5 niebezpiecznych ról dziecka przy rozwodzie/rozstaniu rodziców

Dziś opowiadam Wam o rolach, jakie mogą pełnić dzieci przy rozstaniu rodziców. I z góry powiem, że to nie są korzystne role, wiec jeżeli sami tego jako dzieci doświadczyliście, warto, żebyście to przepracowali, a jeżeli istnieje ryzyko, że dotknie to Waszych dzieci, zatrzymajcie się. Inspirację do tego filmu czerpałam ze świetnej kampanii społecznej realizowanej przez Stowarzyszenia OPTA „Rozchodzi się o dzieci”, która ma na celu edukowanie rodziców, jak przejść przez rozwód lub rozstanie, by odczuwane przez dzieci konsekwencje były jak najmniej dotkliwe. Zachęcam do zajrzenia tutaj: www.rozchodzis...
film o parentyfikacji: • Masz poczucie winy i o...
"8 rodzajów matek: pół żartem, pół serio": • 8 rodzajów matek doros...
"10 typów ojców dorosłych ludzi" • 10 typów ojców dorosły...
📍SUBSKRYBUJ mój kanał: / nishkamovie
📍 oprawa graficzna i fotografia: Bartek Goldyn, woopa.pl/
📍 instagram: / nishka_movie

[@user-dh8nt5mj5t]

moi rodzice nie są razem oficjalnie od około 4 lat, a jak ludzie zakochani w sobie przestali się zachowywać tak dawno, że już nawet nie pamiętam, kiedy ze sobą w ogóle rozmawiali. ja teraz jestem świadoma, że moja mama nie powinna mnie i siostry wciągać w to wszystko, bo to tylko odsuwało nas od taty, którego wszystkie trzy widziałyśmy jako źródło problemów w rodzinie, a okazało się, że przecież znamy wersję wydarzeń tylko ze strony mamy. ja jakoś odbudowuję relacje z tatą, z którym teraz mieszkam, za to moja starsza siostra jest nadal przeciwko tacie i ja jestem teraz jakby wrogiem, bo 'trzymam jego stronę', a ja po prostu staram się żyć dobrze z obojgiem...

[@NishkaMovie]

dobrze, że udało Ci się nawiązać relację z tatą

[@karolinagajewska3200]

Mam dokładnie taka sama sytuację 😓

[@user-dh8nt5mj5t]

@@karolinagajewska3200 piątka koleżanko :/ powodzenia!

[@magzuk6217]

Sądzę, że ten problem nie dotyczy tylko rozwodów rodziców niepełnoletnich dzieci, ale również rozwodów czy nieszczęśliwych małżeństw, w problemy których są wplątywane dorosłe już dzieci. W takim przypadkach jak np. rodzice są małżeństwem od 40 lat, nie cierpią się i w swoje problemy wplątują dorosłe dzieci, każą opowiadać się po swojej stronie, źle mówią o drugim rodzicu, wywołują poczucie winy w dzieciach za swoje nieudane życie, oskarżają o wszystkie swoje problemy współmałżonka ale również dzieci, które żyją w poczuciu winy.

[@NishkaMovie]

tak, to prawda! To dotyczy wszystkich dzieci, również tych dorosłych, dobrze, że o tym wspomniałeś_łaś.

[@sabinasuchowiecka7849]

Oczywiście. Mnie denerwuje zachowanie mojej matki:żali się na męża, jaki nie jest poj*bany, i leniwy ale jak zostaje sam na sam z nim, to go namiętnie całuje. Pomocy psychologa czy psychiatry nie chce, bo twierdzi, że po co...

[@theaceofspace6110]

Najgorsi są ludzie których związek się rozpada i chcą go ratować nowym dzieckiem

[@wioleeSag]

Filmik świetny, temat bardzo ważny, chociaż ja mam nie co inne doświadczenie. Jak byłam dzieckiem marzyłam żeby moi rodzice się rozwiedli. Nawet miałam plan, że pójdę z tatą, żeby mu nie było przykro, bo moje rodzeństwo pewnie by wybrało mamę. Niestety postanowili zostać razem... (bo wstyd, bo są wierzący) I co? Do tej pory się obgadują, nienawidzą i robią sobie na złość. Tak już jestem dorosła, więc nie płacze po kątach, teraz płaczę w gabinecie psychoterpauetki😂 Morał? Jeśli para jest niedobrana i jest między nimi niezgoda to czy będą trwać w małżeństwie czy się rozwiodą, to i tak będą niszczyć psychikę swoich dzieci.

[@NishkaMovie]

tak, to prawda! dzięki za ten ważny głos.

[@montazysta9932]

Skoro jesteśmy przy relacji dziecko-rodzic, to moją propozycją na kolejny film jest zmuszanie, narzucanie religii. Myślę, że obecnie w Polsce jest ogromna różnica podejścia do wiary między młodszym a starszym pokoleniem. Znam dużo osób będących pod taką presją ze strony rodziców, dziadków, rodziny, mimo że jest to tak naprawdę indywidualna kwestia. Uwielbiam, że poruszasz tematy, których de facto mało kto do nich podchodzi na polskim youtubie. A to przecież problemy, z którymi borykają się wiele osób! Oby przybywało coraz więcej widzów i przy tym uświadamiało wielu z nich :)

[@cichyskrzat]

Podbijam temat!

[@angelikazelazo3038]

O tak! Bardzo potrzebny film! Moja mama i jej rodzina sa bardzo religijni. Ja od kad mam około 13 lat jestem ateistka (aktualnie mam 21). Nie obchodzę świat, do kosciola nie chodzę, w niebo nie wierze. Mój partner również jest ateista. Gdy tylko w rodzinie poruszy się temat ze nie chcemy w przyszłości chrzcić dzieci ani brać ślubu kościelnego notorycznie slysze ,,Młoda i głupia!’’ ,,Jeszcze bagno w głowie to nie wiesz o czym mówisz!’’ ,,do piekła pojdziesz nie mów tak’’ ,,w dupie się od dobrobytu poprzewracało’’. Na szczescie rodzina taty nie ma z tym najmniejszego problemu. Wiec podpinam się z prośba o taki film

[@corkaszatana9053]

Jestem z domu dziecka i czasami, gdy widzę, co rodzice robili dzieciom, ciężko mi przychodzi zrozumieć zdanie, że żaden rodzic nie chce skrzywdzić świadomie własnego dziecka

[@NishkaMovie]

myślę, że świadomie nikt nie chce. Ale niestety wielu trudno jest dzieci nie krzywdzić. Oby było jak najwięcej tych świadomych

[@corkaszatana9053]

@@NishkaMovie te pobite, czasem gwalcone też?

[@katarzynaluc624]

Byłam mediatorką, powiernicą i "łączniczką"... Uważam, że miałam w gruncie rzeczy w miarę szczęśliwe ale mocno poturbowane dzieciństwo. Kłótnie i ciche dni między rodzicami trwały od zawsze i zawsze w nich uczestniczyłam. Raz nawet udało mi się ich pogodzić. Biegałam między nimi jako pietnastoletnia dziewczyna i tłumaczyłam, że zachowują się jak dzieci... Nie byłam molestowana ani maltretowana ale doświadczyłam czegoś, czego nie życzę żadnemu dziecku. Poczucia bycia rozdartym i w wiecznej niepewności, chodzenia ze scisnietym zolądkiem, bo pewnie szykuje sie kolejna awantura... Każda pierwsza widziana na niebie gwiazda, kazda znaleziona czterolistna koniczynka, kazda zdmuchnieta na torcie swieczka to było jedno i to samo życzenie - "żeby rodzice się pogodzili i nigdy już nie kłócili". Ostatecznie moi rodzice rozwiedli się dopiero, gdy wszystkie dzieci wyfrunęły z domu... O kilkanaście lat za późno. Dokładnie rok po moim ślubie... Dlatego teraz NIGDY nie pozwolę na włączanie dzieci w jakikolwiek spór małżeński, jeśli w ogóle do takowego już dojdzie. Uważam to za największy błąd, jaki można popełnić. Serce dziecka pęka wtedy na kawałki. I proszę Was wszystkich o to - nigdy nie mówcie do dziecka źle o drugim rodzicu. Największym szczęściem każdego dziecka jest miłość i zgoda między rodzicami. I tego nie zastąpi żadna nowa zabawka czy atrakcja.

