Agacia, dziękuję Ci za polecenie "Polowanie na małego szczupaka". Brzmi jak coś dla mnie! Już wrzucałam do koszyka, ale padło.. wysłuchałam.. i jest! Dzięki raz jeszcze 😀

Czemu marudzenie Andy'ego z Dobry materiał jojczenie jest dla Ciebie ok ? "życiowe i świetne" i masz dla tego dużo wyrozumiałości a w Wszystkie nasze obietnice zupełnie inaczej to odebrałaś ? I jedziesz po głównej bohaterce ? Zastanawiałaś nad tym ? Serio jestem ciekawa Twoich argumentów, bo mi się to w ogóle nie klei. Zwłaszcza że rozstanie nawet z wieloletnim partnerem choć bolesne jest czymś w obiektywnym rozrachunku mniejszego kalibru problemem niż definitywna niepłodność Nasunęła mi się też książka którą bardzo lubisz Ludzie których spotykamy na wakacjach, gdzie bohaterka non stop narzeka na wszystko ale nie przypominam sobie żeby tamta postać aż tak Cię frustrowała. Raczej w ogóle nie frustrowała (?) Dla jednych bohaterów masz dużo wyrozumiałości na ich toksyczne zachowania a dla innych nie ;) Zafiksowałaś się na Quinn z "teraz" z tego momentu niczym - idąc za Twoją argumentacją - ona na chęci posiadania dziecka i może Ci umknęła cała jej osoba, to jaka jest w świetle całej książki ? :) P.S. Cieszy mnie w Twojej topce zwłaszcza Dom Paco Roci i biografia Marii Curie

Bardziej dorosłe „Dożywocie”? Jestem kupiona😂

Zaczęłam kiedyś "Moją kuzykę Rachelę", ale kiedy przeczytałam, że wujek Filipa nie żyje, to nie czytałam dalej, bo on był jedyną rzeczą, która mnie interesowała w tej historii 😢

Widzę tutaj co najmniej cztery pozycje, które powinny się znaleźć w mojej biblioteczce :)

Dapne du Maurier zawsze mnie omija jakoś, ale.. znasz może "Madonnę w futrze"? To turecka klasyka psychologiczna, bardzo dobra rzecz i ciekawi mnie jak to się ma do du Maurier? O!!! "Polowanie na małego szczupaka" u mnie też bardzo wysoko, dałem na klub książki i też bardzo pozytywnie odebrana :)

Miałaś rację :) W tym nagraniu znalazłem dużo więcej pozycji dla siebie :)

👍

❤

"Łowcy skór" - wstrząsający reportaż!

Ooo, "Zielone sari" - niezła była ta książka, poruszająca!

Ja za niedługo będę sięgała po "Ja, która nie poznała mężczyzn", będziemy omawiać ją na Klubie Książki w styczniu🥰

Też mi się podobała "Moja kuzynka Rachela" 🥰

Aż jestem ciekawa, co Krysia powie o "Harrym Angelu"😆

Ile tu dobrego! Sześć z wymienionych tytułów znam i bardzo lubię, dwa mam w planach ☺️

Wyśmienita prezentacja... ❤❤❤ Dziękuje

Dla mnie "Mur duchów" był też przeciętny, miałam niedosyt po jej zakończeniu, i denerwowało mnie, że nie ma dialogów🙈, ale dałam jej co pamiętam trzy gwiazdki za temat jak tam był poruszany🙂

Ja, która nie poznałam mężczyzn 💚 Moją kuzynkę Rachelę też czytałam w 2024, ale podobała mi się odrobinę mniej niż inne książki autorki, więc nie znalazła się w topce. Zielone sari od lat mam na półce, a do tej pory jakoś się nie zabrałam… tak samo zresztą jak biografię Marii Skłodowskiej-Curie 😄

Czy ostatnia ksiazka to ostatnia czesc trylogii ? Czy czytalas cala trylogie?

"Moją kuzynkę Rachelę" i "Polowanie na s zczupaka" mam na celowniku. "Tęsknota" to jedna z najważniejszych dla mnie książek. Z kolei "Ja, która nie poznałam mężczyzn" było dla mnie sporym rozczarowaniem...

