"O Auschwitz" (odc. 25): Orkiestry w obozie Auschwitz

Orkiestra obozowa pierwszy raz zagrała w niemieckim obozie Auschwitz na początku stycznia 1941 r. Początkowo było w niej siedmiu muzyków, ale zespół bardzo szybko się rozrastał. Głównym zadaniem orkiestry było granie wojskowych marszy i nadawanie rytmu, w którym więźniowie maszerowali wychodząc do pracy i wracając do obozu. Orkiestra dawała także koncerty dla załogi SS jak i więźniów. W późniejszym okresie powstały orkiestry w obozach męskim i żeńskim w Auschwitz II-Birkenau, a także w niektórych podobozach. O historii orkiestr w Auschwitz opowiada dr Jacek Lachendro z Centrum Badań Miejsca Pamięci.

[@beatacholewicka3555]

Będąc nastolatką doświadczyłam traumatycznego doświadczenia "zwiedzania" obozu i teraz jako 62 letnia kobieta nadal nie mogę otrząsnąć się z tego przeżycia! Ja, która nigdy nie doświadczyłam namacalnie tragizmu obozu, nie mogę spać i ciągle wracam do tych wspomnień bytności w muzeum! Każdy kamyk w Oświęcimiu, na którym teraz nie ma jednej kropli krwi czerwieni się posoką hańby człowieczeństwa! Dziękuję, że WY nie dajecie zapomnieć, tym którzy pamiętają, ale dajecie powód pamięci, tym którzy nie wiedzą!

[@auschwitzmemorial]

Te słowa pokazują, jak wielka jest siła autentycznego miejsca które oddziałuje na odwiedzających nawet po wielu latach. Dziękujemy za wspólną pamięć.

[@monya.peretz.892]

Wkrótce skończę 60 lat. Z moją klasą zwiedzaliśmy muzeum i teren obozu. Największe wrażenie zrobił na mnie film. Niestety nie wiem dlaczego uznano że 14-15 letnie dzieci mogą bez szwanku na zdrowiu obejrzeć to wszystko. Stosy butów, walizek, ubrań, protez, okularów... Na szczęście nie byliśmy w części gdzie były piece krematoryjne. Tego bym chyba nie wytrzymała. Zanim pojechaliśmy na tę wycieczkę, czytałam co nieco o tym co mogę tam zobaczyć. Niektórzy próbowali śmiać się na widok tych wszystkich rzeczy, ale chyba byli bardziej przerażeni niż ja. Nie chcę tam wracać. To wszystko nigdy nie powinno się wydarzyć. Kilkanaście dni temu dowiedziałam się przypadkowo, że jeden z braci mojej babci zmarł w Auschwitz. W moim domu nigdy nie było o tym mowy, babcia mogła tego nawet nie wiedzieć.