W 2025 - życzę 1000 + subskrypcji. A z racji prywatnych zainteresowań, planuję w tym roku przeczytać książkę o polskiej literaturze współczesnej Przemysława Czaplińskiego: "Rozbieżne emancypacje - przewodnik po prozie 1976 - 2020".

Super podsumowanie😍 dzięki za masę inspiracji, przypomniałaś mi o kilku książkach, które czekają na swoja kolejkę, kilku bie znalam wcale, nawet z opinii. Zanotowane, zobaczymy, co uda się przeczytać😁 Filary ziemi to książka, którą chce od lat przeczytać i jednocześnie jakims cudem ci roku unikam jej skutecznie 😅 Pamiętniki Hadriana to arcydzieło❣️ kocham namiętnie i od jakiegoś czasu chodzi za mną myśl o rereadzie🤔 Ciala mam już kupione i nie mam pojecia dlaczego jeszcze się za nią nie zabrałam 😅 Na południe od Brazos przetoczyła się przez moją bańkę instagramową jak tornado, polecili mi ją juz chyba wszyscy, muszę w końcu się za to zabrać. Aspidistra też czeka na półce😅 Świetne pomysły na filmy! Cokolwiek zdecydujesz się zrealizować, obejrzę, jak zwykle, z przyjemnością😊

Ksiazki, które dają nadzieję - super pomysł! Podsumowanie filmowo/serialowo/wystawowe - poprosimy! Po Szczupaku polecam też, też wydawnictwo Marpress, Człowiek, który znał mowę węży. :)

Wydaje mi się że Camus jak to zwykle u niego posłużył się postacią Marsaulta żeby pokazać absurdalność życia, świata, człowieka który jest obcy bo swoim zachowaniem odmawia wzięcia udziału w całym tym teatrzyku jaki odgrywamy, skazany na śmierć "bo nie płakał na pogrzebie własnej matki". Ale miło że było o Camusie, to już coś.

"Filary ziemi" i kontynuacje czytałam już dawno, ale doskonale spędziłam z nimi czas. Zachwycił mnie również serial. Cykl Rama zapisany na listę do przeczytania w tym roku😀 Ciała Annie Ernaux też w mojej topce 2024.

Z ksiązek , które są w Twojej topce przeczytałam: "Filary ziemi", Pamiętniki Hadriana", "Ciała", "Na południe od Brazos", "Obcy" A. Camusa. To chyba wszystko, co zapamiętałam z filmiku.Przestaję czytać Annie Ernaux. niestety "Ciała"bardzo mnie zniesmaczyły. Być może są jakąś przestrogą dla kobiet, by panowały nad swoją seksualnością i żeby miały jakąś wiedzę o swoim ciele. Iść na żywioł w tak ważnej dla siebie sprawie jest niepoważne, tym bardziej że konsekwencje towarzyszą do końca życia. I po co? Piszę to jako żona, matka i kucharka."Czas huraganów " wpisuję na listę, a z niej muszę wydobyć "Polowanie na małego szczupaka", bo już tam jakiś czas jest. Wysłuchałam kilka filmików i dla każdego twórcy był to bardzo dobry rok czytelniczy. Z zapowiedzi wygląda, że i ten nie będzie gorszy. Literaturę z różnych zakątków świata czytam, ale za cel postawiłam sobie wyczytywanie literatury polskiej, bo to wstyd nie znać swoich pisarzy.Moja krótka lista na rok 2024 przedstawia się następująco.Książki 2024 - ścisła czołówka 1. Poezja - G. Jakubowska- Fijałkowska „Wiwisekcja” 2. Kryminał - M. Śmielak „Wilcza chata” 3. Literatura inna - R. Rak „Dunder albo kot z Zaświatu” 4. Świetne czytadło - K. Quinn „Klub Dzikiej Róży” Książka roku 2024 - Jakub Jarno „Światłoczułość” 1.miejsce- Małgorzata Lebda „Łakome” 2.miejsce S. Schweblin „Ptaki 3.miejsce G.G. Marquez „Widzimy się w sierpniu” Książki, o których dużo myślałam i polecałam znajomym. Bez zastanowienia wypisałam na kartce numery od 1 do 8 i uzupełniałam. Oto rezultat. 1.P. Rankov „Klinika” 2.A. Mornstajnova „Las w domu” 3.K. Grochola „Wyluzuj kobieto” 4.L. Esquiry „Przepiórki w płatkach róży” 5.W. Hyska „Ciąg zbieżny” 6.J. Bączykowski „ Zadzwoń, jak dojedziesz” 7.A. Grabowska „Matki i córki” 8.Kim Ho Yeon „Nietuzinkowy sklep całodobowy”