[@wiktoriawladzinska512]

:( współczuje, u mnie identycznie

[@makotna9626]

Właśnie rodzice mojej kuzynki trwają w kłótniach i awanturach do osiemnastki dziecka, a według mnie to totalnie toksyczne i bez sensu! Zatruwają ją i wycieńczają psychicznie

[@milenanojak4423]

Przykre, ale przeszłam przez wszystkie role Dziękuje za uświadomienie

[@NishkaMovie]

Współczuję! I bardzo polecam terapię, która może pomóc Ci się w wydobyć ze skutków tego.

[@milenanojak4423]

Chyba najważniejszy krok już poczyniłam, odcięłam się od toksycznego rodzica

[@BunaBellis]

Moi rodzice rozwiedli się gdy miałam 6 lat. Od tego czasu mama zawsze żali mi się z wszystkich swoich problemów (czy to z pieniędzmi czy jej chorym kręgosłupem czy traumami z przeszłości) ciągle żali się jaki to tata jest nie czuły i zły i co on jej zrobił jednocześnie nie chcąc mi powiedzieć co on tak na prawdę jej zrobił. Jako powód rozwodu podaję "brak miłości". Jak są moje urodziny to wspomina sprawę rozwodową i liczy ile lat już jest rozwódką. Gdyż na mój pech rozprawa była w moje urodziny. Żali się jak jest jej ciężko i grozi że odda mnie tacie bo ma już wszystkiego dosyć. Majaczy nawet coś że chcę dożyć tylko 50 lat i że gdyby nie ja to by już dawno jej na świecie nie było. I nawet to że mnie urodziła by mieć kogoś kto by ją pokochał. Mam tego dosyć.

[@NishkaMovie]

Ojej, bardzo mi przykro. :( Czy jesteś w stanie postawić mamie granicę i powiedzieć, że czujesz się bardzo niekomforoto w tej sytuacji?

[@BunaBellis]

@@NishkaMovie Mam postwioną granicę. W prost jej mówię że nie chcę tego słuchać jednak nie rozumie tego i nawet czasem odbiera to bardzo do siebie. Przez co staje się niewdzięczną córką na którą ona biedna musi pracować. Do tego sądzi że jestem przemądrzała i nie mam do niej szacunku przez to że umiem ją krytykować i podważać jej zdanie.

[@mariaopatek3330]

Hej, widzę że mamy podobne problemy z mamami, czy chciałabyś głębiej podzielić się swoimi doświadczeniami na priv? Być może czegoś się od siebie nauczymy.

[@BunaBellis]

@@mariaopatek3330 Chętnie jeśli chcesz

[@hannashendzer7115]

Mam bardzo podobną sytuację z mamą. Teraz prawie nie utrzymuje z nią kontaktu, w którymś momencie miałam już dość. I postawiłam swój komfort na pierwsze miejsce. Jeżeli potrzebujesz z kimś porozmawiać, zapraszam na priv 🙂

[@yoursmallraccoon1575]

W momencie kiedy to oglądałam, moja mama, która była w tym samym pokoju i bardzo chce się rozwieść z ojcem słysząc to chyba zaczęła zmieniać nieco dotychczasową relacje ze mną w pozytywny sposób, przynajmniej wnioskuję tak po poważnej rozmowie jaką z nią przeprowadziłam. Traktowała mnie jak takowego posłannika. Mam nadzieję, że to się nie zmieni, tylko będzie lepiej. Tak czy siak, piękny filmik 🤗❤️

[@kamilamakowska2245]

Moi rodzice nigdy formalnie się nie rozwiedli i mieszkali pod jednym dachem a i tak przechodziłam przez tę rolę ✌️ najważniejsze teraz to mieć tego świadomość 💪

[@hannashendzer7115]

Trzeci scenariusz o mnie. Miałam trzy lata kiedy rodzice się rozwiedli. Matka często mówiła o tym jaki ojciec był zły, że mnie nie kochał, zaniedbywał. Miałam 10 lat kiedy ojciec zabrał mnie i moją starszą siostrę do siebie na miesiąc latem. Byłam zszokowana, ojciec był zupełnie inny, dobrzy, kochający. Matka nie była w stanie zaakceptować tego, że mogę i chce go kochać i utrzymywać z nim dobrzy kontakt. Zmieniła moje życie w piekło, za każdym razem kiedy prosiłam ją o coś odpowiedź była, proś u ojca, przecież on jest dla ciebie taki dobry. Moja psychika nie trzymała się długo, za dwa lata zaczęła mnie cały czas boleć głowa. Kończyło się to kiedy miałam 14 lat, byłam u ojca w trakcie zimowych ferii, najpierw zaczęło się do gorączki, potem zaczęłam płakać, przepłakałam około 6. godzin. Nie byłam w stanie przestać, czułam się okropnie. Cały czas ojciec był obok i coś mnie opowiadał, pamiętam tylko jak wyjaśniał mi, jak montował lustro w pokoju w którym byliśmy. W końcu przestałam płakać i wróciłam do rzeczywistości. Od tego momentu zaczęłam się oddalać od mamy, teraz prawie nie utrzymuje z nią kontaktu i jest mi z tym dobrze. Kilka lat temu uświadomiłam, że nie mam do niej uczyć, nie kocham ją, ale i nie nienawidzę.

[@NishkaMovie]

smutny scenariusz :(

[@wymazona4454]

Przemoc to przemoc. Cieszę się, że w końcu mówi się głośno o tym, że przemocą nie jest tylko uderzenie dziecka, ale także wymaganie od niego by było przedwcześnie dorosłe (parentyfikacja), poniżanie go, wpędzanie w poczucie winy, bo "mamę/tatę kocha bardziej", itd.

[@Anna_eLeniwiec_Lemur]

Bardzo, bardzo ważne słowa. Każdy rodzic po rozwodzie, który postępuje w podany przez Ciebie sposób wobec dziecka powinien je usłyszeć i _zrozumieć_. Dziękuję Ci i pozdrawiam. 🙂

[@Emilkazmilka]

Nagrałabyś może kiedyś film o "złej macosze"? Raczej nie mam tu na myśli stereotypu, a faktycznie sytuację, w której nowy partner/partnerka jednego z rodziców, poniża, dzieci z exzwiązku partnera i faworyzuje swoje, lub swoje i nowego parynera/partnerki dziecko, jesli je ma. Jak sobie radzić w takiej sytuacji, i co gdy rodzic pokrzywdzonego dziecka nie reaguje. Mysle że jest to ciekawy i wart poruszenia temat.

