Materiał pełen niedopowiedzeń i niadekwatnych przykładów. Ważny temat, a potraktowany nierzetelnie. Niestety.

Metoda lutsra w przypadku papierosów jest idiotyczna nigdy nie powinno się to znaleźć w tym filmie co do reszty sie zgadzam

Dzięki za ten temat jestem zoną Tomka i matką dwójki dzieci Leszka i Helenki wielu rodziców nie zdaje sobie sprawy jak bardzo krzywdzi swego dziecka sama nawet tego nie wiedziałam dopóki nie natrafiłam na twoj kanał dzięki moze jeszcze kanał jak dogadać się z dzieckiem autystycznym

Wyplakiiwanoe dzieci ci rodzice którzy stosują ta metodę śmierc dziecka to najbardziej wyczekiwany i wymarzony dzień w życiu dziecka

Kiedy nowy odcinek? Już wszystko obejrzałam .

Byłam wychowywana w stylu pobłażliwym i rzeczywiście mam problem z przyjęciem autorytetu. Mimo wszystko ten styl odpowiadał mi.

Jest to dla mniie komiczne, nigdy tak do dzieci nie mówię, nie zastraszam, normalnie im tłumacze i traktuje jak człowieka i naprawdę nie miałam sytuacji kiedy musiałabym użyc takich pogróżek. Ktokolwiek to robi nie jest dojrzały ani gotowy by zostać rodzicem, niektórzy do śmierci tacy są. Niestety gdy wspominam przeszłość, to tak właśnie byłam wychowana, byłam przerażona wiecznie wystraszona, do tej pory boję się ciemności. Jednak takie odzywki nie przejda mi przez usta, dla mnie to poniżanie się w oczach dziecka.

Wszystkie metody moich rodziców, plus dzieci i ryby głosu nie mają i już ja ci dam powód do płaczu. A ja się stresuje przy mojej córce, nigdy nie wpadałabym na pomysł powielać takich szkodliwych zachowań

6:12 ja wtedy Nin nie robiłem

Powiem Ci tak, trudno znaleźć dobrą opiekunkę do dziecka, ale jeszcze trudniej znaleźć dobre dziecko😅

Jezeli dziecko wcale się nie słucha to trzeba przejść do ekstremum niestety

kzbin.info/www/bejne/hX3Tlotqh7eiaJo

xD

Na teksty typu "a za moich czasów" mój brat odpowiada "a palicie jeszcze czarownice na stosie? Nie? Przecież kiedyś tak się robiło." Skuteczne. Polecam XD

No wychodzi, że tak.

Dla mnie to nadal to samo.

A jak nie widać żadnych - powtarzam: ŻADNYCH starań u dziecka? To jak doceniać i chwalić, gdy nie ma tych pozytywów całkowicie!? Jakie rozwiązania zasugerować gdy dziecko mnie okrada nieustannie. Muszę chować wszystko co cenne w piwnicy.

najbardziej mnie dziwi kiedy widzę takie dyskusje na facebooku i pytam dorosłe osoby, czy widziałyby coś złego w tym, żebym to np. ja je zdyscyplinował takim klapsem. Zazwyczaj uważają to za pytanie niepoważne, a mnie zastanawia dlaczego. Czy wobec tego bicie jest tylko okej jeżeli przedmiot tego bicia jest mały i bezbronny? Jaka jest praktyczna różnica pomiędzy klapsem w twarz dla dorosłej osoby, a klapsem w tyłek dla dziecka?

Super!

kzbin.info/www/bejne/o6HVZ2uHnLKiocksi=XwkJeRkHfidUsv8c

Dodam ten komentarz pod Najnowszy film to może go przeczytasz wszystkie filmy na tym kanale które zauważyłem są nastawione na „nie rób” „robisz źle” „jak nie robić” nie za bardzo widzę jakis pozytywow, pochwal, tylko wytykanie ciagle bledow. Moznaby zmienic troche sposob komunikacji, co o tym myslisz?

