będą. Mam sporo materiału nagranego, ale brak czasu na zmontowanie. Będzie seria o tym jak różnymi szlakami dotrzeć na Turbacz, będzie coś o tym jak się poruszać komunikacją publiczną, tak żeby nie wracać do samochodu, będzie o nocowaniu... i jeszcze kilka pomysłów :) Mam nadzieję że jakoś powoli uda się to opublikować.

@@podczerwonakropka1992 Cieszę się, że Panu nic nie jest, bo miałam pewne obawy. Z niecierpliwością czekam na kolejne filmy 👍

W bacówkach w weekendy często bywają właściciele, wtedy można pytać. Bo znaleźć ich we wsiach jest trudno. Miejscowi leśniczy zazwyczaj wiedzą który las jest czyj i mogą z grubsza powiedzieć. Z grubsza i nie zawsze. To nie jest proste, bo polany mają wielu współwłaścicieli. Często we wsi zostali dziadkowie którzy przekazali ziemię młodym, a młodzi siedzą za granicą i nie interesują się polanami i lasami. Dobrze jeżeli wyznaczą jakiegoś opiekuna majątku czy pełnomocnika. No i tych młodych potencjalnych współwłaścicieli jest dużo i na bieząco to nikt się nie orientuje kto ma prawo się wypowiadać.. Więc jak się spotka kogoś na polanie, to raczej starsze pokolenie jeszcze zainteresowane szałasem czy lasem. I na ogół to zyczliwi ludzie. Nie mogę się za nich wypowiadać. Czasem są podejrzliwi, często po chwili rozmowy problemy znikają. Podejrzliwości nie ma się co dziwić. bo tu wszyscy wiedzą, że mnóstwo szałasów spalili i zniszczyli turyści. Kiedyś wszystkie szałasy stały otwarte cały rok i każdy mógł korzystać. Ale rozmaite "bydło" tego nadużywało i dzisiaj każdy właściciel obawia się takich turystów. Więc w rozmowie trzeba przekonać, że szanuje się cudzą własność i nie narobi się problemów ze śmieciami, paleniem ognia, wycinaniem drzew, niszczeniem szałasu, zadeptywaniem polany. Najczęściej wtedy nie robią problemów, pokażą gdzie dobre źródło, drewno na ognisko, palenisko itp. I opowiedzą o tym jak się kiedyś gospodarowało i żyło. Ja sam często nocuję na polanach i w lasach i nigdy nie miałem problemu. Czasem ktoś podejdzie i sobie pogadamy. Ale to bardzo rzadko i raczej w pełni dnia. Zazwyczaj rozbijam się na jedną noc, wieczorem i znikam rano nie zostawiając żadnego śladu. Wieczorem i o świcie nikt nie łazi po górach żeby sprawdzać co się dzieje na polanie, więc nie ma ryzyka. Zresztą dzisiaj właściciele lasów patrzą nie na turystów, ale na złodziei drewna. Turysta z namiotem czy hamakiem jest niegroźny. A gostek w terenówce z pilarką to zagrożenie ekspresowego wycięcia jakiegoś dorodnego buka. Natomiast co innego gdy ktoś chce kilka dni spędzić w jednym miejscu - wtedy trzeba wcześniej się dogadać. Jeżeli chodzi o jakieś finanse - to nikt nigdy nawet nie wspomniał o pieniądzach. Więc w skrócie - na jedną noc nie ma problemu, można sie rozbić, byle nie robić chlewu. Na kilka dni - wypytywać miejscowych ludzi i dogadywać się.

trochę się obawiałem :) Ale strach ma wielkie oczy. A jak spokojnie pomyśleć to nawet w mieście można się obawiać o jakiś wypadek. Statystycznie w mieście sa dużo większe szanse na nieszczęście niż w polskich górach na spotkanie niedźwiedzia. A jednak nie boimy się wyjść na ulicę - bo przywykliśmy. Jak się dużo chodzi po górach to mozna się przyzwyczaić do tego że niedźwiedzi na drodze się nie spotyka. Przez kilkadziesiąt lat raz widziałem miśka, ale młody byłem więc zwiewałem tak, że nie zauwazyłem że nogę złamałem. I TOPR musiał mnie zwozić :) a potem 40 lat posuchy... Kiedyś nieświadomie przeszedłem przez doliną w której był matecznik niedżwiedzi, na Słowacji. Zorientowałem się po przejściu. U wylotu doliny była wielka tablica z zakazem wstępu ze względu na niedźwiedzie. Tyle że od drugiej strony nic nie było. A że był tam dawno szlak ( od wielu lat zamknięty, ale wiedziałem że był) i nawet przejście graniczne w czasach przed shengeńskich, to szedłem sobie spokojnie, często schodząc ze ścieżki dla zrobienia zdjęć i śladu miśka nie zauwazyłem. Widocznie się pochowały wyczuwając durnia. Dzisiaj bym tam nie poszedł, bo jednak na Słowacji z niedźwiedziami jest dużo większy problem niz u nas. A u nas... no cóż , szansa jest mikro... więc trochę się obawiam, ale nie więcej niż tego, że pijany kierowca rozjedzie mnie w na pasach