U mnie 2024 rok to 72 przeczytane książki. Po 5 punktów dostały "Ciosy zagłady" (Ray Nayler) oraz "Paradyzja" (Janusz A. Zajdel). Prawie maksa ma "Róża i cierń" (Michael James Sullivan). 8 książek ma 4.5pkt, w tym np. "Kwiaty dla Algernona" (Daniel Keyes), "Demon Copperhead" (Barbara Kingsolver) czy "Alles in Ordnung? Listy do Lagerkommandanta" (Czesław Czubak)... Tak więc i SF, i fantasy i literatura piękna czy obozowa... Ps. Co do filmów - McMurtry napisał jeszcze 2 powieści w serii Lonesome Dove a nikt na YT o nich nie opowiada. Fajnie byłoby u Ciebie zobaczyć, jak dalsze (lub wcześniejsze) losy bohaterów wypadają w tych opasłych tomiszczach, które i na mojej półce czekają na czytanie...

Każdy z planowanych filmów bardzo chętnie obejrzę👍 może bookshelf tour? 😉

Wszystkie pomysly na filmiki sa super. Najbardziej niecierpliwie czekam jednak na plany czytelnicze. Pozdrawiam

"Strasznie" emocjonalnie opowiadasz!

Piękne czasy ogólniaka przypomniały mi się jak Pani powieści W.Whartona z regału zdjęła... Mam je wszystkie! Wszystko co autor wydał w Polsce mam w swojej bibliotece. Szkoda, że nikt tego już nie wznawia. Ciekawe podsumowanie ćwierć wieku!

Dostalam tę krainę chichów w gimnazjum na urodziny i pamietam jak mi zryła bańke

Super pomysl na filmik

Jakie zamierzchłe lata przypominasz!😂 Super zestawienie, dzięki wielkie za przypomnienie takiej masy książek. Aż się trochę łezka w oku kręci na myśl jak ten czas zapiernicza😅 chociaż🫣 tytuł materiału trochę czas wyprzedza😉 I te liczby! Takich nakładów już chyba nie ma🫠 Dzięki wielkie za super podsumowanie! Jestem zszokowana, jak mało z tych książek czytałam 😅

Maciej Meller?

Grocholę czytałam, ale pierwsze jej literackie dzieło w mojej opinii to “Przeznaczeni”, niełatwa, zupełnie inna niż te o Judycie, ktòre były czytadłami po prostu. Teraz już mnie nie ciągnie do tej autorki. Aha, jeszcze “Zielone drzwi”- wstrząsnęły mną. “Hańba” - czytałam, trudne to było i nie chciałabym wracać w te klimaty. “ Cień wiatru” - niepowtarzalna, nie wiem co z następnymi tomami będzie , strasznie już zakurzone u mnie”. Odkąd kupiłam “ Koniec świata w Breslau” w koszu w L’eclercu, zaczęła się era Krajewskiego w moim domu. O HP nie wspomnę co moje dziecko wyczyniało, żyło się tym tytułem, kolejnymi częściami przez kilka lat, potem gry, omg! A potem “Gra o tron” - kolejne szaleństwo. Kalicińską przeczytałam, ale serialu nie oglądałam. Ogonowska jakoś tak miałko pisała, trzeciej części nie doczytałam. Miłoszewskiego “Gniew”- zaczytaliśmy i poszła dalej. Szwaja - coś czytałam ale już przebrzmiała. Skandynawska się u nas nie przyjęła. Houllebecq - zaczęłam przygodę i mam zamiar kontynuować bo zgromadziłam wszystkie powieści. Greya się nie dało czytać nawet żeby mòc skrytykować - nie dało się brnąć.. Przewodniki po życiu i azjatyckie klimaty - nie czytane. Paris coș tam przeczytałam ale to nie jest do kontynuowania autorka. “Chłopki”, “Akuszerki” nie czytane i tak pozostanie. Nie było “Shantaram”? - tego okropnego kloca polecanego przez M. Mellera, co on widział w tej pseudofilozoficznej nudnej bajce. Doobrze…czy ten wpis się zmieści🤔..