7:36 grzeczny podczas wizyty u babci, czyli jaki?

Nigdy nie zamierzam mieć dzieci

Ciekawe kto był sponsorem tych najnowszych badań 🤔

To tak jakby mówić że zawsze jak masz dwójkę albo trójkę to jedno jest faworyzowane a drugie obarczane wina i gorsze.

Super materiał dziękuję

Moje dzieci nie dostawały słodyczy i ekranów. O ile mój starszy syn był lekko nadruchliwy od urodzenia - nie obserwowałam zauważalnych różnic pomiędzy spożyciem słodkiego a zachowaniem, zresztą słodyczy długo nie dostawał. Natomiast młodszy syn był bardzo spokojny i zawsze, gdy był pobudzony pytaliśmy czy coś słodkiego zjadł lub czy oglądał jakieś ekrany ? I zawsze były to albo ekrany albo słodkie. Nie zdarzyło się ani razu, żeby "telepał" się bez powodu. Oczywiście w ramach słodkiego nie musiały to być batoniki, równie dobrze mogły to być naleśniki z nutellą lub podobne rzeczy. Zadziwiona byłam tym, że aż tak regularnie to działa. I być może jestem głupia i wierzę w zabobony, jednak akurat na moim młodszym dziecku sprawdzało się to w 100 procentach. Przeczytałam wiele lat temu, że cukier zaburza pracę mózgu małego dziecka i postanowiłam, że moje dziecko przez pierwsze kilka lat nie dostanie słodyczy. I tego się trzymałam, chociaż w kaszkach czy wielu daniach obiadowych też jest sporo cukru

Tylko co zrobic jak dziecko rok chodziło a teraz przez całe wakacje wspomina, że za nic tam nie wróci...

JA dostaję lanie pasem ręką kapciem smyczą kablem paddle oraz trzcinką od MINE Domme Mother Anna xd niemal codziennie po którym Matka dała MI siarczyste strzały w dupę i polecenie quoting Mother szykuj dupę i marsz do kąta xd

Powiedzcie mi. Dziecko ma roczek, ja jeszcze na urlopie. Tata, trzeba przyznać, ciężko pracuje, ale czy to normalne i usprawiedliwione, że po pracy zmęczeniem tłumaczy brak siły nawet wyjść na spacer czy zrobić cokolwiek przy dziecku? Bo ja już sama nie wiem czy on przesadza czy ja zbyt dużo wymagam. Chętnie posłucham Waszych opinii. Dodam, że kiedy proszę, że to tylko spacer to mówi, że mnie zaprasza na chwilę do siebie do pracy to zobaczę jak to jest. Ja naprawdę go rozumiem i za to szanuję ale coś mi w tym po prostu nie pasuje.

Tutaj '86...moi rodzice wypowiedzieli chyba każde z tych zdań. Nie mam im tego za złe. "Mogło być mi lepiej, mogło być mi gorzej..."

Super film

Dużo ciekawej i sprawdzonej wiedzy choć widzę, też dużo dramatyzmu. Tylko w patologicznej polskiej rodzinie morze zdarzyć pusta lodówka? gdy oboje rodzice są zabiegani, praca, zajecia dodatkowe dzieci, języki etc jeden rodzic pomyslal, ze drugi coś kupi itd. Dalej... zakrapiane imprezy i brak opieki - o jakim procencie lub promilu rodziców Pan mówil, widzę tu demonizowanie rodziców. W innym filmie używacie tytułu, jak polacy leją dzieci... ja wiem, że współczesne dziennikarstwo upadło nisko, ale niech takie sugestie nie będą dla Pana normą! W skandynawii dziecko wg prawa jest własnością Państwa i dochodzi do licznych patologii. Dziękuje, że pomagacie rodzicom ale proszę być obiektywny i nie oczerniać w domyśle polskich rodziców, bo Polskie wychowanie jest na wyższym poziomie niż w wielu wielu krajach UE.