[@mtaus7337]

przy okazji w takim odcinku pomocne by były porady jak zachowywać się wobec dzieci naszych partnerów z poprzednich związków, gdy te są ewidentnie do nowego partnera wrogie :)

[@NishkaMovie]

to ciekawy temat! trochę rozmawiałyśmy o tym z Justyną Kozłowską w naszym podcaście Obgadane tutaj: kzbin.info/www/bejne/mavLmKGchdNkY5Y tytuł "Nowy związek a dzieci z ex związku" - zachęcam do posłuchania :)

[@vapipaint]

Kiedy u mnie wszystko się zaczęło miałam 17 lat. Dziś mam 20. Kiedy ojciec się wprowadził nie miałam jeszcze 18. Od tamtego czasu on nie płaci na mnie i moich młodszych braci alimentów (od dwóch lat ciągamy się po sądach, ja cały czas się uczę) przez co w wieku 18 lat ciągle chodząc do technikum i odbywając w co drugi weekend kurs podjęłam pracę i byłam praktyczne jedynym żywicielem rodziny (najmłodszy brat jest autystyczny i potrzebuje całodobowej opieki, świadczenia pielęgnacyjne przyznano mojej mamie bardzo późno) oraz powiernikiem mamy, kiedy pierwszy raz poszłam do psychologa usłyszałam tylko, że jestem przerażająca. Na pytania kiedy śpię moją odpowiedzią było w trasie między szkołą, a domem w którym raczej bywałam niż mieszkałam. Może taki film jak ten uświadomi niektórych rodziców, żeby nie krzywdzić swoich dzieci

[@AdrianKlimczakIT]

Genialny odcinek. Szczerze cieszy mnie każdy materiał, który pokazuje tak poważny problem społeczny. Chciałbym kiedyś żyć w kraju, który naprawdę będzie skupiał się na dobru dziecka, a nie na gałęzi ekonomicznej rozwody. Uważam osobiście, że terapia powinna być obowiązkowa w momencie takich rozstania się takich par. Widzę to po swoim przykładzie. Obecnie mam dziecko chore i spędzam z nią piątek popołudnie, a także sobotę. Nie dostanę nocowania, bo mamie zależy na władzy, a opinia psychologiczna nie jest wystarczająca dla sędziego, bo zdanie mamy u nas w kraju jest najważniejsze. Efekt jest taki, że dziecko ma gorączkę i muszę je oddać, a opiekę sprawuje nie mama, a babcia. Ja osobiście jestem zachwycony, jak moja córka promienieje i widać, że spędzają dużo czasu z dzieckiem. Wtedy jest mamusiu itd. Cieszy mnie fakt, że moje dziecko spędziło wspaniale czas.

[@NishkaMovie]

bardzo mi przykro, że mama Twojego dziecka nie rozumie tego, jak ważny jest kontakt obojga rodziców z dzieckiem :( Kompletnie nie rozumiem tego, dlaczego niektórzy traktują dziecko instrumentalnie, żeby np. pokazać władzę. Czy jest jeszcze szansa na dogadanie się? Np. dzięki pomocy mediatora?

[@AdrianKlimczakIT]

@@NishkaMovie Ja chciałbym i mediacje, a także terapie. Niestety na razie przekonałem prawnika strony przeciwnej do siebie, ale wierzę, że przyjdzie czas. Uważam, że jak będę robić swoje na najwyższym poziomie to albo przekonam sąd, albo nią. Metoda kropli wody. Na razie muszę znosić upokorzenia, ale cel jest na tyle ważny, że nie mam zamiaru się podawać. Wierzę w karmę a także, że świat jest lustrem do naszej osobowości. Dlatego to na pewno kiedyś się skończy. Osobiście chciałbym po mediacjach iść z żoną na terapię. Minął rok, a mimo, że kocham córkę z całego serca, wiem, że jej nowy partner jest w porządku, bo to były przyjaciel, to dalej jako ojciec boję się problemów jaki przysporzy nam rozwód i rodzina patchworkowa. Co więcej jest mi bardzo źle, gdyż z powodu takich decyzji zabraliśmy naszej córce szczęście posiadania rodziny, rodzeństwa, a także wielu innych rzeczy, które miały się spełnić. Obecnie jestem przy współpracy z psychologiem dziecięcym, ale chciałbym żebyśmy działali wspólnie. Mogę powiedzieć, że pytania odnośnie seksu mojego dziecka dla mnie wydają się błahe wobec pytań dlaczego nie mieszkacie razem? Dlaczego nie mam rodzeństwa? A może w przyszłości dlaczego moja siostra jest tylko siostrą od strony mamy czy taty? Dziecko ma 3 lata, więc wiem, że wybiegam w przyszłość, ale bardzo realną przyszłość.

[@daniel-it5mq]

Zgadza sie. 100% prawdy . Takie rzeczy sie dzieja czesto za plecami drugiego rodzica.

[@TheKruelka]

Taaak, mój Tata "chciałbym mieć Twoje problemy" ;) o chryste. Znam to wszystko na wylot. Bardzo dobry i prawdziwy film. Myślę że niestety w praktyce nie tylko o rodzicach którzy się rozstali....

[@kamilakomor5815]

Bardzo ciekawa kampania to super że oniej wspominasz

[@LadySyntia]

Oczywiście wybaczamy słabą jakość dźwięku. Liczymy ze do następnego filmiku uda się wszystko naprawić. Pozdrawiam. :)

[@adios6444]

Może zaczniesz nagrywać odcinki w formie podcastu na spotify?

[@oliwias.1249]

Nishka ma też podcast OBGADANE razem z Justyną z kanału 10 minut spokoju :)

[@totr0chegejowe931]

Moi rodzice rozwiedli się 8 lat temu i kiedy oglądałam ten film zdałam sobie sprawę że byłam w każdej z tych ról. Miałam wtedy 6 lat ale to było dla mnie naprawdę bardzo trudne przeżycie.

[@dancing_on_the_valentine_83]

Moi rodzice rozwiedli się o kilka lat za późno. Ja miałam 15 lat, brat 11. Ja miałam muzykę i mój internetowy świat, wirtualnych znajomych. Brat niestety nie miał za bardzo w co uciec. To doprowadziło do tego, że zaczął powielać złe zachowania. Kradzieże w szkole, kurator. Niestety między mną i mamą zaczęło się bardzo źle dziać. Robiła wszystko to po trochu nieświadomie. Minęło 10 lat od ich rozwodu. Mama jest po wielu związkach, sama. Tata wziął ślub i ma nową rodzinę. Powoli dochodzimy do ładu, ale trwa to już tak długo, że czasem już się odechciewa...

[@89ul1]

O, w serialu "Rita" było dobitnie pokazane, jak czuje się dziecko, które jest sprowadzone do roli "telefonu" i jedyne, co słyszy od rodziców, to "powiedz mamie, przekaż tacie". W ogóle odcinki Rity to kopalnia rodzicielskiego szamba i to w naszym, europejskim wydaniu. Najwięcej za uszami ma główna bohaterka, która też jest po rozwodzie i która również ewidentnie sobie z tym nie radzi.