W Gorcach nie ma obaw o spotkanie niedźwiedzia. Czasem jakiś się zapląta, ale to naprawdę rzadkość. Raz na kilka lat ktoś mówi że widział... Ale ja przez kilkadziesiąt lat nie widziałem nawet śladu. Co innego Tatry albo Beskid Niski. Ale gdyby jednak, to po cichu i powoli zszedłbym mu z drogi. Żeby nie poczuł się zagrożony. Uciekanie nie ma sensu, bo misiek zawsze będzie szybszy i silniejszy. Jak będzie chciał dopaść to bez problemu dopadnie człowieka i żadne rady nie pomogą. Ale zwierzęta unikają ludzi, wcale nie palą się do kontaktu z nami. Często nas obserwują i nawet o tym nie wiemy idąc szlakiem. W sumie nie ma powodu do obaw.

@@podczerwonakropka1992 Wiem ale mimo tego nie umiem pozbyc sie strachu. 😀 Bardzo potrzebuje takich wedrowek w sanotnosci, ale strach wygrywa i wybieram miejsca ogolnie dostepne ,a to nie to samo. Zazdroszcze Panu bardzo takich wedrowek.Pozdrawiam

Czy są jakieś potwierdzone źródła, że naprawdę konfederaci barscy są tam pochowani ? Mam pewne wątpliwości, ale chętnie bym się dowiedział. Moje wątpliwości wynikają z tego, że bardzo często w Beskidach spotyka się opowieści o grobach i skarbach konfederatów (np na Czole Turbacza tajemniczy napis miał być przez nich wyryty, zamek czorsztyński miał być ich siedzibą). Natomiast źródła historyczne mówią, że konfederaci walczyli daleko na wschód - dzisiaj teren Beskidu Niskiego, Krosna itd, Lackowa była punktem sygnalizacyjnym i tam w okolicach są pozostałości konfederackich fortyfikacji. Opowiadam o tym w filmie z Lackową. Ze względów strategicznych konfederaci nie zapuszczali się tak daleko na Zachód, przynajmniej tak piszą historycy. Jednak historia konfederacji jest skomplikowana i wcale nie prosta, a historycy nie wszystko muszą pisać. Jakieś oddziały mogły być w okolicach Palczy. Konfederacja wywarła wielki wpływ na wyobraźnię ludzi w południowej Polsce, tak duży, że później gdy upadła, przez długie lata wiązano z nią miejsca, wydarzenia i legendy, mimo że nie miały nic wspólnego z konfederatami. Ale być może jest w tym jakaś prawda, tylko trzeba by to potwierdzić.

Pod sw.Michalem ,tak nazywa sie miejsce sa jeszcze slady grobow a w poblizu znajduje sie kapliczka .Moja mama ,ktora pracowala nieopodal tego miejsca sadzac sadzonki drzew ,mowila ,ze jeszcze w latach czterdziestych i pecdziesiatych byly zarysy grobow a miejsce te do dziś nazywane jest grobami.Czegos wiecej mozna sie dowiedziec wbijajac haslo do internetu o bitwie generala Suworowa z legionami konfederatow barskich ,ktorzy stacjonowali w Lanckoronie.Jest to urokliwa i warta zobaczenia wies z ruinami zamku rodu Zebrzydowskich i drewniana zabudowa rynku.

no właśnie szukałem tej książki, ale nie ma nawet w antykwariatach. Jedna cmentarz w Łopusznej schodziłem dokładnie (jest mały wiec to nie problem) i nie znalazłem nazwiska. Dlatego podejrzewam że spoczywa w czyimś grobowcu, anonimowo. A szkoda.

Grób pradziadka znajduje się vis-a-vis cmentarnej kaplicy. Jest pochowany razem z prababką A. Fąfara. Pierwotnie pochowany był w miejscu, którego aktualnie cmentarz nie obejmuje (między ogrodzeniem cmentarza a drogą główną, teraz rosną tam drzewa).

Dzięki za uzupełnienie. Szkoda że nie można dodać informacji do filmu. Ale wykorzystam jeszcze kiedyś, bo na żadnej mapie ani w książkach tego nie ma. Dzięki.

Dzięki za uzupełnienia. Ludzia - w Nowym Targu był szewc o tym nazwisku, niedaleko urzędu miasta. Tak mi się przypomniało gdy to przeczytałem. Jego córka pracowała w urzędzie. Może miał coś wspólnego z tymi Ludziami. Podhale jest małe i wszyscy się jakoś znają :)