Za dużo kombinowania. Żeby nie zepsuć dziecka, wystarczy nie mieć dziecka. Polecam, metoda skuteczna w 100%.

Czytam te komentarze i smiac mi się chce ...Przypomina mi sie sprawa sprzed iluś lat jak syn pozwał rodziców 1 ) bo jak jezdzili do dziadków na wieś to musiał pomagać a jak mama lepiła pierogi to tez jej pomagał i mial problem z zebami bo rodzice chodzili z nim tylko na nfz do dentysty i domagał się odszkodowania ew. zadośćuczynienia . .Nie twierdzę ze dziecko ma pracowac ponad sily i miec tylko obowiązki ale prawdą jest ze dzieci bardzo dobrze wychowuje sie przez pracę poczatkowo na zasadzie zabawy

10/10 + kilka ekstra które uświadomiłem sobie w trakcie oglądania. Co wygrali moi rodzice?

Coraz bardziej przekonuje się ,że mam niedojrzałych rodziców, ktorzy stosowali różne formy parentyfikacji. Nadal to robią ale już zaczynam się buntować - mam 39 lat😅. Jestem najstarsza z rodzeństwa i w dzieciństwie często musiałam brać odpowiedzialność za ich przewinienia, opiekowałam się nimi a wina za mokre gacie spadała na mnie bo ich nie upilnowalam. Oczywiście zawsze musiałam ustąpić młodszym bo jestem starsza i " mądrzejsza" a w przypadku dorosłych, gdy coś mi nie pasowało to oczywiście nie mogłam " pyskować" i zawsze byłam na straconej pozycji. W konsekwencji teraz rzeczywiście zapominam o sobie, nie jestem pewna siebie i wszyscy się przyzwyczaili do tego żeby traktować mnie z przymrozeniem oka.Dopiero się uczę tego,że moje zdanie się liczy i moje problemy są równie ważne jak innych, a dla mnie powinny być najwazniejsze.Rodzice często się kłócili i oczywiście pełniłam rolę mediatora , rozweselacza, powiernika.Nadal chcą żebym tak robiła, ale już zaczynam odpowiadać że są przecież dorośli a dorośli sami rozwiązują takie rzeczy

Na poczatku powiedzialeś, ze jestes Tatą Tomka. Naszedl mi pomysł żebyś zrobił odcinek o jedynakach i konsekwencjach w dziecinstwie i dorosłym życiu i czy można im zaradzić i dlaczego potrzebne jest rodzenstwo

Jestem ciekawa czy dorzuciłbyś tu (a jeśli nie, to co byś o tym powiedział) bagatelizowanie i wyśmiewanie dziecięcych problemów. Przykład: w pierwszych klasach podstawówki zmagałam się z zadaniami typu "ułóż zdanie z danym wyrazem". Samo w sobie zadanie było łatwe, ale ja zawsze obawiałam się, że ułożone przeze mnie zdanie będzie za głupie, za proste, za trywialne- już wówczas miałam z sobą duży problem. Kiedy prosiłam mamę o pomoc, ta zaczynała się ze mną droczyć podajc jakieś żartobliwe zdania, które jednak mnie nie bawiły. Te zdania nie nadawały się do wykorzystania w zadaniu domowym (pomijam to, że to często były żarty, którymi nie powinno się sypać przy dzieciach) i obie o tym wiedziałyśmy. Dostrzegam w tym dwa problemy: 1. Dla niej to były tylko głupie zdania, dla mnie poważny problem, ale nie umiała/nie chciała spojrzeć z mojej perspektywy (co przywodzi mi na myśl te wszystkie tragedie, kiedy to nastolatkowie targają się na swoje życie po zawodzie miłosnym, a dorośli pukają się w głowę mówiąc, że to nie powód do popełniania samo.bójstwa i że taka osoba była głupia), 2. Dorosłych często bawi irytacja dzieci - nie ukrywają tego i nakręcają takie sytuacje. Zamiast rozładować napięcie, jeszcze je wzmagają dla własnej rozrywki (notorycznie byłam tego ofiarą).