[@NishkaMovie]

Nie znam tego, ale rozejrzę się :)

[@wercia4334]

Warto zwrócić uwagę na dzieci, które same mogą podjąć decyzję do kogo iść. Często są szantażowane ( "wasz tatuś pewnie znów przestanie się o was troszczyć po rozprawie"; "matka jest chora i wy dobrze o tym wiecie " "poswiecilam wam więcej czasu niż on" " teraz was chce bo jesteście duzi" " miasto jest dla was ważniejsze ode mnie " " jak się przeprowadzimy to może kupimy psa ") albo moje ukochane w trakcie pandemii "powiedz tacie/mamie, że chcecie do mnie przyjechać za tydzień na parę dni, I tak macie zdalnie"

[@annaks11]

Straszne :(

[@ananasowa3912]

Bardzo drażniące są te wesołe, trochę jakby żartobliwe melodyjki podczas odgrywanych scenek. Byłam tym dzieckiem, o którym mówisz w filmiku i naprawdę w takim świetle przedstawione scenki graniczą z szydzeniem i są przykre, bo to dość dramatyczny temat, który potem może odbijać się na całym życiu dziecka. Uważam, że nie powinny być one przedstawione w taki sposób. Napisałam to, bo pomyślałam, że ta uwaga może być w przyszłości dla Ciebie cenna, Natalko. Role dziecka opisane trafnie. Pozdrawiam ciepło :)

[@agatawitczak8407]

Pani Natalio, bardzo ważny temat Pani poruszyła.

[@alicja_sb9362]

Powiedziałabym, że sytuacja 1 odnosi się często do rodzin po śmierci współmałżonka, dziecko pełni rolę partnera, ale i sojusznika z 3 sytuacji. Matka/ojciec, obarczają swoimi problemami emocjonalnymi, finansowymi etc. dziecko. Mówi o tym, że partner był taki a taki. I dziecko po pewnym czasie patrzy na zmarłego rodzica, że on rzeczywiście był taki i taki. Przez co staje się kopią rodzica, który przeżywa problemy i mimo że samo może tego nie widzieć, to przeżywa problem wewnętrzny.

[@NishkaMovie]

niestety tak często bywa :(

[@inniejszy6035]

Już jakiś czas trafiłem na twój kanał i muszę po prostu to napisać. Twoja twórczość jest naprawdę wspaniała! Poruszasz bardzo ciekawe i ważne tematy i bardzo miło się ciebie słucha

[@NishkaMovie]

bardzo dziękuję!

[@meryo.8285]

Bardzo cieszy mnie, że poruszyłaś ten temat.❤️ Osobiście doświadczyłam wciągnięcia w rolę matko-szpiego-psychologa, gdy rozstawali się moi rodzice. Odnoszę wrażenie, że przez powszechność rozwodów w dzisiejszych czasach ludzie bagatelizują ich wpływ na stan psychiczny dzieci (i rodziców). Tymczasem o tym trzeba rozmawiać, uczyć. Do dzisiaj nie mogę wyjść z szoku, że gdy w jednym z najgorszych momentów w życiu zwróciłam się o pomoc do nauczyciela, otrzymałam od niego radę: „Weź się w garść i po prostu to przeczekaj”.🤡

[@hubertbatko7668]

Mogłabyś nagrać film na temat problemu w szkolach z traktowaniu niektórych uczniów lepiej a nie których gorzej? Mam wrażenie ze jest to duży problem w szkolach. Z góry dzięki za odpowiedź.

[@nicolekubecka]

Świetny filmik, ten temat jest mi bliski ponieważ mam brata ciotecznego, którego kocham nad życie, którego rodzice rozwiedli się gdy miał 5 lat. Na szczęście nigdy nie musiał pełnić żadnej z tych ról, rodzice postąpili tak jak należy i mimo że nadal nie do końca rozumie swojej sytuacji, spędza tyle samo czasu z mamą i tatą i ma z nimi oboma świetne relacje 😄

[@annastanczyk27]

Uwielbiam Panią, te scenki to moje ulubione! Ze wstydem czasem odnajduję w nich siebie .Szczęśliwie nie chciałam i nie musiałam się rozwodzić, ale sama jestem z rozbitej rodziny, wychowała mnie babcia. Zawsze myślałam, że najważniejsze jest, żeby rodzic po prostu był, a tu.... jest niestety inaczej. Nikt nas nie uczy tej najtrudniejszej w życiu roli. Roli rodzica. Dziękuję, że mówi Pani o rzeczach bardzo trudnych i niezbyt popularnych. Tak trudno przyznać się do błędu, tak trudno jest zmienić siebie samego a potem w tej zmianie wytrwać.

[@wiktoriaschabowska4555]

Dziękuję za ten filmik. Jestem w roli rodzica od pół roku i zdawałam sobie sprawę że nie jestem jedyna ale dopiero teraz poczułam że to prawda

[@juliaXsternicka]

Jakie to dobre! Sama prawda! Jeszcze apel do dzieci rozwodników: nie dajcie sobie wmówić, że coś jest z wami nie tak i pamiętajcie o tym, w jakie role często próbuje się wtłoczyć dziecko w trakcie/ po rozwodzie rodziców i nie dajcie się 😘

[@lisekhrystusek]

Nareszcie film 😊 już się zastanawiałem czemu tak długo nic nie było 🙂

[@NishkaMovie]

Właśnie nowe studia podyplomowe Mediacji Rodzinnych bardzo mnie angażują, pochłaniając czas, ale dzięki temu będę też miała dużo ciekawostek, z którymi chętnie się z Wami podzielę i będę też czuła się bardziej kompetentna :) Ale to bardzo miłe, że czekałeś na moje filmy

[@lisekhrystusek]

Powodzenia na studiach 🙂 trzymam palce 🙂👍

[@nikapffff4753]

Mogę jedynie zachęcać do tworzenia większej ilości filmów o takiej tematyce, żeby świadomość rodziców w kontekście wpływu na swoje dzieci przy rozwodzie i wiele lat po nim jedynie rosła

[@magdalenamajewska7479]

Byłam bardzo młoda, kiedy rozstałam się z ojcem mojego syna, ale na szczęście już wtedy wiedziałam, że nie mogę wikłać syna w nasze rozgrywki. Nigdy nie mówiłam źle o jego ojcu w jego obecności, zawsze zaznaczałam, ze tata go kocha i ma fajnego tatę, że tata za nim tęskni. Zawsze na jakieś większego kalibru prośby syna, odpowiadałam, że porozmawiam z tatą i powiem mu jaka jest decyzja. Raz synowi na czymś bardzo zależało, na szybko, i ze złością w głosie zapytał, czy wszystko muszę mówić tacie. Odpowiedziałam, że to, ze tata z nami nie mieszka, nie oznacza, ze nie chce brać udziału w jego życiu i chce wiedzieć co się u niego dzieje. Myślę, że zrozumiał. Dziś syn ma 25 lat, jest samodzielny, ma świetny kontakt z ojcem, z rodzicami ojca, dzwonią do siebie, spotykają się. Niedawno mi powiedział, że jest mi wdzięczny, za to, jaką byłam i jestem dla niego mamą. W momencie kryzysu jest bardzo trudno, ale wiem już na pewno, ze warto ten wysiłek podjąć, żeby dziecko było szczęśliwym i pewnym swojej wartości człowiekiem. Dziękuję Natalio za Twoją pracę, bo wnosisz wiele mądrych treści do życia innych :) Pozdrawiam i życzę siły i wytrwałości w zmianach i planach :)

[@ramdi5070]

Ja jestem mieszanką trzech ostatnich typów: sojusznikiem, mediatorem i posłannikiem. W zależności od tego do której bramki gram (szeczerze tego nienawidzę) przyjmuję odpowiednią postawę. Moi rodzice rozwiedli się w 2019 roku, kiedy miałam 15 lat, ale wszystko zaczeło się walić już w 2012/13. To były, są i pewnie przez pare kolejnych lat będą ciężkie czasy, matka jeszcze mieszka ze mną, ojcem i siostrą, która zresztą niedługo się wyprowadza. Kiedy zostanę sama z ojcem może być źle, a już nawet nie chcę myśleć co się może wydarzyć, kiedy będę studiowała, bo według mojego taty jestem "jedyną rzeczą która trzyma go przy życiu" (najczęściej mówił mi to, kiedy był już pijany po jakiejś omprezie rodzinnej). Tym bardziej boję się, że go zawiodę i że stanie się coś strasznego. Raz nawet obwinił mnie i moje marne zdolności kulinarne o jego niepowodzenia w szukaniu kolejnej partnerki. Nie pomaga też fakt, że jestem osobą biseksualną, a kiedy rozmawiałam z nim, aby wybadać grunt odpowiedział, że homoseksualizm jest chorobą dzisiejszych czasów. Nie wiem co będzie w przyszłości, kogo będę musiała grać w tym teatrzyku, co będę musiała zrobić. Ciężko żyje się w domu, w którym jedyne co jest to nienawiść i cisza, która czasami jest gorsza niż krzyk.

