasz co jest najważniejsze w egzaminie praktycznym i na co jest zwracana największa uwaga. Dodatkowo poznasz prawdopodobnie prowadzących, którzy wydział kończyli więc będziesz mieć okazję do poznania studiów i zawodu od praktycznej strony.

Dzięki za bardzo merytoryczny komentarz - uwielbiam takie! :) Co do tego co napisałeś na początku - dane UE mają się nijak do sytuacji w Polsce. Przykładowo - w Danii jest teraz największy kryzys branży architektonicznej na świecie, przez oryginalną bańkę spekulacyjną, której nikt jeszcze nigdy nie stworzył (nie takiego rodzaju). We Włoszech po prostu naprodukowano za dużo studentów i sytuacja się po mału klaruje ze względu na wprowadzenie mocne limity przyjęć na studia. To są tylko przykłady, ale pod kątem biznesu też rynek w Polsce jest inny. Mamy dużo lepsze warunki pracy nad Wisłą ze względu na stosunkowo wciąż dobry stosunek architektów do ilości obywateli. Fakt, ta sytuacja z roku na rok coraz bardziej pędzi w kierunku przywalenia w ścianę, o czym mówiłem w jednym z odcinków. Co do firm działających zgodnie z wolnym rynkiem, to nie jest podcinanie sobie gałęzi. Chyba wszyscy chcą w naszej branży zarabiać większe pieniądze. Że klient pójdzie w takim razie do kogoś innego? A teraz jest inaczej? Sytuacja dosłownie z wczoraj. Znajomi poprosili mnie bym zaprojektował dla nich dom w Polsce. Szybko musiałem im odmówić jak generalnie miałem konkurować z gotowcem pewnej pracowni, która sprzedaje projekt wielobranżowy za 3 tysiące złotych wraz z (uwaga!) adaptacją! 140m2 do wybudowania za jakieś 150.000 zł. Pouczyłem ich z czym się wiążę taki projekt i kulturalnie odmówiłem walki z 3.000 PLN. Jeszcze 2-3 lata temu to te śmieszne 3 tysiące to było przynajmniej bez adaptacji. To wszystko leci na łeb na szyję. W 2009 polska gospodarka wciąż źle się trzymała. 2020 ma jedną zaletę nad 2008 - w 2020 branży budowlana pracuje w zasadzie na tylko nieco mniejszych obrotach. W 2008 budowy po prostu stawały w miejscu. Deweloperzy upadali. To, że pracownie poobrywały ze względu na pierwszy lock down, to wina przede wszystkim złej strategii rządu polskiego, absurdalnie późna reakcja IARPu (SARPu też, żeby nie było). Unia architektów w Danii oraz unia pracowni architektonicznych w Danii zareagowały jeszcze pod koniec lutego (!). W pierwszym tygodniu marca ruszyła już pomoc pracowniom - pomijam pomoc rządu, który po prostu zamroził gospodarkę, dzięki czemu w Danii w zasadzie nie odczuło się gospodarczo absolutnie nic. Rok prawie jak każdy inny. Uważam, że 2020 jest dobrym rokiem z prostego powodu - NIC wcześniej po prostu z tym nie zrobiono. W ramach przeczekiwania Covid-19 w Polsce można po prostu wprowadzić reformy w naszej branży. Zwłaszcza, że umówmy się - Covid-19 na stałe wpłynie na branżę projektową. Zmienią się typologie mieszkań, przestrzeni publicznych, etc. Więc ten boom inwestycyjny dopiero jest przed nami. Co innego szklane biurowce, bo nie wykluczone, że weszliśmy właśnie w erę wyhamowania zapotrzebowania na nie. Za jakiś czas więcej o tym opowiem na kanale. Analizy płynące ze świata są bardzo ciekawe. Generalnie - "co by było gdyby się wydarzyło kiedyś?" jest niestety pustym argumentem. Jeżeli coś się nie wydarzyło wcześniej, to znaczy, że się nie wydarzyło. Każde nowe "teraz" jest w takim razie lepsze, bo daje możliwość właśnie wprowadzenia zmian, które z jakiegoś powodu nie pojawiły się wcześniej. Oczywiście, że gdyby branża zadziałała dawno temu, to teraz byłoby pewnie lepiej. Ale nie zrobiono tak i jest tylko gorzej. Czas na zmiany :).

