o my god...

Brawo

Dziękuję Panie Jacku za te przeżycie.

Moje odczucia z każdego pobytu w miasteczku są podobne do odczuć Pana Jacka Sroki. W Żydowskim Instytucie Historycznym znalazłem w Dziale Genealogii potwierdzone imiona i nazwiska moich przodków od początku XIX wieku. Wiem dużo o tym mieście i historii miasta i jego mieszkańców. Miałem szczęście w latach 70-ych spotkać staruszka, który pamiętał mojego Dziadka i bardzo dobrze go wspominał. Teraz, gdy zdarza się, że jestem gdzieś we względnym pobliżu tego miasta, już omijam je.

Jestem potomkiem jednego z żydowskich mieszkańców Działoszyc.

Po raz pierwszy byam w Działoszycach byłam w piątek, 26 kwietnia, w błękitny wiosenny poranek. I od tej pory mieszkają w mojej głowie puste domy i dym nad kirkutem. Zimne balustrady balkonów kazały o sobie napisać. A ja zaczęam drążyć cykl "Nieobecni sąsiedzi". U Pana wybrzmiało, że nie wrócą już ci ludzie w dzieciach, we wnukach. Nosimy w sobie cząsteczki ich przodków. Może tak uda się pamiętać ich obecność?

Bardzo przejmujący obraz Działoszyc- przejmująca historia tego miasta, historia jego mieszkańców, bolesna historia. Ma Pan rację, Panie Jacku -Działoszyce są smutne. Zastanawiam się jak długo tak będzie, czy coś może to zmienić?

18 min 55 s. 'Dig' oznacza coś zupełnie innego. Znaczenie, które wpisane jest pod tym czasownikiem dotyczy poprzedniego, czyli 'burn.' Tyle pracy na marne.

Wow

Thank you very much 🌞

Super film. Może dlatego, że spędziłam tam 20 lat mojego życia. Na filmie zobaczyłam mojego kochanego psa Nerusia.

It's great!

Hogy ez milyen tuttiiii! Nagy lájk oda!