[@annaks11]

Bardzo ważny temat i wartościowy film! Co zresztą widać po ilości bardzo przykrych historii w komentarzach...

[@malutkasyrenka]

Moi rodzice rozstali się gdy byłam bardzo mała, więc nie pamiętam tego. Mama zawsze starała się o mnie dbać, nawet jeżeli źle czuła się po rozstaniu z ojcem (gdzie te powody to częściowo poznałam dopiero teraz, będąc dorosłą) to nigdy nie przerzucała tych emocji na mnie. Natomiast ojciec... cóż, tak często słyszałam pytanie "wolisz mamę czy tatę? Wolisz tatę czy nowego partnera mamy" od niego czy od reszty jego rodziny, że przez pewien czas reagowałam alergicznie na każde pytanie z wyborem, nawet tak proste "Wolisz koty czy psy" bo bałam się odpowiedzieć.

[@emiliajozwiak4285]

Od dłuższego czasu z chęcią oglądam Twoje filmiki i zawsze coś mi uświadamiają, wyjaśniają lub otwierają oczy na świat. Tym razem zdałam sobie sprawę, że jestem stawiana w sytuacjach, w których pełnię każdą z tych ról. Stety niestety jestem jeszcze nastolatką i chyba nie mam aktualnie możliwości podjęcia terapii, ale coś czuję, że kiedyś będzie niezbędna bo czas wcale "nie leczy ran"

[@agataczajkowski1096]

Przykry temat, po odejściu mojego ojca „zerwałam” z nim kontakt bo przecież „taka krzywdę nam sprawił” Miałam 16 lat, było to 36 lat temu i dopiero teraz wiem jak ta sytuacja wpłynęła na moje życie. Jak próbowałam wspomnieć to mojej 80 letniej już mamie to okazało się ze „nikt mnie nie zatrzymywał od kontaktów z ta druga rodzina” Ktoś by pomyślał ze mając 16 lat powinnam podciąć decyzje i wynegocjować odpowiednie stosunki między jednym i drugim rodzicem. Całe życie myślałam ze to powinno być moje zadanie. Wiedziałam ze mama by była zrozpaczona gdybym utrzymywała kontakt z ojcem i jego rodzina. Ojciec z drugiej strony nigdy nie wychylił się z propozycja spotkania. Zmarł lata temu, nie ma już szansy na rozmowę, żal do obu rodziców pojawił się dopiero kiedy będąc dorosła osoba zaczęłam analizować to wszystko. Niestety w moim przypadku nikt nie był dorosłym w tej sytuacji a powinno być dwóch dorosłych i jedno dziecko. Apeluje do każdego rozstającego się rodzica żeby nie zagmatwać tej sytuacji i robić to poprawnie bo inaczej grozi nam nierozwiązany konflikt do końca życia .

[@anitaw7070]

Myślę że dodanie napisów pomoże w lepszym odbiorze tego filmu. Szczególnie że temat tak ważny 💔

[@NishkaMovie]

Robią się, wkrótce będą! :)

[@NishkaMovie]

już są napisy! :)

[@anetahofman36]

Byłabym wdzięczna za filmik w temacie relacji macocha/ojczym uzurpujących sobie rolę mamy/taty. Jak poradzić sobie z taką osobą (ex nie widzi problemu), kiedy rozmowy/prośby o niewtrącanie się w decyzje dotyczące dziecka - są lekceważone i np. macocha bez konsultacji z rodzicami obcina córce włosy (nie jest fryzjerką), lub ojciec KARZE córce mówić do nowej żony "mamo"

[@rozartka1172]

Chciałabym poprosić od serca o film na temat zaburzeń odżywiania

[@danutakwiecinska9210]

Dziękuję za ten film

[@Minty2015]

Cóż - moja sytuacja się nieco inaczej przedstawia. Dziś mam 15 lat. Otóż ojca nigdy nie poznałam a wychowywał mnie ktoś inny. I to właśnie za tym drugim bardziej tęsknię. Niestety on właśnie zostawiając moją mamę 5 lat temu - zostawił i mnie. Co prawda przez jakiś czas dzwonił ale później już przestał. Nie byłam w żadnej z tych ról - ale przeżyłam chyba coś gorszego (choć nie powiedziałabym bo nie lubię porównywać problemów) - stratę "rodzica" którego kochałam i traktowałam jak tatę, a on po prostu mnie zostawił po 8 latach.

[@karolinaiwaszko5018]

Mega ważny i trudny temat... Ja samego rozwodu rodziców nie pamiętam, bo miałam 2 lata, ale pamiętam potem latami nastawianie mnie przez matkę przeciwko ojcu oraz takie kwiatki jak zakaz wstępu ojca do naszego mieszkania (kiedy po mnie przychodził musiał czekać za progiem), a także obszerne relacje mojej mamy z rozpraw sądowych o alimenty. Potem też kiepskie relacje z nową rodziną mojego ojca, ale to osobny temat. No i parentyfikacja level hard w wykonaniu mojej mamy, która trwa tak naprawdę do dzisiaj, chociaż od lat nie mieszkamy razem, a ja mam już własną rodzinę. Z perspektywy czasu widzę, że złamało mi to życie i cały czas drżę o to, żeby nie powtórzyć tego schematu (wcześniej rozwiedli się też moi dziadkowie z obydwu stron) i żeby moje dziecko nie musiało tego wszystkiego przeżywać :(

[@NishkaMovie]

psychoterapia może pomóc wyjściu z takiego schematu..

