Ανάλαβε την ευθύνη της ψυχικής σου ζωής! Είναι η μόνη σου γιατρειά! | Γρηγόρης Βασιλειάδης

[@larisamavromati3302]

Αυτο που περιγραφετε ειναι αυτο που ζω τον τελευταιο καιρο. Επώδυνη διαδικασία. Σας ευχαριστώ! Με βοηθήσατε να το καταλάβω καλύτερα ❤️🙏

[@mariag8911]

❤❤❤ευχαριστουμεν!!!(Παντα!¡!!....)

[@katiag7148]

αααχ ο Θεός να μας φωτίσει να τα καταφέρουμε με θαυματουργό τρόπο γιατί μέχρι να παρασκαμπασω τι γίνεται, να πενθήσω, να αποδεχτώ, να αλλάξω την κοστουμιά σε πολυμορφική μια ζωή δεν φτάνει.

[@fab29gr73]

είμαι 59 κ τον γονεικό ρόλο τον έπαιζα από 10 θυμάμαι που ξυπνούσα το μεσημέρι για να κάνω παρέα στην μάνα μου που γύρναγε από τη δουλειά γιατί κανείς άλλος δεν πήγαινε (οι αδερφές μου κοιμοντουσαν κ ο πατέρας αφαντος). θυμάμαι από τότε ένοιωθα ότι παρέκλεινα από την δική μου σναγκη κ επιθυμία να κοιμηθώ κι άλλο.... έπαιρνα επιβράβευση κ κυριως την λυπόμουν την μάνα μου να είναι κουρασμένη κ μόνη..... έκτοτε γινόμουνα κ μέχρι υωρα διαθέσιμη για τους πάντες με τον ίδιον τρόπο.. αφήνοντας εμένα στην άκρη.. μέχρι να τακτοποιηθεί ο ένας.. κ άλλος.. πέρασαν δεκαετίες..... και τώρα το ίδιο.. σπίτι μου έχω τον πατέρα μου κατακοιτο... μόνο που τώρα έχω σχεδόν πλήρη συνείδηση του παρασκηνίου μου.... του ρόλου κ των παραστάσεων του..... ..όλα τα φώτα σε μενα.. κ εγώ στην φάση.. μιας βαθειάς θλίψης κ μιας βαθειάς πεποίθησης ότι ξανά κ ξανά μπορώ να ξ σναγεννηθω μέσα από τις στάχτες μου! σας ευχαριστώ θερμά χρόνια τώρα!!