Czytałam kilku Whartonòw ale największe wrażenie zrobili na mnie “Spóźnieni kochankowie” ale z innego wydawnictwa, choć i w Salamandrze też chyba była ta książka. No i straszna strasznie smutna “Niezawinione śmierci”, po ktòrej już nie czytałam nic tego autora. Czekam co dalej, odniosę się jeśli będę miała coś do powiedzenia:)

łomatko... mineły 24 lata XXI wieku.... "czeba" zmienić tytuł :)

Popularność jakichś książek jest dla mnie w większości antyrekomendacją dla ich przeczytania. Są oczywiście wyjątki, chociażby tak jak powieści Whartona, Bernardin Evaristo, czy Olga Tokarczuk. Też swego czasu "pokochałam" Samotność w sieci". Dana Browna zawsze chętnie czytam, w przeciwieństwie do JP2 czy Dziwisza (jedna wielka hipokryzja). Sprawiedliwość owiec bardzo polecam - mądra książka. Z tego zestawienia widać, że popularności książkom przydają różne wydarzenia - przede wszystkim śmierć kogoś, potem ekranizacje. Czyli część czytelników działa reaktywnie. Od 2013 roku jakby spadek popularności literatury pięknej na rzecz czytadeł typu Gray i różne odmiany. A od 2020 to kompletny upadek gustu typu grafomania Lipińskiej. Nigdy nie zrozumiem popularności takiego czegoś jak "Zanim wystygnie kawa".

jedna mała uwaga - XXI w. rozpoczął się 01.01.2001 i będzie trwał do 31.12.2100, więc pierwsze ćwierćwiecze zakończy się dopiero pod koniec przyszłego roku :P

Ach tak...pamiętam...też czytałam Wortona ale nie zakochałam się w tym pisarzu...w przeciwieństwie do Carrolla...czytam do tej pory...mają specyficzny klimat w którym dobrze się czuję. Pomysł z zestawieniem znakomity.

Lisa ostatecznie się nie udało znaleźć na półeczce? :D

Bulterier jest na okładce "Krainy Chichów".

Ciekawe zestawienie 🤗 👍📚

Dwadzieścia cztery lata czytania.Prawie wszystko z tej ogromnej listy czytałam oprócz: Cejrowskiego, bo mnie zniesmaczył, Wojewódzkiego- podobnie." Czułej przewodniczki", bo nie wierzę w takie poradniki i literatury modnej ostatnio typu " Rodzina Monet".No i twórczość R.Mroza- doczytałam do " Czarnej Madonny" i przerwałam lekturę, nie że jest zła, ale dlatego że ujawnili się inni, równie dobrzy, chociaż bez spektakularnych nakładów.

Zapominam przede wszystkim kryminały - są tak powtarzalne, że wszystko się miesza i nakłada. Pamiętam te, które mają wyjątkowo charakterystyczne postacie. I z tego powodu najbardziej pamiętam kryminały Mroza - o Chyłce. Forście i Osicy. A na przykład przeczytane w tym roku Splątenie Brejdyganta nie odcisnęło żadnego śladu w mojej pamięci, absolutnie nie wiem, o czym to było. Uznaję więc, że nie było absolutnie warte mojego czasu. Najbardziej pamiętam książki, które albo mnie mocno zirytowały, albo naprawdę zachwyciły. Te, które nie wywołały emocji zanikają. Też robię notatki.

