من که دیوانه بودم حالا مست هم شده ام، من مستم و دیوتنه!
@addmin44572 жыл бұрын
قربونه صدات برم😚😚
@omerfatmaca3 жыл бұрын
من مست و تو ديوانه ما را که برد خانه من چند تو را گفتم کم خور دو سه پیمانه Men mest u to dîvâne mâ râ ki bered hâne Sed bâr to râ goftem kem hôr du se peymâne Ben mest, sen sarhoş kim götürecek bizi eve Yüz kere söyledim sana, iki üç kadeh az içiver diye در شهر یکی کس را هشیار نمیبینم هر یک بتر از دیگر شوریده و دیوانه Der şehr yekî kes râ huşyâr nemî bînem Her yek beter ez dîger şûrîde vu dîvâne Şehirde bir kişiyi bile ayık görmüyorum Hepsi birbirinden beter, hepsi çılgın ve divâne جانا به خرابات آ تا لذت جان بینی جان را چه خوشی باشد بیصحبت جانانه Cânâ be harâbât â tâ lezzet-i cân bînî Cân râ çe hûşî başed bî-sohbet-i cânâne A sevgili, harâbâta gel de gör canın lezzetini Can hoş olur mu hiç, olmadan sohbet-i cânâne هر گوشه یکی مستی دستی ز بر دستی و آن ساقی هر هستی با ساغر شاهانه Her gûşe yekî mestî destî zi ber destî V’ân sâkî-yi her hestî bâ sâgar-i şâhâne Her köşede bir mest, eller dolanmış ellere Bir de her varlığın sakisi, elinde bir kadeh şahâne تو وقف خراباتی دخلت می و خرجت می زین وقف به هشیاران مسپار یکی دانه To vakf-ı harâbâtî dahlet mey u harcet mey Zin vakf be huşyârân mesipâr yekî dâne Sen harabatın vakfısın, gelirin de mey giderin de Bu vakıftan sakın verme ayıklara bir tane ای لولی بربط زن تو مستتری یا من ای پیش چو تو مستی افسون من افسانه Ey lûlî-i berbat-zen to mestterî ya men Ey pîş-i çu to mestî efsûn-i men efsâne A zarif çalgıcı sen mi daha sarhoşsun ben mi? Senin gibi sarhoşun yanında benim efsûnum efsâne از خانه برون رفتم مستیم به پیش آمد در هر نظرش مضمر صد گلشن و کاشانه Ez hâne burûn reftem mestîm be pîş âmed Der her nazareş muzmer sed gulşen u kâşâne Evden çıktım dışarı, karşıma bir mest rast geldi Her bakışında gizliydi yüz gülşen, yüz kâşâne چون کشتی بیلنگر کژ میشد و مژ میشد وز حسرت او مرده صد عاقل و فرزانه Çun keşti-i bî-lenger kej mî şod u mej mî şod Vez hasret-i û morde sed âkıl u ferzâne Çapasız gemi gibi yalpalıyordu bir o yana bir bu yana Hasretinden ölmüştü yüz akıllı, yüz akıl-dâne گفتم ز کجایی تو تسخر زد و گفت ای جان نیمیم ز ترکستان نیمیم ز فرغانه Goftem zi kocâyî to tesher zed u goft ey cân Nîmîm zi Türkistân nîmîm zi Fergâne Dedim neredensin sen, alay edip dedi ey can Bir yarım Türkistan’dan bir yarım da Fergâne نیمیم ز آب و گل نیمیم ز جان و دل نیمیم لب دریا نیمی همه دردانه Nîmîm zi âb u gil, nîmîm zi cân u dil Nîmîm leb-i deryâ nîmî heme durdâne Bir yarım suyla topraktan, bir yarım canla gönülden Bir yarım deniz kıyısından, bir yarım tümden dürdâne گفتم که رفیقی کن با من که منم خویشت گفتا که بنشناسم من خویش ز بیگانه Goftem ki refîkî kon bâ men ki menem hîşt Goftâ ki beneşinâsem men hîş zi bîgâne Dedim arkadaşlık et benimle, senin yakının benim Dedi tanıyacak hâlde değilim, kimdir yakın, kimdir bigâne من بیدل و دستارم در خانه خمارم یک سینه سخن دارم هین شرح دهم یا نه Men bî-dil u destârem der hâne-i humârem Yek sîne sohen dârem hîn şerh dehem yâ ne? Gönlüm yok, sarığım yok, mahmurluk evindeyim ben Bir yürek dolusu sözüm var, şerh edeyim mi sana در حلقه لنگانی میباید لنگیدن این پند ننوشیدی از خواجه علیانه Der halka-i lengânî mî bâyed lengîden În pend nenûşîdî ez hâce-i ‘aliyâne Aksakların halkasında aksamak lâzım gelir Bu öğüdü almadın mı, dedi işte o yüce payeli hâce سرمست چنان خوبی کی کم بود از چوبی برخاست فغان آخر از استن حنانه Sermest çunân hûbî key kem boved ez çûbî Berhâst figân âhir ez ustun-i hannâne Bu güzellikte bir sarhoş, bir tahtadan aşağı olacak değil a Bir bak nasıl feryat etti sonunda ustun-i hannâne شمس الحق تبریزی از خلق چه پرهیزی اکنون که درافکندی صد فتنه فتانه Şemsu’l Hakk-i Tebrîzî ez halk çe perhîzî Eknûn ki der efkendî sed fitne-i fettâne Tebrizli Hak Güneşi, ne kaçarsın halktan yana Attın işte ortaya yüzlerce fitne-i fettâne Dîvân-ı Şems 2309