Polowanie na małego szczupaka przeczytałam na Legimi i natychmiast kupiłam papierową, którą postawiłam na półce przy łóżku, żeby zawsze mieć ją blisko :-)

Pamiętam, że ,,Tęsknotę" chwaliła też Marta (w pełni poczytalna). Oglądam te podsumowania i zapisuję sobie polecenia. Wczoraj przeczytałam ,,Chwile wieczności", o których wspominała Marta z Sezonu Literackiego. Ze swojej strony też zachęcam! ,,Ja, która nie poznałam mężczyzn" jest kolejna w kolejce. :) ,,Zielone sari" było przerażające i porażające. Poruszyło mnie, jak bez używania mocnych słów można oddać aż tyle emocji i stanów. Książkowe Klimaty wydają świetne powieści. Dzięki Joannie z Domu Dobrej Książki poznałam w tym roku bliżej Fina Arto Paasilinnę. Myślę, że i Tobie jego książki mogłyby Ci przypaść do gustu.

Świetny film, zresztą jak zawsze 😊

Już dobrych parę lat temu czytałam Zielone Sari, bardzo wnikliwe studium przemocy, temat trudny, ale autorce udało się nie zepsuć pomysłu. A propos literatury fińskiej - Sebastian Musielak to świetny tłumacz i znawca literatury fińskiej, świetnie o niej opowiadał na ubiegłorocznym literackim Sopocie, zapiszę sobie ten tytuł. Wszystkiego najlepszego dla Ciebie na 2025 🫶

O wielu książkach słyszałam, ale dopiero teraz czuję się zachęcona, żeby przeczytać ❤

Uwielbiam oglądać tego typu filmy 😂❤ Widze, że jedna książka i u mnie jest w topce. Moje TOP 2024 to: „Migracje” Charlotte McConaghy, „Wyznaje” Jaume Cabre, „Lolita” Nabokova, „Wyznania” Kanae Minato , „Belladonna” i „Foxglove”Adalyn Grace i „Demon Copperhead” Barbary Kingsolver „Sto lat samotności” Marqueza „Hrabia Monte Christo” A.Dumas „Mój rok relaksu i odpoczynku”O.Moshfegh „Czas porzucenia”E.Frrrante

Czytałam "Polowanie na małego szczupaka" w ramach DKK i to był strzał w dziesiątkę. Proponuję zajrzeć też do powieści estońskiej "Listopadowe porzeczki", jest w pewnym sensie pokrewna i też dostarcza sporo niezłej zabawy (jeśli już znasz i o tym mówiłaś przepraszam za powtórkę, ale jestem u Ciebie od niedawna). "Listopadowe porzeczki" były ekranizowane, zdjęcia kręcono .... częściowo w Polsce a film okazał się wielkim hitem w Estonii, teraz chyba jest już takim świeżym klasykiem.

Byłam tu jbc 😊 mur duchów ofkors jedna z moich ulubionych ksiazek roku kiedy ją czytalam heheh