witam. chciałem ten tag wykonać krótko po publikacji tego filmu, ale już pierwsze pytanie okazało się być problemem, otóż nie czytałem żadnego afroamerykańskiego autora i mimo tego że dalej mam w tej materii zaległości, stwierdziłem że na te pytanie odpowiem, tylko że pierwsze nagnę i napiszę autora którego chciałbym przeczytać. 1. Toni Morisson. chcę przeczytać oczywiście "pieśń salomonową", bo zyskuje sympatię do sag rodzinnych, interesuję minie również to, że w tej książce (według blurba) nie ma ani jednej białej postaci. no i jest to noblistka. chciałbym również przeczytać zbiór przemów M. L. Kinga, tylko że on nie był stricte pisarzem. 2. Nagłe zwroty akcji, ale mające sens w fabule to domena Brandona Sandersona i Joe Abercrombiego, czyli dwóch pisarzy fantasy (pierwszego bardzo lubię, drugiego uwielbiam). Sanderson słynie z tworzenia, niezwykłych, rozbudowanych światów i przez ok. 80% swoich książek buduje świat i bohaterów, aby w 20% zasypać czytelnika lawiną wydarzeń. o ile przebijanie się przez to 80% może czasem sprawiać problemy to finał zwykle czyta się na jednym tchu i po nim, bardzo docenia się włożony w przeczytanie tej powieści wysiłek, a ma to taki związek z plot twistami że autor tak skrupulatnie stworzył świat, że informacje których dowiadujemy się w zwrotach akcji są dla nas szokujące i chcemy wiedzieć więcej. natomiast Abercrombie i jego "pierwsze prawo" porównałbym do "gry o tron" i wiem, że takie porównanie jest oklepane, to w przypadku Joe spisuję się ono, tylko że w jego książkach jest więcej humoru, czarnego oczywiście ;). a najmocniejszy plot twist (przeczytałem póki co 1 trylogię) to ten w tomie 3, więcej nie zdradzę :pp. 3. tutaj powołam się na książkę którą czasem żartobliwie określam mianem "książki mojego życia" mianowicie: "bracia karamazow" Fiodora Dostojewskiego. powieść ta za pierwszym czytaniem zrobiła na mnie ogromne wrażenie, między innymi przez długie monologi w których dowiadywaliśmy się o poglądach bohaterów na tematy filozoficzno-teologiczne. brzmią one teatralnie i nienaturalnie przyznam, ale i tak robią duże wrażenie. najbardziej znany jest tu poemat o wielkim inkwizytorze, ja wyszczególniłbym jeszcze rozmowy Iwana (mój ulubiony bohater) z tajemniczym kimś i Smierdiakowem. przez te monologi i ogrom trudnych informacji w nich przedstawionych jest to powieść której nie da się w pełni zrozumieć, tym bardziej za pierwszym czytaniem, ale przeczytanie jej dużo wynagradza i powoduje, że ma się myśli iż przeczytało się naprawdę coś wielkiego, nie tylko gabarytowo, ale przede wszystkim treściowo. 4. tutaj pójdę na łatwiznę i wybiorę poezję i to nie byle jaką, bo ukraińskiego wieszcza narodowego Tarasa Szewczenki. doceniłem jego wiersze przede wszystkim ze względu na rytmikę oraz klimat dawnej Ukrainy. czytałem w tłumaczeniu, więc nie docenię go w pełni, ale chcę więcej ;). 5. manga "Dobranoc Punpunie" byłaby idealna do tej kategorii, ale to komiks w końcu, jednak ze względu na to, że nic lepszego nie przychodzi mi do głowy, wspominam. jest to jedna z najbardziej depresyjnych rzeczy jakie dane mi było czytać, szczególnie później. mówiąc najprościej i nie zdradzając zbyt wiele z treści, jest to studium upadku człowieka (mimo, że główny bohater widzi się jako ptak). polecam, ale zdecydowanie nie jak ma się gorszy okres. 6. mój ulubiony typ powieści ;). "hrabia monte-christo" Aleksandra Dumasa - jedna z najlepszych opowieści o zemście, a że zemsta której chce dokonać Dantes jest na ludziach wysoko postawianych, musi być starannie zaplanowana i przemyślana, stąd długość i rozbudowanie powieści. 7. seria "czerwony świt" Pierce'a Browna. nie jest to rzecz wybitna, ma wiele wad, ale czytelnik na pewno nie będzie się na niej nudzić, szczególnie na 2 i 3 części. 8. dam tutaj co będę czytać jako następne czyli serię "suneater" (pożaracz słońc) Christophera Ruocchio. niestety tylko 2 tomy zostały wydane po polsku, a wydawnictwo nie będzie kontynuować serii, dlatego wszystko przeczytam po angielsku. słyszałem wiele dobrego o tej serii, szczególnie o 3 i 6 tomie. jest to epickie sci-fi i jest utrzymane w konwencji pamiętnika spisywanego przez głównego bohatera po tym jak zniszczył słońce doprowadzając do upadku obcej cywilizacji. to tyle jeśli chodzi o moje wykonanie tego tagu, jak mogłaś zauważyć moje odpowiedzi stawały się z pytania na pytanie coraz krótsze, ale to dlatego że z jednej strony bardzo chciałem odpowiedzieć na te pytania, a z drugiej jestem w klasie maturalnej i musze się dużo uczyć i mam mało czasu, w każdym razie oto moje odpowiedzi i koniecznie daj znać co o nich sądzisz i czy będziesz chciała coś z tego przeczytać ;). zaś co do samego jazzu, nie słucham ale kiedyś się zapoznam, bo wydaję mi się iż jest to pomost między muzyką popularną, a muzyką klasyczną. pozdrawiam!