[@roksanadawil]

Kropka w kropkę jak moja sytuacja, rodzice rozwiedli się jak miałam 3 lata. Nastawianie przeciwko ojcu (przez mamę, ale też babcię), nie wpuszczanie ojca na kontakty, bo jest złym człowiekiem, jak ja mogę mówić o nim dobrze, przecież nawet mnie uderzył (a tłumaczę że przez przypadek wpadłam na niego jak szłam), relacjonowanie mamy i babci o sprawach sądowych, patrzenie jak nocami piszą pisma do sądu na sprawy o prawa rodzicielskie (które trwały od ~3 roku życia do moich ~14 lat), tyle że wcale nie rozmawiałam z ojcem bo po prostu się go bałam, dzięki straszeniu mnie nim przez tyle lat. Teraz, kiedy mam już prawie 20 lat, jestem na studiach, wyprowadziłam się (choć nadal w tym samym mieście), będę starać się zbudować relację z ojcem, którą tak naprawdę powinnam móc możliwość budować przez całe moje dzieciństwo. Ciągle panowała atmosfera zagrożenia, wynajdywania ataków na nas przez grupy tatusiów, czy kogokolwiek, bo wszyscy mogli być zamieszani oczywiście w tą sytuację według mojej babci, a po przekonaniu jej do tego też mamy. Co mogłabym zrobić żeby może pomóc mamie uwolnić się spod takiego wpływu jej matki? Nie wiem czy babcia jest chora na schizofrenię paranoidalną, w rozmowach z różnymi osobami pojawiała się taka możliwość (mówiłam takie rzeczy jak to, że wszędzie może zobaczyć spisek), chcę dla obu jak najlepiej. Wiem że moja mama mogłaby sobie jeszcze fantastycznie ułożyć życie samodzielnie, tylko przebywanie w takiej atmosferze, rozsiewania spisków nie służy nikomu. Zastanawiam się co zrobić teraz, czy przepracować to na terapii, mimo że nie mam stałego źródła zarobku i różnie to bywa. Bycie zależnym od alimentów rodziców, słaba sytuacja finansowa i brak ew. oszczędności, które inne dzieci mają już od wczesnych lat, powoduje że ten czas jest dla mnie trudny. Wierzę, że będzie lepiej. Czy takie osoby jak ja mogłyby jakoś przyczynić się do rozwoju pomocy psychologicznej skrzywdzonym dzieciom? Wiem na pewno, że najpierw sama powinnam to przepracować i sobie z tym poradzić wewnętrznie zanim będę w stanie pomagać innym, po prostu myślę, że moje przemyślenia mogłyby być ważną częścią dyskursu o traumie dzieci spowodowanej rozwodem rodziców. Pozdrawiam

[@olgazaeska3108]

Może w przypadku 9-latki to przesada, ale np. 16-letniemu dziecku totalnie powinno pozwolić się decydować, gdzie chce mieszkać. Zwłaszcza, że często to nie jest problem samych rodziców, ale też kwestii logistyczno-mieszkaniowych - np. tata ma mieszkanie w centrum, a mama ma dom na przedmieściach, w związku z tym w tygodniu lepiej jest mieszkać u taty niż tracić godzinę więcej na dojazd do liceum, a na święta lepiej pojechać do mamy, bo w rodzinie od jej strony jest więcej rówieśników, z którymi lepiej spędza się czas niż z dorosłymi. Moim zdaniem zabieranie sprawczości dziecku w imię "nieobarczania go/jej odpowiedzialnością" jest też bardzo nie oke.

[@gachablondyslay]

Jejku bardzo dziękuje okazało się że 1 typem rodzica jest moja mama i tak jakby czasami też tym sojuszniekiem czuje się ale i tak kocham tatę z całego serca np. moja mama mówi tacie że odurza mnie rzeczami typu pojedziemy gdzieś itp. a puźniej wtka mu to że to nie jest tak że rozumie to że auto się zepsuło itp. a i na koniec mówi ,, A puziniej sobie znikasz jak gdyby nigdy nic itp

[@wymazona4454]

Niestety odnajduję się w kilku rolach, w które zostałam wepchnięta przez moją matkę. Większość rodziców nie chce krzywdzić swoich dzieci, ale jednak je krzywdzą i nie jest ważne to, że byli tego nieświadomi albo jaki był tego powód, choć warto dojść do tego jaki ten powód była. Krzywda to wciąż krzywda, zwłaszcza, jeśli rodzice nawet po czasie nie widzą swoich rażących błędów. To jest powód dla którego w wieku 22 lat całkowicie zrywam kontakt z rodzicami. Niestety są też osoby, które świadomie krzywdzą, np. mój mąż doświadczał przemocy fizycznej i psychicznej ze strony babci, która go "wychowywała" i to było tak perfidne z jej strony, że śmiało mogę powiedzieć, że świadomie go krzywdziła. Teraz niestety ja i mój mąż będziemy "tymi najgorszymi", bo odcinamy się od rodziny. Co z tego, że odcinamy się od TOKSYCZNEJ RODZINY. Dobrze, że poruszasz takie tematy. Mnie utwierdzasz w tym, że moje cierpienie było prawdziwe i nigdy nie powinno mnie było spotkać, to co mnie spotkało. Ani mój mąż nie powinien nigdy doświadczyć przemocy w tak wielu formach i przez tyle lat, włącznie z wyrzuceniem z domu.

[@weronikaporabka281]

No piękny koncert życzeń 😅

[@dawidmaciejewski3229]

Komentarz dla zasięgów

[@sylwiasylwuszka]

Bardzo mądry filmik i ważna tematyka. Niestety sama przeszłam przez wszystkie role omówione w filmiku i dalej w nich tkwię :< Życzę nam wszystkim dużo siły! :)

[@magdalena1438]

Moi rodzice się rozwiedli jak byłam mała, ale jeszcze zanim do tego doszło mama tak mi zakrzywiła obraz mężczyzny przez pryzmat ojca, że do tej pory mam wrażenie, że mężczyźni są zawsze winni rozstania i do niczego się nie nadają. Mimo iż jestem teraz dorosła i wiem jak działają relacje międzyludzkie, jest to postrzeganie facetów we mnie bardzo mocno zakorzenione.

[@NishkaMovie]

Przykra sprawa.. Myślałaś o tym, żeby popracować trochę ze specjalistą nad tym odkorzenieniem tego postrzegania mężczyzn? Życie może wtedy stać się znośniejsze :)

[@magdalena1438]

@@NishkaMovie Pewnie, nie raz... Pracowałam nad innymi rzeczami, które mnie męczyły, ale z tym tak samo będę musiała się zmierzyć w końcu. Mama kazała mi być niezależna. Ale stałam się też bardzo zamknięta.

[@lemme_kiss_you]

Tymczasem szesnastoletnia ja oglądająca ten film bo moi rodzice od wielu lat średnio się dogadują a już ostatnie dwa lata to w większości jedna wielka kłótnia; słowo "rozwód padało w tym czasie wielokrotnie, ale przez ostatnie kilka miesięcy przewijało się całą masę razy przez moje uszy i jestem tym wszystkim totalnie przerażona, szczególnie gdy moja mama mówi do mnie o tacie per " twój ojciec" jakby nie chciała się do niego przyznawać w codziennych rozmowach lub gdy tata zaciąga mnie w środek ich kłótni twierdząc, że "nie jestem już małym dzieckiem, mam swoje zdanie i mam się TERAZ wypowiedzieć jak ja 'coś tam' widzę". Prawie cały czas jestem stłamszona tym co się dzieje w domu (a jako ta bardziej konfliktowa z sióstr spada na mnie jeszcze większy ogień niż na moją 19-letnią sister) i nie mam pojęcia co robić...

[@NishkaMovie]

może wyślij link do tego filmu rodzicom? albo może i lepiej link do strony @t bo to, co robią Twoi rodzice na pewno Ci nie służy :(

[@lemme_kiss_you]

@@NishkaMovie jeśli dalej będzie to tak wyglądać to chyba spróbuję się przełamać i faktycznie to zrobić, dziękuję 😔💕

[@roksanadawil]

@@lemme_kiss_you Jeżeli chciałabyś porozmawiać z osobą, której udało się jakoś oddzielić od toksycznego środowiska rodzica nastawiającego nastolatkę przeciwko drugiemu rodzicowi i ogólnie presja na maksa w domu, różne totalne bezsensowne działania, które spowodowały we mnie tyle stresu że teraz lękam się czegokolwiek (nagłego dźwięku, silniejszego bodźca, czy innych tego typu rzeczy), ale staram się z tym poradzić, to możesz napisać, może pomogę jakoś.