Miałam nie pisać komentarza, ale po raz kolejny zabolała mnie Twoja opinia o Wszystkich naszych obietnicach, a teraz chyba tym bardziej, bo mimo że swoją opinię wyrażasz łagodnym, spokojnym głosem, to jest tam pełno krzywdzących słów, więc chcę wyrazić swoje zdanie. Mało tego, zrobiłam nawet reread książki. Nie oczekiwałam, że zmienisz swoje zdanie, nie, nie o to chodzi przecież. Masz swoją opinię i jej bronisz. Natomiast w tej opinii dotykasz bardzo trudnych spraw i mimo, że mówisz, że odnosisz się do bohaterki książki, to tak naprawdę wykraczasz daleko poza samą postać i zachowanie Quinn, bo oceniając zachowanie Quinn, oceniasz zachowanie kobiet, które są lub były w takiej sytuacji. Niestety, ale tak jest. Czy swojej koleżance, która przechodziłaby to samo, też powiedziałabyś tyle przykrych rzeczy? Że marudzi, że jest toksyczna? Jeżeli na Waszym spotkaniu znowu wypłynąłby jej problem to też byś tak oceniła jej zachowanie? Jeżeli by Ci się zwierzyła, że nie może normalnie dotknąć męża, bo kojarzy jej się to z "produkcją"? Quinn jest przedstawicielką pewnego problemu, i razem z Grahamem pokazują jak to wyglądało u nich i jak przez to przebrnęli. I przechodzenie przez problem oddają świetnie, bo tak to właśnie wygląda. Quinn naprawdę bardzo dobrze oddaje zachowania kobiet i rodzin, których dotknął ten problem. I ok, jedni poradzą sobie z tym szybciej, lepiej, inni niestety nie. Jedni szybko się z tym uporają i przepracują temat, inni nie, a jeszcze inni będą uważać temat za zamknięty, a się może po latach okazać, że jednak nie. To, w jaki sposób sobie poradzą i ile czasu to zajmie, to jest kwestia indywidualna i nie chodzi tylko o niemożność posiadania dziecka. Trzeba siły i wsparcia, żeby pójść na terapię, albo po prostu wziać się w garść. To tak, jakby komuś z depresją, albo rakiem powiedzieć "dobra, poużalałeś się, pomarudziłeś, ale od jutra bierz się za siebie, bo masz zajebistego męża/ żonę/ rodzinę itd." Przecież to tak nie działa. Z terapii zrezygnowali oboje, i na pewno nie dlatego, że się znudzili. Zarzucasz, że Quinn nie rozmawia z Grahamem. A w którym momencie on rozmawia z nią? On pisze do niej listy i wkłada je do szkatułki, żeby je kiedyś przeczytała. No rzeczywiście, rozmowny, zapoczątkowuje dyskusje. Graham jest do bólu słodki i cudowny, co też w życiu się nie zdarza, bo w każdej trudnej sytuacji ta druga strona też ma trudne chwile, momenty, przechodzi kryzy i też może wszystko w pewnym momencie pierdyknąć. Sztuką jest wytrwać w tym bólu i cierpieniu razem, razem przez to przejść. I ok. Zgadzam się, powinni ze sobą rozmawiać, ale nie zwalaj wszystkiego na Quinn, bo Graham też nie wychodził z inicjatywą rozmowy. Mało tego, on też, nawet gdy widział, co się dzieje z jego żoną, i że jakaś sytuacja na nią wpłynęła destrukcyjnie, to i tak to pomijał. Potem opisał to w liście. Przykład: Graham stał z dzieckiem swojej siostry na rękach, a Quinn usłyszała niefajny dla niej komentarz jego siostry. Graham widział Quinn w lustrze i wiedział, że to co powiedziała jego siostra, rozwaliło Quinn na łopatki. No ale nie podjął tematu. Jest wyjaśnione, dlaczego Quinn tego nie zrobiła, ale Graham wolał napisać list. Bardzo to dojrzałe. W którym momencie Graham się płaszczył przed Quinn? Mówisz, że oceniasz książkę i bohaterkę. Możesz jej nie lubić, ale nazywając zachowania Quinn toksycznymi itp., nazywasz tak zachowania tych osób, które z jakiegoś powodu (niepłodność, choroba, śmierć) przechodzą w swoim życiu piekło. Dla Ciebie sytuacje związane z bliskością i współżyciem są dziwne i niezrozumiałe. Tak, bo nie rozumiesz, że w tym momencie s*ks jest naprawdę "produkcją", tylko temu ma służyć. I tego nie da się rozwiązać jak za pstryknięciem palca, bo to siedzi głęboko w psychice zarówno kobiety, jak i mężczyzny. A kobieta cierpi tym bardziej, że obwinia siebie o te problemy i o to, że krzywdzi męża. Jeżeli "wina" leży po stronie mężczyzny to będzie tak samo. Facet będzie się obwiniał, że nie może uszczęśliwić swojej żony. Właśnie nie, nie rozumiesz. Po prostu z Twojej opinii płynie kompletny brak zrozumienia, a nawet chęci zrozumienia ludzi, którzy są w takiej sytuacji, albo sytuacji choroby czy czegokolowiek innego. Ty nawet nie starałaś się, nie próbowałaś chyba postawić się na miejscu Quinn. I to jest chyba rzecz, która mnie zabolała w tym najbardziej. Bohaterkę i jej zachowania sprowadziłaś do marudzenia, jojczenia i toksyczności, bez żadnego zastanowienia się, bez próby zrozumienia. Może Ty jesteś na tyle silna, że dla Ciebie poradzenie sobie z problemem byłoby akcją w tydzień czy w miesiąc. Nie podobała Ci się książka ok, nie podobała Ci się bohaterka ok, ale z Twojej opinii wypływa brak empatii i wrażliwości i próby zrozumienia tematu.