Też tak mam :)

A jak ten "Narrenturm" po latach? Nadal ci się nie podoba? Również czytałem lata temu, podobnie porzuciłem serię po paru rozdziałach tomu 2, choć wydaje mi się, że mi się podobało (poza archaicznym językiem)... Po prostu wtedy w ogóle przestałem czytać na lata, a nie to że przez Sapkowskiego...

Wojciech Mann wspominał, że w pewnym sklepie w Ameryce usłyszał ładną muzykę i kupił płytę z nieznanym wykonawcą. W domu, już w Polsce, zauważył, że ten konkretny album już kiedyś kupił i teraz na półce ma dwa identyczne wydania. Legendarny dziennikarz posiada kilkadziesiąt tysięcy płyt. Nie ma dobrego wyjścia - albo czytamy mniej, czasem po kilka razy tę samą książkę, jesteśmy wyjątkowo wybredni i nie gromadzimy setek/tysięcy pozycji na półkach, albo idziemy na całość. Podoba mi się przykład czytania w trakcie mycia zębów lub w chwili pilnowania smażenia naleśników - podziwiam, szanuję, wręcz budzi to u mnie niekłamaną zazdrość: oto człowiek, który jest utalentowanym żonglerem - może wykonywać dobrze kilka czynności równoległych. Jest jeszcze kwestia higieny umysłu. Niestety, mózg nie może bezkarnie wszystkiego zapamiętywać, bo przywoływanie skomplikowanych wrażeń z intensywnością ich oddziaływania, równą czasowi ich powstawania, ma destrukcyjny wpływ na osobowość. Proszę zauważyć, jak drażnią nas cudze, drobiazgowo przywoływane wspomnienia. Pamiętliwość ludzi mściwych budzi grozę. A satyrycy mówią wprost - dawny dramat, to dzisiejsza komedia.

Ale ja mam tez coś takiego, że czuje jak mi sie RAM wypelnia trescia ksiazki i specjalnie sie przelaczam na cos innego zeby odpoczac i zeby mi sie ulezalo to, co przeczytalam haha

Hahaha ten yoda

Mam jedną taką, podobno 2 lata temu przeczytalam Whites: On race and other falsehoods. Caly czas mam podejrzenie, ze zamierzalam kliknać want to read a przez przypadek dodałam do read. Nie przypominam sobie jej w ogole

Oceniłaś na jedną gwiazdkę jedną z ciekawszych polskich powieści?

"Upadek" Camus mnie też okropnie zawiódł i był o niczym. Nie oceniłam tak ostro jak Ty tylko z szacunku do autora:) Za "Obcego" chętnie sięgnę:)

Stoicyzm jako postawa życiowa jest rzeczywiście bardzo wymagający. To z pewnością nie jest oferta dla osób neurotycznych. Później są takie rozchwiane postawy "podobało mi się, zgadzam się z wieloma tezami, dlatego oceniłam na jedną gwiazdkę".