Zgadzam się z @Antoni T. Czytając tytuł filmu myślałem, że poruszysz temat śmiesznie niskich cen za dokumentacje projektowe. Ludzie mają świadomość jakoby projekty powstawały po pstryknięciu palcem i przy inwestycjach kosztujących minimum setki tysięcy złotych (przy domkach) jakoś nie kłócą się z kafelkarzem czy dekarzem z retoryką: "Co?! 30 tysięcy za położenie pięciu płytek? Sam bym to zrobił w dwa dni!". Natomiast ja nie raz słyszałem podobne hasła w stosunku do naszej pracy. Ewentualnie za te kilka tysięcy klient wymaga, byś był dla niego dostępny dzień i noc, w niedziele i święta i wymyślił 10 koncepcji (oczywiście z wizualizacjami) zanim łaskawie zdecyduje się na którąś. Wbrew filmowemu stereotypowi który przedstawia architekta jako eleganckiego, kreatywnego pana w garniturze z neseserem, który tylko rzuca ideami i zgarnia za to miliony - nasz zawód jest coraz bardziej zeszmacany i paradoksalnie pan majster z ekipą często cieszą się większym szacunkiem dla siebie i swojej pracy niż architekt. Do czego zmierzam - podobno w latach 90-tych na takim WA PWr na kierunek Architektura przyjmowano rocznie 70 osób. Teraz jest po 300 miejsc na większych uczelniach + mnóstwo dziwnych tworów pod tytułem "Wyższa Szkoła Zawodowa w Nysie", kształcąca na trzech kierunkach: architektura, dietetyka i turystyka (autentyk). Ci wszyscy ludzie, wierząc w ww. filmowy stereotyp, chcieliby zarabiać w dziesiątkach tysięcy i to najlepiej zaraz po studiach. Pomijam już fakt, że studenci na stażu (nawet z lepszych uczelni) rzadko kiedy mają jakiekolwiek pojęcie o pracy w biurze i o tym jak powinien wyglądać projekt - nie jest to nic złego, w końcu są na stażu. Takiej osobie często trzeba poświęcić niemal tyle samo czasu, co gdybyśmy mieli wykonać dane zadanie samemu - najpierw na wytłumaczenie mu jego obowiązków, potem na korekty i na końcu na sprawdzenie efektu który koniec końców Ty sygnujesz swoimi uprawnieniami. Wymaganie, by taki stażysta zarabiał nawet najniższą krajową sprawi, że biura przestaną mieć w zatrudnianiu stażystów jakikolwiek interes. I te mniejsze - bo zwyczajnie nie będzie ich na to stać; i te większe - które na brak ochotników, którzy za pracę w takich Jemsach czy JSK chętnie by jeszcze dopłacili nie narzekają. Moim zdaniem rozwiązaniem problemu małych zarobków w architekturze nie są jakieś sztucznie narzucane przez Izbę widełki wypłat dla pracowników. A już na pewno nie wtedy, gdy równolegle nie wprowadzi się wytycznych (które dodatkowo będą przestrzegane) dotyczących cen za projekt. Tak jak piszesz - nieraz spotkałem się z przypadkiem, gdy konkurencyjne biuro za adaptację typówki, za którą my liczymy 3000zł + zmiany, życzy sobie 1000zł. Nie wiem jakim cudem im się to opłaca - być może pracują na pirackim oprogramowaniu które to przecież w erze wszechobecnych subskrybcji też drastycznie zwiększa koszt pracy... A być może zwyczajnie nie mają wyjścia, bo jeśli nie będą konkurencyjni cenowo to nie będą mieć zleceń wcale. Puentując, w takim zawodzie lekarza ich Izba dba, by mimo gigantycznego zapotrzebowania na ten zawód oraz faktu, że lwia część lekarzy wyjeżdża po studiach za granicę, ilość miejsc na akademiach medycznych od lat pozostawała niezmieniona. Nasz zawód, mówiąc brzydko "zeszmacił się" wraz z wejściem w życie reformy z lat ~2005-10 (nie pamiętam dokładnie), po której jak grzyby po deszczu zaczęły wyrastać pomniejsze uczelnie, a na tych większych drastycznie wzrosła ilość miejsc rekrutacyjnych. Na studia dużo łatwiej jest się dostać, wymagania młodych pracowników z zerowym doświadczeniem są duże, jest ich więcej, a jednocześnie ceny za projekty stoją w miejscu lub wręcz spadają do karykaturalnych sum. Jeśli ktoś miałby narzucić widełki płac dla pracowników biur architektonicznych, będzie to mieć prawdopodobnie skutki takie, jak większość interwencjonistycznych pomysłów - przestanie się zatrudniać stażystów w ogóle gdyż zwyczajnie ich praca nie będzie warta tych 3 tysięcy miesięcznie. Jeśli natomiast - tak jak mówisz - miałoby to być dobrowolne, nie potrafię sobie wyobrazić sytuacji, w której jakiemukolwiek pracodawcy by się to opłacało.