[@swiatmaejzmory745]

O tak Moi się rozwiedli jak miałam roczek teraz mam 19 i wciąż słyszę jak to ja i drugi rodzic jesteśmy złymi ludźmi

[@NishkaMovie]

przykro mi :(

[@agnieszkarybska7599]

super przekaz! aż wyśle mojemu tacie..

[@misiamichalia6023]

Bardzo ciekawy filmik❤️ Jednak jako dziewczyna dopiero wchodząca w dorosłość bo mam dopiero 16 lat chciała bym się dowiedzieć jakie powikłania może nieść za sobą bycie wplątaną w którąś z ról. Czy mogła byś coś o tym powiedzieć?

[@ReMi25l]

Brakuje mi Pani filmików o obecnej sytuacji w naszym kraju co się dzieje na ulicach np.

[@anetakoszyczek]

Każda z tych sytuacji opowiada o mnie. A co gorsze...rodzice są 9 lat po rozwodzie, a matka nadal w stosunku do mnie, te wszystkie "metody" stosuje...ogólnie mam dość już rozmów z nią, bo za każdym razem jest, to samo...

[@NishkaMovie]

współczuję :( dobrze byłoby, żebyś nauczyła się stawiać granice mamie...

[@ediezakowicz9436]

chciałabyś dodać opcję, żeby oglądający mogli dodawać napisy? bo tak teraz myślę, że warto byłoby dodać napisy na całych filmach, ze względu np osób które nie słyszą lub nie mogą w danym momencie słuchać

[@andrzejmaranda3699]

Żadna z tych ról, które opisałaś, NIE JEST przeznaczona dla dzieci!

[@mistash2928]

Jestem bardzo zainteresowana filmem o rozwodzie rodziców dorosłych dzieci. Dorosłych i młodych dorosłych. Mam 22 lata i moi rodzice rozwiedli się po zdradzie jednego z nich. Jak o tym myśleć żeby skutki odczuwać jak najmniej? Wiele z tego co tu usłyszałam jakoś można przełożyć, ale może jest coś więcej do powiedzenia w tym temacie.

[@damianbuzon8119]

Poco wchodzili w związek? Poto żeby dziecko, dzieci cierpiały....Dzieci to dzieci im nie wytłumaczysz...."dorosłego życia "

[@olivia1659]

Może powiem cos z drugiej strony. .ale u mnie moim zdaniem mama powinna "zakonczyc" zwiazek kiedy obecna byla przemoc i w stosunku do niej i do dzieci. Tutaj rozwod bylby lepszy a tak czy siak nie mam dobrych relacji z rodzicami

[@NishkaMovie]

oczywiście, ja wcale nie upieram się, żeby na siłę ciągnąć zły, toksyczny związek.

[@katesnowkid3585]

Mam wrażenie, że w przypadku mojego chłopaka oboje rodziców mu narzucało takie role. Matka do tej pory traktuje go jak zastępstwo za partnera zwierza mu się i próbuje go nastawić przeciwko ojcu a ojciec z kolei żeby unikać konfliktu z byłą żoną robi z syna posłańca "powiedz swojej matce że, pogadaj z nią o tym czy o tamtym, ja się nie chce z tym babskiem kłócić". Widzę, że mimo że już jest dorosły praktycznie to dość mocno go to skrzywdziło ale nie mam kompetencji żeby prostować jego relacje rodzinne. To jest wszystko strasznie przykre. Czy wizyta u psychologa mogłaby jakoś to odkręcić?

[@izabellakaliszka4804]

Rozstaliśmy się z partnerem kilka miesięcy temu, staram się jak mogę by nie odbiło się to na synku. Ale nadal nie wiem czasami co powiedzieć, kiedy mały pyta o tatę, jednocześnie nie kłamać, nie wciskać kitu, ale i nie zrzucać na niego moich problemów

[@laurle9300]

Jezu przyjęłam 4 z 5 ról przedstawionych w filmiku... a oni są w separacji całe moje życie. Ogółem jeśli pary decydują się zakończyć związek, to nie polecam dalej ze sobą mieszkać w jednym domu "dla dobra dziecka" bo to nie wychodzi na dobre nikomu. Tylko moja obserwacja , kompletnie nie argumentowana przez pisma naukowe.

[@mam_dosc3511]

Moi rodzice nigdy nie mieszkali razem. Po rozwodzie gdy miałam 7 lat, regularnie słyszałam z jego strony obelgi w stronę mojej mamy. Niestety nie mogę cytować, gdyż już raz pisałam komentarz i został on usunięty ze względu na ich użycie. Wpajał we mnie nienawiść do niej, myśląc że będę mieć taki stosunek do niej jak on. Byłam nagrodą w jego oczach dla jakiejś chorej walki, którą tylko on prowadził, bo ze strony mojej mamy nigdy nie slyszałam złego słowa na jego temat. Ale od niego to była codizenność, słyszałam to na każdym spotkaniu z nim, jakby zapominał że dzień wcześniej powtarzał to bez przerwy. To była jednostronna wojna, w której zauważyłam w nim niebezpiecznego człowieka dla mojej mamy. Chciałam ją chronić, więc brałam wszytsko na siebie i sama trzymałam to wszystko co usłyszałam w sobie. Gdy dorastałam krytykował mnie, bo zaczynałam mu przypominać moją mamę. " Nie godzę się na to byś była jak ona". Trwało to 8 lat, nie wiem co by się stało ze mną gdybym dwa lata temu nie dała rady zerwać z nim kontaktu. Dopiero wtedy powiedziałam małą część prawdy tego co do dzisiaj jest w stanie powodować u mnie ataki paniki, gdy napotkam znajomy bodziec, przywołujący te wspomnienia

[@NishkaMovie]

Bardzo mi przykro, że musiałaś przez to przejść :(

[@mam_dosc3511]

@@NishkaMovie Dziękuję naprawdę, staram się jak najlepiej poznać siebie i zrozumieć gdzie leżą moje "problemy" aby sama nie być toksyczną dla drugiej osoby. Przede mną dluga droga ale liczę że z pomocą terapii kiedyś uda mi się wyjsc z błędnego koła

[@mariaopatek3330]

Pani Natalio, mam prawie 22 lata, a moi rodzice rozstali się 4 lata temu. Mają dość skomplikowane i socjopatyczne osobowości i rozpoznaje w nich po trochu każdy z toksycznego typu rodziców. Wiem, że bardzo negatywnie wpływa na mnie kontakt z nimi i próby tłumaczenia, że powinni pracować nad sobą są odbierane jako ubliżanie, a nie komunikacja. Nie wiem, co zrobić, nie chcę odcinać się od nich, ale bycie w kontakcie z nimi powoli mnie niszczy. Myślałam o chodzeniu na terapię, ale byłam już u dwóch i żaden nie zdawał się być pomocny. Czuje się jak w pułapce, czy ma Pani może radę? Czy pokazanie mamie( z nią mam największy problem) tego filmu byłoby dobrym pomysłem? Przewiduje, że się obrazi i odbierze to za moją przemądrzałość, ale być może da jej to lepszy obraz sprawy.