Ja tez nie lubie rownowaznikow zdan

Kronika portowa hahhaha

Nie godzi sie xdd

Chyba jak lubię czyjeś pisanie, a potem coś mi się nie podoba, to głównie jestem zaskoczona

Świetny pomysł.Już widzę tlum jutuberów realizujących go.Nie sprawdzam książki ani na " Lubimy czytać", ani na innych zagranicznych kanałach oceniających książki.Z tymi gwiazdkami to jednak pojechalaś po bandzie.Obserwuję nowości, czasem korzystam z poleceń prowadzących kanały, niektóre mam już często przeczytane.Nie zawsze się zgadzam, ale każdy ma inne doświadczenie czytelnicze i inną wrażliwość.Nigdy, nawet jako dziecko, a bardzo dużo czytałam, nie identyfikowalam się z bohaterem, zostało tak do dziś .Na fabułę patrzę jak na ekran telewizora.Płaczę i smieję się, denerwuję i podziwiam.I na tym koniec.Gratuluję pomysłu, widzę, że sprawił Ci frajdę. Mnie też

To w porzadku, ze roznimy sie w odbiorze fabuly. Kazdy z nas odbiera ja przez pryzmat swoich doswiadczen, aktualnych przezyc. Kiedy razem z moja mama jestesmy po tej samej lekturze i wymieniamy sie wrazeniami, kazda z nas ma swoje zdanie i ulubiony lub "ulubiony" fragment. Sa dziela uniwersalne, szczegolnie w dziedzinie sztuk pieknych, ale trudno mi znalezc teraz jakies dzielo uniwersalne w literaturze. Kiedys klocilam sie z osobami, ktore nie podzielaly mojego zdania nt. jakiejs ksiazki, ale od jakiegos czasu jest dla mnie bardzo ciekawe, dlaczego maja inne zdanie. Sama przezylam swego rodzaju ostracyzm, kiedy jako licealistka skrytykowalam "Buszujacego w zbozu" czy kiedy na lub juz po studiach dyskutowalismy o filmach Woody'ego Allena. Nie da sie ukryc, ze i pisarze maja swoje cykle zyciowe i zdarzaja im sie ksiazki nierowne. P.S. Moja ulubiona ksiazka Irvinga jest "Modlitwa za Owena".

Z rozmyśleniami Marka Aureliusza mam podobny problem. Wrocę do nich w najbliższych miesiacach i postaram się odniesc A

Czytałam Johnsona, wszystko wyleciało mi z głowy - średniawka 😅 Pamuka czytałam "Rudowłosą" i mi się podobało.

Czy ulegam sugestiom artystycznym? Czasem tak, a czasem nie. Ktoś mówi, że coś jest genialne. OK. Sprawdzam. I nie jest. Albo jest. Lub nie jest. Ktoś inny twierdzi, że coś jest słabe. Czasem sprawdzam. I nie jest. Albo jest. Lub nie jest. Jeśli chodzi o stoicyzm - w teorii wszystko pasuje. W rzeczywistości bywa tak sobie. Największe rozczarowanie? Dwa. Dotyczy ulubieńców. Lem: „Filozofia przypadku” - bezczelna demonstracja czystej sofistyki, zbędna intelektualnie próba wyjaśnienia dlaczego powstają literackie arcydzieła. Nabokov: „Ada” - grafomania na najwyższym poziomie: erudycyjnym, stylistycznym, intelektualnym. Powieść brednia. Pisana z radości pisania dla samego siebie. Bezwartościowy zbiór słów. Największe zaskoczenie in plus? Pierwsze trzy tomy „W poszukiwaniu straconego czasu”. Podchodziłem do tej powieści jak do jeża. Wydawało mi się, że coś takiego może napisać tylko manieryczny intelektualista z Paryża, a zamiast rozczarowania - kolorowa erupcja wewnętrznej radości spotkania z wrażliwym obserwatorem świata. Kapka Kassabova: „Granica” (2017) - reportaż o Bałkanach - i znowu - myślałem, że będzie to nudnawy tekst o lokalnych problemach miejscowej ludności, a w rzeczywistości znalazłem z autorką wspólnotę nie wesołych wspomnień z epoki tzw. realnego socjalizmu z lat sprzed 1989 roku.