Czasami dziecko nie ma wyjscia... Majac dwoje rodzicow Gluchych jakie mialam wyjscie? Bylam parentyfikowana i to mocno...

😂 ta jasne rodzice winni wszystkiego, odrazu na kursy trzeba się zapisać i jakieś nieroby będą Was uczyć jak być super rodzicem. Bzdury totalne

Pokolenie alfa jest mega zestresowane i to przez millenialsow, którzy też są nademocjonalni

Dziwi mnie to że są takie czasy że trzeba takie proste wydawać by się mogło rzeczy tłumaczyć rodzicom. A naprawdę nie trzeba wiele. Wystarczy troszkę myśleć. Mnie już na starcie przerażały wyścigi od samego porodu kto gdzie i jak szybko i jak dużo. Dzieciństwa nie ma bardzo dużo dzieci. A szukanie winy w innych , nie tylko w dzieciach to chyba już choroba 21 wieku. Ludzie nie widzą nic poza swoim nosem

Mój narzeczony tak ma. Rodzice zawsze wszystko mówili, zwłaszcza mama. Dokładnie to co Pan powiedział na początku. Jest też jedynakiem więc zwalają na niego dużo własnych problemów. Jest dorosły więcej relacja jak dorośli ale rodzine i tak nie mogą na niego wszystkiego zwalać jeśli nie może pomóc, nie ma rodzeństwa które pomoże z rodzicami którzy mają dużo problemów zdrowotnych Skończył 32 lata i wpadł w depresję. Pracuje dużo z psychologiem i coś to daje ale nie myślałam, że ma aż taki problem. Jego mama jest z Irlandii a tata jest anglikiem więcej to nie ejst przykład z Polski.

Właśnie dziś znajoma chwaliła się jak to jej córka robi wszystko w domu,opiekuje się młodszym bratem, gotuje, pierze i sprząta, bo ona-mama z niczym nie wyrabia (i również nie pracuje). Moja córka przysłuchiwała się i miała potem żal, że że aż tak jej nie afirmowalam, mimo że przecież też mi pomaga, a ja słuchałam tych wywodow i włosy mi dęba stawały jak można niszczyć dziecku dzieciństwo i tłumaczyłam córce różnice między jej doraźna pomocą a prowadzeniem domu przez jej rowiesniczkę.

Dobra robota 👍

Ciekawe co będzie w tym filmie...

Co to znaczy dać klaps? Czemu on służy? Czy ma zaboleć dziecko czy tylko wytrącić z pewnego stanu? Czy potem można mocniej bić jak dziecko mówi że nie boli?

Zdefiniuj słowo dziecko? Zabrakło mi informacji o jakim wieku mówimy, bo chyba jest różnica jak 8 letnie dziecko doświadczy takiej sytuacji, a np. 16 latek co niedługo będzie pełnoletni i w sumie część z tych sytuacji może być nawet pozytywną nauką życiową.

Znam z autopsji większość form parentyfikacji. Efekt: problem każdej jednej osoby to mój problem, ale jak ja mam problem, to jest już tylko mój problem. Mam na szczęście dobrze wypracowaną samoświadomość, więc już to wyłapuję, ale nieumiejętność przyjmowania pomocy, nawet jeśli bardzo jej potrzebuję, to wciąż DUŻY problem. Co gorsza moje sygnały że sobie nie radzę z czymśtam były wyszydzane przez najbliższych ("nie bądź dzidziusiem", "zachowujesz się jak dzidziuś", "co ty, dzidzia?" - teraz to słowo to mój trigger, nienawidzę go. Albo na okazywanie bólu, smutku lub stresu: "nie graj!"), przez co teraz na każdą formę okazywania troski reaguję poczuciem skrajnego upokorzemia. I nie potrafię płakać. Ale przynajmniej takim grzecznym dzieckiem byłem xD