[@NishkaMovie]

A może pokaż? Jeżeli mama obrazi się, cóż. To są jej uczucia i nie jesteś odpowiedzialna, ale może zacznie w niej coś pracować. Piszesz, że byłaś u dwóch terapeutów, czy możesz zdradzić, na ilu spotkaniach? Może za wcześnie wycofalaś się? Terapia nie działa od razu, w sensie człowiek nie czuję się od razu lepiej, wprost przeciwnie, początkowo może czuć się gorzej.. bo przepracowuje różne trudne rzeczy. Może daj sobie trzecią szansę :) tylko polecam wyłącznie prawdziwych psychoterapeutów, którzy ukończyli 4-letnie studia psychoterapii.

[@mariaopatek3330]

@@NishkaMovie Dziękuję za odpowiedź. :) Mam obawy co do pokazania filmu mamie, bo wiem, że uzna to za atak i obrazę, ale zaryzykuje. U pierwszej pani terapeutki uczęszczałam przez 6 miesięcy, zrezygnowałam, bo powtarzała te same rzeczy co spotkanie po jakimś czasie. Zaś u drugiej Pani poszłam na 2 spotkania i zrezygnowałam, gdyż wydawało mi się, że mówi mi co chce usłyszeć, a nie co powinnam. I nadal uważam, że muszę przepracować sytuację u psychoterapeuty, lecz trudno jest mi znaleźć motywacje i zaufanie.

[@roksanadawil]

@@mariaopatek3330 Również rozważam pójście na terapię po traumatycznym dzieciństwie, w jaki sposób znajdujesz terapeutów?

[@mariaopatek3330]

@@roksanadawil Na fb jestem w kilku grupach poswieconych zdrowiu psychicznemu. Czasami ludzie piszą jak terapia im pomogla i wtedy pytam czy mogliby zdradzic gdzie na nią chodzili.

[@xiaomi9742]

Zaryzykuję mało popularnego stwierdzenia, że problem ma swoje źródło w postawie tego rodzica z którym dziecko zostaje po rozwodzie - w Polsce 99% to matki i bez znaczenia są tu chęci / wola drugiego rodzica / ojca. Niestety w Polsce dziecko jest "własnością" matki. Wracając do meritum sprawy, rodzic który zostaje po rozstaniu z dzieckiem (patrz wyżej), niejednokrotnie mści się na drugim rodzicu wciągając w ten konflikt dzieci. Bez znaczenia jest tu czy robi to świadomie / celowo czy zupełnie przypadkiem (osobiście nie wierzę w takie przypadki, ani ja, ani nikt z moich znajomych jeszcze nie spotkał się z takim przypadkiem). Mając w pamięci to co napisałem powyżej, "posiadanie" dziecka i bycie "pierwszoplanowym rodzicem" (mistrzostwo świata w kontekście Konstytucji i równości wobec prawa!), daje dosłownie władzę absolutną. Taki rodzic wnosi o niebotyczne alimenty, reguluje swoim humorem częstotliwość spotkań z drugim rodzicem (niejednokrotnie uregulowanych sądownie!), mając za nic obowiązujące przepisy prawa w tym względzie. Mówiąc krótko, drugi rodzic "bez dziecka" jest zwykłym bankomatem i nie ma żadnych praw i jeden obowiązek - płacić. Takie są niestety FAKTY czy to się komuś podoba, czy nie :/ Pozostaje mieć nadzieję, że tak skrzywdzone dzieci dorosną i samodzielnie wyciągną wnioski. Niestety czasu nikt nie cofnie i nie odkupi straconych bezpowrotnie relacji i uczuć.

[@kinia1560]

Witam mam pytanie gdzie można z Panią popisać?

[@weronika1269]

9:25 ale już chyba nie prakrycznie dorosłą osobę tak jak mnie matka zmusila do przeprowadzki

[@weronika1269]

Wiedziałam, że mnie to striggeruje

[@cianiazawidzka6621]

Moi rodzice są po rozwodzie 3 lata i nadal boli

[@NishkaMovie]

współczuję :(

[@mayjailer9495]

Moi rodzice są po rozwodzie już 10 lat i od tamtej pory ból ani trochę nie zelżał :))

[@emilradosny6062]

może to zabrzmi źle, ale myślę, że moi rodzice powinni się rozstać. Pomimo, że mam już 15 lat, to ciągle źle mi z tym, jak mama opowiadała mi o swoim zyciu seksualnym z tatą, chciała żebym wysłuchiwała jej żali i skarżyła się na tatę zamiast powiedzieć to jemu. W dodatku jak jestem starsza, to wiem, że często mnie okłamywała, żebym była po jej stronie. I do tej pory mi z tym źle, a ona nie rozumie, że nie o wszystkim chcę wiedzieć.

[@SiergiejW]

Boje się powiedzieć żebyś poprawiła audio, ale powiem i tak :p

[@NishkaMovie]

Nie widziałeś planszy, która pojawia się na początku filmu? :)

[@SiergiejW]

@@NishkaMovie Oglądam film nie od początku... Tak już mam, widać jakie skutki

[@wiktoriawladzinska512]

mój stary mi wszystkie 5 zafundował

[@ankahanka6386]

Ja nie chcę, żeby moje dziecko spotykało się często ze swoją babcią od strony ojca, bo wyrządziła mi ona wiele przykrości, jest złośliwa, manipuluje, płacze na zawołanie, rozporządza swoimi rodzicami i to samo chce robić ze swoim synem. Twoim zdaniem mam prawo ograniczać te spotkania, mimo iż ojciec dziecka jest temu przeciwny? Ojciec dziecka jest w bardzo silnej relacji z matką, w moim odczuciu jest to wręcz toksyczna miłość i nieodcięta pępowina (dzwonią do siebie co kilka dni nawet na godzinna rozmowę, relacjonują swoje życie na Messengerze, ona mówi że pomoże nam w czymś, ale jak będziemy częściej przyjeżdżać itp.). Rodzice mojego partnera są po rozwodzie i on wszedł w rolę rodzinnego bohatera, a matka traktuje go jak mężczyzne swojego życia.

[@NishkaMovie]

widzisz, napisałaś: "nie chcę, żeby moje dziecko spotykało się często ze swoją babcią od strony ojca, bo wyrządziła mi ona wiele przykrości, " - wyrządziła je Tobie, a powinnaś oddzielić swoje trudne emocje z ty związane od dziecka, które jest wnuczkiem i myślę, że ma prawo do spotkań z babcią..

[@ankahanka6386]

@@NishkaMovie nawet jeśli ta babcia może podobnie traktować moje dziecko?

[@22aagnieszkaa22]

@@ankahanka6386 straszna teściowa może być cudowną babcią. Bądź spokojna w tym co robisz. Nawet jeśli ta pani jest toksyczna jako mama, córka, żona może się okazać że ma miłą relacje z Twoim dzieckiem... Babcia to babcia. Jeśli zauważysz że manipuluje Twoim dzieckiem i ma zły wpływ możesz walczyć o ograniczenie ale pamiętaj że babcia to babcia. Wyobraź sobie że mój tato nie znosił mojej babci a swojej teściowej. Mieli inne zdanie na temat wychowania, moja babcia chciała być bardzo obecna w naszym życiu a tato uważał że aż za bardzo i coś tam coś tam. Dowiedziałam się o tym dopiero jak miałam może 20 lat! Moi rodzice ani babcia nigdy mnie nie wciągnęli w ten mini konflikt. Nie wiem nawet kto miał rację. Pamiętam za to wspaniałą babcie, niesamowity czas z nią jak i kochanego tatę. Na spotkaniach rodzinnych byli zawsze uprzejmi i nic nie wiedziałam

[@ankahanka6386]

@@22aagnieszkaa22 Dziękuję Ci za tę wiadomość ☺️