Ciekawy filmik. Regulamin tłoczni win też bardzo mi się podobał. I książka i film, w którym zachwyciła mnie przede wszystkim rola Michaela Caine. A aktorką była Charlize Theron😀 Denis Johnson to też nie jest mój ulubiony autor. Jego "Szczodrość syreny" oceniłam może nie na jedynkę, ale nisko. Maleńka książeczka, połowy formatu A4, a czytałam ją przez tydzień (zgodnie zresztą z zaleceniami uważności, refleksji i głębokiego namysłu). Zostały mi po niej skrawki świetnych zdań, drobnych scenek (czasami przejmujących, czasami humorystycznych) i tyle. A naprawdę się starałam. Może dlatego, że żaden z bohaterów jakiegokolwiek opowiadania nie przebił się przez mur mojego do nich dystansu i poczucia obcości - ani fan Elvisa, ani więzień, ani ktoś na odwyku. Innych, jak byli to już nawet nie pamiętam. Do Orhana Pamuka zraziła mnie "Nazywam się czerwień" i też tak jak Ty już więcej po nie sięgnęłam po jego twórzość. Aż z ciekawości przejrzałam swoje " jedynki". I tu znalazła się: "Beach Read" Emily Henry - ocena oczywista i ta autorka jest absolutnie nie dla mnie. Bardzo niskie oceny mają u mnie raczej niedawno wydane książki jak: Błahostka Magdy Tereszczuk, Fuerte Kaspera Bajona, Odmawiam myślenia Lotty Elstad, Zaklinanie węży w gorące wieczory Małgorzaty Żarów (nagrodzona sic!) Czytam opinie innych osób, ale dopiero po wyrobieniu sobie własnej. Mogę zmienić swoje zdanie, ale po recenzji prawdziwych krytyków literackich albo po wywiadzie z autorem.

SF uwielbiam! Po latach posuchy książkowej, oczywistego wyboru łatwiejszej konsumpcji seriali, filmów czy gier wróciłem do czytania. Wydarzyło się to właśnie dzięki SF - Asimov, Weir, Priest, Zajdel, Keyes, McCarthy, Heinlein i Lem głównie + antologie. To z kolei popchnęło mnie do dalszych prób i eksploracji literatury pięknej i klasycznej: Ogawa, Kingsolver, Pancake, Szostak, Remarque, Setz, Backman, Twardoch czy Vonnegut... Co jakiś czas zdarzały się również pojedyncze pozycje wojenno-obozowe, ale nie za dużo z uwagi na ciężar emocjonalny - Cvijetić, Czubak, Boyne, Tymiński, Vuillard, Wiesel... To wszystko było ciekawe, raz lepsze, raz gorsze, ale potrafiło wciągnąć, zainteresować, niejednokrotnie skłonić do refleksji... Wydawało mi się, że czas spędzam wartościowo, że rozwijam się w pewien sposób itd, a przy tym dobrze się bawię - wystarczy przytoczyć tu choćby przyjemne SF "Projekt Hail Mary" czy "Ukochane równanie profesora"... Jakież było moje zdziwienie, kiedy bez wyraźnego powodu postanowiłem zakosztować literatury gorszego sortu, jak mi się zawsze wydawało (choć przed laty zdarzyło mi się przeczytać opowiadania o Wiedźminie, to jednak do sagi nigdy nie sięgnąłem). I tu wybór padł na Sullivana i jego cykl "Kroniki Riyrii", które akurat miałem dostępne. No i stało się - zostałem kupiony. Dopiero teraz doświadczyłem, ile książki mogą dać czystej przyjemności, radości, zaangażowania w poznawanie tych zaskakujących światów, niczym nieskrępowanych przygód bohaterów przepełnionych ludzkimi emocjami, smutkami, miłościami, żądzami zemsty, pożądania, niemalże namacalnego cierpienia lub humoru, tak realnych, a przecież wymyślonych... Wspomniany Sullivan, Abercrombie, Hobb, Sanderson, Rothfuss, Wegner i na poprawę humoru Mortka i Eames. Palce lizać!

Też podobał mi się "Obcy", a "Upadek" wcale!