Oj, inaczej odbieramy sporo książek. Chociaż opowiadania nie są moim ulubionym gatunkiem, to akurat Sezon na truskawki utkwił w mojej pamięci. Nie dostrzegam w nich żadnego "wyuzdania" (cokolwiek to u Ciebie oznacza) ani "pochwały zdrady". To opowiadania o różnych wymiarach spostrzegania swojej cielesności, seksualności, związków, relacji międzyludzkich. To opowiadania wydobywające na powierzchnię, to co w dalszym ciągu pozostaje ukryte w rozmowach, bo być może, gdy ktoś zacznie mówić o seksualności (swoich obawach czy pragnieniach), zostanie posądzony, tak jak Ty to nazwałaś o "wyuzdanie". A jest to napisane pięknym językiem, nie wulgarnym, tylko wręcz poetyckim. Polecam film Babygirl z Nicole Kidman.

Przypomniałaś mi, że chcę przeczytać "Lover's discourse"! No i życzę Ci, żeby 2025 pod kątem literatury azjatyckiej był dużo lepszy

Agaciu obejrzałam film, bo lubię roczne podsumowania. Nie wiem jednak czy dobrze zrobiłam, bo czuję duży smutek związany z Twoją wypowiedzią, jej tonem o książce Wszystkie nasze obietnice. Sama mam często mocne opinie o książkach, które mi się z różnych względów nie podobały, więc może nie jestem sprawiedliwa w tym osądzie, ale wbrew kilku komentarzom pod filmem, nie uważam Twojej opinii za spokojną, przemyślaną i wyważoną. Wręcz przeciwnie. Piszę to z żalem bo od kilku lat jestem odbiorcą Twoich filmów i doceniam bardzo Twoją pracę w bookmediach. Powód mojego komentarza jest taki, że jest we mnie duża niezgoda na brak empatii jaki wynika z Twojej wypowiedzi o tej książce. Dokonujesz bardzo łatwych ocen zachowań, z którymi może się niejedna osoba utożsamić. Mimo że mówisz że nie krytykujesz reakcji na zjawisko to przecież to robisz. Przecież oceniasz reakcję nazywając ją chorą toksyczną niedojrzałą . Rozumiem, że nie polubiłaś tej książki między innymi z powodu kreacji głównej bohaterki i ok, ale nie jestem w stanie zrozumieć tylu agresywnych, radykalnych, krzywdzących sądów dotyczących przeżywania bólu, zachowania bohaterki, sposobów radzenia sobie z problemami. Sęk w tym, że oceniając te kwestie siłą rzeczy wychodzisz daleko poza książkę, czego chyba nie dostrzegasz (?) choć mówimy zarazem o konkretnej bohaterce. Wiele rzeczy przedstawiasz z perspektywy swojej irytacji a np decyzję o przerwaniu terapii podjęli oboje bo po pierwsze nie spełniła ich oczekiwań po drugie chodziło o koszty. Czy to słuszne czy nie to osobna kwestia ale taki powód podany jest w książce. Graham tak sam jak i Quinn nie podejmował w wielu sytuacjach racjonalnych zachowań, próby rozmowy, ale z Twojej wypowiedzi wynika że dotyczy to tylko bohaterki. Graham zamiast rozmawiać z żoną wprost wolał pisać wspomniane listy do szkatułki Rzecz w tym że o tym co Cię tak irytuje jest właśnie ta książka nie o słodkiej parze co sobie książkowo poradziła z napotkanym problemem, tylko o parze w poważnym kryzysie i o kobiecie w totalnej rozsypce emocjonalnej, która z bólu podejmuje te różne działania. I Graham okazał się tą osobą która dała jej dużo wsparcia choć i jemu łatwo nie było. Niezależnie od tego czy do Ciebie przemawia ta kreacja to przecież nie jest tak że rozwiązywanie problemów działa wg schematu "masz problem, podejmij problem, rozmawiaj, doceń wsparcie, koniec problemu" Zresztą koniec końców to dostajemy wyjście z problemu, z dołka psychicznego, ale trzonem opowieści jest ten kryzys i to piekło jakie przechodzą. Jak słuchałam tego co mówisz w filmie to mam wrażenie że czytałyśmy dwie zupełnie inne książki. Miałam jakieś przekonanie że Twoja opinia będzie choć krytyczna to tym razem bardziej wyważona niż w filmie gdzie mówiłaś o książce po raz pierwszy. Szkoda że tak się nie stało.

Czytałam „Sezon na truskawki” jakiś czas temu i mam mocno mieszane uczucia. Styl pisania mi się podobał, natomiast też mam problem z ustaleniem o czym to miało być. Nie jest to odkrywcze, nie jest to jedyna lektura na ten temat. Natomiast ciągle zadaje sobie pytanie, dlaczego siła, niezależność i wolność kobiet ma się manifestować tylko przez seksualność. Nie mamy nic innego do zaoferowania i innych płaszczyzn życiowych, w których można być wolna i się spełniać?

Zero zaskoczeń, widać że jestem Twoją wierną fanką

Jeśli chcesz zapoznawać się dalej z Kingiem, to od razu mogę Ci odradzić ,,Worek kości", który nie jest ani straszny, ani zajmujący i też szybko ulatuje z głowy. W ,,Murze duchów" doceniłam gęstą atmosferę, ale po czasie muszę stwierdzić, że nie wracałam do niej myślami i też niewiele z niej pamiętam. Czyli przeciętniak, bo książki bardzo dobre i bardzo złe zapadają mi w pamięć. Też miałam pewien niedosyt i poczucie czytelniczego niespełnienia. O, szkoda co do D. Attenborough. Dodałam tę pozycję na półkę i liczyłam na pasjonującą opowieść, ale teraz mój entuzjazm opadł. Pamiętam, jak mówiłaś o Hoover i - pewnie niezamierzenie - zaintrygowałaś mnie, tak że w tym roku na pewno sięgnę po ,,Wszystkie nasze obietnice". Na nowy rok życzę Ci, Agaciu, dobrych i pasjonujących wyborów czytelniczych! 🥰

Świetnie się słuchało:)

podziwiam Twoj spokoj ;) Wszystkiego dobrego w 2025!

taktycznie :)

Jak na temat nagrania, jesteś bardzo kulturalna i wyważona :P Ja bym nie potrafił w tak spokojny sposób opowiadać o czymś, co wywarło na mnie tak złe wrażenie :)

Narzekanie, let’s go! 😂❤

Ja czytałam książkę "Ciche wody" Sary Moss i również określiłabym ją jako miałką. Mam na półce również Mur duchów, ale po Twojej recenzji chyba po nią nie sięgnę. Może to nie jest autorka dla mnie.

Niesamowite w jak różny sposób czytelnicy odbierają te same lektury. Mi z kolei w czasie czytania " Muru duchów " cały czas towarzyszył niepokój, czułam też wyraźnie lęk córki i matki. Ciekawa jestem innych powieści tej autorki, przypomniałaś mi o niej😄

"Harry Angel" to po "Panda Seksie" ikona tego kanału XD

Film z kategorii moich ulubionych. Let's go 😂

"Cieleśnienie" też mi się podobało z tego zbioru opowiadań, i ten o lisie, reszty nie pamiętam🙈, "Przeklęty królik" to też moje rozczarowanie roku!

Kupiłam dwie pierwsze książki z tej serii "Pozdrowienia" dla córeczki mojej przyjaciółki, są zadowolone z podarunku!☺

"Kamogawa" - przesłuchałam w azjatyckim miesiącu pierwszą cześć i bardzo mi się ona podobała, muszę w tym roku sięgnąć po drugą część!😊

Szkoda, że "Żaby" są obecnie nie do kupienia. Szukałam w różnych miejscach i nie znalazłam 😢

9:20 może innych nie znają i czytają tylko to 🤔i niestety myślą że to świetna literatura

Trzymam kciuki, żebyś każdy miesiąc miała taki jak ten grudzień!